บทที่329 เลือดกำเดาไหล? น่าอาย!
บทที่329 เลือดกำเดาไหล? น่าอาย!
ตระกูลกู้แห่งหลิงโจว หลานสาวของนายท่านใหญ่ กู้อานห ยาน?
ความง่วงนอนของกู้เวยจือก็หายไปหมด ตื่นขึ้นมาทันที
เธอลุกขึ้นนั่งจากเตียง ลมหายใจไม่เป็นจังหวะ
ที่สําคัญก็คือ เธออิจฉา เธออิจฉาแทบตาย!
เธออยากให้กู้อานหยานตาย แทบทนไม่ไหวที่จะฆ่ายัย กระจอกให้ตายกับมือ!
เรื่องแย่ๆมาอีกแล้ว!
เดิมทีคิดว่าตอนนี้คุณชายใหญ่ดู่ไม่เอาเธอแล้ว ยัยกระจอก นั่นจะต้องอยู่อย่างน่าเวทนามากแน่ๆ ใครจะไปรู้ คุณชายรอง เจียงยังปฏิบัติต่อเธอเหมือนกับไข่มุก ของมีค่า
ซึ่งนี่ก็ช่างมันแล้ว แล้วตอนนี้ ยังจะมีตระกูลกู้หลิงโจวอะไร นั่นมาอีก!
ตระกูลกู้แห่งหลิงโจว นั่นเจ๋งเหมือนกับตระกูลมู่แห่งเมืองเป่ย
ทำไมต้องกู้อานหยาน? ทำไมต้องเป็นยัยกระจอกนั่น!
เทวดาไม่ยุติธรรมเลย! ยัยกระจอกนั่นเหมือนแมลงสาบ เหมือนวัชพืช! ทำไมตายไม่ได้!
“งั้นจะทำไง? จะให้ยัยกระจอกนั่นลุกขึ้นมาอีกครั้ง? ไม่ ได้! ฉันไม่มีทางให้เธอมีโอกาสยืนขึ้นมาได้! ไม่มีทางได้! ”
ในหัวของกู้เวยจือกลับมาทำงานเป็นปกติแล้ว”ไม่ได้ เรื่องที่ ตระกูลกู้ตามหาลูกของตัวเอง จะต้องเอิกเกริกแน่นอน”
กับตอนที่คุณท่านหญิงจะพิสูจน์หลานสาวของตัวเองนั้น ต่าง กันโดยสิ้นเชิง!
“ถึงตอนนั้น เพื่อพิสูจน์ยัยกระจอกนั่น ตระกูลกู้จะต้องเชิญ คนที่มีหน้ามีตาในแวดวงธุรกิจ ตระกูลมู่ก็จะต้องอยู่ในรายชื่อ ที่ถูกเชื้อเชิญแน่นอน”
ตระกูลกู้ในตอนนี้ น่าจะยังไม่รู้เรื่องของกู้เวยจือกับคุณนายมู่ แต่ เรื่องนี้แค่หาต่อไป มีความเป็นไปได้มากที่จะถูกค้นเจอ เธอสามารถปิดบังยายแก่มู่ที่โง่นั่นได้ แต่เรื่องแบบนี้ จะปิด คนของตระกูลกู้ได้ไง?
“แม่เป็นห่วงตรงนี้ แค่ทางตระกูลกู้มั่นใจว่าลูกไม่ใช่ลูกสาว ของซางชิง จากความฉลาดของคุณชายใหญ่ดู่ หลายๆเรื่อง แค่คิดก็รู้แล้ว”
แม่คุยกับคุณท่านตระกูลกู้แล้ว ลูกสาวของซางชิง ตอนนี้อยู่ ” ข้างกายคุณชายใหญ่ดู่ พรุ่งนี้เช้า ตระกูลกู้นายท่านใหญ่จะ ต้องไปหาที่ตระกูลมู่เองแน่”
“แม่บอกว่า……เวยจือตะลึง ตระหนักได้ทันทีว่า:
ฉัน? ”
“ใช่ ลูกสาวของซางชิง ไม่ใช่ลูกแล้วจะเป็นใครล่ะ?”
เมื่อเริ่มโกหก ก็ไม่มีทางหยุดลงได้
เพื่อปฏิเสธความเท็จ ก็ต้องโกหกต่อไป พวกเขาย้อนกลับไป ไม่ได้แล้ว
กู้เวยจือใจเย็นลง ในที่สุดก็เข้าใจเย่สุ่ยซิงในตอนนี้ จุด ประสงค์ที่รีบโทรศัพท์มา
“เรื่องนี้ กลัวว่าพวกเราคงจัดการเองไม่ได้
แม่หมายความอย่างนี้”เย่สุ่ยซิงรีบพยักหน้า
กู้เวยจือคิด แล้วจึงเม้มปากพูด: “ฉันจะไปหาพวกเขา ดูว่ามีทางไหนไหม”
กู้อานหยานหลับลึกมากครั้งนี้ วันที่สองตอนตื่นมา มองเวลา
ก็แทบจะตะลึง
เจ็ดโมงครึ่ง พระเจ้า! ตอนแปดโมงเช้ามีเรียน!
“จะสายแล้ว! “ยัยนี่รีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน รีบ
สุดๆ
เจียงนานยังอยู่ด้านนอก กินอาหารเช้าพร้อมกับอ่าน หนังสือพิมพ์อย่างสบายๆ : “เร็ว ไม่ทันแล้ว”
“อื้ออื้ออื้อ…ถ้าไม่ใช่ว่าในปากยัดแปรงสีฟันล่ะก็ กู้อานห
ยานจะต้องต่อว่าเขาแน่
ตัวเองตื่นเช้าขนาดนี้ ไม่รู้จักเรียกเธอตื่น!
พระเจ้า! ไม่ทันแล้วจริงๆ!
เอื้อมไปเอาน้ำล้างหน้า แล้วเงยหน้า ตอนที่ไม่คาดคิดนั้นเอง ก็มองเห็นรอยที่คอของตัวเอง
นั่นคือ…อคืน ในรถ ตอนที่มู่บ้านเป่ยทับไปที่ร่างเธอแล้วทิ้งไว้ให้
ในใจกระวนกระวาย เธอดึงคอเสื้อให้ดีๆขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เหมือนกับกลัวถูกคนเห็น
ถึงแม้ ในห้องน้ำที่จริงจะมีแค่เธอคนเดียว
ล้างหน้าล้างตาอย่างร้อนรน กู้อานหยานกลับไปในห้อง รีบ เปลี่ยนชุด
“ด้านนอกมีอาหารเช้า….”เจียงนานเปิดประตูห้อง“คุณ…….
“อ๊า! ไอ้สวะ! ออกไป!”
กู้อานหยานที่เพิ่งถอดชุดนอนกอดชุดไว้แน่น แล้วก็หยิบ หมอนนุ่มๆติดมือปาออกไป
คุณชายรองผู้เลิศเลอ ตั้งแต่เล็กก็ได้รับการฝึกอบรมแบบ ลับๆกับมู่ล้านเป่ยมาด้วยกัน แค่หมอนก็หลบไม่พ้น
เสียงดังขึ้นมา หมอนกระทบไปที่หน้าเขา เขายื่นมือไป รีบ หมอนนุ่มๆไว้
ตอนที่เงยมา เห็นแค่ผิวขาวๆอุ้มเสื้อผ้าแล้วรีบเข้าห้องน้ำไป
ประตูห้องน้ำ มีเสียงปิดประตูดังขึ้น
“ผม…เอ่อ ไม่ได้ตั้งใจ แค่กลัวคุณจะสาย เลยเร่ง
เขาพูดไปทางประตูห้องน้ำนั้นที่ล็อกแน่น มุมปาก กลับยกขึ้น เบาๆอย่างไม่ต้องสงสัย
เมื่อครู่ เหมือนกับเห็นผิวขาวๆเหมือนหิมะ?
อือ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ
ก็แค่ ทําไมรู้สึกคันๆจมูก?
เจียงนานยกมือขึ้นเกา มองเห็นสีแดงสดที่หลังมือ สีหน้าก็ ชะงักทันที
สมควรตาย! แค่มองก็ไม่ได้ เลือดกำเดาไหล? น่าอาย
จริง!
กู้อานหยานกัดขนมปังแห้ง ถือนม แล้วออกจากประตูไป
เพื่อส่งเธอกลับโรงเรียน เลือดที่จมูกของเจียงนานยังไม่ทัน ทําความสะอาดดี
ตอนที่ออกไป ที่จมูกยังมีเลือดสีแดงเล็กน้อยเปรอะอยู่
“ดูสิ เรียนกคุณไอ้สวะ! กรรมตามทันไวจริงๆ! “กู้อ่านหยาน หยิบกระดาษมาแผ่นหนึ่ง เช็ดจมูกให้เขา
“งั้นช่วยผมเช็ดน้ำลายด้วยได้ไหมล่ะ? “ผู้ชายที่ขับรถอยู่ เอื้อมหน้าเข้ามา
“ขอร้องล่ะ ขับดีๆได้ไหม? ”
“ผมก็ขับดีๆอยู่นี่ ก็แค่คิดถึงสีผิวทียบขาวเนียนเหมือนกับ หิมะ ก็ทนไม่ไหวไอออกมาเล็กน้อย…แค่ก จมูกยังคันอยู่
“อย่างกับไม่เคยเห็นผู้หญิง! “กู้อานหยานกลอกตาใส่เขา
“ไม่เคยเห็นสวยขนาดนี้นี่”คำนี้ จริงๆเลย
“กะล่อน! “ตาคนนี้นี่ นับวันยิ่งรู้จักพูด แอบมีคนที่ช่ำชองสอน ลับๆหรือไง?
เจียงนานได้แต่ยิ้ม ไม่พูดอะไรอีก
ระหว่างทาง กู้อานหยานเอาแต่อ่านหนังสือ
เมื่อคืนกลับมาดึกมาก ยังไม่ทันทบทวนบทเรียน วันนี้บอกว่า
มีเทสต์ เป็นการทดสอบก่อนสอบ
ที่จริงเธอแอบกังวล ว่าตัวเองจะตามไม่ทัน
เทอมนี้ลำบากมาก ไม่ได้เข้าไปเรียนอย่างปกติบ้างเลย
ตอนนี้ต้องเสริมทั้งหมดกลับมา ไม่ง่ายจริงๆ
“ไม่ต้องรนแล้ว ตอนเย็นกลับมา ผมจะเสริมคาบให้คุณ”
“จริงเหรอ? “ลักษณะการสอนของเจียงนานค่อนข้างพิเศษ ชิ ลมาก แต่ทำให้เธอเข้าใจง่ายๆ
“อือ”เขาเคยหลอกเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?
กู้อานหยานถือว่าสบายใจแล้ว ดูอ่านหนังสือของตัวเองต่อ
ตอนที่ใกล้ถึงหลังโรงเรียน เจียงนานรับสาย ไม่รู้ว่าอีกฝ่าย พูดอะไร สีหน้าเขาก็ตึงขึ้นมาทันที
“ทำไม? เกิดอะไรขึ้น? “กู้อานหยานสังเกตถึงความผิดปกติ ของเขาทันที
“ไม่เป็นไร”เจียงนานเอารถจอดที่ประตูหลังโรงเรียน
มองกู้อานหยานลงจากรถ จู่ๆเขาก็เรียกเบาๆ: “อานหยาน”
“หือ? “กู้อานหยานหันไป เห็นความลังเลที่จะพูดออกมาแล้ว หยุดลงจากสายตาเขาอย่างชัดเจน
แต่สุดท้ายเขาก็ไม่พูดอะไร พูดแค่ : “เดินระวังด้วย
ทำไม? ถึงโรงเรียนแล้ว จะอันตรายอะไรได้อีก? ”
กู้อานหยานไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ เธอโบกมือไปที่เขา แล้วลง จากรถทันที แล้วรีบเดินไปที่หน้าประตูโรงเรียน
ที่จริงตลอดทาง ขาทั้งคู่ทรมานจนแทบตาย แต่ ต่อหน้า เจียงนาน เธอต้องทำเป็นปกติไม่มีอะไร
ตอนที่หันไป มองเห็นรถของเจียงนานขับไปที่ถนน เธอจึงโล่ง อก ทำให้ขาผ่อนคลายลง
เมื่อคืนถูกมู่บ้านเป่ยทรมานเกือบสองชั่วโมง ตอนนี้ ขาปวด ร้าวไปหมด เจ็บมาก
พอเดิน ก็รู้สึกเจ็บจนยากจะอธิบาย ไม่สบายตัวมาก แต่ เวลาไม่มากแล้วจริงๆ
เธอสูดลมหายใจลึกๆ ถือกระเป๋าเป้กำลังจะเร่งฝีเท้านั้น
จู่ๆ ร่างหนึ่งที่อยู่ข้างๆหลังต้นไม้ก็พุ่งออกมา จนไปที่เธอ …
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
