บทที่333 ของฉัน ก็คือของเธอ
บทที่333 ของฉัน ก็คือของเธอ
คุณชายรองเจียงมาแล้ว
หญิงสาวทั้งสามถึงกับตะลึง บริเวณทํางานที่เดิมทีเสียงดัง นั้น เงียบลงในทันที
ไม่รู้ว่าทําไม เมื่อก่อนเวลาเห็นเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไร
แต่ ครั้งนี้ที่เห็นเขาเดินมาทางเธอ กู้อานหยานหน้าร้อนไป หมด รู้สึกไม่ค่อยเป็นตัวเอง
“ทำไมไม่พูดแล้วหล่ะ?”เจียงนานเดินมายืนหน้าพวกเธอสาม
คน
ซูเสี่ยวหมี่กัดนิ้วตัวเอง ขณะเดียวกันก็นึกถึงสิ่งที่ตัวเองพูดไป
เมื่อสักครู่
ทันใดนั้น ตาเธอของเธอก็ลุกวาว พูดอย่างเซอร์ไพร์สว่า “ถ้า อย่างนั้น คุณชายรองเจียงคะ คุณยอมรับแล้วว่ากำลังคบกับ อานหยาน?”
เจียงนานไม่พูดอะไร ดวงตาที่ยิ้มแย้ม ล็อคไว้บนใบหน้าของ กู้อานหยาน
“เธอถึงขึ้นท้องให้ผมแล้ว ผมไม่ยอมรับได้หรอครับ? ผมยัง ไม่อยากโดนด่าว่าเป็นผู้ชายเลวหรอกนะครับ”
“นายพูดบ้าอะไร? ฉันก็แค่อยากช่วยนายแก้ปัญหาเฉพาะ หน้าไม่ใช่หรือไง?”ใบหน้าของก้อานหยานแดงมากขึ้น
เธอเขม็งตาใส่เขาไปทีหนึ่ง จู่ๆเธอก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย “เป็น ไงบ้าง? คุยกันเรียบร้อยดีไหม? ทำไมถึงจบเร็วขนาดนี้? เขา ยังคงปฏิเสธหรอ?”
“ได้ร่วมงานกับเจียงชื่อกรุ๊ป สำหรับพวกเขาแล้วมีแต่ผลดี ทําไมจะไม่ตกลงหล่ะ?”
“งั้นนาย……
“เจ้านายเจิ้งมีเรื่องด่วนพอดี ก็เลยกลับไปก่อนแล้ว ส่วนเรื่อง สัญญา เวินซีกําลังแก้ไขกับฝ่ายนู้นอยู่ โปรเจคนี้ถือว่าสําเร็จ แล้ว”
คําพูดที่แสนธรรมดาของเจียงนาน บวกกับจำนวนเงิน มหาศาลจากโปรเจคนี้แล้ว ทำให้บุคคลิกที่สูงศักดิ์ของเขานั้น สูงขึ้นยิ่งกว่าเดิม
ผู้ชายที่รวยมากเนี่ย ก็ถือว่าเป็นเสน่ห์ติดตัวอยู่แล้ว
ผู้ชายที่ทั้งรวย แล้วยังหน้าตาหล่อ หุ่นก็ดี แม้แต่ อารมณ์ยังมี ระดับ ถ้าอย่างนั้นเสน่ห์ของเขานั้น ไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ
ถึงขึ้นที่แม้แต่ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อหลิงจือ แทบจะมัวเมาเสน่ห์ ของเขา จนเกือบจะไม่ตื่นอีกต่อไป
กู้อานหยานตบหัวของเขาทั้งสองคนเบาๆ เห็นท่าทางที่ หลงใหลของพวกเขาแล้ว ก็เหลือแค่ไม่ได้มองบนใส่เขาสอง
คน
“ทำตัวเหมือนคนปกติหน่อยได้ไหม?”
“ไม่ปกติตรงไหน?”ซูเสี่ยวหมี่กุมหัวเอาไว้ ตาจ้องไปที่เธอ “ก็ แค่มองนิดมองหน่อย? แค่นี้ก็ไม่ได้หรอ!”
มองบ้าอะไร ตอนนี้เขามีสัญลักษณ์ของอานหยานแปะเอา ไว้แล้ว ห้ามมอง!”เห้อหลิงจือพูดด้วยน้ำเสียงอันโหด
“หรือว่า แกไม่มอง?”เมื่อกี้ ใครกันที่มองคุณชายรองเขา ด้วย ท่าทางหลงใหลนั่นหน่ะ
แก้มของเห้อหลิงจือแดงขึ้น ไม่ปฏิเสธค่ากล่าวหา
ใครๆก็ชอบคนหน้าตาดีกันทั้งนั้น ก็คนหล่อ อาหารตาชั้นเลิศ
ไม่มองก็อด
“จะว่าไป คุณชายรอง เมื่อคืนเป็นการฉลองที่รายการของ พวกเราได้ผลตอบรับสูงไม่ใช่หรอคะ เกี่ยวอะไรกับการที่พวก คุณเป็นแฟนกันหล่ะ!”
“ไชยะ การเลี้ยงข้าวเพราะมีแฟนตามสัญญา ประมาทไม่ได้ เลยนะคะ
“หรอครับ?”คนที่เวียงนาน ก็ยังคงเป็นกู้อานหยานคนเดียว กู้อานหยานอดไม่ได้ที่จะมองบนใส่เขา “ฟังพวกเขาพร่ำเพ้อ”
“นี่แกคือไม่อยากให้แฟนตัวเองเสียตังใช่ไหม? กู้อานหยาน ไม่คิดเลยนะว่าแกจะเป็นคนแบบนี้ มีแฟนแล้วลืมเพื่อน!”
“ใช่ มีแฟนแล้วลืมเพื่อน กู้อานหยาน เราเลิกเป็นเพื่อนกัน เถอะ!”ซูเสี่ยวหมี่มือเท้าสะเอว พร้อมทำหน้าโมโห
“ก็ฉันเป็นแบบนี้ จะทำไม?”กู้อานหยานก็ไม่ยอมแพ้ ชี้ไปยัง พวกเธอ “เมื่อคืนก็ให้เขาเลี้ยงไปโดยไม่มีเหตุผลอะไรมื้อหนึ่ง แล้ว ตอนนี้ อยากจะให้เลี้ยงต่อ?”
“เงินที่เขาหามาไม่ได้หามาอย่างลำบากหรือไง? ไม่ได้ตกลง มาจากบนท้องฟ้าสักหน่อย!”
“กู้อานหยาน ยังไม่ทันไรก็เข้าข้างแฟนแล้วหรอ เกินไปแล้ว!”
“ใช่ๆ เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหม?”
ผู้หญิงสองคนยืนตรงหน้าของเธอ พร้อมกับดุเธอ
กู้อานหยานยังคงยืนอยู่ข้างเจียงนานเช่นเดิม และยืนหยัด อย่างมั่นคง
“ฉันไม่ได้ช่วยใคร ยังไงก็ตาม พวกแกห้ามเอาเปรียบเขา!”
“ไอ้ขี้งก!”ซูเสี่ยวหมี่ด่าอย่างโมโห
กู้อานหยานไม่ได้รู้สึกเช่นนั้น “ก็ฉันขี้งกจะทำไม?”
เห้อหลิงจือทำหน้าไม่พอใจ “ไม่ได้ใช้เงินแกสักหน่อย!
กู้อานหยานกลับเห็นด้วย “ของเขาก็คือของฉัน!”
โลกทั้งโลก เหมือนจะสงบลงในทันที
สาวๆทั้งสามคนนั้น ปิดปากอย่างตกตะลึง เพราะคำพูด ประโยคเมื่อสักครู่
เมื่อสักครู่กู้อานหยานพูดว่าไงนะ?
ตัวเธอเองก็เหมือนจะลืมแล้ว ว่าเมื่อสักครู่ตัวเองพูดอะไร?
ของเขา……ก็คือของฉัน?
พระเจ้า หมายความว่ายอมรับความสัมพันธ์ที่บอกใครไม่ได้ แล้วงั้นหรอ?
“ไม่ คือฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น ฉัน……
ทันใดนั้น ชายหนุ่มก็เดินมาจากทางด้านหลัง แล้วโอบเธอ
เบาๆ
เขาก้มหัวลง ใบหน้าของเขาฝังลงบนไหปลาร้าของเขา รอย ยิ้มที่อบอุ่น เกือบทําให้เธอเหมือนจมน้ำตาย
“อื้ม ของฉัน ก็คือของเธอ”
บรรยากาศคืนนี้แปลกไปจริงๆ
จริงๆก็ไม่สามารถบอกได้ว่าอะไรที่ผิดปกติ แต่ก็แค่ บรรยากาศแปลกๆ เหมือนเป็นความรู้สึกที่เป็นคนแปลกหน้า ต่อกัน
แต่เจียงนานยังคงเหมือนเดิม หลังจากที่กลับบ้านมา ก็ เปลี่ยนเสื้อ จากนั้นก็ล้างมือตุ๋นซุปบำรุงร่างกาย
ลืมบอกว่า ใช่วงหนึ่งเดือนที่กู้อานหยาน “อยู่เดือน” นั่น คุณชายรองเจียงที่ทำอาหารแย่นั้น เริ่มพัฒนาไปถึงขั้นที่เป็น กุ๊กเลยก็ว่าได้
อาหารสามอย่างกับน้ำซุปหนึ่งถ้วยที่ทำออกมาในทุกๆคืนนี้ ไม่เพียงแต่สีสวยและกลิ่นหอมเท่านั้น แต่ยังถูกปากกู้อานห ยานอย่างมากอีกด้วย
น้ำซุปก็เปลี่ยนไปหลายๆแบบ สำหรับมดลูก สำหรับลำไส้ สําหรับเพิ่มแรง สำหรับสมอง แล้วยังมีสำหรับความสวยความ งามด้วย
ซุปหลายๆอย่างนี้ ทำออกมาได้ชำนาญมากกว่าแม่นมเสียอีก
ได้ยินมาว่าเขาเรียนมันมาจากในเน็ตหมดเลย ทั้งหมดนั้นเขา
เรียนเองจนชำนาญ
เวลาสั้นๆแค่หนึ่งเดือน พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว นั่นมันน่า
อัศจรรย์จริงๆ
หลังจากที่กู้อานหยานเปลี่ยนเสื้อเป็นเสื้อใส่อยู่บ้าน ก็เดินไป ยังห้องครัว เธอมาช่วยเขาทำอาหารอย่างเคยชิน
เธอที่เพิ่งจะนำผักใส่อ่างล้างผัก เจียงนานก็พูดห้ามเธอทันที “คุณหมอบอกแล้วว่า ห้ามโดนน้ำเย็น วางไว้ตรงนั้นเลย”
คำพูดที่หมอบอก เจียงนานยกย่องเขาดั่งพระเจ้า แน่นอนว่า ก็เพื่อเธอทั้งนั้น
“ครั้งที่แล้วหมอก็บอกว่าลำไส้นายไม่ดี ต้องทานข้าวให้ตรง เวลา ทําไมนายถึงชอบทำโอทีจนลืมทานข้าวบ่อยๆ?”
กู้อานหยานทำปากจู๋ นี่มันเป็นการปฏิบัติที่แตกต่างกันอย่าง ชัดเจน
ทำไมเขาไม่รู้จักร เอาคำพูดหมอที่พูดกับเขาเองมาใส่ใจ บ้าง?
“ฉันทานข้าวตรงเวลา”เจียงนานยิ้ม แล้วแย่งอ่างล้างผักมา
จากเธอ
“ถ้าเธอรู้สึกเบื่อ ก็ไปดูทีวีด้านนอกไป รอฉันหนึ่งชั่วโมง แป๊ป เดียว”
“ดูทีวีมันน่าเบื่อ”
“หมายความว่า ดูฉันแล้วจะไม่เบื่อ?”เขายิ้มออกมา “ก็คือฉัน หน้าตาหล่อนี่เอง?”
“.….….…”นายนี่มัน ยิ่งอยู่ยิ่งหลงตัวเองต้องทำยังไง?
ยังไงแล้ว หนึ่งเดือนมานี้ ก็เป็นแบบนี้ทุกวัน
เขายุ่งอยู่ในครัว เธอก็ยืนดูอยู่ข้างๆ บางครั้งก็แอบกินอาหาร ที่เขาทํา
วันเวลาผ่านไปอย่างเรียบง่าย แต่ในความเรียบง่ายแบบนี้ ก็ มีความรู้สึกสงบและสันติอย่างอธิบายไม่ถูก
บางครั้งก้อานหยานก็คิดว่าวันเวลาแบบนี้มันก็ดี
ไม่ต้องตื่นเต้นกับอะไรมาก ก็แค่เงียบสงบ สันติ บางครั้ง ก็มี ความอบอุ่นเล็กน้อยเป็นครั้งคราว
หลังจากที่ทานจนท้องอิ่ม กู้อานหยานก็กลับเข้าห้องตัวเอง
จริงๆแล้วคืนนี้เธอก็มีความคิดบางอย่าง เธอคิดไว้นานแล้วว่า ช่วงเวลาที่“อยู่เดือน”นั้นก็ผ่านไปแล้ว เธอควรจะกลับไปอยู่อ พาร์ทเม้นของตัวเองแล้วหรือเปล่า?
ยังไงที่นี่ก็ไม่ใช่ที่ของเธอ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสอง คนก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษ
ไม่ว่าจะพูดยังไง การอาศัยอยู่กับเขาด้วยกัน ไม่มีเหตุผล อะไรน่าไว้วางใจเลย
กู้อานหยานไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงได้นึกถึงเรื่อง เหตุผลที่น่าไว้วางใจแบบนี้?
ก็แค่เพื่อนกัน จะคิดมากไปทําไม?
เธอเพิ่งจะออกจากห้อง เมื่อหันไปก็เจอกับเงาของร่างสูงที่ยืน
พิงประตูอยู่
กู้อานหยานรู้สึกตกใจ เธออยากจะหันหน้าหนี เพื่อที่จะหลบ สายตาเขา
แต่เจียงนานกลับทำหน้าปกติ บนใบหน้าของเขา แอบแฝงไป ด้วยความจริงจังเล็กน้อย “อานหยาน ฉันมีเรื่องอยากคุยกับ เธอ”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
