ประธานมู่ ฉันไม่รักนายอีกแล้ว!

บทที่ 345 ยิ่งเวลานานขึ้น ยิ่งไม่สบายใจ



บทที่ 345 ยิ่งเวลานานขึ้น ยิ่งไม่สบายใจ

บทที่ 345 ยิ่งเวลานานขึ้น ยิ่งไม่สบายใจ

เขาเอาความผิดทั้งหมดไปไว้ที่ตัวเอง แต่ที่จริงแล้ว เขาผิด อะไร?

เมื่อถูกใจกัน ทั้งสองรู้สึกต่อกัน เรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่เรียกว่าน้ำ มาคลองก็เกิดหรอกเหรอ?

เจียงนานไม่ผิด ที่ผิดคือเธอ

“ฉัน…..ฉันยังต้องไปโรงเรียน ต้องลุกแล้ว” กู้อานหยานก้มหน้า เก็บกล่องยา หมุนตัวออกไปที่ห้องน้ำ หลังจากอาบน้ำ มองหน้าที่ขาวซีดในกระจก เธอกำมือแน่น กู้อานหยาน คุณจะอ่อนแออย่างนี้ต่อไปไม่ได้นะ! ท่าทีแบบนี้ ไม่ใช่แค่ทำร้ายตัวเอง แต่ยังลำบากคนรอบข้าง จะซึมแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว!

ด้วย

มู่จ้านเป่ยก็แค่ปีศาจ เอาชนะเขา ต้องชนะเขา! ลุกขึ้นมา!
เธอตบใบหน้าที่แข็งตึงของตัวเอง พยายามส่องกระจกไปที่ ตัวเอง แล้วฉีกยิ้มออกไป

เวลา ผ่านไปเสมอ

ตอนออกมาจากห้องน้ำ กู้อานหยานก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าที่ดู ผ่อนคลาย: “ไปกันเถอะ ตอนเช้ามีเรียน

สาวสวยของห้องกลับมาเรียน เป็นเรื่องที่ยากจริงๆ

เพื่อนผู้ชายในห้องเห็นกู้อานหยาน แต่ละคนแห่กันเข้ามา อย่างกับผึ้งที่เห็นน้ำตาลอย่างนั้น

“คุณดู เมื่อก่อนตอนที่คุณน่าขี้เหร่ ทุกคนผลักไสคุณยังไงกัน

บ้าง ตอนนี้ล่ะ? ดาวของห้อง? ”

ซูเสี่ยวหมี่ทำเสียงฮึดฮัด ใบหน้าไม่พอใจ: “พวกผู้ชาย ฉาบฉวยพวกนี้”

กู้อานหยานไม่มีความคิดเห็นใดๆต่อเรื่องนี้ เรื่องแบบนี้ ชินก็

พอแล้ว

ตอนที่ใกล้จะเข้าเรียน เห้อหลิงจือรีบเข้ามาจากด้านนอก
“อานหยาน อีกเดี๋ยวเลิกเรียน ไปมหาวิทยาลัยเจียงโจวสัก หน่อย”เธอพูดหอบๆ

ทำไร? “กู้อานหยานกำลังเก็บหนังสือ เตรียมข้อมูลไปเรียน

เห้อหลิงจือจึงถอนหายใจ แล้วพูด: “ที่มหาวิทยาลัยเจียงโจ วเปิดร้านขายกันอยู่ ของดีๆราคาถูกเยอะมาก! ”

“ว้าว! ผู้หญิงของมหาวิทยาลัยเจียงโจวต่างเป็นลูกคนรวย ทั้งนั้น ประมูลทุกปีก็จะมีของยี่ห้อแพงๆเยอะมากมายเอามา ขาย”

ซูเสี่ยวหมี่ได้ยิน ทันใดนั้นก็ตื่นเต้น : “ได้ยินว่าหลายๆอย่างมี แต่ของใหม่นะ!

“ใช่ เพื่อคะแนนเปิดร้านขายของห้อง หลายๆคนต่างเอาเงิน

ไปซื้อของใหม่ แล้วเอามาขายในราคาถูก

ปีนี้พวกเธอขึ้นปีหนึ่ง หลังจากที่เข้าเรียน เป็นครั้งแรกที่มี โอกาสได้ตระหนักถึงงานเปิดร้านขายที่เล่าลือกันมาของ มหาวิทยาลัยเจียงโจวแห่งนี้

เห้อหลิงจือเฝ้ารอกิจกรรมเปิดร้านขายของที่นี่มานานแล้ว ยังไงพวกคนรวยพวกนั้น ก็ไม่กลัวขาดทุนสักนิด พวกเขา ต้องการแค่คะแนน
บ้านแต่ละคนก็มีเงินทั้งนั้น ขาดทุนสักนิดจะเป็นอะไรไป?

ของที่ซื้อได้ ก็ทำเงินได้

“แต่ งานเปิดร้านขายนี้ไม่ใช่ว่าเริ่มสัปดาห์หน้าหรอกเห รอ? “ซูเสี่ยวหมี่ดึงเธอลงมา

เห็นอาจารย์เข้ามาแล้ว ซูเสี่ยวหมี่จึงพูดเสียงต่ำ: “ฉันได้ยิน ว่าสัปดาห์หน้านะ

“ข่าวที่เพิ่งได้ยินคือ มหาวิทยาลัยเจียงโจวมีคนที่รวยสุดๆมา ด้วยท่านหนึ่ง บอกว่าจะมาบริจาคอาคารทดลอง”

เห้อหลิงจือก็พูดเสียงทุ้มต่ำ ไม่กล้าให้ครูที่สอนอยู่เห็นว่า พวกเธอกำลังแอบคุยกัน

“เพื่อคนรวยสุดๆคนนี้ พวกเขาตัดสินใจเอางานเปิดร้านขาย มาจัดในวันนี้ทันที”

“ใครกันเจ๋งขนาดนี้เนี่ย? ”

“ใครจะไปรู้? ยังไงซะ เมืองเป่ยหลิงก็มีแต่คนรวย”

เห็นกู้อานหยานไม่เคลื่อนไหวใดๆเลย ซูเสี่ยวหมี่ก็ดึงปลาย เสื้อเธอเบาๆ: “ไปด้วยกัน!”
แต่ฉันมีครบทุกอย่างแล้ว” สำหรับพวกของมียี่ห้อนั้น กู้อานห “ ยานไม่เคยต้องการ

ซูเสี่ยวหมี่จ้องเธอ: “คำนี้สร้างความเกลียดชังมากเลยนะรู้

ไหม? ”

“ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น”กู้อานหยานทำอะไรไม่ ถูก“ฉันแค่จะบอกว่า ฉันไม่ได้ขาดของมียี่ห้ออะไร …

“คำนี้ยิ่งสร้างความเกลียดชังมากไปอีก! “เห้อหลิงจือจ้อง เธอด้วย

เกินไป! เกินไปแล้ว!

กู้อานหยานขมวดคิ้ว“ก็ยังไม่ใช่แบบนั้น……….

“เข้าใจแล้ว! “ซูเสี่ยวหมี่กลอกตา”คุณไม่ชอบของมียี่ห้อ สินะ”

แต่พวกเราชอบนะ! “เธอมีคุณชายรองเจียงที่รวยเป็นแฟน “ แล้ว ถ้าอยากได้ ก็ได้แน่ไม่มีขาด

แต่ พวกเธอขาดมาก! ขาดของมียี่ห้อถูกๆ

“ยังไงก็ไปกับพวกเราหน่อยสิ ยังไงเลิกเรียนก็ไม่เกินสิบโมง ห่างจากเวลากินข้าวอีกสองชั่วโมงแหนะ”
“ก็ ทํางานมาตั้งนาน ก็เครียดไปหมดแล้ว ไปชิลสักหน่อยไม่ ได้เหรอไง? “

ทั้งสองอยู่กันคนละข้าง ดึงปลายเสื้อกู้อานหยาน

“อานหยาน ไปไหมๆ! ”

กู้อานหยานถูกพวกเธอเสียงดังวุ่นวายใส่สุดๆ ถ้าขืนยังเสียง ดังต่อไป วิชานี้ก็ไม่ต้องฟังแล้ว

“พอแล้ว จะไปกับพวกคุณสักหน่อยดู”เธอลูบขมับ“ส่วนตอน นี้ เงียบ ฉันจะเรียน

เห้อหลิงจือกับซูเสี่ยวหมี่สบตายิ้มให้กัน แล้วเงียบลงทันที

ที่จริง ก็ไม่ใช่ว่าอยากได้ของมียี่ห้ออะไรขนาดนั้น

แต่ อารมณ์อานหยานไม่ดี ใครจะมองไม่ออกบ้างล่ะ?

ออกไปเดินหน่อย อารมณ์อาจจะดีขึ้นมา

อยู่เบื่อๆคนเดียว จะเหนื่อยไหมล่ะ?

กู้เวยจือไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมคุณปู่ต้องมาบริจาคอาคารทดลองที่นี่ด้วย?

โรงเรียนโทรมๆแบบนี้ เธอยอมมาเรียน ก็ถือว่าเป็นเกียรติ ของโรงเรียนมากพอแล้ว!

ตอนนี้ทําไป ก็เหมือนว่าโรงเรียนรับเธอไป ก็จะเป็นพระคุณ ต่อพวกเขาอย่างมาก

“ไม่ใช่พูดกันแล้วเหรอว่า วันนี้จะกลับหลิงโจว? “กู้เวยจือ คล้องแขนของนายท่านใหญ่ตระกูลกู้ แล้วบ่น

ที่สําคัญก็คือ เรื่องนี้ต้องจบให้ไว

รีบกลับไปหลิงโจว รีบประกาศว่าตัวเองคือหลานสาวของ ตระกูลกู้ มูลค่าของเธอก็จะสูงขึ้นทันที

อยู่ที่นี่ต่อไป ก็กลัวว่าจะยิ่งมีอุปสรรคมากขึ้น

“เรื่องที่หลิงโจวจัดการแล้ว กลับไปข้าหน่อยก็ไม่เป็นไร ปู่ยัง ไม่ได้ขอบคุณพ่อแม่ที่เลี้ยงหนูดีๆเลย”

คุณท่านกู้ตบหลังมือของเธอ ด้วยรอยยิ้มที่ใบหน้า

“คุณอากู้กับอาสะใภ้เย่บอกแล้ว ถึงตอนนั้นจะมาดูฉันที่หลิง โจว ดังนั้น ถึงตอนนั้นคุณปู่ค่อยพูดคุยกับพวกเขาก็ได้”
ยังไงซะ กู้เวยจือก็ไม่อยากให้พวกเขาอยู่ที่นี่

ต่อไปเธอจะได้กลับมาเองได้ แต่ คุณปู่กับลูกพี่ลูกน้องชาย ต้องรีบกลับหลิงโจวถึงจะดีที่สุด ต่อไป ไม่กลับมาเมืองเป่ยหลิ งอีก

ยิ่งพวกเขาอยู่เมืองเป่ยหลิงนาน ก็ยิ่งไม่สบายใจ

“คุณปู่ ตอนนี้พวกเรากลับไปที่หลิงโจวเถอะ ฉันอยากเห็นทุก คนในครอบครัวแล้วค่ะ”

เธอดึงปลายเสื้อของคุณท่านกู้ มองประตูมหาวิทยาลัยเจียง โจวตรงหน้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่

สรุปคือ ไม่ค่อยสบายใจ

แต่ ไอ้กระจอกนั่นอยู่ที่มหาวิทยาลัยหนิงปอ ที่พวกเขามาคือ มหาวิทยาลัยเจียงโจว

ถึงจะบอกว่ามหาวิทยาลัยทั้งสองใกล้กันมาก แต่ไม่ใช่ มหาวิทยาลัยเดียวกันนี่

ไม่มีเหตุผล ไอ้กระจอกนั่นคงจะไม่มาหรอก

“โอเค ในเมื่อหลานสาวคนดีของปู่คิดถึงครอบครัวขนาดนี้ รอ นัดพ่อแม่ที่เลี้ยงดูคุณมาไปกินข้าวด้วยกันแล้ว พวกเราก็กลับไป

คุณท่านกู้ยังคงขำ พูดอีก : “เอ่อ คุณมีน้องสาวใช่ไหม ชื่อกู้ อานหยาน? ”

“ปู่! คุณ…ถามทำไม? “นิ้วมือกู้เวยจือกำแน่น ทันใดนั้น รอยยิ้มที่ใบหน้าก็แข็ง

“เมื่อก่อน ปู่คิดว่าอานหยานคือหลานสาว สืบเรื่องเธอมา ก็ เลยคิดไปอยู่ช่วงหนึ่ง”

“คุณปู่..

“หลานสาวคนดีอย่าโกรธนะ ปู่รู้ว่าตอนนี้ทำผิดไป แต่ ปู่ก็ อยากเจออานหยานมาก”

ยังไงก็เป็นหลานสาวที่เคยถูกตัวเองคิดไว้ ถึงแม้ตอนนี้ผล ชันสูตรDNAแสดงว่า กู้เวยจือต่างหากที่ใช่

แต่ จินตนาการอยู่นาน ก็ยังอยากเจอ

“เธอ….เธอดื้อเล็กน้อย หน้าตาก็ไม่สวย ฉันกลัวเธอ……จะ ทำให้คุณปู่โกรธค่ะ”

กู้เวยจือขมวดคิ้ว ยัยกระจอกสมควรตายนั่น ทำไมจะต้อง เอามาสู้กับตัวเองตลอดได้ไง?
นานท่านใหญ่กลับพูดขำๆ แต่กลับไม่คิดว่าอ่านหลานไม่ สายนะ กันต์หน้ามีกระเยอะเท่านั้น ไม่เป็นไร ยังเด็กไม่เข้าใจ ดี เด็กในวัยนี้มักจะดื้อรั้น

จิ้งหย่วนที่นั่งอยู่ข้างหน้าจู่ๆก็พูด: “คุณตา ถึง มหาวิทยาลัยเชียงโจวแล้ว”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ