บทที่324 ทำไมเป็นเขา

บทที่324 ทำไมเป็นเขา

“คำเมื่อ เมื่อกี้ คือ…คือหลิงจือพูดสินะ? “พอซูเสี่ยวหมี่รู้สึก ตัว ก็เริ่มอยากเคลียร์ความสัมพันธ์

“พูดอะไรมั่วซั่วน่ะ? “เห้อหลิงจือตกใจ อยากจะเตะไปที่เธอ

จริงๆ “คุณพูดเองต่างหาก!

กู้อานหยานขี้เกียจสนใจพวกเธอ ออกไปจากร้าน ก็เห็นหยาง อีกับมู่เทียนโย่วยืนอยู่ด้วยกันพอดี น่าจะรอพวกเธออยู่

มองเห็นกู้อานหยานออกมา หยางอีเข้ามาทันที พูด เบาๆ; “เกิดเรื่องแล้ว”

“เสี่ยวหมี่ คุณให้เทียนโย่วส่งพวกคุณกลับไป”กู้อานหยาน มองซูเสี่ยวหมี่แวบหนึ่ง

ซูเสี่ยวหมี่รู้ ช่วงเวลานี้ หยางอีกับอานหยานมักจะมีเรื่อง

ลึกลับ

แต่ เธอก็ไม่สน จูงเห้อหลิงจือออกไป

มู่เทียนโย่วลังเลเล็กน้อย กู้อานหยานพูดกับเขา : “คุณชาย รองเจียงรอฉันแน่”
ประโยคเดียว ทำให้มู่เทียนโย่วไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อเลย

เขาพาสองสาว ออกไป

หลิวซ่างกับฉินโจวออกไปก่อนนี้แล้ว เจียงนานเหมือนจะเจอ คนรู้จัก คุยอยู่ที่ร้านอยู่นาน ยังไม่ออกมาเลย

หยางอีพากู้อานหยานไปที่ละสายตาคน พูดเบาๆ : “ต่งฉวน ซิงนั่น ในที่สุดผมก็เจอแล้ว!

“จริงเหรอ? “ทันใดนั้นกู้อานหยานก็ร้อนใจ

หามาเดือนกว่า ในที่สุดก็เจอ

ต่งฉวนซิงคนนี้ ซ่อนได้ดีมาก!

“ผมติดต่อกับเขาแล้ว แต่เขาไม่ยอมกลับมา เขาบอก มีคนที่ เมืองเป่ยหลิงอยากให้เขาตาย”

เรื่องนี้ สามารถจินตนาการได้ว่า แค่ได้ยิน จิตใจของกู้อานห ยานก็ไม่ได้ที่จะหม่นลง

ที่แท้ก็คนพวกนั้น ที่คอยแต่ขัดขวางทุกอย่างนี้

จนตอนนี้พวกเขายังไม่ได้ลงมือกับเธอ ไม่รู้ว่าเพราะเธออยู่ กับเจียงนานตลอดหรือไม่ หรือว่าเพราะพวกเขาดำเนินการอย่างลึกลับเกินไป

“หยางอี หาทางรักษาการติดต่อกับเขาก่อน ส่วนเรื่องอื่น อย่า เพิ่งลงมือ”

หยาง ชายหนุ่มที่อายุสิบเก้าปี ให้เขาจัดการเรื่องแบบนี้ ก็ดู จะเป็นเรื่องยากสักหน่อย

“ผมรู้ ผมจะไม่ทำอะไรเกินเลย แค่ติดต่อกับพวกเขาแหละ”

ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องของชิน ในใจหยางอีก็ไม่สบายใจเท่าไหร่

ต่อมากู้อานหยานก็เกิดเรื่องอีก ถึงแม้เจียงนานจะเฝ้าเธอ ตลอด ที่จริงพวกเพื่อนๆไม่รู้เรื่องราวภายในมากนัก

แต่ เธอเกิดเรื่องจริงๆ ถึงจะไม่พูด ทุกคนก็เดาออก

หยาง ยิ่งกังวลว่าเรื่องกับเรื่องที่พวกเขาหาจะเกี่ยวข้องกัน ตั้งแต่นั้นมา เขาทำอะไรก็ระวัง

แม้แต่ในเน็ตหาอะไร ก็ต้องแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ทิ้งร่องรอย อะไรไว้

“ต่งฉวนซิงเคยบอก ที่จริงคุณท่านหญิงให้เขาสืบบางเรื่อง แต่ เขาไม่ยอมพูดอะไร
แต่อย่างน้อยเขาก็ยอมรับว่าตัวเองกับคุณท่านหญิงเคย “

ติดต่อกัน”

ต่งฉวนซิงคนนี้ ไม่แน่อาจจะเป็นกุญแจสำคัญของทั้งเรื่อง ก็ได้

อานหยานคิด แล้วจึงพูด: “ฉันไตร่ตรองอีกนิดว่าจะทําไง ตอนนี้ กลับไปก่อน

“โอเค”เจียงนานยังไม่ออกมา หยางอีกไม่กล้ากลับไปก่อน

เมื่อครู่กู้อานหยานกับซูเสี่ยวหมี่ออกไปด้วยกัน เจียงนานคิด ว่าพวกเขาแล้ว

โทรหาเขา เขาก็ไม่รับ ไม่รู้ว่าโทรศัพท์ไม่อยู่กับตัว หรือว่า ไม่รับเอง

“งั้นผมไปส่งคุณก่อนไหม? “รถของหยางอีจอดอยู่ที่โรงจอด รถของร้านอาหาร

“ไม่ต้อง ฉันจะรอคุณชายรองเจียง คุณไปก่อนเถอะ”กู้อานห ยานส่ายหน้า

หยาง มองห้องโถงของร้านอาหาร ถึงจะมองไม่เห็นร่างของ เจียงนาน แต่ ห้องโถงที่คนเดินเข้าเดินออกแบบนี้ คึกคักมากๆ
ในสถานที่คึกคักแบบนี้ น่าจะไม่มีอันตรายใดๆ

หยางอีพยักหน้า”งั้นผมไปก่อน มีอะไรโทรหาผมนะ”

“โอเค พอสายตาส่งหยางอีกลับไป กู้อานหยานรออยู่ด้าน นอกร้านอยู่สองนาที ก็รู้สึกรอไม่ไหวแปลกๆ

ที่จริงแล้ว คืนนี้ อารมณ์หงุดหงิด

เธอไม่อยากยอมรับว่าทุกอย่างนี้เพราะเจอกับมู่บ้านเป่ยอีก ครั้ง แต่ แน่ใจว่าเกี่ยวกับเขา อยากปฏิเสธก็ปฏิเสธไม่หลุด

หยิบโทรศัพท์ออกมา ส่งข้อความหาเจียงนาน บอกว่าตัวเอง กับพวกเขาออกมาก่อนแล้ว

พอส่งข้อความออกไป กู้อานหยานจึงโล่งอก เก็บโทรศัพท์ แล้วเดินออกไปที่ถนนใหญ่ไกลๆนั้น

ยังไม่ดึกมากนัก น่าจะประมาณสองสามทุ่ม

บนถนนที่เจี๊ยวจ๊าว วุ่นวาย ผสมกับความวิตกกังวลและความ ร้อนใจของคนเมือง

กู้อานหยานเดินที่ฝูงคน หัวใจที่หงุดหงิดนั้น ค่อยๆสงบลง

ไม่ว่าเมื่อก่อนเกิดอะไรขึ้น จนถึงตอนนี้ ทุกอย่างก็ถูกตัดสินหมดแล้ว

คนบางคนกำหนดแล้วว่าไม่ใช่ของตัวเอง ตอนนี้แค่กลับไป ทางใครทางมัน ตกรางบ้างเป็นครั้งคราว ก็ไม่คุ้มที่จะเอาไป ใส่ใจ

ที่จริงตอนนี้แบบนี้ ไม่ใช่ว่าดีมากเหรอ?

ยิ่งมีกิเลสมาก ก็ปล่อยวาง ก็ปล่อยวางจริงๆ

ก็แค่ จะปล่อยวางได้จริงๆเหรอ …

กู้อานหยานหมุนตัว กําลังจะย้อนกลับไปที่ร้านอาหาร กลับ ไปรอเจียงนานใหม่

ไม่คิดว่าที่หมุนตัวเมื่อครู ทันใดนั้น ที่ด้านหลังก็มีความเยือก เย็นเข้ามา

กู้อานหยานตกใจ รีบหันไป ได้ใช้ความว่องไวที่สุดที่อยาก จะหนีไปแล้ว

แต่คอเธอแน่น คนนั้นล็อกเธอไว้

กู้อานหยานยังไม่ทันมองคนที่โจมตีตัวเองได้อย่างชัดเจน ปากจะเรียกขอความช่วยเหลือ จู่ๆกลับสูดกลิ่นหอมแปลกๆ เข้าไป
จากนั้น เธอก็รู้สึกเบลอๆ ตรงหน้ามืดสนิท แล้วล้มลงไป

ตั้งแต่ที่ตัวเองกับคุณชายใหญ่มู่แยกทางกัน เธอใช้ชีวิต อย่างสงบมาก

หนึ่งเดือนกว่าเต็มๆ ไม่มีเรื่องที่เหนือความคาดหมาย กับถูก โจมตีแบบนี้เกิดขึ้น เลย

คิดไม่ถึงว่า เพิ่งเจอกับคุณชายใหญ่มู่ ก็ถูกจับตัวไปอย่างงงๆ อีกแล้ว

คุณชายใหญ่มู่ เป็นตัวซวยของเธอจริงๆหรือเปล่าเนี่ย?

หนังตาของกู้อานหยานหนักมาก แต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายใส่ยาไม่ แรงพอหรือไง เพราะเธอแค่สลบไป ไม่ได้หมดสติ

ตาลืมไม่ขึ้น แต่ยังรู้สึกถึงทุกอย่างที่เกิดขึ้นรอบๆ

เธอถูกใส่เข้าไปในรถคันหนึ่ง พื้นที่ในรถใหญ่มาก เหมือนกับ ห้องที่ลดขนาดให้เล็กห้องหนึ่ง

มีคนเอามือเธอขึ้นมามัดไว้ ไว้ที่ด้านบนหัว จากนั้น ก็เอาเธอ ไปไว้ในนี้ แล้วทุกคนก็ออกไป

ที่นี่ที่ไหน รถของใครกันแน่? พวกเขาจะทำอะไร?
ไม่รู้ว่านานแค่ไหน ด้านนอกเหมือนกับมีคนมา

คนพวกนั้นพูดกับเขาอย่างนับถือ แต่สติของกู้อานหยานยัง เบลอๆอยู่เล็กน้อย ไม่ได้ยินว่าพวกเขาคุยอะไรกับคนนั้น

จากนั้น จู่ๆประตูรถก็ถูกเปิดออก มีคนเข้ามา

ท่าทางเขาดูเยือกเย็น ความรู้สึกที่หนาวเหน็บนั้น เปรียบได้ กับความเย็นของเครื่องปรับอากาศ

ก่อนหน้านี้ สำหรับลมหายใจที่คุ้นเคยนั้น กู้อานหยานรู้สึก สบายใจ

แต่ต่อมา เพราะว่าความคุ้นเคยนั้น จิตใจก็ตื่นตระหนกขึ้นมา

ทันที

เขาให้คนมาจับเธอ อยากทำอะไรกันแน่?

ไม่ง่ายเลยที่กู้อานหยานจะลืมตา ในที่สุด ก็มองผู้ชายที่นั่ง ข้างๆอย่างชัดเจน

ในมือเขาคีบบุหรี่ ตอนที่เธอฟื้น เขายังพ่นควันออกมาอย่าง

ไม่เร่งรีบ

ก่อนหน้านี้เขาไม่สูบบุหรี่อะไรนัก แต่วันนี้เห็นถึงสองครั้ง ว่าเขาสูบตลอด
เพราะว่าอารมณ์ไม่ดี หรือว่าชินกับความรู้สึกที่จะพ่นควัน ออกมา?

หัวใจกู้อานหยานเยือกเย็น แต่ แป๊บเดียวเธอก็พบว่า

ตอนนี้ ไม่ใช่เวลาที่จะสงสารคุณชายใหญ่มู่ แต่ควรจะคิดว่า คุณชายใหญ่มู่จะทำอะไรเธอกันแน่!

ขยับไป กู้อานหยานก็พบว่าสองมือของตัวเองถูกมัดไว้ ขยับ ไม่ได้!

เธอมองผู้ชายคนนั้นที่นิ่งเงียบแต่แฝงไปด้วยความตายนิ่งๆ พูดเสียงตื่นตระหนก: “คุณ…จะทำอะไร? “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ