บทที่282 เขาอยากทำอะไรกันแน่

บทที่282 เขาอยากทําอะไรกันแน่

ตอนที่มู่บ้านเป่ยเข้าไปในห้องคนไข้ กู้อานหยานยังคง หลับลึกอยู่

หมอตรวจให้เธอแล้ว ทำความสะอาดบาดแผล และก็ ฉีดยากล่อมประสาทไป พร้อมกับให้น้ำเกลือ

การนอนนี้ เธอกลัวว่าอย่างน้อยต้องนอนจนถึงช่วงเย็น และตอนนี้ ฟ้ายังไม่สว่าง ……..

มู่ล้านเป่ยนั่งข้างเตียง จับมือเธอไว้

มือเล็กๆนี้ที่นุ่มเหมือนกับไม่มีกระดูก นุ่มจนไร้เรี่ยวแรง อยู่ในฝ่ามือเขา อย่างไร้ชีวิตชีวา

ในใจเขารู้สึกเจ็บปวด กุมมือเธอไว้เบาๆ และฉากของคืน ที่ผ่านมาก็กลับเข้ามาในหัว
ทุกครั้งที่คิดขึ้นมา หัวใจก็เจ็บปวด

เขาในตอนนั้น ควบคุมพฤติกรรมของตัวเองไม่ได้เลย แต่ เขายังจำได้

หญิงสาวถูกตัวเองกดทับไว้ จากความตื่นตระหนกใน ตอนแรก จนสิ้นหวัง สุดท้าย ก็หมดสติไป

ร่างกายถูกเขาโยนจนถลอกไปหมด เกิดบาดแผลเลว ร้ายกว่าที่เขาคิด

ในตอนนี้ เธอนอนอยู่บนเตียง ใบหน้าไม่มีเลือดฝาดสัก นิด ซีดขาวเหมือนกระดาษ !

เขาไม่รู้ว่าตัวเองนั่งข้างเตียงอยู่นานแค่ไหนแล้ว จนเจียง นานมาถึง เขายังนั่งเงียบๆ ยังจ้องไปที่กู้อานหยานที่ตาทั้ง คู่ปิดสนิทอย่างไม่ละสายตาออก

ก่อนที่เจียงนานเข้ามา ก็ถามสถานการณ์จากหลีเย่แล้ว

คิดไว้ตั้งนานแล้ว สถานการณ์น่าจะร้ายแรง แต่พอเห็นกู้ อานหยาน ถึงได้รู้ว่า สถานการณ์ร้ายแรงยิ่งกว่าที่เขารู้

หน้าของเธอก็ได้รับบาดเจ็บ ที่คางถูกข่วนจนมีคราบเลือด และด้านล่างก็เต็มไปด้วยรอยเลือด

บนคอยังมีรอยขีดข่วนเล็กน้อย ถึงแม้จะจัดการไปแล้ว แต่ ก็เห็นได้ว่า ตอนนั้นจะต้องมีเลือดไหลแน่นอน

แม่แต่มือที่ถูกมู่บ้านเป่ยกุมไว้ในฝ่ามือ หลังมือกับบนแขน ต่างเป็นรอยแผลเป็น

ไม่ใช่ว่าถูกขีดข่วน แต่เป็นของมีคมขูดขีด ส่วนที่เปิด เผยออกมา ที่ปกคลุมไปด้วยบาดแผลแบบนี้ กลัวว่าที่ตัวก็ จะมีเหมือนกัน

กำปั้นของเจียงนานกำไว้แน่น ถ้าหากคนที่ทำร้ายเธอ ไม่ใช่มู่บ้านเป่ย ถ้าหากไม่ใช่ว่ามู่บ้านเป่ยรู้สึกผิดจนถึงจุด นี้ เขาก็ไม่รับประกันว่าตัวเองจะเอาตัวคนร้ายนี้มาฉีกเป็น ชิ้นๆหรือไม่

“คุณดูเขาด้วย จู่ๆมู่บ้านเป่ยก็ยืนขึ้น จะออกไปแบบนี้

“คุณจะไปไหน ? “อาลีข่าน น่าจะเป็นพรุ่งนี้ถึงจะเดินทาง ไม่ใช่วันนี้

ในใจเจียงนานตื่นตระหนก รีบพูด “คุณจะไปก่อนล่วง หน้า ? ”

มู่ล้านเป่ยไม่พูด ทิ้งไว้แต่แผ่นหลังที่เย็นชาให้เขา

เจียงนานตามออกไป ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่ควรจะพูด เสียง ของเขาพยายามกดให้ทุ้มต่ำลงแล้ว

“พวกเรากำหนดเส้นทางไว้เรียบร้อยแล้ว คุณมาเปลี่ยน กะทันหัน เส้นทางพวกนั้นไม่แน่ว่าจะปลอดภัยนะ

“คุณไม่ต้องไปเสียงของมู่บ้านเป่ยเยือกเย็นและหม่นลง เจียงนานตะลึงเร่งฝีเท้าทันที ก้าวไปตรงหน้าเขา

“คุณหมายความว่าไง ? “ไม่ใช่ว่าคุยกันดีแล้วเหรอ ว่าเขา จะไปกับเขาด้วย ?
“เธอต้องการคนอยู่ด้วย……

“ห่าอะไรเนี่ย ! คนที่อยากอยู่กับเธอเยอะจะตาย ไม่ ต้องการผมหรอก ! ”

มู่จ้านเป่ยจะเดินไป เจียงนานกลับขวางไว้ตรงหน้าเขา

หยุดเขาไว้ไม่ได้ ได้แต่ถอยหลัง ยังยืนอยู่ตรงหน้าเขา

ไม่ยอมถอย

“ผมไม่อยู่กับเธอ เธอไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมด้วย คุณ อยากอยู่กับเธอ ก็อยู่เองสิ ผมจะไปกับคุณด้วย ! ”

มู่บ้านเป่ยไม่ไหวติงใดๆ เจียงนานร้อนใจ ถ้าเขาไม่ยอม ให้เขาไปด้วย ไม่ว่ายังไงเขาก็ตามไปไม่ได้

“พี่ใหญ่ ! “ในที่สุด น้ำเสียงของเจียงนานก็ไม่แข็งอีกต่อ ไป ได้แต่พูดไปอย่างอ่อนโยน “พวกเราเอาตามเดิม…….. ไม่สิ ถ้าพี่จะไปก่อนล่วงหน้า ผมจะให้คนแพลนขึ้นมาใหม่ ทันที เราไปกันพรุ่งนี้ คืนนี้ก็เสร็จแล้ว ! ”

แต่ที่สำคัญก็คือ ให้เขาไปด้วย !
ถึงคุณชายใหญ่มู่จะเก่งแค่ไหน แต่ที่อาลีซาน อันตราย มากจริงๆ

ในที่สุดมู่บ้านเป่ยก็หยุดลง จ้องใบหน้าที่ร้อนรนของเขา

“เจ้าสี่จะไปกับผม ถ้าคุณไป จะทำให้ทุกคนสงสัยได้

“คุณจะทำอะไร ? หรือว่า เขาจะให้”มู่บ้านเป่ย”อยู่ต่อที่ เมืองเป่ยหลิง ?

“เย่หานรู้ว่าจะต้องทำอย่างไร”

“ไม่ได้ ! คุณต้องพาเย่หานไปด้วย ! “พี่ใหญ่ใจแข็งมาก ไปแล้ว จะให้เขาอยู่นี่

เจียงนานรู้ ตัวเองจะพูดอย่างไร ก็ไม่มีทางเปลี่ยนการ ตัดสินใจของ พี่ใหญ่ได้

แต่ ให้เย่หานอยู่ แล้วเขาจะทำยังไงที่อาลีข่าน ?

“ถ้าหากเย่หานกับหลีเย่ไปทั้งคู่ พวกเขาจะสงสัยว่าผมไม่อยู่ที่เมืองเป่ยหลิง”

“ดังนั้น แม้แต่หลีเย่ก็ต้องอยู่นี่ ? “ไร้สาระ ! นี่มันไร้สาระ มากไปแล้ว !

เขาอยากทำอะไรกันแน่ ? กิจกรรมที่Paradise Islandจัด ขึ้นครั้งนี้ ทำให้เขาโกรธจริงเหรอ ?

“ผมรู้ความคิดของคุณ แต่ว่า….…..

“ในเมื่อคุณรู้ ก็ไม่ต้องแต่”มู่บ้านเป่ยหยุดลง มองหน้าเขา

ทุกคำของเขา พูดอย่างชัดเจน “ปกป้องเธอ ถ้าเธอเกิด อะไรขึ้น คุณต้องรับผิดชอบ ! ”

เจียงนานยังไม่ทันพูดอะไร มู่บ้านเปียก็ผลักเขาออก

เจียงนานยังอยากตามไป หลีเย่ก็ขวางเขาไว้

หลีเย่ ายหน้า อย่างทำอะไรไม่ได้ ไม่ต้องโน้มน้าวแล้ว คุณชายรองเจียง ตอนที่คุณชายใหญ่ไม่อยู่ที่เมืองเป่ยหลิง รบกวนคุณดูแล คุณผู้หญิงของพวกเราด้วย”

คุณผู้หญิงของห้องพักว่างเจียงเก๋อของพวกเขา ตั้งแต่ เริ่มยันจบ ก็มีแค่คนเดียว

กู้เวยจืออะไรนั่น ก็แค่คนที่คุณชายใหญ่รับปากคุณท่าน หญิงว่าจะดูแลก็เท่านั้น

ถ้าจะเป็นคุณนายของห้องพักว่างเจียงเก๋อจริง ไม่มีทาง เป็นไปได้

“แต่ถึงคุณจะพาคนกลับมา จะรับมือกับParadise Island ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะใช้เวลาเพียงสั้นๆ

เจียงนานจ้องแผ่นหลังของมู่บ้านเป่ย ตอนนี้ผู้หญิงของ เขายังนอนอยู่ที่เตียงคนไข้ของโรงพยาบาล แล้วเขาก็จาก ไปแบบนี้

หรือเขาไม่ห่วงว่าตอนที่กู้อานหยานฟื้นมา จะหมดหวังเห

รอ ?

การทำร้ายเมื่อคืน เป็นเขาคนเดียวที่ก่อขึ้น ถึงเขาจะได้ จิตใจ ก็ไม่ควรจะไปตอนนี้
มู่ล้านเป่ยยังคงไม่สนใจ ร่างสูงๆนั้นเดินไปที่หน้าลิฟต์ แล้วก็หายไปที่ประตูหลังลิฟต์อย่างรวดเร็ว

เจียงนานรู้สึกแค่ว่าไม่มีอำนาจใดๆ พี่ใหญ่ไปอาข่าน แบบนี้ จะกลับมาได้ปลอดภัยหรือไม่ ?

“คุณชายรองเจียง คุณผู้หญิงก็ส่งต่อให้คุณแล้ว”

มองออกว่า อารมณ์ของหลีเย่ไม่ค่อยดีนัก

หลังจากทักทายกับเจียงนานแล้ว เขาก็ไป แผ่นหลังดู หดหู่อยากบรรยายไม่ถูก

แม้แต่หลีเย่พี่ใหญ่ก็ไม่พาไปด้วย หลีเย่ผิดหวังอย่างมาก เหมือนกับเขาในตอนนี้

ไปอย่างเร่งรีบแบบนี้ แผนการก่อนหน้านี้ทั้งหมด ก็ วุ่นวายไปหมด

ถ้าจะไปแค่อาลีข่าน ที่จริงก็ไม่จำเป็นต้องรีบขนาดว่าวัน สองวันแบบนี้ หรือว่า เป็นไปตามแผนไม่ได้เหรอ ?
เจียงนานเดาความคิดของมู่บ้านเป่ยไม่ออก แต่แค่รู้สึกว่า พี่ใหญ่ไปอาลีข่านครั้งนี้ ไม่ง่ายขนาดนั้น

พี่ใหญ่ คิดอะไรอยู่กันแน่ ?

ตอนที่กู้อานหยานฟื้นขึ้นมา ก็เป็นเย็นวันที่สองแล้ว

เหมือนว่าเธอจะฝันอยู่ยาวนานมากๆ ในฝัน ตัวเองถูกสัตว์ ป่าดุร้ายกดทับไว้

มันฉีกกัดร่างกายของเธออย่างบ้าคลั่ง ทำทุกส่วนของ ร่างกายเธอ กัดจนบาดแผลมีเลือดออก

เจ็บมาก ทั้งตัวเจ็บไปหมด เจ็บจนเธออยากจะกรีดร้อง

เธอหยิบก้อนหิน ตอนที่อยากจะเขวี้ยงไปที่หัวของสัตว์ ป่าดุร้ายตัวนี้นั้น กลับพบว่า บนตัวของสัตว์ป่าดุร้ายนี้กลาย เป็นมู่จ้านเป่ย

หินในมือ เขวี้ยงไปไม่ได้
ตาทั้งคู่ของมู่บ้านเป่ยแดงเถือก เหมือนกับปีศาจไปแล้ว

เขาคว้าร่างของเธอ เหมือนว่าอยากจะออกแรงฉีกขาด

เธอ

ร่างกายจะถูกฉีกขาด ถูกฉีกขาดเป็นสองท่อน ความเจ็บ ยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเป็นจริงมากขึ้น

เจ็บ เจ็บมากจริงๆ…….

“อย่า……เขาโบกไม้โบกมือ ไม่กล้าทำร้ายเขา ได้แต่ใช้ แรงดันเขาออก

แต่ว่า ผลักไม่ออก !

แรงทั้งหมดเหมือนกับหายไปหมดเกลี้ยง เธอไร้เรี่ยวแรง ขัดขืน เธอใกล้จะตายแล้ว !

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ