บทที่ 344 แค่เสียการควบคุมชั่วขณะ

บทที่ 344 แค่เสียการควบคุมชั่วขณะ

อ่อยเขา?

กู้อานหยานตะลึง รีบส่ายหน้า : “ปะ เปล่า..…….

เจียงนานหรี่ตา: “คุณจ้องตัวผม เอาแต่มองอย่างเดียว แล้ว ยังจะบอกเปล่า? ”

“เปล่าจริงๆ คุณอย่าใส่ร้ายฉันสิ”กู้อานหยานไม่ชินสถานะ ของทั้งสองในตอนนี้มาก ดันเขาออกเบาๆ

“คุณลุกก่อน”จู่ๆก็กดทับมาที่ร่างเธอ!

ถึงจะสวมเสื้อผ้า แต่ ท่าทีดูคลุมเครือมาก!

ทำไมต้องลุกขึ้น? “เจียงนานไม่ใช่แค่ไม่ลุกขึ้น แต่ยัง กด “ ทับไปที่ตัวเธอ

“อย่า! “กู้อานหยานตกใจ ทันใดนั้นหูและใบหน้าเล็กๆก็แดง

ร่างกายจะแนบชิดกันอยู่แล้ว ห่างกันแค่เนื้อผ้า และก็รู้สึกถึง ทุกไลน์เส้นของเขา รวมถึงทุกสัดส่วน
และก็…ไมกระดุมที่เสื้อเขาปลดแบบนี้ล่ะ? ตอนนี้เอนตัว ลงมา โชว์หน้าอกหมดเลย

โดยปกติแล้วจะดูอ่อนโยนและสง่างาม คิดไม่ถึงว่า เส้น กล้ามเนื้อที่หน้าอกจะแน่นได้ขนาดนี้

พัวพันกันไปหมด! เซ็กซี่มาก!

กู้อานหยานเห็นอย่างไ กล้าออกแรง งไม่ทันตั้งใจ ก็ตกใจแม้แต่หายใจก็ไม่

“อย่า…ลงไป….อยากดันเขาออก แต่เสื้อเขาเปิด ดันไป จะ ต้องเห็นร่างกายที่เร่าร้อนแน่

เร่าร้อน…! อุณหภูมิของตานี่ กำลังสูงขึ้น!

ที่จริงเจียงนานอยากจะล้อเธอเล่น แค่แกล้งเฉยๆ

แต่แม้แต่ตัวเองก็คาดไม่ถึงว่า พอแนบลงมาที่ร่างของเธอ ใน หัวก็จะว่างเปล่าได้ชั่วขณะ

ความว่างเปล่าเข้ามา เข้าขั้นดุเดือด เลือดพลุ่งพล่าน สูบจน เขาเหมือนกับดื่มไวน์แดงมาสิบขวด!

“เจียงนาน……
“อย่าขยับไปมา “เช้าขนาดนี้ เขาไม่เคยลองกดทับผู้หญิง ในเวลาที่เกิดความรู้สึกง่ายขนาดนี้

ตอนนี้ อยากจะลงไป แต่ ร่างกายไม่ฟังคำสั่งอย่างชัดเจน อีก ทั้งยัง แม้แต่มือก็ทรยศต่อจิตใต้สํานึกของเขา

ฝ่ามือใหญ่ๆของเขาวางไว้ที่ไหล่ของกู้อานหยาน ลูบเบาๆ

ทันใดนั้นหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างก็กังวลจนตัวแข็งตรง ไม่ขยับ มั่วซั่ว

ลงไป……….เธอเริ่มพูดจาสะเปะสะปะ

รู้จักกับเขามาตั้งนาน นี่คือครั้งที่สอง ที่เห็นว่าร่างกายของเขา เร่าร้อนต่อตัวเอง

กู้อานหยานหน้าหูแดงไปหมด ประหม่าจนมีเหงื่อออกที่ศีรษะ

เจียงนานเสียงแหบ ขมวดคิ้ว ที่ใบหน้าอันหล่อเหลานั้น แกล้ง จนเหงื่อหยด

สรุป…ให้ผมลงไป หรือว่าอย่าลงไป? ”

“อย่ามาล้อเล่น…..”เธอคิดว่าเสียงของตัวเองจะต้องนิ่งมาก พอพูดออกไปจึงรู้ว่า เหมือนกับเป็นการเชื้อเชิญซะยิ่งกว่า
เจียงนานเริ่มควบคุมไม่อยู่ เลือดที่เร่าร้อนก็สั่นพุ่งขึ้นมา!

มือคลายออก ร่างที่หนักอึ้งยิ่งแนบชิดเธอมากขึ้นไปอีก

“ผมเริ่มจะ…..ควบคุมตัวเองไม่ไหวแล้ว”เขาก้มลง ซุกไปที่คอ

ของเธอ

ระหว่างริมฝีปากบางๆกับคอของเธอนั้น เหลือแค่ระยะห่างไม่ ถึงครึ่งนิ้ว

แค่เอื้อมไปอีกนิด ก็จะจูบเธอได้แล้ว …

ที่ตัวหญิงสาวมีกลิ่นหอมพิเศษ น่าหลงใหลจนสายตาเขาพร่า มัว

ฝ่ามือใหญ่ที่จับไหล่ของเธอ เหมือนจะไม่สามารถทนต่อ ความเหงาได้ ย้ายไปที่คอเสื้อของเธอ และค่อยๆเปิดคอเสื้อ ของเธอออก

ผิวขาวเหมือนหิมะ แป๊บเดียวก็ถูกเขากระตุ้นจนแดงเถือก!

ลมหายใจที่ลึกซึ้ง ไม่สามารถอัดอั้นเลือดที่พุ่งขึ้นมาให้กลับ

ไป!
ในที่สุด หลังจากสงครามระหว่างสวรรค์และมนุษย์นั้น ลม หายใจของเฉียงนานปั่นป่วน แขนเกร็ง กอดรัดหญิงสาวที่ บอบบางไว้แน่น

เขาก้มลง ออกแรงจูบลงไป

ลมหายใจที่เหมือนสัตว์ร้ายนั้น ทำให้กู้อานหยานที่หลงใหล ไปเล็กน้อยนั้นได้สติขึ้นมาทันที

เป็นลมหายใจแบบนี้อีกแล้ว ลมหายใจที่อยากจะกลืนกิน เธอ!

จู่ๆในหัวก็แวบฉากที่ทำให้เธอผิดหวังขึ้นมา ชายหนุ่มกดทับ ไปที่ร่างของเธอ ไม่สนว่าเธอจะร้องไห้ คุกคามอย่างบ้าคลั่ง

“อย่า! “หน้าแดงๆของกู้อานหยาน ซีดขาวทันที

เธอบ่ายหน้าหนี จูบของจียงนานไม่ทันล็อกริมฝีปากของเธอ แต่ไปที่คอของเธอแทน

“อย่า! อย่าทำแบบนี้! “ฉากเมื่อคืน ทำให้ความกลัวทั้งหมด ที่มีต่อผู้ชายเข้ามา

เธอตีไปที่หน้าอกเขาอย่างบ้าคลั่ง ออกแรงดันออก และยัง กัดไปที่แขนเขา
อย่าทําแบบนี้! อย่าทำเธอแบบนี้! อย่า

ชายหนุ่มที่กำลังสับสนรู้สึกแค่ว่าปวดแขน เงยหน้าขึ้นจาก คอของเธอ แค่เห็นหญิงสาวกัดแขนเขา กลัวจนน้ำตาไหล ร่าง กําลังสั่นเทา

หัวในเขาเกร็งแน่น ในที่สุดก็ได้สติคืนมา

“อานหยาน……”

“อื้อๆ อื้อๆ….

สายตากู้อานหยานพร่ามัว ในดวงตามีแต่น้ำตา

กัดแขนของเขาโดยใช้แรงขัดขืน มือเล็กๆที่ตกใจนั้นไม่หยุด ตีไปที่เขา

เธอกลัว! เธอกลัวจนเสียสติ! กลัวจนคนข้างๆคือใคร ก็ลืม

ไปหมด!

จิตใต้สำนึกทั้งหมด ไปไว้ที่ผู้ชายที่น่ากลัวคนนั้น เขาจับเธอ กดเธอไว้ รังแกเธออย่างบ้าคลั่ง……

“อื้ออื้อ…
“อานหยาน นี่ผมเอง! ผมไง! ไม่ต้องกลัว! “เจียงนานลงมา จากตัวเธอ กอดเธอไว้

แขนยังถูกเธอกัด เลือดสดสีแดงไหลตามมุมปากเธอ กลิ่น เลือดค่อยๆชัดขึ้น

เขาไม่คิดว่าเจ็บแขน กลับเป็นหัวใจที่เจ็บปวดขึ้นมาเอง เพราะความกลัวและหมดหวังของเธอ

เธอจะต้องคิดถึงเรื่องที่ตัวเองถูกมู่บ้านเป่ยรังแกแน่ เธอใน ตอนนั้น หมดหวังยิ่งกว่าตอนนี้ใช่ไหม และก็ตื่นตระหนก?

“อานหยาน ผมเอง ตื่นๆ ผม ผมเองเจียงนาน! ”

เขาออกแรงเอาเธอมากอดไว้ ปลอบอย่างอ่อนโยน : “ไม่ต้อง กลัว ผมเอง ผมไม่ทำร้ายคุณ ไม่มีทางตลอดไป ไม่ต้องกลัว นะ”

สองตาของกู้อานหยานที่พร่ามัว ค่อยๆแวววาวขึ้นมา

ฟันที่กัดแขนของเจียงนานแน่นๆนั้น ก็คลายออกช้าๆ

เธอเงยหน้ามองเขา ในสายตาที่พร่ามัว ใบหน้าที่อ่อนโยนนี้ ค่อยๆชัดเจนขึ้น

“เจียงนาน…..”
“ผมเอง ไม่ต้องกลัว”เจียงนานปวดใจหน่อยๆ คิดไม่ถึงว่าตัว เองเสียการควบคุม จะทำให้เธอตกใจแบบนี้

ผ่านไปหนึ่งคืน ไม่ง่ายเลยที่เธอจะแกล้งทำเป็นลืมเรื่องนั้น สุดท้าย คนที่ทำให้เธอคิดถึงก็คือตัวเอง!

“ขอโทษ…..

ขอโทษ? ขอโทษอะไรเธอ?

กู้อานหยานเบลอเล็กน้อย เมื่อครู่ ตัวเองยังอยู่ที่รถ และยังถู กมู่บ้านเป่ย…..

พอคิดถึงผู้ชายคนนั้น ร่างเล็กๆของเธอก็อดสั่นไม่ได้ขึ้นมา

แต่เธอเห็นชัดเจน ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ที่รถ แต่ อยู่ที่อพารท์ เม้นท์ของเจียงนาน บนเตียง

กลิ่นอะไร?

ยกมือขึ้นไปเช็ดที่ปาก คิดไม่ถึงว่าบนหลังมือจะเช็ดเลือด

ออกมาได้!

เธอตกใจ ในที่สุดก็คิดอะไรออก ก้มหน้าลงมอง ก็ตกใจ

ทันที!
“มือของคุณ…….พระเจ้า! รอยฟันที่แขนเขาถูกเธอกัดลงไป

ใช่ไหม?

กัดแรงขนาดนั้น! กดจนเขาเลือดไหล!

“ไม่เป็นไร”แค่เธอใจเย็นลง เจียงนานก็ไม่แคร์อะไร แค่บาด เจ็บนิดเดียวจะเป็นอะไรไป

“อย่าโดนนั่นนี่มั่วๆสิ! “กู้อานหยานห้ามโดยเอาแขนของเขา กลับคืนไป

เธอลงจากเตียง หยิบกล่องยา นั่งไปที่ข้างกายเขาอีกครั้ง

หยิบยากับผ้าก๊อซ ทำแผลให้เขา

กัดจนเป็นแบบนี้ ต้องไปฉีดยาที่โรงพยาบาลเปล่า?

เธอกัดไป แล้วทำเขาเจ็บแบบนี้! เธอเกินไปแล้ว!

“ขอโทษ…..

“คนที่ควรขอโทษคือฉัน”

พอรอเธอพันแผลเสร็จ เจียงนานก็จับมือของเธอ ยกริมฝีปาก ขึ้นด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนอย่าโกรธผม ผมแค่ควบคุมไม่ได้ชั่วขณะ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ