บทที่409 กิจกรรมที่คนรักกันทำมากที่สุด

บทที่409 กิจกรรมที่คนรักกันทํามากที่สุด

ตั้งครรภ์

วินาทีที่ผลตรวจออกมา กู้อานหยานแทบจะล้มพับไป!

กู้จิ้งหย่วนถือผลตรวจ ด้วยความรู้สึกสับสน

ไม่น่าล่ะ แววตาที่เมื่อครู่ที่หมอมองพวกเขาถึงได้ดูมีลับลม คมในแบบนั้น แถมยังให้พวกเขาไปที่แผนกนารีเวชอีก

ที่แท้ผู้หญิงอ้วกแบบนี้ ก็คือตั้งครรภ์นั่นเอง! สิ่งที่เคยดูใน โทรทัศน์ มันเป็นเรื่องจริงสินะ

เขาคิดว่า เธอเพียงแค่ท้องไส้ไม่ดี

กู้อานหยานไม่รู้ว่าจะต้องใช้อารมณ์แบบไหน เพื่อเผชิญหน้า กับเรื่องทั้งหมดนี้

เธอตั้งครรภ์จริงแล้ว จะทำอย่างไรดี?

เธอหันหลังไป ก่อนจะออกจากโรงพยาบาล

กู้จิ้งหย่วนตามอยู่ข้างหลัง ก่อนจะดึงเธอเบาๆ : “อย่าวิ่ง แบบนั้นเลย ตอนนี้เธอ…ต้องระวังหน่อยนะ”
“ฉันไม่เป็นไร” เธอแต่ไม่อยากจะอยู่ที่นี่ แม้แต่เสี้ยวนาทีเดียว

“หยวนหยาน…” กู้จิ้งหย่วนสงสัยนิดหน่อย เขาอยากจะถาม

แต่ก็ไม่ค่อยกล้าเอ่ยปากถาม

ไปแล้วอารมณ์ของเธอไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ เรื่องที่ตั้ง ครรภ์ เหมือนกับ มันจะไม่เรื่องที่เธออยากจะรับรู้สักเท่าไหร่

พ่อของลูก..……..

“คือคุณชายใหญ่มู่” ถึงแม้ว่าเธอจะไม่พูด กู้จิ้งหย่วนก็คงจะ ให้คนไปสืบอยู่ดี เธอเองก็รู้

เมื่อเป็นแบบนี้ แล้วจะทำให้ยืดเยื้อมากความไปอีกทำไม?

กู้อานหยานจับข้อมือของเขา ก่อนจะเดินไปที่ลิฟต์ พลางนั่ง ลงที่พื้น ด้วยความหนาวสั่นไปทั้งตัว

“พื้นมันเย็น อย่านั่งเลย เดี๋ยวจะหนาวไปทั้งตัว”

แต่เธอไม่ฟัง

กู้จิ้งหย่วนพยุงบ่าทั้งสองข้างของเธอ “หยานหยาน มีเรื่อง อะไร เราค่อยไปคุยกันบนรถ ได้ไหม? ”
กู้อานหยานจิตไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ในที่สุด ก็เป็นเขาที่พยุง ไปที่ลานจอดรถ ก่อนจะขึ้นรถไป

“คุณชายใหญ่มู่ทำแบบนี้กับเธอมันหมายความว่าอย่างไรกัน แน่? ” เขายังไม่ลืม ว่าเมื่อคืนที่ตระกูลกู้ มู่บ้านเป่ยยังคบอยู่ กับกู้เวย อ

“เขาเห็นคุณเป็นของเล่นเหรอ? ”

ถึงแม้ว่าคำพูดนี้มันจะทำให้คนฟังเจ็บใจมาก แต่ว่า ตอนนี้กู้ อานหยานตั้งท้องแล้ว เขาก็จำเป็นต้องพูดให้ชัดเจน

เขาไม่อยากให้หยานหยาน ถูกผู้ชายรังแกอย่างไร้ทางสู้ แบบนี้!

“ฉันไม่รู้ ฉัน…ไม่อยากพูด พี่จิ้งหย่วน ฉันไม่กลับไปคบกับ

เขา ง่ายๆ แบบนั้นหรอก”

“แล้วเด็กล่ะ? ” กู้จิ้งหย่วนไม่อยากให้เธอเจ็บปวด แต่ว่าเรื่อง ” นี้ ยังไงก็ต้องเจ็บปวดอยู่แล้ว

มู่บ้านเป่ยคบกับกู้อานหยาน แต่กลับมายุ่มย่ามกับกู้เวยจือ ผู้ชายแบบนี้ เขาจะไปวางใจให้หยานหยานยุ่งด้วยได้ อย่างไร?

“หรือว่า เธอไม่อยากเก็บเด็กเอาไว้?”
“ฉันจะเอาไว้! ” กู้อานหยานตื่นตัวขึ้นมาเล็กน้อย!

เธอเอามือทั้งสองจับท้องของตัวเองเอาไว้ เหมือนกับกลัวว่า จะมีคนมาทำร้ายเขาอย่างนั้นล่ะ!

“ฉันจะเก็บเด็กเอาไว้ ลูกน่ะ…..ฉันจะเก็บเอาไว้

แต่ว่าเธอมีสิทธิ์อะไร เอาไว้?

ลูกนอกสมรส ต่อไป เมื่อเด็กเกิดออกมาแล้ว ต้องได้รับแรง กดดันมากแค่ไหน?

แต่เธอเคยเสียลูกไปแล้วครั้งหนึ่ง ในที่สุดนางฟ้าตัวน้อยๆ ของเธอก็เต็มใจจะกลับมาแล้ว เธอจะไม่มีทางปล่อยให้ชีวิต ของเขาหายไปจากท้องของตัวเอง

“ฉันไม่รู้จะทำอย่างไร พี่จิ้งหย่วน ขอโทษนะ ให้เวลาฉัน หน่อย ให้ฉันได้สงบจิตสงบใจสักหน่อย”

“ถึงเธอจะใจเย็นลงแล้ว แล้วจะทำอะไรต่อไปล่ะ? ”

เรื่องแบบนี้ ไม่ใช่ว่าจะใช้เวลาในการแก้ปัญหาได้

“เธอชอบมู่จ้านเป่ยไหม? ” กู้จิ้งหย่วนจ้องมองเธอ ด้วยแวว ตาที่จริงจัง เหมือนกับจะไม่ยอมให้เธอได้ปิดอะไรเป็นความ ลับอีก
กู้อานหยานผลบสายตาลง

ชอบหรือไม่ชอบ สําหรับเธอตอนนี้ มันยังมีความต่างอะไรกัน

อีกล่ะ?

มู่จ้านเป่ยไม่อยากได้เธอแล้ว

ระหว่างพวกเขา มีแค่ความสัมพันธ์บนกระดาษใบหนึ่ง ตั้งแต่ ตอนแรกก็เท่านั้นเอง

เมื่อคืนท่าทีของเขามันก็ชัดเจนพออยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?

ตอนนี้ คนที่เขาอยากได้ก็คือกู้เวยจือ

“เธอคิดว่าผู้ชายแบบคุณชายใหญ่มู่ จะเลือกผู้หญิงแบบไหน มาเป็นคู่ชีวิตเหรอ?

เธอยิ้มอ่อนๆ ไม่สิ นั่นมันคือรอยยิ้มแห่งความขมขื่น เธอยิ้ม ด้วยความไร้ทางเลือก

“ฉันจะชอบเขาหรือไม่ สำหรับเรื่องนี้ มันต่างกันตรงไหน ล่ะ?

“ถ้าเกิดว่า เธอเป็นหลานสาวของตระกูลกู้ล่ะ? ”

“ถ้าเกิดว่า สุดท้ายแล้วคุณชายใหญ่มู่เต็มใจที่จะคบกับฉันเพราะฉันอยู่ในฐานะคนที่ส่งและโด่งดังแบบนี้ ถ้าอย่างนั้น สำหรับฉันแล้ว ความรู้สึกแบบนี้ มันมีอะไรให้น่าเฝ้ารองั้นเห รอ? “

คำพูดของกู้อานหยาน ทำให้กู้จิ้งหย่วนแย้งกลับไม่ได้

สำหรับชายหญิงที่อยู่ในวงการธุรกิจแล้ว ผู้หญิง บางทีก็ไม่ ได้สำคัญเท่ากับโปรเจคนั้นๆ

งานแต่งงาน ส่วนมาก ก็เพื่อผลประโยชน์ ของทั้งสองฝ่าย

มู่บ้านเป่ยแต่งงานกับหลานสาวของตระกูลกู้ ก็ถือเป็นข่าวดี ของทั้งสองฝ่าย

แต่ว่าสำหรับงานแต่งของทั้งสองคนนั้น มันไม่ได้มีอะไรให้น่า รอคอยสักเท่าไหร่

โดยเฉพาะ คนอย่างกู้อานหยาน ผู้หญิงที่เห็นว่าความรู้สึก สำคัญกว่าผลประโยชน์

การเชื่อในความรัก มันเป็นสิ่งที่ผิดอยู่แล้ว

นี่เป็นสิ่งที่เด็กในบ้านที่ร่ำรวยอย่างพวกเขา ถูกสอนมาตั้งแต่ เด็กอยู่แล้ว

ผู้ชายอย่างมู่บ้านเป่ย ถูกสอนมาตั้งแต่เล็กๆ แล้วว่าให้มองความรักเป็นเพียงฝุ่นควันก็เท่านั้นเอง

เขาไม่มีทางจริงใจกับผู้หญิงได้

ไม่ว่าจะเป็นกู้อานหยานหรือกู้เวยจือ ก็เหมือนกันทั้งนั้น

กู้จิ้งหย่วนเงียบไป ก่อนจะจับมือของกู้อานหยาน โดยที่ไม่รู้ จะพูดปลอบอย่างไร

“พี่จิ้งหย่วน เรื่องนี้ ฉันจะไม่ให้ใครรู้เด็ดขาด”

กู้อานหยานจับแขนเสื้อของเขา ก่อนจะพูดด้วยสายตา อ้อนวอน: “อย่างบอกใครเลยนะ ยิ่งมู่บ้านเป่ยยิ่งห้ามให้เขารู้ เด็ดขาดเลยนะ”

“แต่ว่าท้องของเธอ……

สายตาของกู้จิ้งหย่วนมองไปที่ท้องน้อยของเธอ ความหมายที่เขาจะสื่อนั้น กู้อานหยานเข้าใจดี เรื่องการตั้งครรภ์นั้น ปกปิดไว้ได้ไม่นาน

เมื่อไหร่ที่ท้องใหญ่ขึ้นมา ไม่ต้องพูด ทุกคนก็จะมองออกเอง

มือของเธอวางลงบนท้องอีกครั้ง ก่อนจะลูบเบาๆ
นางฟ้าตัวน้อยๆ ของเธอ กลับมาเร็วขนาดนี้เลยล่ะ

เมื่อครั้งก่อน ร่างกายของเธอไม่ยอมรับ สถานการณ์ก็ไม่ ยอมรับ สุดท้าย ก็เอาไว้ไม่อยู่

แต่ครั้งนี้ ร่างกายของเธอแข็งแรงดี แต่ว่า พ่อกลับไม่ต้องการ

พวกเขาแล้ว………

“ให้เวลาฉันหน่อย ทางที่จะเดินต่อไปข้างหน้า ฉันต้องคิดให้

“หยานหยาน, อันที่จริง….…..

กู้จิ้งหย่วนผลุบสายตาลงต่ำ ก่อนจะมองแต่ท้องของเธอ

มีบางคำที่อยากจะพูดออกไปอีก แต่ว่า ต้องรออีกหน่อย

ให้เวลาเขาสักหน่อย เมื่อเขาจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย แล้วได้ผลการตรวจดีเอ็นเอของพวกเขามาก่อน ค่อยพูดก็ยัง ไม่สาย

โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง เขารับโทรศัพท์: “เป็นอย่างไร บ้าง? เอามาหรือยัง?

ทางปลายสายนั้น ผู้ช่วยดูจะร้อนรนใจ: “นายท่านใหญ่ไม่ อยู่บ้าน พ่อบ้านติงก็ไม่รู้ว่าเขาไปที่ไหน”
“ไม่อยู่บ้านเหรอ? ” กู้จิ้งหย่วนขมวดคิ้วเข้าหากัน “ยังไม่กลับ มาอีกเหรอ?

เมื่อเข้าคุณตาออกไปกับน้าสาว ถามจริง ตอนนี้ ก็ควรจะ กลับมาแล้ว

“กลับมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่หลังจากนั้น เหมือนจะออกไปอีกที ขนาดพ่อบ้านติงก็ไม่ได้ถูกพาไปด้วย”

“รีบให้คนไปตามหาเร็ว! ”

ทางฝั่งนี้วางสาย ก่อนที่เขาจะรีบโทรศัพท์อีกครั้ง: “ทางฝั่ง กู้เวยจือน่ะ มีอะไรไม่ชอบมาพากลหรือเปล่า? ” ”

“ไม่มี ยังอยู่กับคุณชายใหญ่มู่อยู่เลย เหมือนกับว่า กำลังดู เพชรพลอยอยู่น่ะ”

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เปิดลำโพงเสียงดัง แต่ว่า ในลานจอดรถนั้น เงียบมาก ขนาดสิ่งที่ลูกน้องพูด กู้อานหยานเองยังได้ยินชัด เต็มสองรูหู

คุณชายใหญ่มู่กับกู้เวยจือกำลังเดินดูเครื่องประดับอยู่

ในใจ ก็เริ่มเย็นขึ้น

หลังจากที่กู้จิ้งหย่วนกำชับให้คนไปดูอย่าให้คลาดสายตาก็รีบวางโทรศัพท์ไป

เขาอยากจะโทรหาพ่อบ้านติง แต่กลับรู้สึกได้ถึงแววตาที่ไร้

วี่แววของหญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ

เขาไม่รู้จะปลอบใจอย่างไรดี

มู่บ้านเป่ยกับกู้เวยจืออยู่ที่ร้านเครื่องประดับ มันเป็นสิ่งที่คน รักกันมักจะไปทำเป็นปกติที่สุด

แต่ว่า คนรัก…..

“บางที เขาอาจจะเพียงแค่ชอบฐานะที่กู้เวยจือมีอยู่ ไม่ได้ หมายความว่าเขาจะชอบตัวตนของกู้เวยจือจริงๆ”

“ต่างกันงั้นเหรอ? ” กู้อานหยานนั่งพิงเบาะเก้าอี้ ก่อนจะ หลับตา : “พี่จิ้งหย่วน วันนี้ฉันเหนื่อยน่ะ ฉันอยากจะกลับไป พัก”

กู้จิ้งหย่วนอยากจะพูดต่อ แต่ในตอนนี้ เหมือนกับว่าถึงจะพูด อะไรไป ก็ไม่ได้ทำให้เธอใจเย็นลงได้เลย

ใครสร้างปัญหาขึ้นมาก็ควรจะให้คนนั้นเป็นคนแก้เอง เขาไม่ ใช่มู่จ้านเป่ย ไม่มีทางปลอบประโลมเธอได้

แต่มู่จ้านเป่ย เกรงว่า เขาไม่คิดจะปลอบเธอเลยแม้แต่น้อยอยู่แล้ว

“ก็ได้ ฉันจะไปส่งเธอกลับไปพัก”

เขาเองก็ต้องรีบกลับไป เพื่อดูว่าคุณตาอยู่ที่ไหนกันแน่

รถขับออกจากโรงพยาบาล แต่คิดไม่ถึงเลย ออกมาได้เพียง สักพัก ก็ถูกคนกลุ่มหนึ่งปิดกั้นทางเอาไว้อย่างแน่นหนา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ