บทที่402 หรือว่า เขาไม่คู่ควรกับคุณงั้นเหรอ?
บทที่402 หรือว่า เขาไม่คู่ควรกับคุณงั้นเหรอ?
เป็นความผิดของเขา! เขาบังคับขืนใจกู้อานหยานงั้นเห
รอ!
งั้นก็หมายความว่า เมื่อสักครู่ กู้อานหยานไม่ได้เต็มใจเห
รอ?
ชายคนนี้ ยอมแบกรับเรื่องทั้งหมดเอาไว้คนเดียว เพื่อไม่ให้กู้ อานหยานต้องลำบากใจ
นายท่านใหญ่รู้อยู่แก่ใจ ว่าหลานชายนั้นเป็นคนอย่างไร เขา รู้ดีเสียยิ่งกว่าใครอื่น
การบังคับขืนใจผู้หญิงแบบนั้น หลานชายของเขาไม่มีวันทำ แน่นอน
กู้ชิงเหอยิ่งไม่เชื่อเข้าไปใหญ่ ลูกชายของเธอสูงส่งกว่าใคร เป็นไหนๆ อยากได้ผู้หญิงแบบไหน มีเหรอที่จะหาเองไม่ได้?
ข่มขืนงั้นเหรอ? จะเป็นไปได้อย่างไร?
แต่เพื่อภาพลักษณ์ของผู้หญิงคนนี้ ให้ไม่เสียหน้าเท่านั้น
ล่ะ!
“พ่อ ควรให้พวกเขาจัดแจงเสื้อผ้าหน่อยไหม แล้วค่อยมาคุย เรื่องนี้? ”
เสื้อผ้าของลูกชายยังจัดแจงไม่เรียบร้อยเลย ตอนนี้ เหมือน กับโดนข่มขืนเองซะอย่างนั้น
เธอทนไม่ได้ที่จะต้องมองลูกชายของตัวเองที่ดูไม่ได้สภาพ แบบนี้
ในที่สุดนายท่านใหญ่ก็มีสติกลับมา ท่าทีของกู้อานหยานใน ตอนนี้ จะปล่อยให้คนอื่นมองอยู่แบบนี้ได้อย่างไร?
“ถ้าอย่างนั้น เราลงไปดื่มอะไรที่โถงรับแขกด้านล่างไม่ดีกว่า เหรอ” พ่อบ้านติงรีบพูดขึ้นมา
นายท่านใหญ่เองก็รีบพูดต่อ : “ดีเลยๆ รีบไปกำชับทางครัว ให้เตรียมอาหารค่ำเอาไว้ให้หน่อย ทุกคนลงไปทานอะไรกัน เถอะ”
กู้เวยจือกับกู้ชิงเหลียนรีบเดินนำไปก่อน ตอนนี้คนที่เดินตาม หลังพวกเขาไปก็คือมู่บ้านเป่ย
ตั้งแต่ตอนต้นจนจบ เหมือนกับว่าเขาไม่ได้มองกู้อานหยาน เลยแม้แต่นิดเดียว
บางทีอาจจะมองบ้าง แต่ก็เป็นแววตาที่เยือกเย็นที่สุด ไร้ อารมณ์ที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น เป็นแววตาที่ไม่รู้ร้อนรู้หวานและ
ไม่ได้ใส่ใจอะไรที่สุดเลยด้วย
ทุกคนไปกันหมดแล้ว คุณท่านกู้เดินอยู่ด้านหลังสุด เขามอง
กู้จิ้งหย่วน แล้วก็หันไปมองกู้อานหยานด้วย
เขายังคงรู้สึกรับไม่ได้อยู่บ้าง
พ่อบ้านติงดึงชายเสื้อของเขา : “ท่านลงไปก่อนเถอะ อย่า ทำให้หนุ่มสาวทั้งสองคนรู้สึกลำบากใจเลย”
“ก็ได้”
สุดท้ายนายท่านใหญ่เองก็เดินจากไป
ภายในห้อง เหลืออยู่เพียงแค่กู้จิ้งหย่วนกับกู้อานหยานสอง คนเท่านั้น
“พวกเราทั้งสองคนหลงกลเข้าแล้วใช่ไหม? ” กู้อานหยานจำ เรื่องราวที่เกิดขึ้นได้ไม่มากนัก
ภาพความทรงจำสุดท้ายที่ยังหลงเหลืออยู่ในหัวนั้น ก็คือทั้ง เนื้อทั้งตัวของเธอร้อนระอุไปหมด ก่อนจะล้มลงไปในอ้อมอก ของกู้จิ้งหย่วน
เธอก้มมองเรือนร่างของตัวเอง ยังดี ถึงแม้ว่าเสื้อผ้าจะหลุด ลุ่ยไปหมด แต่ว่าเสื้อผ้าที่แนบเนื้อที่สุด ก็ยังคงอยู่
อย่างน้อย ก็ยังไม่ได้เกิดเรื่องอะไรที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น
กู้จิ้งหย่วนลงจากเตียง ก่อนจะหันหลังให้เธอ
“ใส่เสื้อผ้าให้ดีก่อนเถอะ”
กู้อานหยานรีบลุกลี้ลุกลน เพื่อจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้ดี
กู้จิ้งหย่วนเดินไปที่ห้องอาบน้ำ หลังจากที่มั่นใจว่าตัวเองไม่ ได้แตะเนื้อต้องตัวเธอ ก็ค่อยโล่งอกไปหน่อย
ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เรื่องแบบนี้ ถือว่ากู้อานหยานจะเป็นคนที่ เสียหายมากที่สุด
แต่ว่ารอบครัวนี้ มีคนอยากจะลงมือกับเขาจริงๆ เรื่องนี้ ถือ เป็นเรื่องที่กู้จิ้งหย่วนคิดไม่ถึงจริงๆ
ตระกูลนี้ มันเริ่มเปลี่ยนไปเป็นความซับซ้อนยุ่งเหยิงตั้งแต่ เมื่อไหร่?
ตอนที่ทั้งสองคนเดินลงมาข้างล่าง บรรยากาศของห้องโถงดู มีความอบอุ่นอยู่ไม่น้อย
เมื่อเห็นพวกเขาเดินลงมา นายท่านใหญ่ที่ดึงสติกลับมาได้ แล้วก็รีบกวักมือ: “หยานหยาน มาหาตาเร็ว”
กู้อานหยานเดินไป ก่อนจะแอบมองมู่บ้านเป่ย
เขานั่งลงข้างๆ กู้เวยจือ กู้เวยจือกำลังรินน้ำชาให้เขาด้วยตัว
เอง
บรรยากาศของทั้งสอง ถือว่าดีเป็นอย่างมาก
เธอผลุบสายตาลง คุณท่านกู้และนั่งลง ก่อนจะไม่ได้สนใจอีก จากนั้นจึงเดินไปหา
จู่ๆ กู้ชิงเหลียนก็ยิ้มพลางหัวเราะขึ้น: “ที่แท้จิ้งหย่วนกับห ยานหยวนสนิทสนมกันขนาดนี้แล้ว ทําไมแม้แต่พวกเราเอาก็ ถูกปิดบังเอาไว้ล่ะ?”
กู้ชิงเหอไม่ได้พูดอะไรออกไป เธอไม่เคยได้ยินเรื่องที่ลูกชาย ตัวเองไปมีความสัมพันธ์กับหญิงคนไหนเลย
ในสถานการณ์แบบนี้ ลูกชายที่มีฐานะและชื่อเสียงแบบนี้ ถ้า จะหาผู้หญิง ก็ควรจะหาภรรยาดีๆ ที่สามารถมาช่วยกิจการ ของเขาได้
คนที่เกิดมาในความครัวแบบนี้อย่างกู้อานหยาน….ถือว่าไม่ ดีสักเท่าไหร่
กู้จิ้งหย่วนนั่งอยู่บนโซฟา ข้างๆ กู้อานหยาน
ในตอนนั้นเองคุณชายใหญ่กู้ก็กลับมามีสีหน้าที่อบอุ่นอ่อน โยนตามเคยแล้ว บนใบหน้านั้นไม่มีสีหน้าแปลกๆ อีกต่อไป แล้ว
เขามองกู้ชิงเหลียน ก่อนจะพูดเบาๆ ว่า : “หยานหยานยังไม่ ได้ตอบข้อเรียกร้องของฉันเลย ดังนั้น เรื่องเลยยังไม่ถูกเปิด เผยออกมา”
กู้อานหยานมองเขาอยู่สักครู่ กู้จิ้งหย่วนมอบแววตาที่ทำให้
จิตใจสงบลงได้แก่เธอ
เรื่องที่ถูกวางยานี้ กู้อานหยานเองก็ได้แค่ทำให้เหมือนกับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ที่นี่คือตระกูลกู้ มีเรื่องอะไร ก็ควรจะให้กู้จิ้งหย่วนเป็นคน แก้ไขมัน
เธอเป็นแค่คนนอกคนหนึ่ง ไม่ควรจะทำอะไรสะเพร่าออกไป
“อั้ยหยา มันก็มาถึงขั้น….……..
กู้ชิงเหลียนมองแววตาของทั้งสอง ก่อนจะปิดปากขำเล็กน้อย : “มาถึงขนาดนี้แล้ว จะบอกว่าฝ่ายหญิงยังไม่มีคำตอบให้ได้ อย่างไรกันล่ะ?”
กู้จิ้งหย่วนทำได้แค่ยิ้มบางๆ คำถามนี้ ไม่ควรจะตอบโต้ออกไป
เขาพูด: “เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมาที่นี่กันหมด? มี เรื่องอะไรเลยมาฉันเหรอ? “
ยังไม่ต้องพูดถึงว่าเขากับกู้อานหยานเป็นอะไรกัน แค่พวก เขามาปรากฏตัวพร้อมกันด้วยความประหลาดแบบนี้ ก็รู้ได้ ทันทีว่าเรื่องนี้มันไม่ง่ายเลย
อยู่ดีๆ ทำไมทุกคนถึงเข้ามารวมตัวกันแบบนี้ล่ะ
“เมื่อครู่สาวใช้บอกว่าได้ยินเสียงของนายกับผู้หญิง นึกว่า เกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็เลย…..
กู้ชิงเหลียนพูดถึงตรงนี้ ก่อนจะมองกู้อานหยานเพียงแวบ เดียว พลางยิ้มด้วยความมีเลศนัย
“โอเค แต่มันเป็นเพียงแค่ความเข้าใจผิด พวกเธอ ดูไปดูมา คงใกล้จะมีข่าวดีกันแล้วใช่ไหม? ”
ไม่มีใครตอบคำถามนี้
กู้ชิงเหลียนคิด ก่อนจะหันมามองกู้เวยจือกับมู่บ้านเป่ย
“พ่อ พ่อดูสิ เรื่องของเวยจือกับคุณชายใหญ่มู่ก็ควรจะพูดถึง ด้วยนะ ตอนนี้ จิ้งหย่วนของพวกเรากับน้องสาวของเวยจ่อ……..หยา นี่มันเป็นเรื่องดีถึงสองเรื่องเลยนี่หน่า
หลังจากที่นายท่านใหญ่ใจเย็นลง ก็ยอมรับเรื่องนี้ได้อย่าง เต็มใจ
ถึงแม้ว่าในตอนแรกตัวเอง จะรักกู้อานหยานเหมือนกับหลาน แท้ๆ
แต่ว่า ก็ยังไม่ใช่หลานจริงๆ เธอเป็นลูกหลานของครอบครัว อื่น ก็ไม่สามารถแย่งมาได้
แต่ในตอนนี้ สถานการณ์มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
หยานหยานคบกับจิ้งหย่วน นี่มันตรงใจของตัวเองเลยไม่ใช่ เหรอ?
กู้เวยถือคบกับมู่จ้านเป่ยจริงหรือไม่นั้น นายท่านใหญ่ไม่ได้ ใส่ใจขนาดนั้น
แต่ว่า ถ้าเกิดว่ากู้อานหยานมาแต่งงานกับกู้จิ้งหย่วนได้ล่ะก็ งั้นต่อจากนี้ไปเธอก็สามารถอยู่ที่ตระกูลกู้ได้แล้ว ต่อจากนี้ไป ตัวเองก็จะสามารถเจอเธอได้ทุกวันแล้วสินะ!
นายท่านใหญ่ยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น โดยที่ไม่ต้องพูดเลยว่ามัน น่ารอคอยขนาดไหน
“จิ้งหย่วน แกทำเรื่องแบบนี้แล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องรับผิด ชอบหยานหยานนะ”
นายท่านใหญ่ตั้งใจทำหน้านิ่งด้วยความไม่พอใจ พลางมี ใบหน้าที่จริงจังขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“หรือไม่ ก็ให้คนแก่อย่างฉันหาฤกษ์ให้ก็แล้วกัน หมั้นกันเอา ไว้ก่อน”
“อะไรนะ? ” กู้อานหยานตกใจจนแทบจะลุกขึ้นจากโซฟา
หมั้นเหรอ? คุณปู่กู้พูดอะไรออกมาเนี่ย?
“แน่นอนว่าต้องจัดงานหมั้นกัน! จิ้งหย่วนทำแบบนี้กับเธอ เรื่องแบบนี้ จะปล่อยเอาไว้ไม่ได้ มันไม่ดีต่อตัวเธอนะ”
นายท่านใหญ่จับมือของเธอเอาไว้แน่น
“หยานหยานไม่ต้องร้อนใจไป ตาจะต้องเรียกความยุติธรรม มาให้ได้ จะไม่ให้นายคนนี้มาทําให้เธอเสียหาย”
“ไม่ใช่ คุณปู่กู้ ฉันกับพี่ชายไม่ได้มี..….…..
“อั้ยหยา ดูคนแก่อย่างฉันสิ ให้เธอมาเรียกว่าพี่ชายตาม เวยจือไปเสียได้”
นายท่านใหญ่เคาะหัวของตัวเองเบาๆ ก่อนจะรีบพูดขึ้นว่า: “จากนี้ไป เธอเรียกว่าจิ้งหย่วนเถอะ เรียกว่าพี่จิ้งหย่วนก็ได้ คำ ว่าพี่ชายอะไรนั่น อย่าไปเรียกพร่ำเพรื่อที่ไหนนะ”
“แต่ว่าฉันกับพี่จิ้งหย่วนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆนะ เมื่อครู่
พวกเรา……
“เรื่องเมื่อครู่ ทุกคนต่างเห็นกันหมดแล้ว หนูน้อย ไม่ต้องอาย
อะไรแล้ว”
เมื่อกู้ชิงเหลียนเห็นพ่อดีใจมีความสุขขนาดนั้น ก็อดไม่ได้จน ต้องพูดออกมา หรือว่า เธอคิดว่าจิ้งหย่วนของพวกเราไม่มี คุณสมบัติเพียงพอ เลยไม่คู่ควรกับเธองั้นเหรอ?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
