บทที่ 366 ตอนนี้ก็จะกลับบ้าน
บทที่ 366 ตอนนี้ก็จะกลับบ้าน
“ครับ!” หลีเปรีบโทรหาเย่หานทันที
จากนั้น ก็พูดกับคุณท่านตระกูลกู้ว่า “คุณท่านกู้วางใจเถอะ เย่หานเป็นหมอที่มีชื่อเสียงโด่งดัง เขารักษาคุณกู้ได้แน่”
คุณท่านกู้พยักหน้า ประคองกู้เวยจือ
เห็นใบหน้าหล่อนมีแต่เหงื่อ คิดว่าเพราะหล่อนปวดท้อง ก็ รู้สึกสงสารจับใจ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวหมอก็มาแล้วนะ อย่ากลัว!”
เขาชำเลืองมอง กู้จิ้งหย่วน “รีบมาประคองเธอไปพักที่โซฟา
ก่อน”
กู้จิ้งหย่วน มีปฏิกิริยาเชื่องช้า ความจริงแล้วในใจเขามีความ รู้สึกบางอย่าง…ที่แปลกประหลาด
เมื่อครู่ยังดีๆอยู่เลย ทำไมอยู่ๆ ก็เปลี่ยนเป็นแบบนี้ได้
แต่ว่า ในเมื่อกู้เวยถือเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา
ตอนนี้เห็นหล่อนเจ็บปวดขนาดนี้ ใบหน้ามีเหงื่อผุดขึ้นมาเต็มไปหมด คงจะไม่ได้เสแสร้ง
กู้จิ้งหย่วนรีบยืนขึ้น ประคองกู้เวยจือ
“ไม่ต้องกลัว ไปพักที่โซฟาก่อน เดี๋ยวหมอก็มาถึงแล้ว”
กู้เวยจือจะไม่กลัวได้อย่างไร
ความสามารถทางการแพทย์ของเย่หานเก่งกาจขนาดนั้น รอ จนเขามา ตรวจอาการดู ก็จะรู้ว่าหล่อนได้ถูกพิษอะไร
ทําอย่างไรดี ตอนนี้ ทำอะไรได้บ้าง
ภายใต้การประคองของ กู้จิ้งหย่วน กู้เวยจือลุกขึ้นยืน ค่อยๆ เดินไปที่โซฟาในห้องรับแขก
เดินได้แค่ไม่กี่ก้าว จู่ๆหล่อนก็ตัวสั่น มือหนึ่งจับมือของคุณ
ท่านกู้เอาไว้
“คุณปู่ คุณปู่ หนู…หนูอยากจะไปจากที่นี่! ที่นี่มีคนจะทำร้าย หนู ต้องไปตอนนี้เลยค่ะ!”
“คุณหนูกู้ ที่นี่จะมีคนทำร้ายคุณได้ยังไงครับ” หลีเย่เกลียดผู้ หญิงคนนี้ที่สุด
แม้ว่าตอนนี้ใบหน้าหล่อนจะเต็มไปด้วยเหงื่อ แต่ เขาก็ยังรู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้เริ่มแสดงละครอีกแล้ว
สําหรับทําไมต้องแสดงละคร หลีเย่เองก็ไม่เข้าใจ
ในเมื่อ เขามั่นใจ หล่อนกำลังแสดงละครอยู่
หรือว่า คิดจะทำอะไรกู้อานหยาน
“คุณหยานหยาน คุณอย่าไปเลย จะให้ดีที่สุดอย่าไปถูกเนื้อ ต้องตัวหล่อน”
หลีเย่อยู่ด้านหลังดึงกู้อานหยานพลางเอ่ยเตือน
กู้อานหยานยิ้มให้ พยักหน้าพลางเอ่ยว่า “คุณวางใจเถอะค่ะ ฉันจะไม่ให้โอกาสหล่อนใส่ร้ายป้ายสีฉันอีก”
เคยเสียเปรียบเพลี่ยงพล้ำไปแล้วครั้งหนึ่ง จะไม่รู้ว่าต้อง
รับมืออย่างไรเลยเหรอ
แต่ว่า กู้อานหยานในตอนนี้ กลับไม่ได้คิดเรื่องใส่ร้ายอะไรนี่
เลย
กู้เวยจือยังคงก่อเรื่องวุ่นวาย ก็ต้องออกจากที่นี่
มู่จ้านเป่ยสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อไม่อยากให้เย่หานตรวจ อย่างนั้นก็ส่งไปโรงพยาบาล
เขาเอ่ย ” ฉินอี้ เตรียมรถ
“ครับ!”
ฉินอี้ที่อยู่ข้างนอกรีบให้คนเตรียมรถ
มู่จ้านเป่ยมองคุณท่านกู้ สีหน้าไม่ได้บ่งบอกความรู้สึกอะไร
“คุณท่านตระกูลกู้เมื่อครู่ท่านอาจจะเข้าใจผิดแล้ว ผมกับกู้ เวยจือไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรที่ลึกซึ้งเกินธรรมดาเลยครับ”
เขาอยู่ในแวดวงธุรกิจนั้น ก็ถือว่าเป็นครึ่งคนครึ่งเทพแล้ว
คำพูดของคุณท่านกู้เมื่อครู่นี้ เขาก็เข้าใจความหมายดี
“ผมรับปากผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเอาไว้ ว่าจะดูแลคุณกู้ให้ดี ดังนั้น จึงให้กู้เวยจือพักอยู่ที่ห้องพักว่างเจียงเก๋อ”
“ส่วนเรื่องอื่นนั้น ต้องขอโทษด้วยนะครับ ทำให้คุณท่านกู้ เข้าใจผิด ผมกับกู้เวยจือไม่ได้มีสัมพันธ์ฉันชู้สาว ต่อไปก็ไม่ อาจมีความสัมพันธ์เช่นนี้ได้ครับ”
กู้เวยฉือเจ็บปวดหัวใจ
มู่จ้านเป่ยพูดคำแบบนี้ออกมาอย่างเย็นชา!
พวกเขาอยู่ด้วยกัน เป็นเวลากว่าสองเดือนแล้ว
ใครไม่รู้บ้างว่าหล่อนเป็นผู้หญิงของมู่บ้านเป่ย
หากไม่ใช่เพราะมีความสัมพันธ์แบบนั้น ชายหญิงคู่ไหนเขา จะอยู่ด้วยกันบ้าง
มู่บ้านเป่ยพูดแบบนี้ มันเกินไปแล้ว!
เขากำลังโกรธ ที่ตนเองทำแบบนี้เหรอ
“จ้านเป่ย ขอโทษ ฉัน…ฉันจะอธิบายกับคุณ
หล่อนยังคงมั่นใจว่า มู่บ้านเป่ยพูดออกมาแบบนั้น เพราะว่า กำลังโกรธหล่อน
“คุณปู่คะ ฉันไม่สบายจริงๆ คุณปู่ส่งหนูไปโรงพยาบาลก่อน
เถอะค่ะ”
คุณท่านกู้ชำเลืองมองมู่บ้านเป่ยแวบหนึ่ง อีกฝ่ายแววตาเรียบ เฉย นัยน์ตาไม่มีความรู้สึกอะไร
กู้จิ้งหย่วนมองเขา
ต่างก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน เขาย้อมเข้าใจดี
คำพูดนี้ของมู่บ้านเป่ย เป็นความจริง เขาไม่ได้คิดอะไรกับกู้
เวยจือ
เดิมคิดว่าตระกูลมู่และตระกูลกู้จะได้ดองกัน ถือว่าเป็นเรื่องที่ ได้ผลประโยชน์ร่วมกันทั้งคู่
แต่ตอนนี้ดูแล้ว คงจะไม่มีโอกาสแล้ว
คุณชายใหญ่มู่ ไม่ได้คิดอะไรกับกู้เวยจือเลยแม้แต่น้อย
“คุณปู่ครับ ขึ้นรถก่อนเถอะครับ” กู้จิ้งหย่วน เอ่ยเตือน
คุณท่านกูเองก็ผิดหวังเล็กน้อย เขาชอบคนหนุ่มอย่างมู่บ้าน
เป่ยมากจริงๆ
กู้จิ้งหย่วนเปิดประตู คุณท่านกู้และกู้เวยจือขึ้นรถไปด้วยกัน
ตอนที่กู้จิ้งหย่วนกำลังจะเดินไปข้างหน้า กู้อานหยานก็ตาม มา กระซิบกระซาบอะไรกับเขา
เห็นแค่กู้จิ้งหย่วนพยักหน้า
กู้อานหยานพูดอะไรอีก กู้จิ้งหย่วนก็ยังพยักหน้า หลังจากนั้น ก็ขึ้นรถ
ผนังกั้นเสียงรบกวนของรถดีเกินไป กู้เวยจือเห็นชัดว่าพวก เขาพูดอะไรกัน แต่ กลับไม่ได้ยินเลยสักคำ
หลังจากที่กู้จิ้งหย่วนขึ้นรถ คนขับรถก็ขับรถออกไปทันที
ฉินอี้ก็ขึ้นรถ ขับตามไปด้วยตนเอง
รถเพิ่งจะขับออกจากว่างเจียงเก๋อ กู้เวยจ๋อก็อดไ ไม่ได้ที่จะ ถาม “พี่ใหญ่คะ เมื่อครู่…อานหยานพูดอะไรกับพี่”
หล่อนรู้สึกกระวนกระวายใจมาก! กระวนกระวายใจอย่าง มาก!
แม้จะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ กู้อานหยานพูดอะไรมากไม่ได้
แต่ว่า หล่อนก็ไม่สบายใจ
“ไม่มีอะไร ก็แค่บอกว่าเธออารมณ์ไม่ดี ให้พี่ช่วยดูแลเธอให้ มากๆ” กู้จิ้งหย่วนเอ่ยพลางยิ้ม
“จริงเหรอคะ….ไม่ได้มีเรื่องอื่น” กู้เวยจือจ้องที่ใบหน้าด้าน ข้างของเขา สังเกตทุกสีหน้าบนใบหน้าของเขา
“ยังจะมีเรื่องอะไรได้อีก”
กู้จิ้งหย่วน ได้ยินเสียงของหล่อนที่ใจเย็นขนาดนั้น เขาก็แปลกใจ หันกลับไปมอง
“เธอไม่ปวดท้องแล้วเหรอ”
คุณท่านกู้เองก็จ้องใบหน้าที่ยังมีเหงื่อผุดออกมาของกู้เวยจือ ถามอย่างตกใจ “เวยจือ หายปวดแล้วหรือ
“ยัง ยังปวดอยู่นิดหน่อยค่ะ”
กู้เวยถือเอามือกุมท้อง แม้จะถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ ก็ยัง
ไม่สบายใจอยู่
“คุณปู่คะ หนู…หนูอยากกลับหลิงโจวคุณปู่ พวกเรากลับกัน ตอนนี้เลยนะคะ”
“ทำไมจู่ๆก็อยากกลับแล้ว”
คุณท่านกุ้งงเล็กน้อย เมื่อก่อนเขาบอกว่าจะกลับ เด็กคนนี้ ยัง บอกว่าจะขออยู่ต่ออีกสองวัน
ตอนนี้ ทำไมเปลี่ยนใจแล้ว
“คุณปู่ หนูอยากกลับ พวกเรากลับตอนนี้เลยนะคะ ได้มั้ยคะ”
“อย่างนั้นก็ต้องไปโรงพยาบาลตรวจอาการดูก่อน” คุณท่านกู้ยังเป็นห่วงสุขภาพร่างกายหล่อน
“ไม่…ต้องแล้วค่ะ กลับไปตอนนี้ก็ดีแล้วค่ะ กลับบ้านหนูก็ดีขึ้น เอง!”
กู้เวยจือคล้องแขนคุณท่านกู้เอาไว้แน่น “คุณปู่คะ หนูอยาก กลับบ้านตอนนี้เลย ได้มั้ยคะ ได้มั้ยคะ”
หากเป็นเมื่อก่อน จะกลับไปตอนนี้ สำหรับคุณท่านกู้แล้ว ก็
ไม่มีอะไรต้องลำบากใจ เขามาที่เป่ยหลิง ก็เพื่อที่จะพาหลานสาวของตนเองกลับบ้าน
แต่ตอนนี้…ในหัวกลับมีแต่ภาพของใบหน้าเล็กๆนั้น รูปร่าง เพรียวบางนั้น
เด็กคนนั้น หยานหยาน
จู่ๆก็จะกลับไป ทำไมกลับรู้สึกเหมือนหัวใจถูกฉีกกระชาก
ออก
เขายังอยากพบเด็กคนนั้น ต่อให้ต้องกลับไป อย่างน้อยก็ได้ นัดแนะกับเธอก่อน ว่าให้เธอไปหาตนที่หลิงโจว
ไม่ใช่ว่ามีเวลาว่างก็ไป แต่ต้องไปให้ได้
ยังไม่ได้บอกลากับหยานหยานเลย เขา…รู้สึกใจหายที่ต้อง จากไป
“คุณปู่คะ คุณปู่เป็นอะไรคะ หรือว่า ที่คุณปู่มา ไม่ได้จะพา หนูกลับไปเหรอคะ”
ยิ่งเวย อไม่รับปาก หล่อนก็ยิ่งไม่สบายใจ ตกลงเขาคิดอะไรอยู่กันแน่ แปลกเหลือเกิน!
“คุณปู่…”
“ก็ได้”
คุณท่านกู้สีหน้าอับจนหนทาง มองกู้เวยจือตรงหน้า เขาเอ่ย เบาๆว่า “อย่างนั้น ก็กลับหลิงโจวเถอะ”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
