บทที่ 376 ไม่ใช่ฉัน จะเป็นใครได้อีก?

บทที่ 376 ไม่ใช่ฉัน จะเป็นใครได้อีก?

กู้อานหยานเกิดเรื่องแล้ว

ซูหยานก็หาไม่เจอ ไม่รู้ว่าไปไหน

รถที่เขาขับออกไป ถูกทิ้งอยู่ที่ข้างทะเล

ได้ข่าวว่าคุณผู้หญิงใหญ่ได้ขับสปีดโบ๊ของบ้านออกจาก ท่าเรือไปแล้ว

แต่ว่าบนทะเลไม่มีกล้องวงจรปิด คุณผู้หญิงใหญ่ก็ได้ทำลาย ตำแหน่งที่ตั้งของสปีดโบ๊ไปแล้ว ตอนนี้ ไม่รู้เลยว่าสปีดโบ๊ร่า นั้นไปอยู่ที่ไหนแล้ว

“เกิดอะไรขึ้น? แม่ของฉันพาอานหยานไปไหน?”

มู่เจ๋อหนานที่ได้รับข่าวก็รีบมา ในตอนที่มาถึงท่าเรือ มู่บ้าน เป่ยได้ยืนอยู่ในห้องกล้องวงจรปิดแล้ว กำลังมองดูพนักงาน ย้อนเวลากลับไปอยู่

ซูหยานไม่ได้ทำลายตำแหน่งที่ตั้งของสปีดโบ๊ตั้งแต่ขึ้นเรือ พวกเขาไปถึงกลางทะเล จึงจะลงมือ

ดูออกอย่างชัดเจนเลยว่า ซูหยานไม่ได้คุ้นเคยกับระบบมาก

ดูแล้วก็คงจะใช้วิธีที่รุนแรง ถึงได้ทำร้ายตำแหน่งที่ตั้งนี้ไป

สปีดโบ้ของบริษัทมู่ อกรุ๊ปเร็วมาก ทุกคันต่างก็มีระบบทาง คอมพิวเตอร์ของตัวเอง มีความทันสมัย

ระบบนี้สามารถช่วยให้คนขับพิจารณาสิ่งแวดล้อมรอบๆได้ แน่นอนว่า GPS สามารถติดต่อกับคนที่อยู่บนเกาะ พยากรณ์

อากาศ ความสามารถพวกนี้ ต่างก็มี และระบบตำแหน่งที่ตั้งที่แน่ชัด ก็ถูกใส่เข้าไปอยู่ในระบบนี้

ถ้าหากว่า หยานไม่ได้ทําลาย CPU บนคอมพิวเตอร์ งั้นพวก เขาก็สามารถหา าแหน่งที่ตั้งเจอ

แต่ว่าตอนนี้ ตำแหน่งที่ตั้งสุดท้าย คืออยู่บนทะเล

หลังจากนั้นพวกเขาไปไหน ก็ไม่มีใครรู้แล้ว

“เสร็จหรือยัง!” มู่จ้านเป่ยถีบเก้าอี้

เก้าอี้ที่แข็งแรงขนาดนั้น กลับเกิดเสียงแตกหักออกมา! แรงนี้ของคุณชายใหญ่มู่จะแรงขนาดไหนเนีย ไม่อยากจะ

คิดเลย!
ถ้าหากตกอยู่บนตัวของตัวเองไม่ตายก็บาดเจ็บสาหัส!

พนักงานที่อยู่ในห้องกล้องวงจรปิด ทุกคนต่างก็กำลังเร่งรีบ ตั้งใจ แม้กระทั่งหายใจก็ไม่กล้า

หัวหน้าเช็ดเหงื่อไปหนึ่งที แล้วรีบพูดว่า “CPU บนสปีดโบ๊ ไม่สามารถติดต่อได้ ตอนนี้ ได้แต่พึ่ง GPS ของพวกเรา แล้ว คำนวณตำแหน่งของสปีดโบ๊มีความเป็นไปได้ที่จะไปมาก ที่สุด”

“และนั่นก็คือ ถึงแม้ว่าจะสามารถคำนวณออกมาได้ แต่ก็แค่ การคํานวณ?”

สีหน้าของมู่บ้านเป่ยแย่มาก ทำเอาหัวหน้าตกใจจนขาอ่อนไป

หมด!

“คุณ คุณชายใหญ่ ไม่สามารถเชื่อมต่อCPUได้แล้ว พวกเรา ไม่มีทางไปทางไกลแล้ว!”

ตอนนี้ เหมือนว่าซอฟต์แวร์ก็ถูกทำลายแล้ว

“คุณชายใหญ่ คุณวางใจได้เลย ถึงแม้จะเป็นการคาดเดา แต่ว่า ความแม่นยำก็สูงมากเช่นกัน”

มู่จ้านเป่ยไม่พูดอะไร สีหน้าแย่มาก
หัวหน้าก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก รีบออกคำสั่งให้ทุกคน จัดการ กับข้อมูลต่อ แล้วรีบคิดค่านวณผลออกมา

นิสัยของคุณผู้ชายใหญ่ยิ่งอยู่ก็ยิ่งรุนแรง เกือบจะระเบิดแล้ว

ถ้ายังช้าแบบนี้ต่อไป จะมีคนตายแน่นอน!

ทุกคนต่างก็รู้ถึงความสำคัญของเรื่องนี้ ใครก็ไม่กล้ายอมแพ้

มู่เจ๋อหนานเห็นพี่ชายใหญ่ไม่ยอมสนใจตัวเอง เขารีบเดินไป ยังข้างหน้าของหลีเป

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พวกเธอทั้งสองออกไปพร้อมกัน หรือ ว่า..……..

“ก่อนหน้านี้คุณผู้หญิงใหญ่พาคุณหนูอานหยาน ไปที่หลัง บ้านที่คุณนายอยู่ก่อนจะเสียชีวิต แล้วพวกเราก็เจอร่องรอย ของเลือดที่ห้องรับแขกหลังบ้าน”

ทันใดนั้นมู่เจ๋อหนานก็ตกใจมาก สีหน้าเปลี่ยนไปเป็นสีหน้าที่ แย่ทันที

“รอยเลือด?” พระเจ้า! แม่ของเขาทำอะไรกับกู้อานหยานกันแน่?
“แม่ของฉันไม่มีทางทำร้ายใครแน่นอน! พี่ใหญ่ เธออยู่ในบ้าน ตระกูลมู่นานหลายปีขนาดนี้ ถึงแม้พี่จะไม่รู้นิสัยของเธอ ก็น่า จะรู้ว่า เธอไม่มีความกล้าขนาดนี้!”

ตอนนี้มู่บ้านเป่ยกระวนกระวายมาก จะมีจิตใจมาคุยกับเขา ได้อย่างไร?

ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่เครื่องมืออุ่นเตียง แต่อย่างน้อยก็เป็น

เครื่องมือที่เขาต้องการ เกิดเรื่องในเวลานี้…..

เขากำหมัดแน่น บรรยากาศยิ่งเย็นเข้าไปใหญ่

มู่เจ๋อหนานมองไปทางหลีเย่ หลีเย่เองก็สงสาร แต่ไม่รู้ว่าจะ ช่วยยังไงดี

ในเมื่อมีร่องรอยของเลือด งั้นก็แสดงว่ามีการทะเลาะกัน

และคนที่ปรากฏตัวอยู่ในกล้องวงจรปิดของตระกูลมู่ในครั้ง สุดท้าย ก็คือซูหยานที่ไม่ได้เป็นอะไร

งั้นก็แสดงว่า รอยของเลือดเป็นของกู้อานหยาน

ความจริงในตอนนี้คือ เธอได้นำพากู้อานหยานที่บาดเจ็บไปแล้ว!

“ผลของข้อมูลออกมาแล้ว!”
คำๆหนึ่งของหัวหน้า ทำให้จิตใจของทุกคนต่างก็ถูกนำพาไป

หมด

เขามองดูมู่บ้านเป่ย บนหน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ

“คุณชายใหญ่ สถานที่ๆมีความเป็นไปได้มากที่สุดที่เขาจะ ไป คือเกาะสายรุ้งที่อยู่ในนามของคุณผู้ชายใหญ่ ต่อมาคือ เกาะซันเซ็ทที่อยู่ในนามของคุณชายรองครับ”

“เกาะซันเซ็ทแน่นอน” มู่เจ๋อหนานเดินตรงไปข้างหน้า มองดูมู่

จํานเป่ย

“ครั้งที่แล้วพวกเราไปเกาะสายรุ้ง แม่ของฉันตกใจเพราะงูที่

อยู่ในป่า นั่นเป็นงูชนิดหนึ่งที่มีอยู่ในเกาะสายรุ้ง เธอเคยพูดว่า จะไม่ไปเกาะสายรุ้งอีก”

มู่จ้านเป่ยไม่พูดอะไรทั้งนั้น หันหลังแล้วเดินออกจากห้อง

กล้องวงจรปิดไปเลย

หลีเย่เดินอยู่ข้างหลังของเขา เดินไปด้วย โทรศัพท์ออกคำสั่ง

ไปด้วย

.….…..พวกนายกลุ่มหนึ่ง ไปหาคนที่เกาะสายรุ้ง….ใช่ ฉันกับ คุณชายใหญ่ กับคนไม่กี่คนจะไปที่เกาะซันเซ็ท”
กู้อานหยานตื่นมาจากความเจ็บปวด

ปวดหัวมาก ทั้งหัวเหมือนจะระเบิดออกมาแล้ว

เจ็บ! เจ็บจนเปลือกตาเกือบจะเปิดไม่ได้แล้ว

ไม่ง่ายเลย กว่าจะพยายามลืมตา ลืมตามองดูข้างนอก

ภายในสายที่ที่มัวๆ มีคนๆหนึ่งนั่นอยู่ที่ไม่ไกลมากนัก เหมือน จะจับกระดาษและปากกาไว้ ไม่รู้ว่าเขียนอะไรอยู่

ภาพข้างหลังของเธอดูแล้วโดดเดี่ยวมาก

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เวลานี้ ในตอนที่มองเห็นเธอ กลับมีความ รู้สึกหมดหวัง

ไม่ใช่กู้อานหยานหมดหวัง แต่เป็น กลิ่นหมดหวังที่ได้กลิ่นมา

จากบนตัวของซูหยาน

ทำไมถึงเป็นแบบนี้?

“ซือ……” ขยับเล็กน้อย ถึงได้รู้ว่ามือทั้งสองข้างของตัวเองถูก

มัดอยู่ข้างหลัง

คงจะเป็นเพราะว่าเวลาที่มัดนานเกินไป แล้วมัดแน่นเกินไป เชือกที่ขรุขระจึงทำให้หนังของข้อมือถลอก
ตอนนี้ขยับนิดเดียว ก็มีความรู้สึกเจ็บเหมือนจะตาย!!

“ดินแล้ว?”

ซูหยานหันกลับมามองเธอ สายตานี้ ไม่มีความโกรธแค้น และไม่มีการโทษใดๆ

เป็นแววตาที่ตาที่เงียบสงบมาก เงียบสงบแบบนี้บนร่างกาย ของเธอจึงมีความโดดเดี่ยว ที่เข้มข้นเข้าไปอีก

“เธอจะทำอะไร?” กู้อานหยานพยายามดิ้นรน ไม่ง่ายเลยกว่า จะลุกขึ้นมานั่งได้

ข้างหลังคือก้อนหิน พวกเขากลับอยู่ในถ้ำๆหนึ่ง

เธอมัดแขนและขาของตัวเอง แล้วพามาที่สถานที่แบบนี้ อยากจะทำอะไรกันแน่?

“ฉันไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้แล้ว” ซูหยานหัวเราะด้วย ความโดดเดี่ยว ไม่รู้จะทำอย่างไร

“เฮอะ กู้อานหยาน เธอปิดกั้นทางเดินสุดท้ายของฉันแล้ว”

“เธอเป็นคนฆ่าคุณนายใช่ไหม?”

ไม่มีเหตุผลอะไร ทำไมเธอถึงทำแบบนี้
มีความเป็นไปได้อย่างเดียว นั้นก็คือ เธอคือฆาตกร!

แต่ว่า ทำไม? เธอรับรู้ไม่ได้เลยว่า ซูหยานจะมีความคิดที่จะ ฆ่าคุณนาย!

ซูหยานหัวเราะอีกครั้ง ไม่มองเธออีก หยิบปากกา แล้วเขียน

ลงบนกระดาษ อ

เธอรู้หมดแล้วไม่ใช่หรอ? ไม่ใช่ฉันฆ่า จะเป็นใครไปได้อีก?”

ทำไมเธอต้องฆ่าคุณนาย!”

“

คำพูดนี้ของกู้อานหยาน คือการตะโกนชัดๆ!

เธอตื่นเต้นจนทั้งตัวสั่นไปหมด แม้กระทั่งริมฝีปากก็กำลังสั่น!

“ทำไมเธอต้องฆ่าท่าน ทำไม? ท่านเป็นคนที่ใจดีขนาดนั้น ท่านไปเป็นโทษเธอตรงไหน? ทำไมเธอต้องฆ่าท่าน?”

ทำไม? ทำไมถึงเป็นซูหยาน

เธอก็เคยสงสัย แต่เธอก็ยังไม่คิดว่า ซูหยานจะมีความคิดที่

จะฆ่าคุณนาย!
เป็นเพราะว่าอะไร? ทำไมเธอถึงต้องทำแบบนี้?

กู้อานหยานอยากจะทับลงไป แต่ว่าทั้งมือทั้งขาของเธอต่างก็

ถูกมัดไว้

เดินไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง ก็ล้มลงพื้น

แต่ว่าเธอไม่ตายใจ ยังคงจ้องซูหยานด้วยความโหด

“บอกฉันว่าทําไม? ทําไมเธอต้องฆ่าคุณย่า? เป็นเพราะว่า อะไร?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ