บทที่404 เขาไม่สนใจ

บทที่404 เขาไม่สนใจ

ถึงจะเห็นรอยยิ้มเยอะเย้ยที่มุมปากของเธอ แต่ความโกรธ ของมู่บ้านเปียกลับลดลงเสียอย่างนั้น

เขายืนมองเธออยู่ข้างเตียง ในตอนที่เขาไม่ได้ร้อนรนอะไร ดู

เป็นชายเย็นชาบ้าอำนาจเสียจริง

“มาหาฉันมีอะไรงั้นเหรอ? คุณชายใหญ่มู่” กู้อานหยานยิ้ม บางๆ ให้เขา

“ดึกแล้ว มาหาฉันที่ห้องในเวลานี้ แถมยังปิดประตูอีก ไม่กลัว กู้เวยจื่อเข้าใจผิดเหรอ?

“เธอแยกแยะออก” มู่บ้านเป่ยบ่นพึมพำ

มือของกู้อานหยานที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่มนั้น กำลังดึงผ้าปูเตียง เอาไว้แน่น

แต่ว่าใบหน้าของเธอนั้น กลับยังคงดูสงบเหมือนเคย

“ที่แท้ก็เพราะว่ามีแฟนที่แยกแยะเรื่องต่างๆ ออกนี่เอง ไม่น่า ละ ขนาดผู้หญิงของตัวเองไปนอนกับชายอื่น ก็ไม่ได้ใส่ใจ อะไรมาก
มู่จ้านเปียไม่ได้สนใจเธอ เขาจ้องใบหน้าเธออยู่พักหนึ่ง เมื่อ เห็นว่าไม่มีอะไรแปลกไป เขาถึงจะเดินออกจากเตียง

แต่กลับไม่เดินออกไปสักที เขาไปนั่งอยู่บนเก้าอี้ ก่อนจะมอง เธอ

กู้อานหยานไม่เข้าใจว่าชายคนนี้จะเอาอย่างไรกันแน่ วันนี้เกิดเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ เขากลับไม่พูดอะไรสักคำ ตอนนี้ตัวเธอเองกับเขา เป็นอะไรกันแน่นะ?

มู่บ้านเป่ยอยากจะจุดบุหรี่ เลยพยายามความหาในกระเป๋า ก่อนจะพบว่าเขาไม่ได้พกบุหรี่ติดมาด้วย

แววตาของเขา ยังคงมองกู้อานหยานอยู่

“มีอะไรจะพูดไหม? ” เขาถาม”

กู้อานหยานเบือนหน้าหนี “คุณชายใหญ่คิดว่าฉันควรจะ พูดอะไรดีล่ะ? ”

เธอหัวเราะ แต่เป็นเสียงหัวเราะที่เย็นชา : “ถ้าอย่างนั้น คุณ ชายใหญ่มู่บอกฉันมาดีกว่าไหม ว่าอยากจะได้ยินอะไรจาก ฉัน คุณอยากจะฟังอะไร ฉันก็จะพูดแบบนั้น”
“ทําไมต้องมายั่วโมโหกันด้วย? ” มู่จ้านเป่ยหรี่ตาลง

ความเย็นยะเยือกบนตัวเขา เป็นสัญญาณก่อนการระเบิด อารมณ์โกรธออกมา

แต่ว่าคืนนี้ กู้อานหยานไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย

บางทีเธออาจจะกลัวก็ได้ แต่กลับถูกอีกอารมณ์ความรู้สึก หนึ่งกลบเอาไว้ ดังนั้น ความกลัวที่มีในใจ เธอเลยไม่ได้สนใจ ขนาดนั้น

“ฉันจะไปกล้าได้อย่างไร? คุณคือคุณชายใหญ่มู่ผู้สูงส่ง ยั่ว โมโหคุณไปก็ไม่ได้มีผลดีต่อตัวฉัน”

“เธอรู้เอาไว้ก็ดีแล้ว”

“ฉันรู้มาโดยตลอด

จู่ๆ ชายผู้นี้ก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะเดินไปหาเธอ

เมื่อรับรู้ได้ถึงความกดดันที่ถาโถมเข้ามา กู้อานหยานก็หัน กลับไปจ้องเขา ด้วยท่าทีระวังตัว : “เธอจะทําอะไร? ”

“ตอนนี้เธอยังเป็นคนของฉันอยู่ ตกดึกชายหญิงที่โดดเดี่ยว มาอยู่ด้วยกัน ควรจะทำอะไรล่ะ?
ถึงอย่างไรก็กล้ายั่วโมโหเขาแล้ว ก็ไม่ควรกลัวความโกรธ เกรี้ยวของเขาเช่นกัน

เมื่อกี้เธอยังดื้อด้านอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?

ท่าทีดื้อดึงแบบนี้ เขาไม่ได้เห็นมันมานานแล้ว

ถ้าจะดื้อดึงแบบนี้ ก็ต้องทำให้ถึงที่สุดไปเลย!

เรือนร่างสูงใหญ่ หลังจากที่เดินมาหยุดอยู่ที่ข้างๆ เตียง จู่ๆ ก็ โน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้นๆ

กู้อานหยานรีบถอยหลังออก แทนที่จะได้หลบไป แต่กลับถูก เขาดึงมือเอาไว้ ก่อนจะดึงกลับมาอย่างง่ายดาย

“มู่จ้านเป่ย ที่นี่ที่ตระกูลกู้นะ! ‘ ”

“แล้วจะทำไม? ” หรือว่าในตระกูลกู้ เธอก็ไม่ถือว่าเป็นผู้หญิง ของเขาแล้วงั้นเหรอ?

“ถ้าเธออยากจะอยู่ในตระกูลกู้อย่างสงบสุข อยากจะคบกับกู้ เวยจือล่ะก็ ก็ไม่ควรมาสร้างความวุ่นวายที่นี่! ถ้าฉันกรี๊ดขึ้น มาเมื่อไหร่ ทุกคนจะต้องตกใจกันหมด!

เธอไม่เชื่อว่าเขาจะกล้ามาสร้างความวุ่นวาย
แต่ว่า ครั้งนี้ กู้อานหยานเดาผิดไปแล้ว

มู่จ้านเป่ยไม่ใช่แค่กล้าเข้ามา แต่กล้าแหกกฎเลยด้วยซ้ำ!

มีเสียงพริบดังขึ้น เสื้อผ้าของกู้อานหยานดึงออกแทบหมด

กู้อานหยานตกใจ จนรีบผลักอกเขาออก

“เธอบ้าไปแล้ว!

“ฉันบ้าตรงไหน? ”

มู่จ้านเป่ยขำอย่างเยือกเย็น ไม่ใช่ว่าเขาบ้าไปแล้ว เพียงแต่ ว่า ผู้หญิงคนนี้มองไม่ออกก็เท่านั้นเอง

“เชื่อไหมล่ะ ว่าต่อให้ฉันอยากได้เธอต่อหน้าคนทั้งตระกูลกู้ กู้เวยจือก็ยังเต็มใจที่จะคบกันฉัน? ”

“เธอ……”

ไอคนเลว! น่ารังเกียจที่สุด!

เธอเชื่อ! เธอจะไม่เชื่อได้อย่างไร?
ร้านบนเป็นคนบ้า เวย อเองก็คงบ้าไปแล้วเหมือนกัน!

ผู้ชายเลวคนนี้ กับหญิงป้าคนหนึ่ง เป็นดั่งบุพเพสันนิวาส คู่ควรกันเป็นที่สุด!

แต่ว่าเธอในตอนนี้ ไม่มีสิทธิ์ไปขัดขืนอะไรกับเขาเลยแม้แต่

ใต้หล่านี้มีอะไรบ้าง ที่มู่บ้านเป่ยทำไม่ได้บ้าง?

ถ้าเกิดว่าเธอร้องขอความช่วยเหลือ เขาจะทำอะไรบัดสีบัด เถลิง ต่อหน้าคนในตระกูลกู้จริงๆ งั้นเหรอ?

ชายผู้นี้กดเรือนร่างของเธอเอาไว้ กู้อานหยานยอมแพ้ต่อการ ขัดขืน พลางรีบหลับตาลง

แต่หางตา กลับมีหยดน้ำตาไหลรินลงมา ด้วยความไม่ตั้งใจ

น้ำตาหยดลงบนริมฝีปากของเขา มันมีความเค็มนิดๆ ปนกับ ความขมขื่น

ความโกรธของมู่บ้านเป่ย กลับลดลงทันตาเห็น เมื่อน้ำตาสอง หยดของเธอได้ไหลลง

เขาก้มหน้ามองเธอ
ผู้หญิงก็เหมือนตุ๊กตาไม้ไม่มีผิด นอนอยู่ด้านล่างเขา โดยที่ ไม่ขยับไปไหนเลย

มู่ล้านเป่ยเริ่มรู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจ

เมื่อครู่เป็นเพราะว่าถูกยั่วโมโหเลยมีแต่ความโกรธที่แผ่ซ่าน ไปทั่วเรือนร่าง แต่ตอนนี้กลับถูกน้ำตาของเธอทำให้ความ โกรธ บลง

รังเกียจที่จะเข้าใกล้เขาขนาดนั้นเลยหรืออย่างไร?

จู่ๆ ชายผู้นี้ก็ลุกออกจากเรือนร่างของเธอ ก่อนจะหันตัวเดิน ออกไป และปิดประตูอย่างเต็มแรง

โดยที่ไม่มีความอาลัยอาวรณ์อยู่เลย

กู้อานหยานลืมตาขึ้น ก่อนจะมองห้องที่ว่างเปล่า ทันใดนั้นเอง ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกโล่งใจหรือรู้สึกผิดหวังกันแน่

สรุปแล้ว ผิดหวังอะไรกันแน่นะ?

เขาไม่ได้ถามเรื่องของเธอกับกู้จิ้งหย่วน ไม่ได้ถามเลยแม้แต่ คําเดียว

เขาไม่สนใจ และยอมแพ้ไปนานแล้วงั้นเหรอ?
ถ้าเกิดว่าไม่สนใจ แล้วทำไมยังต้องมาหาเธอด้วยล่ะ?

มีเสียงดังขึ้นในใจ เพื่อบอกกับตัวเอง ว่าเขามาหาเธอ ก็เพื่อ ระบายอารมณ์ก็เท่านั้นเอง

ในสายตาของเขา ตัวเธอเองเป็นแค่เครื่องมือที่น่าสงสาร ดัง นั้น ไม่ว่าเธอจะเจอเรื่องเลวร้ายอะไรมา เขาก็ไม่สนใจอยู่แล้ว

ขนาดเธอไปทําอะไรกับชายอื่น เขายังไม่สนใจเลย

กู้อานหยานลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะกอดเข่าของตัวเอง พลางรู้สึก เศร้าหมองในใจ

ในห้องโถงใหญ่ อยู่ต่อหน้าทุกคน เธอดูสนิทสนมกับกู้จิ้ง หย่วนจะตายไป แต่อันที่จริงกำลังประชดอยู่

เธอไม่ได้คิดอะไรกับกู้จิ้งหย่วนเลย แล้วก็ไม่อยากจะหมั้นกับ

เขาด้วย

เธอเพียงแค่อยากจะดู ว่ามู่บ้านเป่ยไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรเลย หรืออย่างไร

สุดท้ายก็ได้รับการยืนยันแล้ว ว่าเขาไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย จริงๆ มันชัดเจนเลยว่าเขาไม่รู้สึกว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับเขา เลยแม้แต่น้อย
หี ความสัมพันธ์ของเขากับเธอ เปลี่ยนไปเป็นความห่างเหิน และเมินเฉยต่อกันแล้ว

นอกจากความสัมพันธ์ที่จดลงบนกระดาษแผ่นหนึ่ง มันก็ไม่มี อะไรนอกเหนือจากนั้นอีกแล้ว

ตอนที่มู่บ้านเป่ยกลับไปที่ห้อง โทรศัพท์ก็ดังขึ้นพอดี

เขาปิดประตูก่อน จากนั้นจึงรับโทรศัพท์

“คุณชายใหญ่ หยางอีพักอยู่ในโรงแรมที่ห่างออกไปไม่ไกล

ปลายสายนั้น เป็นเสียงทุ้มต่ำของหลีเย่ดังขึ้นมา

“ของล่ะ? ” มู่บ้านเป่ยมองวิวท้องฟ้าสีดำทางนอกหน้าต่าง

ท้องฟ้าที่มืดมัว ทั้งฟ้าดิน เหมือนกับมีเมฆหมอกชั้นหนึ่งที่ ทำให้มองได้อย่างเลือนราง

เสียงทุ้มต่ำของหลีเย่ พูดต่อว่า : “สลับให้แล้ว หยางอี ไม่รู้ เลยเอาไปตรวจดีเอ็นเอแล้ว”

มู่จ้านเป่ยไม่ได้พูดอะไร หลีเย่เลยพูดต่อว่า “คุณชายใหญ่ ทางฝั่งกู่จิ้งหย่วน อาจจะทำอะไรบางอย่างก็ได้”

“ถึงจะทำอะไร ก็คงจะมีคนหยุดเอาไว้ ทางฝั่งของกู้จิ้งหย่วน

พวกเราไม่ต้องกังวลไปหรอก”

หลีเย่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย : “มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ?

ตกดึกเขาไม่ได้อยู่ที่ตระกูลกู้ เลยไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ทางนี้บ้าง

“คนของตระกูลกู้ไปเจอ ว่ากู้จิ้งหย่วนกับกู้อานหยานอยู่ด้วย กันบนเตียง……

“เป็นไปได้อย่างไร? ”

หลีเย่ไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด ว่ากู้อานหยานจะกล้าทำเรื่อง อะไรแบบนั้น

“คุณชายใหญ่ คุณเชื่อคุณหนูหยานหยานเถอะ เธอไม่มี ทางทำอะไรแบบนั้น! ต้องมีคนสร้างสถานการณ์เพื่อใส่ร้าย แน่นอน”

มู่จ้านเป่ยยังคงไม่พูดอะไรออกมา บนเตียงมีบุหรี่อยู่ เขาเลย ไปหยิบมามวนหนึ่ง ก่อนจะจุดมัน

หลีเย่ใจเย็นลง ในที่สุดก็เข้าใจแล้ว
“ดังนั้น คุณชายใหญ่เลยบอกว่า จะมีคนมาขัดขวางกู้จิ้ง

หยวนงั้นเหรอ?

ความคิดความอ่านของคุณชายใหญ่นั้น มักจะไวกว่าเขามา

โดยตลอด

แต่ว่า หลีเย่ยังคงเป็นห่วงอยู่บ้าง : “ถ้างั้น…..พวกเขาสอง

“ยังไม่เริ่มเลย”

หลีเย่ถอนหายใจด้วยความอ่อนแรง ก่อนจะรีบพูดว่า “จะ ว่าไป บางที เรื่องนี้ ก็มีประโยชน์ต่อพวกเรานะ คุณชายใหญ่ ฉันรู้แล้วว่าจะทำอย่างไรต่อไป”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ