บทที่ 273 ผมคนนี้เป็นคนที่ยุติธรรมอยู่แล้ว

บทที่ 273 ผมคนนี้เป็นคนที่ยุติธรรมอยู่แล้ว

“คุณผู้หญิง มาคนเดียวเหรอครับ?”หลังจากชายหนุ่มคนนั้น นําผ้าขนหนูคลุมให้กับกู้อานหยานเสร็จ ก็รีบยื่นมือออกไป แล้วโอบไหล่ของเธอไว้ทันที

จริงๆแล้วเมื่อสักครู่กู้อานหยานมีแอบคิดบ้างเล็กน้อย

เธอรู้ว่าคนที่นําผ้าขนหนูคลุมให้เธอต้องไม่ใช่ปูเจ๋อหนาน แน่นอน งั้นคนที่เธอรู้จักในนี้ก็มีไม่กี่คนแล้ว

เธอคิดว่าเป็น………….ในความเป็นจริง ทุกสิ่งที่เธอคิดไว้ก็ พังหมด

“ขอโทษค่ะ ฉันมีคู่แล้วค่ะ

เธอจึงรีบดึงผ้าขนหนูลง และคืนให้กับผู้ชายที่อยู่ข้างหน้า ของเธอซึ่งเธอไม่ได้รู้จักเขา แล้วเธอก็หมุนตัวและเดินไปตรง ใต้ต้นไม้ทันที

บนชายหาดแดดแรงเล็กน้อย และลมก็ยังแรงอีกด้วย
ถ้าไปอยู่ใต้ต้นไม้ อย่างน้อยๆก็สามารถบังลมได้

แต่ไม่คิดว่าผู้ชายคนนั้นจะตามเธอมา แล้วนำผ้าขนหนูมา คลุมร่างของเธออีกครั้ง

“นี่คุณ ผมไม่ได้คิดไม่ดีกับคุณหรอกนะ ผมแค่เห็นว่าคุณ หนาวก็เท่านั้นเอง”

แล้วเขาก็นํามือมาวางบนไหล่ของเธอ และบีบไหล่ของเธอ

เบาๆ

“คุณ……เอามือออกไปเดี๋ยวนี้!” กู้อานหยานจึงเร่งฝีเท้า แล้ว ขัดขืนเขา”ฉันไม่ต้องการ!

“คุณชายรองมู่ก็ไม่อยู่แล้ว คุณอยู่คนเดียวมันจะไปสนุก อะไร? คุณดูสิ คุณไม่เห็นเหรอว่าคุณชายมู่ถูกพวกผู้หญิงล้อม ไว้?

เมื่อกู้อานหยานได้ฟังเขาพูด จึงหันกลับไปมองทางท่าเรือ แล้วก็เจอคุณชายปูถูกล้อมรอบด้วยผู้หญิงสองสามคนจริงๆ และไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไรกันอยู่

แต่ดูแล้ว เจ๋อหนาน ไม่มีท่าทางว่าจะหยุดเดิน แต่พวกผู้ หญิงพวกนั้นก็ไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆ แล้วยังตามตื้อเขาไม่เลิก

ถ้าออกมาเที่ยว เธอก็รู้ว่ามันก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ

พวกผู้หญิงอยากจะเป็นเพื่อนกับผู้ชายที่มีฐานะรวยทั้งนั้น แล้วผู้ชายก็ชอบเล่นกับผู้หญิงที่รูปร่างหน้าตาสวย

แต่มันก็แค่การเล่นๆไม่ได้จริงจังอะไร

เธอจึงดึงผ้าขนหนูลงอีกครั้ง เดินไปที่ใต้ต้นไม้ แล้วหันไป มองผู้ชายที่ยังคงตามเธอมา และพูดเสียงนิ่ง

“ฉันไม่ต้องการค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ พอดีฉันรอเพื่อนอยู่

“งั้นเดี๋ยวผมรอเป็นเพื่อนคุณดีกว่า” ผู้ชายคนนั้นไม่ได้สนใจ ความเย็นชาของเธอเลย”มา เดี๋ยวผมคลุมผ้าให้

ผู้หญิงก็เหมือนกันทุกคนนั้นแหละ ตอนแรกก็ทำเป็นปฏิเสธ แต่สุดท้ายก็ยอมมานอนอยู่ใต้ร่างของเขาไม่ใช่เหรอ?

เขาเจอผู้หญิงแบบนี้มาเยอะแล้ว!
ถึงปากพูดว่าจะคลุมผ้าให้กับเธอ แต่ในความเป็นจริง มือของ เขานั้นโอบอยู่ที่ไหล่ของเธอตลอด

กู้อานหยานรู้สึกสะอิดสะเอียนผู้ชายคนนี้ เธอจึงใช้แรงแล้ว ผลักเขาออกไป

ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้ ไม่เพียงแต่จะไม่ยอมปล่อยเธอ แต่เขา ยังยื่นมืออีกข้างหนึ่งออกมา เพื่อจะกอดเอวของเธออีก

เขานํามือมาลูบคลำอยู่ตรงเอวของเธอ โดยอ้างเหตุผลว่าจะ นําผ้าขนหนูมาคลุมให้กับเธอ

“คุณจะทำอะไร? ฉันไม่ต้องการ เอามือของคุณออกไป!” สีหน้าของกู้อานหยานนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา

แต่อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายยังคงคิดว่านี่เป็นวิธียั่วของเธอ จึง ไม่ได้สนใจอะไรมาก

เขาไม่เพียงแต่รวบกอดเธอ แต่ยังยื่นหน้าเข้ามาเพื่อจะจูบ เธออีก

กู้อานหยานอยากจะยกมือผลักเขาออกไป แต่ด้วยแรงของ ผู้ชายที่มากกว่าผู้หญิง เธอจึงไม่สามารถดิ้นหลุดจากการกอด ของเขาได้
“ปล่อยนะ ฉันบอกให้ปล่อย! …………….

“เธอบอกให้ปล่อยมือ นี่มึงหูหนวกหรือไงถึงไม่ได้ยินนะ?”

อยู่ๆก็มีเสียง เสียงหนึ่งแทรกเข้ามา

แล้วก็ตามมาด้วยเสียงร้องโหยหวน ผู้ชายคนนั้นที่กำลังกอด และลวนลามกู้อานหยานอยู่ ถูกใครบางคนต่อยจนล้มไปนอน อยู่บนพื้น

“คุณ……. ทันทีที่กู้อานหยานเห็นชัดเจนว่าคนข้างหน้าของ เธอคือใคร เขาก็จับข้อมือของเธอและดึงเธอไปหลังต้นไม้ และวิ่งเข้าไปในป่าทันที

“คุณจะทำอะไร? ปล่อย……

“เงียบ!” ชายหนุ่มนำมือมาปิดปากของเธอไว้ ด้วยท่าทีที่รวบ กอดเธอไว้ครึ่งหนึ่ง แล้วดึงเธอมาอยู่ในที่ที่ลับตาคน

“คุณชายใหญ่.……….

“คงไม่มีใครเห็นว่าผมลงมือหรอกมั้ง” น้ำเสียงของชายหนุ่ม ต่ำลงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขาพยายามกดเสียงของตัวเอง

กู้อานหยานรู้สึกอึ้ง สักพักก็ตอบสนองกลับมา

ไม่ว่าเขาจะมีตำแหน่งอะไร การที่เขาทำร้ายคนอื่นมันก็ไม่ถูก อยู่ดี แล้วถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่ออกไป ไม่แน่ว่าอาจจะมีผลเสียต่อ เขาก็ได้

ที่เขารีบดึงเธอมาซ่อนไว้ เพียงเพราะไม่ต้องการให้คนอื่นมา จับผิดได้

เดิมทีมันก็เป็นเรื่องธรรมดาๆเรื่องหนึ่ง แต่พอเกิดขึ้นกับคุณ ชายใหญ่มู่แล้ว ก็ไม่รู้ว่าทำไม มันมักจะมีความรู้สึก……แปลกๆ

แล้วก็ยังมีท่าทีของทั้งสองคนในตอนนี้ มันยิ่งดูแปลกไม่ใช่ เหรอ?

ตอนนี้พวกเขาดูเหมือน…….แยกจากกันแล้ว

หลังจากผู้ชายที่อยู่ข้างนอกนั้นลุกขึ้นมาได้ เขาก็ร้องไห้ โวยวายขึ้นมาทันที: “ใครเป็นคนต่อยฉัน? เมื่อกี้ใครเป็นคน ต่อยฉัน?”
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” อยู่ๆก็มีคุณชายหลายคนที่ร่วมเดินทาง ด้วยกันเดินเข้ามา

“มีคนแอบโจมตีฉัน!”

“มันเป็นใคร?”

“ไม่รู้! แม่งเอ้ย! ถ้าพี่ใหญ่รู้ว่าใครเป็นคนทำ เขาจะต้องไป ถลกหนังของมันแน่!

“นายไม่เห็นเหรอว่าใครเป็นคนลงมือ?”

“ไม่เห็นวะ แต่คนร้ายน่าจะอยู่แถวๆนี่แหละ แล้วน่าจะอยู่กับผู้ หญิงของคุณชายรอง รีบไป! อย่าให้มันหนีไปได้! แม่งเอ้ย!

กู้อานหยานแทบจะกลั้นขำไว้ไม่ได้ ถ้าเขารู้ว่าคนที่เขากำลัง ด่าอยู่นั้นเป็นคุณชายใหญ่มู่ เขาจะยังกล้าพูดแบบนี้อยู่ไหม?

แต่การทำร้ายคนอื่นมันเป็นอะไรที่ไม่ถูก โดยเฉพาะการต่อย ให้คนอื่นไปนอนกองอยู่บนพื้นแบบนั้น
“มันตลกมากหรือไง?” มู่บ้านเป่ยเหลือบตามองผิวขาวราวกับ หิมะที่ยืนอยู่ข้างหน้าของเขา แต่กลับไม่ได้มีท่าทีล้อเล่นอย่าง เมื่อสักครู่

สาวตัวน้อยคนนี้ เธอกล้าแต่งตัวขนาดนี้ ช่างกล้าจริงๆ!

กู้อานหยานหุบยิ้มทันที แล้วพูดเสียงต่ำ : “ไม่ตลกค่ะ ขอบคุณนะคะ ฉันจะกลับแล้ว”

เธอกำลังจะเดินออกไป แต่กลับถูกเขาดึงกลับมาเสียก่อน

มู่บ้านเป่ยก้าวเข้าไปหาเธอหนึ่งก้าว ก้อานหยานจึงรีบถอย หลังทันที แต่ก็เห็นว่าหลังของเธอนั้นชนเข้ากับต้นไม้แล้ว จึง ไม่สามารถถอยหลังไปได้อีก

“ยังไปตอนนี้ไม่ได้ เพราะผมไม่อยากถูกพาดหัวข่าวในหัวข้อ ข่าวซุบซิบนินทาในวันพรุ่งนี้ ว่าผมกับคุณเด็ดบัวเหลือใย

กู้อานหยานชะงักทันที เด็ดบัวเหลือใยเหรอ! เธอเกือบจะลืม ไปเลย ว่าพวกเขายกเลิกสัญญาหมั้นกันแล้ว

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ แล้วคุณจะมาช่วยฉันทำไม?” เมื่อกี้ เธอก็ ไม่ได้ขอให้เขามาช่วยเธอสักหน่อย
“ผมแค่ไม่อยากเห็นผู้หญิงที่เคยผ่านมือผม ถูกผู้ชายคนอื่น ทําให้มีมลทิน

กู้อานหยานถลึงตาใส่เขาไป ไอ้คนบ้าเขาพูดอะไรของเขา เนี่ย!

“คุณชายใหญ่ม ดูเหมือนจะเป็นคุณชายต่างหาก ที่เป็นผู้ชาย ที่เคยผ่านมือฉัน”

เธอไปหาเขาเองถึงสองครั้ง ก็เป็นเพราะว่าเธอถูกวางยา แล้วต้องการให้ชายหนุ่มช่วยไม่ใช่เหรอ?

สีหน้าของมู่บ้านเป่ยดูแย่ขึ้นมาทันที พอลองคิดทบทวนดู ก็ พบว่าตัวเองนั้นเป็นยาที่เธอใช้แก้ปัญหาจริงๆ

งั้นก็แสดงว่าตัวเองถูกใช้เป็นเครื่องมืออยู่ใช่ไหม?

“งั้นก็ดี ในเมื่อคุณกล้าเล่นกับความรู้สึกของผมถึงสองครั้ง งั้นตอนนี้ มันก็ถึงตาผมที่จะเล่นความรู้สึกของคุณกลับบ้างแล้ว ใช่ไหม?”

เขานำมือใหญ่ของตัวเองรวบเอวของหญิงสาว แล้วบีบเบาๆ: “ผมเป็นคนที่ยุติธรรมอยู่แล้ว”
กู้อานหยานรู้สึกอยากตบหน้าตัวเองจริงๆ ยายบ้าเอ้ย!

ทั้งๆที่รู้ว่าเขาเป็นคนอารมณ์แบบไหน แต่ยังกล้าพูดแบบนี้ต่อ หน้าเขาอีก? นี่เธอรนหาที่ตายใช่ไหม?

“คุณชายใหญ่คะ ฉันจะพูดผิดบ้างไม่ได้หรือไง? ฉันแค่ล้อ เล่นเอง”

“ไม่ได้ ไม่มีใครสามารถมาพูดเล่นตามใจชอบต่อหน้าของ เขาได้

และที่สำคัญ คำแก้ตัวนี้มันดีมาก

“ตอนนี้ ผมจะเอาคืนคุณบ้าง

“คุณชายใหญ่!”

“ชูว! หรือคุณอยากให้คนอื่นมาเห็นภาพที่เราสองคนอยู่ด้วย กันที่นี่”

เขาหัวเราะเสียงต่ำ ซึ่งแฝงความร้ายกาจอยู่ในเสียงหัวเราะ นั้นด้วย ผมนะไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว แต่ผมกลัวว่าคุณจะเสีย หายต่างหาก”
“นี่คุณ……คนบ้า!” เธอใช้แรงจับแขนของเขาไว้ เพื่อจะดึงมือ ของเขาออกจากร่างของเธอ แต่มันก็ไม่ได้ผล

กู้อานหยานรู้สักโกรธมาก จึงใช้แรงดีไปที่ร่างของเขา: “คุณ ชายใหญ่มู่ พวกเราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแล้วนะคะ

“นี่เป็นสิ่งที่คุณทํากับผมไว้เองนะ” มู่บ้านเป่ยเข้าไปประชิด ตัวเธอทันที ลมหายใจร้อนๆของเขาลดอยู่ตรงข้างหูของเธอ “แล้วใครพูดว่าพวกเรามีความเกี่ยวข้องกันล่ะ?”

ประโยคนี้มันทําร้ายเธอมากจริงๆ แต่เธอก็ไม่สามารถตอบโต้ เขาได้

“คุณเล่นกับความรู้สึกของผมถึงสองครั้ง ผมจำได้”

มือใหญ่ของเขาวางอยู่ตรงเอวของเธอ แล้วเดินเข้าไป ประชิดเธอ ไม่นาน เขาก็ควบคุมร่างของเธอได้อย่างรวดเร็ว

“ผมเคยพูดแล้ว ว่าผมเป็นคนยุติธรรมมาก และตอนนี้ผมขอ เอาดอกเบี้ยคืนเล็กน้อยก่อน แล้วถ้าไม่พอใจ ผมจะเอาคืนทั้ง ต้นทั้งดอก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ