บทที่ 308 ผู้ชายคนนั้น เหมือนมาจากนรก

บทที่ 308 ผู้ชายคนนั้น เหมือนมาจากนรก

กว่าจะกลับมาถึงห้องพัก ก็ปาไปห้าทุ่มแล้ว

สีหน้าของเจียงนานในตอนนี้ ดูเย็นชาขึ้นกว่าปกติมาก

หลังจากกลับมาถึง เขาก็รีบเดินเข้าไปในห้องของตัวเองทันที แล้วก็ไม่ได้ออกมาอีกเลย

กู้อานหยานรู้สึกผิดเล็กน้อย เธอกลับไปห้องนอนของตัวเอง อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วมองนาฬิกาที่อยู่บนผนัง

ก็ใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว ไม่รู้ว่าเจียงนานกำลังทำอะไรอยู่

จริงๆแล้วเธอแค่อยากจะบอกเขา ว่าตัวเองไม่ได้ต้องการจะ ปกปิดเขา แต่เรื่องมันซับซ้อนเกินไป จนเธอไม่สามารถพูด ออกมาได้

และที่หยางอีรู้ ก็เพราะว่าหยางอีอยู่ในทุกเหตุการณ์ของเรื่อง

นี้

ถ้าหากไม่เป็นแบบนี้ เธอก็คงไม่บอกแม้แต่หยางอีเหมือนกัน

นั่งอยู่สักพักก็เที่ยงคืนแล้ว เธอเดินออกไปจากห้อง และถือโอกาสตอนไปดื่มน้ำเดินผ่านห้องนอนของเจียงนาน

เมื่อเดินผ่านห้องเจียงนาน ก็มีเสียงดังออกมาจากข้างใน เขา กำลังคุยโทรศัพท์กับคนอื่นอยู่เหรอ?

ประตูห้องของเขาไม่ได้ปิดสนิทไว้ จึงทำให้มีแสงลอดออกมา

ได้

เธอไม่อยากแอบฟังเขาคุยโทรศัพท์ แต่ทำไมถึงมีชื่อของเธอ อยู่ด้วยล่ะ?

เขากำลังคุยกับใครอยู่นะ? แล้วเรื่องมันเกี่ยวกับเธอด้วยเห รอ?

พอกู้อานหนานเดินไปข้างหน้าสองก้าว ก็ได้ยิน เจียงนานพูดขึ้นมาอีก: “.….… ………ทางนั้นกำลังมี สงคราม…….อันตราย……..เมื่อไหร่จะกลับมา?”

กู้อานหยานตกใจมาก และเนื่องจากเธอไม่ทันได้ระวัง จึง ทำให้ศีรษะของเธอชนเข้ากับประตู

และเสียงที่อยู่ข้างในเงียบลงทันที อยู่ๆประตูห้องก็ถูกเปิด ออก แล้วใบหน้าที่ดูกลัดกลุ้มของเจียงนานก็มาปรากฏอยู่ใน สายตาของเธอ

กู้อานหยานยังไม่ทันได้อธิบายว่าทำไมตัวเองถึงได้มาแอบ ฟัง เธอก็จับข้อมือของเจียงนานไว้ ด้วยมือที่เริ่มสั่นขึ้นมาเล็กน้อย

“เขา……เขาคนนั้นเป็นตัวปลอมใช่ไหม? ตอนนี้เขา….อยู่ที่ อาลีข่านใช่ไหม? ใช่ไหม?”

“ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่” ใบหน้าของเจียงนาน

ไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆออกมา

กู้อานหยานกัดริมฝีปากของตัวเองแน่น เธอรู้สึกกังวลจน ฝ่ามือของเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อ

“เจียงนาน คุณอย่าช่วยเขาปิดบังฉันอีกเลย! คุณชายใหญ่มู่ ที่อยู่ตระกูลมู่ในตอนนี้เป็นตัวปลอม และเขาอยู่ที่อาลีข่าน ใช่ ไหม?”

แต่ตอนนี้ทางนั้นกำลังอยู่ในช่างสงคราม และทุกทีก็จะเต็ม ไปด้วยไฟจากสงคราม ซึ่งมันอันตรายมากๆ

เขาต้องการจะทำอะไรกันแน่?

“คุณคิดมากไปแล้ว คุณกลับไปพักผ่อนเถอะ” เจียงนานจับ ข้อมือของเธอไว้ เพื่อจะดึงเธอกลับไปห้องของเธอ

กู้อานหยานออกแรงเพื่อจะดิ้นให้หลุดจากเขา แต่แรงของเขา เยอะเกินไป จนเธอไม่สามารถดิ้นหลุดได้
กู้อานหยานจึงรีบพูดขึ้นมา: “เจียงนาน! ฉันแค่อยากจะรู้ ความจริง ว่ามันใช่หรือไม่ใช่?”

“ไม่ใช่!” เจียงนานทำหน้านิ่ง แล้วมองมาที่เธอ”คุณแค่ไม่ อยากจะยอมรับความจริง ว่าคุณชายใหญ่มู่ไม่เชื่อในตัวคุณ แล้ว และคนที่ดูไร้ความรู้สึกกับคุณ ก็คือเขา!

“ไม่ใช่! คนคนนั้นไม่ใช่เขา! ไม่ใช่เขาแน่นอน!”

เธอจะไม่ยอมเชื่อคำพูดที่เขาพูดเมื่อสักครู่เด็ดขาด เพราะว่า เธอได้ยินอย่างชัดเจน

“ตอนนี้มู่จ้านเป่ยอยู่ที่อาลีข่าน และคนที่อยู่เป่ยหลิงในตอนนี้ ต้องไม่ใช่เขาแน่นอน! คุณไม่ต้องมาโกหกฉันเลย!”

“กู้อานหยาน คุณใจเย็นๆหน่อย แล้วอย่าคิดอะไรเพ้อเจ่อ เกี่ยวกับมู่จ้านเป่ยอีก! เพราะเขาไม่ได้ชอบคุณ ไม่เชื่อคุณ และไม่อยากอยู่กับคุณ!

“ฉันไม่เชื่อ” กู้อานหยานสะบัดมืออย่างแรง และสุดท้ายมือ ของเธอก็หลุดจากการกุมของเขา

“เจียงนาน ถ้าคุณไม่บอกความจริงกับฉัน ฉันจะไปหาเขาที่ อาลีข่านด้วยตัวเอง!”

“คุณ……
กู้อ่านหยานไม่อยากฟังเขาพูดอีกต่อไปแล้ว เธอจึงกลับไปท ห้องของตัวเอง หยิบกุญแจแล้วออกไปทันที

พาสปอร์ตและหลักฐานทุกอย่างก็ยังอยู่ในห้องพักของตัวเอง เพราะเธอมาพักที่นี่ชั่วคราวเท่านั้น

เจียงนานรู้ว่าเธอต้องการจะทำอะไร และก่อนที่เธอจะออก จากบ้านไป เขาก็ตามเธอไปแล้วดึงข้อมือของเธอกลับมา

“ไปไม่ได้! คุณก็เห็นกับตาแล้วนี่ว่ามู่บ้านเป่ยอยู่ที่เป่ยหลิง”

“ฉันไม่ได้เห็นกับตา…….” เพราะกู้อานหยานไม่ได้ยืนอย่าง มั่นคง เมื่อถูกเขาดึง เธอก็ชนเข้ากับกำแพงจนเกิดเสียงดัง ทันที

เธอรู้สึกไม่ค่อยดีนัก สักพักก็นำมือมากุมที่ท้องน้อยของตัว

เอง

เจียงนานขมวดคิ้ว แล้วจ้องมองไปที่ใบหน้าของเธอ “คุณ ยังเจ็บท้องอยู่อีกเหรอ?”

ทำไมท่าทางเธอดูเหมือนเจ็บปวดมากเลยล่ะ?

กู้อานหยานพูดออกมาไม่ได้ เพราะว่าเธอเจ็บมากจริงๆ ราวกับว่าถูกของบางอย่างดึง
สีหน้าของเธอซีดขาวขึ้นมา และมือก็สั่นไม่หยุด

เจียงนานจึงรีบประคองเธอเข้ามาในอกของเขา แล้วพูดขึ้น มาอย่างกังวล: “เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่โรงพยาบาล!”

“ไม่……” เธออยากจะผลักเขาออกไป แต่กลับไม่มีแรงเลย แม้แต่น้อย

เธอไม่อยากไปโรงพยาบาล แต่เธอจะไปอาลีชาน!

เมื่อชาติที่แล้วคุณชายใหญ่มู่เกือบได้เสียชีวิตอยู่ที่อาลีข่าน ชาตินี้ไม่มีอะไรเหมือนกันสักอย่าง แต่เขาก็ยังจะไปอาลีข่าน อีก

เธอกลัว เธอกลัวจริงๆ กลัวว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับมู่จ้านเป่ยที่

“ฉันจะไป…..หาเขา”

เธอรู้สึกเจ็บขึ้นมาที่ท้องน้อยอย่างกะทันหัน การหายใจของ เธอก็หยุดนิ่ง ร่างกายอ่อนแรงลง แล้วเธอก็ล้มลงไปทันที

“หยานหยาน! “เมื่อเจียงนานอุ้มเธอขึ้นมา ก็เพิ่งเห็นว่าดวงตาของเธอนั้นปิดสนิท และหมดสติไปแล้ว

เขาไม่อยากจะเสียเวลา เขาจึงอุ้มเธอออกไป แล้วรีบเดินไป ตรงที่จอดรถทันที

แค่ประจำเดือนทำไมถึงได้ทำให้เธอทรมานขนาดนี้นะ? ทำไมถึงได้เจ็บท้องขนาดนี้?

เขาเคยหาข้อมูลมาไม่น้อย ถึงแม้จะมีประจำเดือนก็จริง แต่ก็ ไม่น่าเจ็บถึงขั้นหมดสติไปได้นะ

หรือเป็นเพราะว่า เธอกังวลมากเกินไป?

……ตอนที่พวกเขาไปถึงโรงพยาบาล ก็ปาเข้าไปตีหนึ่งกว่า

แล้ว

และผลตรวจที่คุณหมอมาบอกกับเจียงนาน ก็ทำให้เขาอึ้งไป

ทันที

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อจะโทรไปที่เบอร์นั้น แต่นิ้วมือ ของเขากลับสั่นอย่างรุนแรง ปลายนิ้วมือของเขาห่างจากหน้า จอมือถือเพียงนิดเดียว แต่เขากลับไม่สามารถกดลงไปได้

มีเพียงเขาคนเดียวที่ยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน แต่จู่ๆเขาก็กลับ พบว่าตัวเองก็มีเรื่องที่กลัวอยู่เหมือนกัน
กลัวจะเกิดเรื่องกับเธอ กลัวว่าท้องของเธอจะมีปัญหา เขา กลัวจริงๆ!

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จนในสุดท้ายเขาก็ตัดสินใจ โทร ไปที่เบอร์นั้นทันที

“มีเรื่องอะไร?” ปลายสายมีเสียงต่ำและแหบของผู้ชายคน หนึ่งดังขึ้นมา

เจียงนานเม้มริมฝีปากไว้แน่น แล้วค่อยพูดเสียงนิ่งออก ไป: “เธอ……ท้อง แต่มีบางอย่างผิดปกติกับเด็กในครรภ์ ตอน นี้คุณหมอกำลังช่วยอยู่ แต่ก็ไม่แน่ใจ…….ว่าจะช่วยได้ไหม? ”

กู้อานหยานหมดสติไปทั้งคืน จนถึงสิบโมงเช้าของวันถัดมา เธอก็ยังไม่ฟื้น

เมื่อร่างสูงใหญ่มาปรากฎอยู่ในโรงพยาบาล ก็ทำเอาทุกคน ตกใจกันหมด

ร่างของเขานั้นเต็มไปด้วยฝุ่นและสิ่งสกปรก และรอยสีเข้มๆ บนเสื้อผ้าของเขานั้น ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นคราบเลือดที่แห้งแล้ว

ใบหน้าของเขาขาวซีด ดูเหมือนคนที่เสียเลือดไปมาก
บนเสื้อเชิ้ตสีดำที่เขาใส่ ยังชุ่มไปด้วยคราบเลือด เหมือนกับ ว่ารอยแผลของเขาถูกฉีกออก เลือดก็เลยไหลออกมาอีกครั้ง ซึ่งรูปร่างดูน่ากลัวมากๆ

ถึงแม้ใบหน้าของเขาจะยังคงหล่อจนไม่อาจจะละสายตาได้ แต่ร่างที่เต็มไปด้วยคราบเลือดนั้น มันทำให้ทุกคนตกใจมาก จริงๆ

พยาบาลทุกคนมองจนอึ้งกันหมด

หล่อ หล่อมากๆจนไม่สามารถต้านทานได้

แต่คราบเลือดที่อยู่บนร่างของเขา กลับทำให้เขาดูเย็นชาขึ้น กว่าปกติ ถึงขั้นดูมีแรงอาฆาต

เจียงนานเองก็ไม่คิดว่ามู่จ้านเป่ยจะกระเซอะกระเซิงได้ถึง ขนาดนี้ ถ้ารู้ว่าสภาพของมู่บ้านเป่ยจะเป็นแบบนี้ เขาก็คงไม่ ไปรบกวนมู่บ้านเป่ย

แต่อาการแบบนี้ของกู้อานหยาน ถ้าหากไม่ให้เขากลับมา แล้วเผื่อต่อไปเกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาจะต้องรู้สึกผิดไปตลอด ชีวิตแน่นอน

“เธอล่ะ?” เสียงของมู่บ้านเป่ยแหบมาก และยังมีอาการ หายใจหอบ ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะเขาเดินมาอย่างเร่งรีบนั้น

เอง
“ตอนนี้อาการคงที่และช่วยเด็กไว้ได้แล้ว แต่เธออ่อนแอมาก ส่วนต่อไปจะเป็นยังไง ก็ไม่มีใครรู้”

เจียงนานมองไปที่เขา และพูดขึ้นมาอย่างจำใจ: “เธอตั้ง ครรภ์ได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน และมีภาวะของการแท้งคุกคาม ตอน นี้การอัลตร้าซาวด์ B ก็ไม่สามารถรู้ผลอะไรได้ จึงทำได้แค่รอ ให้เวลาผ่านไปสักพัก จึงจะสามารถระบุได้ว่าจะเอาเด็กไว้ได้ หรือไม่”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ