บทที่394 เขากำลังขู่เธอ

บทที่ 394 เขากำลังขู่เธอ

ที่กล่าวว่าไม่หลงเสน่ห์เย้ายวนผู้หญิง ประมาณ ก็คงจะดูฝ่าย ตรงข้ามเป็นใครด้วยใช่ไหม

สายตาของกู้อานหยาน เล็กจับจ้องมือคู่นั่นที่จับแขนผู่จำน

เป่ยไว้

เดินอยู่ข้างกายของคุณท่าน กิริยาตรงระหว่างคิ้ว มีนิ่งเฉย อย่างบอกไม่ถูก

กลับเป็นกู้เวยจือที่เห็นเธอแล้ว ก็นิ่งไม่ได้อีก “เธอมาอยู่ที่นี้ได้ ยังไง”

คุณท่านจูงมือกู้อานหยานเดินมาตรงหน้าพวกเขา”คุณชาย ใหญ่มู่ เมื่อกี้ไม่ได้ต้อนรับอย่างดี ยังไงก็อย่าถือสาล่ะ”

“เป็นผมที่ไม่ได้ไปไหว้ทักทายกับคุณปู่ดีๆ ก็ขอให้คุณปู่ก็ อย่างถือสายด้วยเช่นกันครับ”

การตอบของมู่บ้านเป่ยนั้น ใจเย็นสุภาพวางตัวได้เหมาะสม ช่างดูสปอร์ตใจกว้าง

กู้จิ้งหย่วนยิ้มเบาๆพลางพูด”คนบ้านเดียวกันแท้ๆ พูดอะไร ถือสาไม่ถือสากันครับ” คนบ้านเดียวกัน
สายตาของคุณท่านจ้องมองคู่หนุ่มสาวที่อยู่ตรงหน้า ชาย หล่อหญิงสวย ช่างดูเป็นคู่ที่เหมาะสมยิ่งนัก

ตอนไปนั้น คุณชายใหญ่มู่พูดอย่างชัดเจน ว่าความสัมพันธ์ กับกู้เวยจือไม่มีอะไรพิเศษ

แต่ตอนนี้ ความรู้สึกที่พวกเขาเดินมาด้วยกัน กลับดูเหมือน คู่รักมากสุดๆ

นี่แปลว่า…..อะไรกันแน่

“คุณปู่ เธอ……”กูเวยจือจ้องมองกู้อานหยาน กับการปรากฏ ตัวของเธอยังเป็นที่น่าสงสัยอยู่เช่นเดิม

เมื่อนึกคิดแล้ว ในใจก็ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง

กู้อานหยาน มาด้วยกันกับมู่บ้านเป่ยงั้นเหรอ พวกเขายังอยู่

ด้วยกันเหรอ

“วันเสาร์จะจัดงานนับญาติกลับสู่บรรพบุรุษของพี่สาว ทำไม ไม่มีใครบอกฉันเลยนะคะ”

กู้อานหยานคล้ายจะยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้ม “ถ้าไม่ใช่เพราะฉันมารู้ ด้วยตัวเอง เกรงว่า ฉันคงต้องพลาดแล้วล่ะสิ”
“เธอยังจะต้องสอบอีกไม่ใช่เหรอ ฉันแค่ไม่อยากรบกวนเวลา ทีเธอทบทวนการเรียน

กู้เวยจ๊อบังคับให้ตัวเองเย็นลง ถึงคุณชายใหญ่จะเป็นคน พามาเอง ตอนนี้ คุณชายใหญ่อยู่ด้วยกันกับเธอ เธออ่าน ยานนับว่าเป็นอะไร ตามความเป็นจริง อะไรก็ไม่ใช่เลยทั้งนั้น

เธอพูดอย่างเบาๆ”พี่รู้ว่าผลการเรียนเธอไม่ดีมาตลอด กลัว ว่าถ้าถูกรบกวน ก็จะสอบออกมาได้ย่ำแย่จนทำให้คนใน ครอบครัวเราอับอายเสียหน้า เลยไม่ได้บอกเธอก่อนนะ

*ไม่ใช่มั้งพี่สาว ทำไมฉันจำได้ว่า ตอนมัธยมนั้นสอบได้ คะแนนสูงมาโดยตลอดน่ะ กลับเป็นพี่.…………..

กู้อานหยานเอียงหัวอย่างน่ารัก ดวงตากลมโตเปล่งประกาย ระยิบระยับคู่นั่นจ้องมองเธอ ทั้งหน้าเต็มไปด้วยใสซื่อและไว้ เตียงสา

“ตอนมัธยมพี่มั่วแต่ออกไปเที่ยวกับผู้ชายพวกนั้น จนสอบตก ไม่ผ่านทุกวิชา”

“กู้อานหยาน”กู้เวยจืออยากบีบคอเธอให้ตายเสียจริงๆ

“ฉันเคยออกไปเที่ยวกับผู้ชายตอนไหน

เธอรีบเงยหน้า จ้องมองผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างกายตัวเองอย่างน้ำตาคลอเบ้า แสนน่าสงสาร

“จ้านเป่ย เธอใส่ร้ายฉันนะคะ ตอนที่ฉันเรียนนั้น ทั้งวันตั้งแต่ เช้าจนค่ำรู้เพียงแค่ศึกษาหาความรู้เท่านั้น จะมีเวลาที่ไหน ออกไปเที่ยวกัน”

“คุณพ่อคุณแม่เข้มงวดกับฉันมาก พวกเขาไม่อนุญาตให้ฉัน ออกไปกับผู้ชาย กลับเป็นเธอ……

เธอชี้กู้อานหยาน ความโกรธยังไม่สามารถระงับได้

“เธอชอบแต่งตัวให้ตัวเองอย่างรกรุกรัง ไม่เพียงแต่งหน้าจัด ทุกวัน แถมยังดื่มเหล้าสูบบุหรี่ด้วย พวกนี้ ทุกคนก็รู้”

กู้อานหยานกลับหัวเราะ โดยไม่มองเธอเลย

ในวันวาน เมื่อก่อนยังจะยอมทะเลาะกัน กตั้ง แต่ตอนนี้กลับ ไม่มีอารมณ์จะสนใจแบบนั้นแล้ว

ชอบก็ทะเลาะกันสองประโยค ไม่ชอบ ก็ขี้เกียจจะไปสนใจ

คำพูดของกู้เวยจือ ก็เหมือนหนึ่งหมัดชกต่อยโดนบนสำลี เท่านั้น ไม่มีแรงตอบกลับเลยแม้แต่น้อย

ดูแล้ว เหมือนจะทะเลาะชนะแล้ว
แต่กลับมาเกิดอีกที ก็เหมือนว่าคนเขาไม่อยากจะทะเลาะกับ

เธอเลย

กลับเป็นเธอคนเดียว ที่เหมือนกับคนบ้า

ในเวลาแบบนี้ ตามค่าอีกฝ่ายต่อก็คงไม่ได้ เพราะนั้น เป็นการลดมูลค่าและลดเสน่ห์ของตัวเอง เวยถือโกรธจน ปลายนิ้วหันไปหมด ความโกรธเต็มทั่วท้อง กลับไม่มีที่ระบาย ออกมาได้

แต่จะเป็นบ้า แล้วทําไมตัวเธอเองที่ต้องเป็นบ้าอยู่คนเดียวล่ะ

จะบ้า งั้นทุกคนก็บ้าไปด้วยกันเลย

จู่ๆริมฝีปากบางก็ยกขึ้น โกรธจนยิ้มเยาะออกมา

“ใช่แล้ว ก่อนที่ฉันจะมาหลิงโจว เพื่อนคนที่เกิดเรื่องคนนั้น ของเธอยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ชื่ออะไรนะ”

เธอทําเหมือนนึกคิดอย่างความลำบากเล็กน้อย นึกแป๊บหนึ่ง แล้วพูด “ชื่อซูเสี่ยวหมี่ใช่ไหม”

กู้อานหยานกำมือแน่น ลมหายใจกลายเป็นเย็นจัดด้วยความโกรธ
กู้เวยจ๊อกลับยิ้มอย่างเบิกบานมากยิ่งขึ้น”ตอนเธอ ยังสบาย ดีอยู่ไหม ตื่นขึ้นมาหรือยัง คงไม่ใช่เป็นเจ้าหญิงนิทราแล้วใช่ ไหม ไม่ตื่นขึ้นมาตลอดกาลแล้วมั้ง”

“เวยจ๋อ”คุณท่านรู้สึกว่าคำพูดแบบนี้ไม่สมควรที่จะพูด จึงรีบ หยุดห้ามทันที

“ในเมื่อคุณชายใหญ่มู่มาพักที่นี่สองวัน งั้นเธอพาคุณชาย

ใหญ่มู่ไปชมรอบๆ ดูบรรยากาศที่บ้านพวกเราสิ

“ได้ค่ะ”กู้เวยจ๋อตกลงอยู่แล้ว

แต่แค่ก่อนที่จะไป ก็ยังอยากเห็นสีหน้าของกู้อานหยานเช่น

เดิม

เธอยิ้มพูด”ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้เธอไปหาน้าซิงเหรอ เธออยู่

ที่ห้องโถงนะ เธอสามารถไปพบเขาได้นะ”

หึ เห็นเย่สุ่ยซิงอยู่ที่นี่ กู้อานหยานจะไม่กลายเป็นบ้าเหรอ

เธอต้องการให้ทุกคนได้เห็น ว่ากู้อานหยานทำตัวเป็นคนบ้า

ออกมา

แต่คิดไม่ถึง ว่ากู้อานหยานจะหัวเราะเบาๆ” เย่สุ่ยซิงไม่ใช่แม่ ฉันเสียหน่อย ฉันจะไปหาเธอทำไมเหรอ”
การยิ้มเยาะของกู้เวยจือ เพียงสักพักก็หยุดค้างไว้ที่ข้างปาก

เธอ……เหมือนทําเรื่องโง่อะไรลงไป

กู้อานหยานจ้องมองดวงตาของเธอ มีบางเรื่อง เมื่อก่อนไม่

แน่ใจ ตอนนี้ เหมือนจะมั่นใจได้มากขึ้นแล้ว

“อานหยาน…..”คุณท่านมีความสงสัย คำพูดนี้ของกู้อานห

ยาน เหมือนสร้างความมึนงงเล็กน้อย

เขาไม่เข้าใจความหมายของเธอ

“คุณปู่ หนูกับอานหยานมีเรื่องจะคุยกันค่ะ”

เวยจ่อปล่อยแขนคุณชายใหญ่มู่ แล้วดึงมือกู้อานหยาน จะให้เธอพูดอะไรออกไปต่อหน้าคุณท่านไม่ได้ ไม่ได้เด็ด

ขาด

“ไป พี่จะพูดอะไรกับเธอไม่กี่คำ”

“ไม่ไป “กู้อานหยานพยายามดึงมือเธอออก แล้วยิ้มเย็นชา “หากเธอจะวางแผนทําร้ายฉันจะทํายังไง”

“เธอ”แววตาเกลียดชังของกู้เวยจือ ชัดจนเกือบจะทำให้ใบหน้าเธอบิดเบี้ยว

แต่ ตอหน้าคนมากมายขนาดนี้ เธอจึงพยายามระงับไฟแห่ง ความโกรธเข้าไว้

พยายามยิ้มออกมาเล็กน้อย กู้เวยจือพูดด้วยเสียงอ่อน โยน”ฉันคือพี่สาวของเธอ ฉันจะทำร้ายเธอได้ไง ดูนิยายมาก

ไปแล้วใช่ไหม”

เธอจับมือกู้อานหยานไว้อีกครั้ง กู้อานหยานยังอยากสะบัด เธอออกไปเช่นเดิม

แต่คุณชายใหญ่มู่คนที่ไม่เคยพูดอะไรเลย น้ำเสียงเยือกเย็น จู่ๆกลับพูดขึ้นมา

“ทำไมยังดื้อขนาดนี้ แม้แต่คำพูดของพี่สาวก็ไม่ฟังเหรอ”

กู้อานหยานเงยหน้าขึ้นมาอย่างแรง จ้องมองแววตาของเขา

เขาหมายความว่าอะไร เขาทำไมต้องช่วยกู้เวยจือ

มู่บ้านเป่ยสีหน้านิ่งเรียบ น้ำเสียงนั้นเย็นชาอย่างแรง “ในเมื่อ เป็นเด็กไม่ค่อยรู้เรื่อง ก็ให้พี่สาวเธอค่อยสอนเธอเยอะๆแล้ว น

ในนัยน์ตาเยือกเย็นไม่มีความรู้สึกคู่นั้น ก็ประกายแสงความอันตรายออกมา

เขากำลังขู่เธอ

ในใจกู้อานหยานได้ความเหน็บหนาวเข้ามาทันที

คุณชายใหญ่มู่ ยังคงยืนอยู่ข้างกายกู้เวยจือเช่นเดิม ที่แท้ ความสัมพันธ์ของพวกเขา ดีขนาดนี้เลย……..

“ไปสิ แค่อยากรําลึกความหลังกับเธอเสียหน่อย จะกังวล อะไร”

คุณชายใหญ่มู่ค่อยช่วยตัวเอง กู้เวยจือไม่ต้องบอกว่ารู้สึก ดีใจแค่ไหน

ผู้ชายนะ ก็ชอบเล่นสนุกแหละ

ดูเหมือนว่ากู้อานหยานจะอยู่ข้างกายเขามาเดือนกว่าแล้ว คง โดนเขาเล่นจนเบื่อแล้วล่ะ

เธอยิ้มให้กับคุณท่าน “คุณปู่ หนูพาอานหยานไปเดินชม รอบๆ พวกคุณดื่มชาพูดคุยกันไปก่อนนะคะ”

แม้เธอจะยิ้มอย่างสดใส แต่คุณท่านมองดูกู้อานหยาน กลับ รู้สึกมีความไม่วางใจแปลกๆ
กู้อานหยาพูดเบาๆหนูกับพี่สาวจะชมดูรอบๆ ค่าน้อยค่อย กลับมาพูดคุยกับคุณปู่นะคะ”

เวยจือใช้แรงดึงเธออย่างแรง ก็พูดได้ว่า ดึงลากเธอให้เดินตาม

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ