บทที่300 ทำไมเป็นแบบนี้ได้?

บทที่300 ทำไมเป็นแบบนี้ได้?

วันนั้นเพิ่งวิชาที่เพิ่งเลิกตอนบ่าย พวกเขาก็เตรียมกลับไปที่ อาคารสำนักงานของเจียงซื่อกรุ๊ป โทรศัพท์ของกู้อานหยานก็ ดังขึ้น

หลีเย่

ใจเธอสั่น รีบรับสาย “หลีเย่ เป็นไงบ้าง? ”

ตอนเช้าหลีเย่มาเอารายงานผลของเธอกับคุณท่านหญิงไป แล้ว ตอนนี้ ใช่ผลการเปรียบเทียบข้อมูลDNAชองระบบโรง พยาบาลหรือเปล่า?

เธอตื่นเต้นจนมือที่ถือโทรศัพท์สั่น สูดลมหายใจเข้าอย่าง

ร้อนรน

“อานหยา… “ซูเสี่ยวหมี่อยากเข้าไป แต่ถูกหยางอีดึงกลับ

มา

“อย่าขวางเธอ มีเรื่องสำคัญ”

หยางอีคิด แล้วมองฉินโจวทันที “วันนี้เทียนโย่วออกไปแล้ว คุณขับรถส่งพวกเขาไปที เจียงซื่อกรุ๊ป ผมกับอานหยานต้อง ออกไปสักหน่อย”
“คุณก็จะไป? “เสี่ยวหมี่ไม่พอใจหน่อยๆ ทําไมเรื่องขอ งอานหยาน หยางอีรู้ เธอกลับไม่รู้?

“เรื่องเล็กๆเรื่องหนึ่ง”หยางอีดันซูเสี่ยวหมี่”เร็วน่า พวกเราจะ กลับมาดึกๆหน่อย

เสี่ยวหมี่ทําอะไรไม่ได้ รู้ว่าพวกเขามีเรื่องจริงๆ ก็ไม่รบกวน

หลังจากพวกเขาออกไป หยางอีก็รีบไปที่กู้อานหยาน

กู้อานหยานวางสายพอดี มองหยางอี “ฉันจะไปเจอหลีเย่”

“ผมรู้ วันนี้ผมขับรถไปเอง ไป”

บริษัทให้รถใหม่พวกเขา เพื่อที่จะสะดวกในการเข้าออก

“โอเค ที่ร้านกาแฟ างเต่า”

ร้านกาแฟส้างเต่าไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก หยางอีขับรถ ออกไป ไม่กี่นาทีก็ถึง

ตอนเดินเข้าร้านกาแฟนี้ ในหัวของกู้อานหยานจู่ๆก็แวบเข้า มาอย่างหนึ่ง

ครั้งที่แล้วมาที่นี่เมื่อไหร่? เหมือนจะเป็นกู้เวยจือนัดเธอออกมา

แต่กู้เวยจือในครั้งนั้นมักจะทำให้รู้สึกแปลกๆนัดเธอออกมา ไม่มีอะไร แต่เธอจําได้ดี ตอนนั้นเธอมีความรู้สึกประหลาด มาก

เหมือนว่าจงใจจะอยากทำอะไรสักอย่าง เธออยากทำอะไร

กันแน่?

นั่นมันเรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่? เธอปลอมเป็นตัวเองยังนะ?

ตอนนั้น…..

“อานหยาน ทําไมยืนอยู่นี่ไม่เข้าไป? ”

ตอนที่กู้อานหยานคิดว่าตัวเองใกล้จะคิดออก กลับถูกหยางอี ที่อยู่ด้านหลังทำลายความคิด

มีภาพหนึ่งแวบมาในหัว หลังจากถูกทำลายความคิด ภาพสัก นิดเดียว ก็คิดไม่ออก

เอสะบัดความคิด หันไปมองหยางอีแล้วพูด “ฉันกับหลีเย่มี

เรื่องต้องคุย”

“ผมเข้าใจ ผมจะไปนั่งอีกโต๊ะ รอคุณ”
หยาง มองเห็นหลีเย่แล้ว เขาไปที่โต๊ะที่ไม่ไกล ไปหา พนักงานเพื่อสั่งอาหาร

กู้อานหยานเดินไปที่หลีเย่ ทุกก้าวเดินหนักอึ้งอย่างบอกไม่ ถูก และก็มีความคาดหวังด้วย

อารมณ์ซับซ้อนมากร้อนใจมาก ตื่นตระหนกมาก ไม่สบายใจ ตกใจ ร้อนรน ตื่นเต้น

มีอยู่ทุกอารมณ์ จนเธอแย่ไปหมด

ตั้งแต่หน้าร้านกาแฟ เดินไปถึงที่นั่งของหลีเย่ ระยะทางสั้นๆ แค่ยี่สิบก้าว ก็เหมือนกับเดินเป็นเวลายาวนานมากถึงหนึ่ง ศตวรรษ

ไม่ง่ายเลย ในที่สุดก็นั่งลงตรงข้ามเขา

“ดื่มอะไรสักหน่อย”หลีเย่สั่งกาแฟไว้ให้เธอแล้ว

กู้อานหยานรับเข้ามา ดื่มไปครึ่งแก้ว ไม่มีอารมณ์ใดๆไปลิ้ม รสกาแฟทั้งนั้น

“หลีเย่ เป็นไงบ้าง มีผลหรือยัง?

หลีเย่มองเธอ ตอนที่เห็นเธอดื่มกาแฟ ที่มุมปากก็เลอะคราบ กาแฟ ไม่มีความคิดอยากจะเช็ดออก
เขาหยิบกระดาษมาแผ่นหนึ่ง ส่งให้ตรงหน้าเธอ พูดอย่าง อ่อนโยน “เช็ดปากก่อนครับ”

กู้อานหยานรีบเช็ดที่มุมปากทันที ทิชชูอยู่ในมือ กำไว้แน่น

เธอประหม่า หลีเย่ดูออก

เขาลังเลหน่อยๆจึงหยิบรายงานผลมาจากซองเอกสาร

นั่นคือผลรายงานที่เธอให้เขา เป็นผลDNAของเธอกับคุณ ท่านหญิง

“หลีเย่? “นี่หมายความว่าไง? กู้อานหยานไม่เข้าใจ

หลีเย่หยิบรายงานผลอีกอันมาจากกระเป๋าเอกสารอีกครั้ง “นี่ คือข้อมูลDNAคุณท่านหญิงที่ทิ้งไว้ในระบบ ผมไม่รู้ว่าคุณจะ ดูเข้าใจไหม”

ในใจกู้อานหยานรู้สึกไม่สบายใจแปลกๆ นิ้วมือสั่นขึ้นมา

เธอรับรายงานผลมาสองฉบับ รายงานผลอย่างละเอียดที่ ออกมาเพิ่มเติม ก่อนหน้านี้ที่จริงเธอก็ไม่ได้ดูดีๆ

เพราะว่า พวกเกี่ยวกับDNAนี้ เข้าใจยาก

ยังไงซะ ก็ดูแค่ผลในตอนท้าย
แต่ครั้งนี้ หลีเย่กลับพูด “คุณหนูอานหยาน คุณลองเปรียบ เทียบข้อมูลDNAสองฉบับนี้”

กู้อานหยานกัดริมฝีปากล่าง หยิบรายงานสองฉบับมา อ่าน

อย่างตั้งใจ

มีหลายส่วนที่ไม่เข้าใจ ไม่ใช่คนในวงการแพทย์ก็ไม่มีทาง เข้าใจได้

ตัวอักษรภาษาอังกฤษนี้เยอะมากเละเทะมากซับซ้อนมาก รู้จักทุกตัวอักษร แต่พอรวมเข้ากัน เธอก็ปวดหัวทันที

แต่ทำไม จุดที่ไม่เหมือนกันมาก? หมายความว่าไง?

“นี่มัน เป็นข้อมูล DNAที่คุณทิ้งไว้ในโรงพยาบาล ผมก็เอามา แล้ว คุณไปเปรียบเทียบของตัวเอง”

หลีเย่หยิบข้อมูลอีกฉบับมา ส่งให้ตรงหน้าเธอ

กู้อานหยานหยิบข้อมูลของตัวเอง กับข้อมูลของรายงาน ผลDNAมาเปรียบเทียบกัน

เหมือนกัน เหมือนกันโดยสิ้นเชิง!

ภาพพวกนั้นที่เธอไม่เข้าใจ ถึงจะอ่านไม่ออก แต่อย่างน้อย เธอก็เห็นชัดเจนว่า เปรียบเทียบสองใบนั้นแล้ว ไม่แตกต่างอะไร

“ทำไม? “ในใจ เหมือนถูกอะไรชนเข้า หม่นลง หนักมาก ตื่น

ตระหนก……มาก!

“หมายความว่าไง? หลีเย่คุณบอกฉันมา นี่มันหมายความว่า ไง? ฉันไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ …..

“คุณหนูอานหยาน รายงานผลDNAฉบับนี้ น่าจะมีปัญหาเล็ก น้อย”

“คุณจะบอกว่า ข้อมูลในรายงานผลDNA ไม่ใช่ของคุณท่าน หญิง ฉันสร้างขึ้นมา? ”

กู้อานหยานยืนขึ้นมา สองมือตบไปที่โต๊ะ ร้อนใจจนแทบจะ

อธิบายไม่ถูก

“ไม่ใช่ ไม่ใช่ ไม่มีทางใช่!”

“คุณหนูอานหยาน ผมรู้ว่าเรื่องนี้ คุณยากที่จะยอมรับ แต่ ข้อมูลพวกนี้ผมเอามาจากระบบของโรงพยาบาล ไม่มีทางผิด ได้”

หลีเย่เหมือนจะเดาออกว่าเธอน่าจะมีปฏิกิริยาตอบโต้แบบนี้ จึงยืนขึ้นทันที จะดึงเธอนั่งลง
กู้อานหยานกลับออกแรงโบกมือ สะบัดมือใหญ่ของเขาออก

“งั้นคุณหมายความว่า ฉันสร้างรายงานผลฉบับนี้มา มาหลอก คุณกับคุณชายใหญ่มุ่ ใช่ไหม? “

“คุณหนูอานหยาน อย่าตื่นเต้น นั่งลงค่อยๆพูด ผมเชื่อคุณว่า ไม่มีทาง…….

“คุณเชื่อฉันแล้วจะมีประโยชน์อะไร? ข้อเท็จจริงดังกว่าคำ พูด ฉันสร้างรายงานผลDNAของปลอมขึ้นมา!”

เหอะ เป็นแบบนี้ได้ไง? จะเป็นของปลอมได้ไง?

ตัวอย่างเลือด เป็นของคุณท่านหญิงที่ทิ้งไว้ในโรงพยาบาล จะเป็นของปลอมได้ไง?

ถ้าไม่เป็นจริง งั้นทำไมที่เทียบกับของเธอ เกี่ยวข้องกันทาง สายเลือดจริงๆล่ะ?

แต่หลีเย่ไม่น่าจะหลอกเธอ หลีเย่มีเหตุผลอะไรต้องเอาข้อมูล

ปลอมมาหลอกเธอด้วย?

ตอนนี้เธอจะเปิดเผยเรื่องหลอกลวงของกู้เวยจือ หลีเย่ไม่มี ทางช่วยกู้เวยจือ

ทําไมต้องเป็นแบบนี้? ทำไม?
“อานหยาน……หยางอีเห็นเอผิดปกติ ก็เข้ามาทันที จับกู้อาน หยานที่มีอาการสั่นคลอน“เกิดอะไรขึ้น? ”

“ข้อมูลที่พวกเขาเอามาจากโรงพยาบาล เป็นข้อมูล DNAของ คุณย่า ไม่เหมือนกับรายงานผลมือฉบับนี้ของผม”

ตอนนี้กู้อานหยานไม่รู้ยังจะเชื่อใครได้อีก แต่หยางอี อย่าง นอยก็อยู่แนวหน้ากับเธอ

พวกเขาไปตรวจด้วยกัน เอาผลด้วยกัน หยางอีรู้!

“ไม่มีทาง! “หยางอีมองหลีเย่ แล้วพูดอย่างเด็ด ขาด “ตัวอย่างมันชัดเจนแล้วว่าเป็นของคุณท่านหญิง ข้อมูลDNAจะต่างกันได้ไง? จะหลอกใครเหรอ? “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ