บทที่298 ใกล้ขนาดนี้ ไกลขนาดนั้น

บทที่298 ใกล้ขนาดนี้ ไกลขนาดนั้น

“หาผม? ” ปลายสายนั้น เสียงของมู่จ้านเป่ยต่างกับปกติ หน่อยๆ

เหมือนมีความห่างไกล แต่ กู้อานหยานฟังออก จริงๆแล้ว เป็น

เสียงของเขา

กระทั่ง กว่าเขาในเวลากลางคืน ก็ยิ่งเหมือนเขา

ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรเพ้อเจ้อ เธอถือโทรศัพท์ไว้แน่น พูดจริงจัง “ใช่ ให้เวลาฉันห้านาที”

“ผมฟังอยู่”น่าแปลกใจ คุณชายใหญ่มู่ในเวลานี้ ถึงแม้เสียง จะดูห่างไกล แต่ ดูเหมือนจะมีความอดทน

กู้อานหยานสูดลมหายใจลึกๆ จึงพูด “คุณถูกกู้เวยจือหลอก แล้ว เธอไม่ใช่หลานสาวคุณท่านหญิง ฉันต่างหากที่เป็น!

ที่ปลายสายนั้น มู่จ้านเป่ยนิ่งไปประมาณสองวินาที

กู้อานหยานกลัวเวลาจะผ่านไปไว อธิบายทันที “คุณท่าน หญิงมีตัวอย่างเลือดอยู่ที่โรงพยาบาล วันนั้นฉันให้คุณชายรอ งมู่ช่วยเอาให้ฉัน พาไปโรงพยาบาล ตรวจกับ DNAของฉัน”
“ถ้าคุณไม่เชื่อ ฉันสามารถเอาผลให้คุณได้ คุณแค่ไปเทียบ กับข้อมูลDNAของคุณท่านหญิงที่ทิ้งไว้ในโรงพยาบาล ก็จะรู้ ว่าDNAของฉัน เป็นของเธอจริง

“ผลตรวจเลือดพวกเราเกี่ยวข้องกัน ตอนนี้รายงานผลยังอยู่ ในมือฉัน”

“มีใครเห็นรายงานนี้บ้าง? “มู่บ้านเป่ยถาม

กู้อานหยานรีบอธิบาย “ฉันกับหยางอี”

ที่ปลายสายไม่พูดอะไรอีก และ ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ

กู้อานหยานไม่รู้กำลังคิดอะไร

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอจะต้องมั่นใจว่า คุณชายใหญ่มู่เชื่อคำพูด

เธอ

แต่ ผ่านคืนนี้ไป ความเชื่อของเธอเหมือนจะถูกโจมตีจนเหลือ

ไม่มาก

เขาเงียบอีกแล้ว ตอนที่คุณชายใหญ่มู่เงียบ กู้อานหยานก็

ประหม่ามากๆ

“ถ้าคุณไม่เชื่อ เอาตัวอย่างของคุณท่านหญิงที่ยังอยู่มา ตรวจDNAกับฉันอีกก็ได้ ฉันก็ว่างเสมอ
*ส่วนเวยจ๋อ เธอเป็นตัวปลอมจริงๆ! ฉันหวังว่าคุณจะไม่ถูก เธอหลอก

มู่บ้านเบี้ยยังคงไม่พูด ปลายสายเงียบมาก มีความนิ่งเงียบ ทำให้กู้อานหยานเสียใจมาก

ทุกวินาที เหมือนรอคอยการมาถึงอย่างทรมาน

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน มู่จ้านเป่ยจึงพูดอีกครั้ง “เอาผล รายงานให้หลีเย่ ผมจะเอาไปเปรียบเทียบ

กู้อานหยานโล่งอก แค่เขายอมไปเปรียบเทียบ จะตรวจสอบ ความจริงก็ไม่ยากแล้ว

“โอเค หลีเย่จะมาเอาเมื่อไหร่? ตอนนี้ฉันอยู่ที่อพาร์ทเมนท์

ของหอพักพนักงานในเจียงชื่อกรุ๊ป”

“พรุ่งนี้”

“โอเค”

คุยกันถึงตรงนี้ จู่ๆก็หยุดไป เหมือนว่าไม่มีเรื่องอื่นอีก แต่กู้ อานหยานถือโทรศัพท์ มีความปล่อยวางไม่ได้

เขาอยู่ที่ปลายสายโทรศัพท์ ถึงแม้จะห่างกันไกล แต่ โทรศัพท์ถือไว้ข้างหู เหมือนกับคนก็อยู่ข้างๆ
ความเย็นชาในคืนนี้ แทงที่ใจของเธอ แต่ช่วงเวลานี ลม หายใจของเขาเหมือนกับอยู่ข้างๆ

ไกลขนาดนั้น แต่กลับใกล้มากขนาดนี้

วางโทรศัพท์ลง บางทีอาจจะเป็นทางใครทางมัน

ดังนั้น โทรศัพท์นี้ ทําใจวางไม่ลง สายนี้ ตัดไม่ขาด

แต่สุดท้าย มู่บ้านเป่ยก็พูดอย่างเย็นชา “ผมยังมีธุระ รอหลีเย่ ไปเปรียบเทียบ ค่อยติดต่อ”

ไม่ให้โอกาสเธอตอบโต้ใดๆ ปลายสายก็มีเสียงตุ๊ดตูดส่งเข้า มา สายตัดไปแล้ว

กู้อานหยานนั่งบนเตียง มองหน้าจอโทรศัพท์ที่ค่อยๆมืดลง สุดท้ายก็ดำ

ควรจะใจเย็นนานแล้ว ก็แค่ อารมณ์ยังคงพลุ่งพล่าน

น่าจะ เป็นเพราะน้ำขิงนั่น จะต้องเป็นเพราะดื่มน้ำขิงต้ม น้ำตาลทรายแดงแน่ๆ จึงทำให้พลิกตัวไปมาที่เตียงอย่างนอน ไม่หลับ

บอกไปแล้วว่าตอนดึกอย่าดื่มน้ำขิง ดื่มไป ก็จะนอนไม่หลับ
ดังนั้นคืนนั้น เธออดนอน วันที่สองตาทั้งคู่ก็เป็นหมีแพนด้า

มองเห็นเจียงนานประโยคแรกก็คือ “ต้องโทษน้ำขิงต้ม น้ำตาลทรายแดงของคุณ”

ไม่ใช่เป็นเพราะผู้ชายคนหนึ่ง สาเหตุใดๆ เธอเผชิญหน้ากับ มันอย่างสงบได้

เจียงนานรู้สึกผิดหน่อยๆ เอาชามในมือส่งให้ตรงหน้าเธอ “วัน นี้ผมต้มน้ำต้มน้ำตาลทรายแดง ไม่มีขิง”

กู้อานหยานรู้สึกใจสลาย คุณชายรองเจียงปกติฉลาดดี ทำไมสองวันนี้ รู้สึกจะดูโง่ๆ?

“ไม่มีคุณชายใหญ่มู่ คุณยังจะเป็นเพื่อนฉันไหม? “ตอนที่ดื่ม

น้ำต้มน้ำตาลทรายแดง เธอก็ถาม

คุณชายรองเจียงพูดออกไปอย่างชิลๆ “ใครจะไปรู้? ”

กู้อานหยานย่นจมูก ทำเสียงขึ้นจมูก ดื่มต้มน้ำตาลทรายแดง จนเกลี้ยง

ตอนที่วางชาม ก็กลอกตาใส่เขา

“ตอนเช้าดื่มขิงน้ำตาลทรายแดง เหมาะสมที่สุก แต่ว่า ทำไม

ไม่มีขิง? ”
เรียงนาน ด เกือบจะคบหน้าตัวเอง

เธอบอกแล้วว่าตอนดึกกินยังไม่ดี แต่ ตอนเช้ากินขิง มี ประโยชน์ต่อร่างกาย

เขากลับกัน ตอนดึกใส่ขิง ตอนเช้าไม่ใส่ ทำสลับกันไปหมด

“ขอโทษนะ ครั้งหน้า จะจำให้ดีเลย”

“อือ”แปลกแฮะ วันนี้กู้อานหยานไม่ได้เยาะเย้ยเขา แต่พยัก หน้าอย่างอ่อนโยน

“ท้องเป็นไงบ้าง? ถ้ายังเจ็บ วันนี้ไม่ต้องไปเรียน ผมสอน เสริมคุณเอง”

สายตาของเจียงนานมองไปบนท้องเธอ และก็ไม่กล้าที่จะ ถามเธอว่าประจำเดือนได้มาจริงๆหรือไม่

“คุณชายรองเจียงว่างขนาดนี้เชียว? บริษัทจะล้มละลาย แล้วเหรอ?

“ปากหมาคายงาช้างออกมาไม่ได้ คนเลวย่อมไม่พูดสิ่งที่ดี”

“งั้นคุณจะคายงาช้างให้ฉันดูหรือไง? ”

กู้อานหยานหัวเราะในลำคอ ส่ายหน้า “โอเค ไม่เจ็บแล้วเมื่อคืนน่าจะกินของเสียไป ประจำเดือนไม่ได้มา เปลืองน้ำดื่ม น้ำตาลทรายแดงของคุณชายรองเจียง”

…..จริงๆเลย กินเวลาของเขาไปเกือบทั้งคืน แต่กลับไม่ได้

รักษาอย่างตรงจุดเนี่ยนะ?

เขาไม่ค่อยพอใจ “ในเมื่อไม่มี ตอนเช้าคุณยังกินน้ำต้ม น้ำตาลทรายแดงเหรอ? ”

“คุณชายรองเจียงต้มให้เอง ก็ต้องกินสิ พูดไปจะได้มีหน้ามี ตาบ้าง! ”

เธออุ้มกระเป๋าหนังสือ ขึ้นรถมองเขาที่ยืนอยู่ข้างล่าง “เร็วๆ จะสายแล้ว”

“รู้แล้ว”ถึงตั้งแต่เมื่อคืนจนตอนนี้ รู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนโง่

แต่ว่า คนโง่ยังไงก็โง่ เห็นเธอแข็งแรง ไม่เจ็บไม่ทรมาน …… ก็สมควรแล้ว

รถออกจากสวนของเจียงซื่อกรุ๊ป โทรศัพท์ของกู้อานหยาน ดังขึ้น เป็นหลีเย่

เธอให้เจียงนานจอดที่ถนน หลีเย่ก็อยู่ที่ด้านนอกสวน กําลัง

รอเธอ
รายงานผลDNAนั้น กู้อานหยานวางไว้ในกระเป๋าหนังสือนาน แล้ว เตรียมให้เขาตลอดเวลา

หลีเย่รับมา มองอย่างจริงจัง จึงพูดกับเธออย่างระมัดระวัง “คุณหนูอานหยาน เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ถ้าหากเป็นจริง กลัว ว่าจะมีคนคิดไม่ดีกับคุณ เป็นความเข้าใจผิด เรื่องประกาศ ออกไปก็จะไม่ดีต่อคุณ ดังนั้น ช่วยรักษาความลับ ได้ไหม?

“ฉันเข้าใจ”ที่จริงหลีเย่เกรงใจเธอมาก และก็เป็นมิตรสุดๆ

เขาไม่ได้บอกว่าเป็นเรื่องไม่จริง บอกแค่เข้าใจผิด หมายความว่า ถึงจะเป็นเรื่องไม่จริง ก็ไม่ใช่เธอที่จงใจหลอก

เขาเป็นคนดีจริงๆ

“คุณหนูอานหยาน ผมกลับก่อนนะครับ สองวันนี้ผมจะไปเอา ข้อมูลของโรงพยาบาล ให้คนไปเปรียบเทียบดู ได้ผลแล้ว จะแจ้งคุณ”

“โอเค รบกวนคุณแล้ว

ไม่ใช่ว่าเธอจะอยากพิสูจน์ว่าตัวเองคือใคร เธอคือใคร เธอก็ บอกไปแล้ว

แต่ เธอควรจะเปิดโปงเรื่องโกหกของกู้เวยจือ ถึงแม้หลังจาก แฉไป ตัวเองกับคุณชายใหญ่มู่ยังคงเป็นแปลกหน้าต่อกัน ก็ไม่เป็นไร

“ให้อะไรเขา? “เจียงนานเข้ามา ส่งหลีเย่ไปทางสายตากับ

เธอ

กู้อานหยานอยากจะพูดอะไร แต่พอคิดถึงคำเตือนของหลีเย่ คำที่อยู่ตรงปากก็กลืนกลับไป

เธอส่ายหน้า มองตาเขา “ไม่อยากพูด”

“โอเค ไป”เจียงนานนำไปที่รถก่อน”เร็ว จะสายแล้ว”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ