ประธานมู่ ฉันไม่รักนายอีกแล้ว!

บทที่ 373 อยากใช้เธอมาขู่ฉัน?



บทที่ 373 อยากใช้เธอมาขู่ฉัน?

บทที่ 373 อยากใช้เธอมาขู่ฉัน?

“เป่ย นายกำลังทําอะไรอยู่?”

นายท่านใหญ่ตระกูลมู่ออกจากบ้านตั้งแต่เช้า ตั้งแต่ที่ได้ข่าว แล้ว ก็รีบวางงานลงแล้วกลับมา

ข้างหน้านี้ มีเครื่องจักรสิบกว่าค้นกำลังทำงานอยู่

งานขุดดิน ได้ดำเนินไประยะหนึ่งแล้ว

ทะเลสาบในตอนแรกใหญ่มาก ตอนแรกจะถมให้เต็ม ก็ถมไป หลายวันเลย

ตอนนี้ อยากจะขุดใหม่ เทียบกับถมแล้ว ต้องใช้พลังงานใหญ่

กว่า

ฉะนั้น ไม่ถึงสี่ห้าวัน ก็ไม่มีทางขุดเสร็จแน่นอน

แต่ว่า ก็แค่สี่ห้าวันแล้ว!

“เป่ย ให้พวกเขาหยุด!” นายท่านใหญ่โมโหจนหน้าแดงไป หมด

เขาพูดแล้ว ไม่มีทางอนุญาตให้ขุดใหม่แน่นอน มู่บ้านเป่ยทำแบบนี้ แสดงว่ากำลังขัดคำพูดของเขาอยู่ชัดๆ

“ไอ่เด็กบ้า ฉันให้แกบอกพวกเขาหยุด ได้ยินไหม?”

ทำไมถึงต้องหยุด?” มู่บ้านเป่ยไม่ได้มองเขา แววตาหยุดอยู่

บนทะเลสาบที่ถูกถมดิน

“ได้ข่าวว่ามีหลักฐานใหม่ สามารถตรวจสอบเรื่องของคุณย่า

ในตอนนั้นได้ ว่าไม่ใช่อุบัติเหตุ

“เป็นใครที่พูดมั่วๆแบบนี้!”

แน่นอนว่านายท่านใหญ่มู่ต้องรู้ว่าเป็นใคร ผู้หญิงคนนั้น เขา ไม่สมควรเก็บเธอเอาไว้เลย

เมื่อวาน ควรจะส่งเธอ ส่งไปที่ไกลๆเลย!

ผู้หญิงคนนี้ดวงไม่ถูกกับตระกูลมู่พวกเขา ให้เธออยู่ต่อ เป็น ภัยจริงๆด้วย!

“การเสียชีวิตของคุณย่าแก ก็คืออุบัติเหตุนั่นแหละ สืบอย่าง ชัดเจนตั้งแต่แรกแล้ว ตอนนี้แกจะมาทำพวกนี้อีกทำไม?”

นายท่านใหญ่มู่สีหน้าโมโหมาก โมโหจนนิ้วสั่นไปหมด
พ่อบ้านอาวุโสพูดว่า “คุณชายใหญ่ ท่านต้องคิดให้ชัดเจน เรื่องๆนี้หากสืบต่อไป…..

“ถ้าหากว่ามีฆาตกรจริงๆ งั้นสืบต่อไป อาจจะสามารถดึง ฆาตกรออกมาได้ก็เป็นได้

มู่จ้านเป่ยมองดูทั้งสองคน สีหน้าเย็นชา “แบบนี้ ไม่มีหรอ?”

“ถ้าหากว่ามีฆาตกรจริงๆ งั้นฆาตกร ก็คือผู้หญิงที่แกพากลับ

มา!”

นายท่านใหญ่มู่ชี้ไปทางเงาที่อยู่ใต้ต้นไม้จากที่ไม่ไกลมาก

นัก

“พาเธอมา”

ทันใดนั้นก็มีบอดี้การ์ดเสื้อดำสองเดินไปทางกู้อานหยาน

ความจริงแล้ว ไม่จําเป็นต้องรอให้เขาเปิดปาก กู้อานหยางก็รู้ แล้วว่า นายท่านใหญ่จะหาเธอ

เก็บรอยน้ำตาหยดสุดท้ายให้สะอาด เธอเม้มปาก ไม่รอให้ บอดี้การ์ดมาเชิญเธอ ตัวเองก็เดินไปก่อนแล้ว

แววตาของมู่บ้านเป่ยมองผ่านตัวเธอไป ไม่ได้หยุดอยู่ที่บนตัวเธอ
เขายังคงมองดูทะเลสาบที่ถูกขุดอยู่ ภายในตาไม่มีอารมณ์ ใดๆเกิดขึ้น

“ในเมื่อแกจะสืบต่อ งั้นก็ส่งผู้หญิงคนนี้เข้าไป เธอเป็นคนที่น่า สงสัยที่สุด”

นายท่านใหญ่มองกู้อานหยานไปหนึ่งที ในแววตามีความเย็น ชาอยู่

น้ำเสียงนี้ มีความจริงอยู่แล้ว ไม่มีที่ต้องสงสัยเลย

ขอแค่มู่บ้านเป่ยจุดต่อ เขาก็จะแจ้งตำรวจ ให้พวกเขาพากู้ อานหยานไป

“คุณปู่ นี่กำลังขู่ฉันอยู่หรอ?”

มู่จ้านเป่ยหันข้างมองไปทางเขา แววตากลับอ่อนโยนมาก

ราวกับว่า ไม่ได้มีความหมายที่จะโกรธ

ถึงขั้น มุมปากของเขายังมีรอยยิ้มอีกด้วย “นาคิดว่า เธอจะ เป็นสิ่งต่อรองที่จะขู่ฉันได้หรอ?”

นายท่านใหญ่ไม่พูดอะไร เรื่องที่มู่บ้านเป่ยตัดสินใจแล้ว ปกติ ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงได้
เขาก็เหมือนกัน!

กู้อานหยานมองไปทางข้างหน้า สถานที่ที่ทุกคนกำลังยุ่งอยู่

เธอยิ้มแล้ว “เรื่องนั้นฉันไม่ได้เป็นคนทํา ฉันไม่กลัวที่จะติด ฉันเชื่อว่า ตำรวจต้องให้ความยุติธรรมกับฉัน”

“เธอ….เธอไม่กลัวตายจริงหรอ!” นายท่านใหญ่มู่โมโหจนทั้ง ตัวของเขาเต็มไปด้วยเย็นชา!

“ฉันกลัว” แววตาของกู้อานหยานไปสบตากับดวงตาของเขา อารมณ์ระหว่างคิ้ว กลับเป็นความอ่อนโยน

“แต่ว่าฉันรู้ ถ้าฉันเข้าไปต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน เพราะว่า ฉัน ไม่ได้ทำร้ายคุณนาย

หัวใจของนายท่านใหญ่มู่ไม่หยุดที่จะกระตุก ถูกพวกวัยรุ่น พวกนี้ยั่วโมโห จนโรคหัวใจจะก๋าเริบแล้ว

เขาไม่อยากสนใจกู้อานหยาน

แสงอาทิตย์ที่เจิดจ้า ส่องอยู่บนร่างกายของมู่บ้านเป่ย

“นายจะทำแบบนี้จริงหรอ? ถึงแม้จะรู้ว่า หากเรื่องนี้ถูกแพร่ ออกมา จะเกิดผลกระทบต่อหุ้นส่วนของบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป?”
มู่จ้านเป่ยไม่เห็นด้วย “ในเมื่อนำบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ปส่งต่อให้ฉัน แล้ว งั้น เรื่องของบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป นายก็ไม่ควรจะยุ่งแล้วใช่ ไหม?”

“แก…..” หลานชายที่ตัวเองเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กๆ กลับใช้น้ำ

เสียงและท่าทีแบบนี้พูดกับตัวเอง! ตอนนี้นายท่านถอยออกจากเบื้องหลังของบริษัทโดยพอ

ประมาณแล้ว

เรื่องของบริษัทตระกูลมู่ซื่อ โดยหลักแล้วเขาไม่สามารถยุ่ง

ได้แล้ว

เขาเชื่อใจความสามารถของมู่บ้านเป่ย และเชื่อว่าเขาจะ สามารถพาทุกคนในบริษัทมู่ชื่อจำกัด เข้าสู่ภาวะที่เจริญ รุ่งเรืองและสูงส่งได้

แต่ว่า ประเด็นคือ จะไม่มีการอยู่ของผู้หญิงคนนี้!

ขอแค่เธออยู่ หลานชายของเขาก็จะกลายเป็นบ้าได้ง่ายๆ!

“ไอ่เด็กบ้า แกอย่าบ้าเกินไปนะ ไม่เช่นนั้น ฉันจะทำให้รู้ว่า อะไรคือความเสียใจ!”

แววตาที่เยือกเย็นของเขา มองผ่านกู้อานหยานไป
มู่บ้านเปียกลับหัวเราะ แล้วใช้มือยื่นออกไป ผลักกู้อ่านหยาน ออกไป

“อยากใช้เธอมาขู่ฉัน? เฮอะ ก็เครื่องมือที่ใช้อุ่นเตียงก็เท่านั้น ตามสบายเลย”

เครื่องมือที่ใช้อุ่นเตียง……

ถึงแม้ว่าเสียงของคุณชายมู่ใหญ่จะไม่ดัง แต่ว่า คนที่อยู่ รอบๆข้างต่างก็ได้ยินหมด

ที่แท้ คุณหนูสามตระกูลกู้สามารถกลับมาได้ เพราะว่ามีการ บริการแบบนี้กับคุณชายใหญ่

ถึงว่าล่ะทำไมถูกทอดทิ้งแล้ว ยังหน้าด้านอยู่ข้างกายคุณ ชายใหญ่มู่อีก

คิดไม่ถึงว่าข่าวร่ำลือจะเป็นความจริง ทุกกอย่างในตอนนี้ ของคุณหนูสามตระกูลกู้ ต่างก็แลกมากับร่างกายของตัวเอง

สีหน้าของกู้อานหยานไร้ซึ่งอารมณ์ ยอมรับแววตาที่ไม่พอใจ อย่างเงียบๆ

อุ่นเตียงก็อุ่นเตียงเถอะ ขอแค่คุณชายใหญ่มู่ยอมตรวจสอบ เรื่องนี้ดีๆ เธอก็ไม่สนใจที่จะถูกดูถูกแบบนี้
กลับกัน ตั้งแต่วินาทีที่เธอกลับไปห้องพักว่างเจียงเก๋อ ตัวเอง

ก็มีความเป็นอยู่ที่ถูกดูถูกแล้ว

เธอยิ้มอ่อน มองไปทางนายท่าน แววตามีความอ่อนโยน

“นายท่านใหญ่มู่จะแจ้งตำรวจไหม? ถ้าหากว่าจะแจ้งตำรวจ งั้นฉันขอกลับไปกินอะไรก่อนนะ กลัวว่าในคุกจะกินไม่อิ่ม”

สภาพนี้ เหมือนว่าจะไม่ใส่ใจริงๆ ชีวิตหลังจากนี้ จะต้องอยู่ใน คุกแล้วใช่ไหม!

นายท่านใหญ่มู่จะโมโหจนกระอักเลือดเพราะสองคนนี้แล้ว!

หลังจากที่โมโหแล้ว หน้าอกของเขาก็รู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที แม้กระทั่งหายใจก็เริ่มลำบาก

เขาจับตรงจุดที่อยู่ของหัวใจ

พ่อบ้านอาวุโสตกใจมาก รีบพูดว่า “นายท่าน ท่านเป็นอะไร?”

มู่จ้านเป่ยไม่อยากเถียงกับเขา เขาจึงพูดเบาๆว่า “ส่งเขากลับ ไปพักผ่อน ให้เย่หานไปดู

“ไม่ต้อง!” ความอวดเก่งในเมื่อกี้ล่ะ? ตอนนี้ จะมาแสดงเป็นหลาน กกตัญญู?

ถ้าไม่ใช่เพราะเป่ยเขาจึงโมโห เขาจะรู้สึกแย่ถึงขั้นนี้หรอ

“เรื่องที่นายตัดสินใจแล้ว ฉันไม่สามารถห้ามได้ แต่ว่า ดีที่สุด นายคิดให้ดี! หลังจากเรื่องนี้แล้ว บริษัทมู่ชื่อกรุ๊ปจะต้องเผชิญ กับปัญหาอะไรบ้าง

มู่จ้านเป่ยไม่พูดอะไร

นายท่านใหญ่มู่โมโหกระทืบเท้าไปหนึ่งที หันหลังแล้วไปเลย

ก้าวเท้าการเดินของเขามีความสับสนวุ่นๆเล็กน้อย ดูแล้ว ร่างกายไม่ได้แข็งแรงขนาดนั้น

“นายท่าน!” พ่อบ้านอาวุโสรีบตามไป

เดินไปด้วย หยิบโทรศัพท์ออกมาด้วย พูดด้วยความเร่งรีบว่า “นายท่านไม่สบาย รีบมาดูท่านหน่อย”

ทั้งสองเดินไปไกลแล้ว มีบอดี้การ์ดไม่กี่คนกำลังตามอยู่

ข้างๆทะเลสาบที่ถูกถมดิน ทุกคนต่างก็กำลังยุ่งอยู่

คนรอบๆข้าง ก็ไม่กล้าที่จะอยู่ดูละครต่อ ไม่มีเรื่องอะไรแล้วทุกคนต่างก็เดินจากไป

กู้อานหยานมองมู่บ้านเป่ยไปทีหนึ่ง ขณะนี้ มีเพียงคำสองคำ ที่พูดออกจากปาก ..…….ขอบคุณนะ”

“ขอบคุณอะไร? ก็แค่ให้ประโยชน์กับเธอเล็กน้อย”

มู่จ้านเป่ยไม่มองเธอเลย เสียงเบาจนเหมือนไม่ได้พูด “ไม่ว่า ยังไงแล้ว เธอก็ทำให้ฉันเล่นได้สนุกขนาดนั้น”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ