บทที่ 377 เธอไม่มีทางถอยแล้ว
บทที่ 377 เธอไม่มีทางถอยแล้ว
สิ่งที่ซูหยานจะพูด ต่างก็เขียนลงไปหมดแล้ว
เธอนำกระดาษและปากกาใส่ไว้ข้างๆ แล้วหันกลับไปมองกู้ อานหยาน
ที่มุมปาก ยังคงเป็นรอยยิ้มที่โดดเดี่ยวทำให้รู้สึกไม่สบายใจอยู่
“ท่านรู้ความลับของฉันกับผู้ชายคนอื่น ฉันจะไม่ฆ่าเพื่อ ปิดปากหรอ?”
“อะไรนะ?” กู้อานหยานอึ้งไปเลย
ผู้ชายคนอื่น….เธอกลับ หักหลังคุณผู้ชายใหญ่!
“ฉันไม่เข้าใจ มู่ซื่อหรูต้องการผู้หญิงมากมายขนาดนั้น ทำไม ฉันถึงไม่สามารถมีผู้ชายอื่นได้ล่ะ?”
“ท่านมีสิทธิ์อะไรที่จะนำเรื่องนี้ไปบอกมู่ซื่อหรู มีสิทธิ์อะไรที่ จะไล่ฉันออกจากบ้าน?”
“เธอ…วันนั้นเธอไปหาคุณนาย…..
“ท่านเป็นคนจะหาฉันเอง!”
ซูหยานเบิกตากว้างมองกู้อานหยาน แล้วหัวเราะอย่างเย็นชา “ท่านบอกว่าจะไล่ฉันออกจากตระกูลมู่!”
“เป็นไปไม่ได้ คุณนายใจดีขนาดนั้น ท่านได้แต่หาวิธีพูด จูงใจเธอ ท่านไม่มีทางบังคับเธอแน่นอน!”
กู้อานหยานไม่อยากเชื่อเลย เธอไม่มีทางเชื่อแน่นอน
แม้กระทั่งพูดคำพูดหนักๆคุณย่าก็ไม่มีทางทำ จะไปบังคับให้ เธอออกจากบ้านหรอ?
ใครจะไม่รู้ว่ามู่ซื่อหรูมีผู้หญิงอยู่ที่ข้างนอก
ไม่พูดข้างนอกก่อน ก็แค่ในบ้าน คุณชายใหญ่มู่แม่คนหนึ่ง มู่ เจ๋อหนานก็แม่อีกคนหนึ่ง
แม้กระทั่งมู่เฟิงจิ่น มู่เพ้ยถาง ก็ไม่ใช่แม่คนเดียวกัน
ความเจ้าชู้ของมู่ซื่อหรู คนทั้งบ้านตระกูลมู่ต่างก็รู้หมด
ถึงแม่ว่าซูหยานจะมีผู้ชายอื่นเป็นเรื่องที่ไม่ถูก แต่ว่า เธอเชื่อ ว่าคุณนายต้องพูดจูงใจเธอแน่นอน ไม่มีทางโหดร้ายที่อยาก จะไล่เธอออกจากบ้าน
“เธอก็ไม่เชื่อ ใช่ไหม?
ทันใดนั้นหยานก็หัวเราะ มีความสดพื้นเดือนเล็กน้อย
“เฮอะ ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อเหมือนกัน ฉันคิดว่าขอแค่ฉัน สารภาพกับท่าน พูดเรื่องทั้งหมดกับท่าน แล้วรู้สึกผิด จากนั้น ก็เปลี่ยนแปลงตัวเอง ท่านจะอภัยให้ฉัน
“ฉันถึงขั้นคุกเข่าขอร้องท่าน รับประกันกับท่านจะไม่มีทาง เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอีกแน่นอน แต่ท่านไม่ฟัง ท่านจะทำให้ทุก คนรู้ และจะทำให้ชื่อเสียงของฉันเสียหาย!
ซูหยานจ้องเธอ แต่ว่าแววตานี้ เหมือนจะมองไม่ออกถึงความ เกลียดเลย
เธอแค่จ้องกู้อานหยาน แล้วยิ้มอย่างเย็นชา
“เธอว่าฉันจะทำอะไรได้? ฉันยังมีทางเลือกอะไรอีก? กู้อานห ยาย เธอพูดสิ!”
จู่ๆเธอก็พุ่งไป แล้วจับคอเสื้อของกู้อานหยาน
“ฉันเคยขอร้องเธอ ขอร้องเธอให้บอกคุณผู้ชายใหญ่มู่หยุด ขุดดิน แต่เธอไม่ยอม แม้กระทั่งความเห็นใจก็ไม่มี
ฉันจะยอมได้ยังไง? เธอฆ่าคุณนาย เรื่องนี้ไม่สามารถแล้วๆไปแบบนี้ได้!”
เรื่องที่เธอมีผู้ชายอื่น กู้อานหยานไม่อยากพูดแม้แต่ครึ่งคำ
จะพูดว่าเธอทำผิด งั้น มู่ซื่อหรูยิ่งผิดไปใหญ่
เธอถึงขึ้นรู้สึกว่า มู่ชื่อหรูทำเกินไปขนาดนี้ เธอจะมีผู้ชายอื่น ก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องอยู่แล้ว
แน่นอนว่า หากเป็นเธอ จะต้องหย่าแน่นอน แต่ไม่ใช่ต่างคน ต่างเล่นของตัวเอง
แต่ว่า แต่ละคนก็มีการยินยอมของตัวเอง จะหย่าหรือไม่หย่า คือเรื่องของคนอื่น
แต่สำหรับเรื่องที่คุณนายทำ เธอไม่มีทางทำเหมือนทะเลสาบ นั่น ที่จะถูกฝังอยู่ใต้ดิน!
“ถ้าหากว่าคุณชายใหญ่มู่ไม่ขุดดิน เธอจะออกมาสารภาพ ผิดไหม?”
เฮอะ สุดท้ายแล้ว ก็เธอเองที่รู้สึกผิด
ขุดทะเลสาบ ไม่ผิดแน่นอน!
แต่ว่า ตอนนี้ซูหยานมาสารภาพผิดแล้ว งั้นทะเลสาบนี้ ก็ไม่จําเป็นต้องขุดอีกต่อไป
หัวใจของกู้อานหยานมีความรู้สึกที่สับสน ไม่รู้ว่าตัวเองกำลัง คิดอะไรอยู่ แค่รู้สึกว่า เรื่องนี้….ยังมีความแปลกๆอยู่
“ฉันถูกเธอฆ่าตายแล้ว กู้อานหยาน ฉันถูกเธอฆ่าตายแล้ว จริงๆ”
ซูหยานเหมือนหมดแรงมาก และหมดหวังแล้ว
เธอปล่อยกู้อานหยาน แล้วตัวเองเดินไปยังข้างๆ
ไม่รู้ว่าในมือมีของเพิ่มมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ราวกับว่า จะเป็นขวด เล็กๆหนึ่ง
สีหน้าของเธอแย่มาก เธอมองดูขวดที่จับไว้ เดี๋ยวยิ้ม เดี่ยว
ร้องไห้
“นั่นเป็นของอะไร?” กู้อานหยานมีความกระวนกระวายเล็ก
น้อย มีความกลัวที่พูดไม่ถูก
“ซูหยาน เธอจะทำอะไร?”
ซูหยานหันกลับไปมอง เธอหัวเราะได้โดดเดี่ยวและสง่างามมาก
“ยาพิษไง ไม่เช่นนั้นจะเป็นอะไร?”
ทั้งตัวของกู้นอานหยานเย็นไปเลย ขณะนี้เธอจับยาพิษไว้ใน มือ หมายความว่าอะไรกันแน่?
ซูหยายกลับยืนขึ้น แล้วเดินไปทางเธอทีละก้าวๆ
เป็นเพราะว่าเธอ กู้อานหยาน ทำไมเธอต้องเห็นแก่ตัว ไม่ฟัง ในสิ่งที่คนอื่นพูดขอร้อง ทำไมเธอต้องฆ่าฉันตาย?”
“ฉันถูกเธอทำร้ายจนขั้นนี้แล้ว ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว เธอลองทายดูว่าสิ่งที่ฉันอยากทำมากที่สุดคืออะไร?”
กู้อานหยานไม่อยากทาย แค่มองขวดที่อยู่ในมือของเธอ แล้ว ทําสีหน้าระมัดระวัง
ซูหยานก็จะคงมีรอยยิ้มที่โดดเดี่ยวตั้งแต่ต้นจนจบ ในตอนที่
เดินทางถึงข้างหน้าของเธอ แล้วนั่งลง
กู้อานหยานกลับรู้สึกกระวนกระวายขึ้นไปอีก ไม่ใช่กลัวว่า เธอจะวางยาตัวเอง
เพราะว่า ในแววตาของซูหยาน ไม่มีความคิดที่จะฆ่าคนเลย
เธอไม่ได้อยากจะฆ่าหล่อน!
แล้วยาพิษขวด……..
“ซูหยาน เธออย่าทำไปมั่วนะ!”
ซูหยนาลุกขึ้น แล้วมองดูเธอ ยิ้ม ในขณะนี้ที่ยิ้ม น้ำตาก็ไหล ลงมา
“ฉันไม่มีทางกลับไปแล้ว เธอบังคับให้ฉันมาอยู่ในจุดๆนี้ ฉัน จะทำอะไรได้อีก?”
ไม่มองกู้อานหยานอีก เดินไปข้างๆ แล้วมองไปทางค่ำคืน ราตรีทางข้างนอก
ขวดเล็กๆที่อยู่ในมือ ถูกเธอหยิบขึ้นมา
“ซูหยาน เธออย่ามามั่วนะ! เธอสงบสติอารมณ์หน่อย! ไม่ว่า เรื่องอะไรก็ล้วนแต่มีทางออกเสมอ การตายไม่ใช่ทางออก เดียว!”
“ซูหยาน ซูหยาน……ฟังฉันพูด เธอยังมีลูกชาย เธอยังมี ลูกชายนะ!”
“ลูกชาย… ” นิ้วของซูหยานกระตุก มองไปทางค่ำคืนราตรีข้างนอก
ท้องฟ้าในยามค่ำคืน ใบหน้าของมู่เจ๋อหนานค่อยๆชัดเจนขึ้นมา
ลูกชาย เธอยังมีลูกชาย
เพราะว่ายังมีลูกชาย เธอจึงไม่ตายไม่ได้
เธอจะต้องตาย! จะต้องตาย!
ทันใดนั้น เธอยกมือขึ้น เปิดขวดออก
ยาพิษที่อยู่ในขวดเล็ก ถูกเธอดื่มเข้าไปในปาก
ในไม่ช้า ก็กลืนเข้าไปทั้งหมด
“ซูหยาน!”
กู้อานหยานดิ้นรนจะคลานไป แต่ทั้งมือทั้งขาของเธอกลับถูก มัดไว้ แม้กระทั่งลุกขึ้นก็ไม่ได้
“ซูหยาน รีบโทร รีบโทรเรียกรถพยาบาล ซูหยาน!”
ซูหยานหันกลับไปมองเธอ สีหน้ามีความโดดเดี่ยว
“กู้อานหยาน ฉันฝากเรื่องๆหนึ่งกับเธอได้ไหม?”
“ไม่! ฉันไม่ฟัง ฉันก็ไม่ตกลง! เธอรีบเรียกรถพยาบาล เร็ว!”
เธอรู้ ขอแค่เธอรอซูหยานพูดเรื่องให้จบ ชีวิตของเธอก็มาถึง จุดจบแล้ว!
เธอไม่สามารถตกลงได้ การไม่ตกลง บางครั้งอาจจะเป็น โอกาสที่ทำให้ซูหยานมีชีวิตต่อไปก็เป็นได้
ถึงแม้จะรู้ว่าความคิดของตัวเองปัญญาอ่อนมาก ถึงแม้ จะ รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่เธอก็ไม่สามารถตอบตกลงได้ เธอไม่ สามารถตกลงได้!
“รีบเรียกรถพยาบาล เธอสามารถมีชีวิตต่อได้ มีเรื่องอะไร เธอไปจัดการเอง!”
“เธอไปสารภาพผิด พวกเขาสามารถลดโทษเธอได้ อย่าทำ แบบนี้ไหม ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้! คุณผู้หญิงใหญ่!
“ฉันไม่ ฉันไม่สามารถไปสารภาพผิดได้ ฉันทำไม่ได้… ซูหยานใช้แรงสายหัว
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะใช้แรงมากเกินไปหรือเปล่า เธอกลับยืนไม่ นิ่ง ร่างกายขยับไปมา ป๊าบเสียงดังขึ้น เธอล้มลงกับพื้น
เลือดสีดำา ไหลลงมาตามริมฝีปากของเธอ
เธอเริ่มเจ็บปวด เจ็บจนทั้งร่างกายของเธอสั่นไปหมด ค่อยๆ ค่อยๆสั่นจนชัก!
“ที่นี่….ที่นี่คือบนเกาะร้าง อยู่บน…..เกาะ”
“โทรศัพท์ทิ้ง…..แล้ว ไม่มีคน ไม่มีรถพยาบาล ไม่มี….. เธอสามารถมาที่นี่ได้ ก็คิดไว้แล้ว ตัวเองไม่มีทางถอยกลับไป แล้ว
เธอไม่อนุญาตให้ตัวเองยังมีทางถอยกลับไปอยู่
“กู้…..อานหยาน ตอบตกลงฉัน……ตอบตกลงฉันเรื่อง หนึ่ง.…..…….
ซูหยานกัดฟัน แล้วมองกู้อานหยาน ร่างกายชัก ริมฝีปากสั่น
ไม่หยุด
แต่เธอยังคงกัดฟัน แล้วพูดด้วยความลำบาก “ลูกชาย ฉัน….ชอบเธอ ฉันรู้……เธอไม่ชอบเขา แต่ว่า อยากขอร้อง เธอ….ช่วยเป็นห่วงเขา…ในบางครั้ง ขอร้อง…..ขอร้อง…..
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
