บทที่ 271 ที่หนึ่งของเมืองเป่ยหลิง
บทที่ 271 ที่หนึ่งของเมืองเป่ยหลิง
ซูซินมองร่างของกู้อานหยานที่ยืนอยู่ไกลๆ แล้วกำหมัดแน่น
ซูเล่ยน้องสาวของเธอ หญิงสาวผู้เป็นความภาคภูมิใจของ ครอบครัว เพราะซูเลียนั้นเก่งมาตั้งแต่เด็ก!
แต่ตอนนี้ มือของเธอใช้การไม่ได้แล้ว และชั่วชีวิตที่เหลือ เธอจะไม่สามารถวาดภาพที่สวยงามออกมาได้อีก!
และทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะอานหยาน
“อะไรนะ? ผู้หญิงคนนั้นเหรอที่เป็นคนทำลายมือของซูเล่ย?” ผู้หญิงอีกคนหนึ่งพูดขึ้นมา ด้วยสีหน้าที่ตกใจ
หลังจากนั้น เธอก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที
“ซินซิน นี่เธอจะปล่อยมันไปแบบนี้เหรอ? ซูเล่ยเป็นน้องสาว ที่เธอรักมากที่สุดนะ!”
“ถ้าเป็นน้องสาวฉันที่ถูกคนอื่นทำร้ายถึงขนาดนี้ ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิต ฉันก็จะทำลายชีวิตของมัน!
ซูซินไม่ได้พูดอะไร แต่เพียงแค่กำหมัดแน่นขึ้น จนข้อนิ้วมือ เปลี่ยนเป็นสีขาวไปหมด
มู่เสงี่ยนเอ๋อเบะปาก ด้วยความรู้สึกเบื่อ: “ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ อยู่กับพี่รองของฉัน พวกเธอจะทำอะไรเขาได้?”
เธอจึงหมุนตัวและเดินออกไปทันที ยังไงซะเธอก็ไม่ได้สนิท กับซูเล่ยอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่ได้สนใจเรื่องนี้สักเท่า ไหร่
แต่ก็ยังมีผู้หญิงอีกสองสามคนที่ยังยืนโกรธอยู่ข้างหน้าของ
“จริงด้วยซินซิน คนชั้นต่ำที่ทำร้ายคนอื่น แต่ยังสามารถ ลอยนวลอยู่แบบนี้ มันไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ!
“ถ้าเป็นฉันนะ ฉันจะหาโอกาสเอาคืนมันให้สาสม!
“ช่างเถอะ ตอนนี้มันเป็นผู้หญิงของคุณชายรอง ซินซินจะ ไปกล้าทำอะไรมันล่ะ?”
“ก็จริงนะ ซูเล่ยนี่น่าสงสารจริงๆเลย ถูกทำร้ายขนาดนี้แล้ว แต่กลับไม่มีใครกล้าออกหน้าแทนเธอ
ซูซิน หมุนตัวแล้วเดินออกไป ด้วยลมหายใจที่เย็นยะเยือก
ผู้หญิงพวกนั้นจึงหันหน้าเข้ามาหากัน และมองร่างของเธอที่ เดินออกไปไกล แล้วหัวเราะขึ้นมาเบาๆ
“แกว่า ซินซินจะทำยังไง?”
“ใครจะไปรู้? แต่ก็หวังว่าจะทำอะไรสักอย่างนะ เมื่อถึงเวลา นั้น พวกเราได้เห็นอะไรที่มันสนุกๆแน่นอน!
“ขอให้เรื่องมันวุ่นวายใหญ่โตไปเลย และไม่ว่าใครจะต้อง ขายหน้า สุดท้ายก็ต้องมีอะไรสนุกๆแน่นอน
……..คนที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลอย่างกู้อานหยานรู้สึกคันจมูก อยู่ตลอด ในที่สุดก็ทนไม่ไหวจนต้องจามออกมา
“เป็นอะไรเหรอ? ลมทะเลแรงไปหรือยังไง?” คนที่นั่งอยู่ ข้างๆอย่าง เจ๋อหนานพูดขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง
“เปล่า” ลมมันแรงก็จริง แต่มันรู้สึกสบาย ไม่เย็นเลยสักนิด
แต่เพียงแค่ตอนนี้เธออิ่มแล้ว ก็เลยเริ่มรู้สึกเบื่อขึ้นมาเล็ก
น้อย
จุดหมายที่พวกเธอกำลังจะไปนั้น คือเกาะเล็กๆแห่งหนึ่ง ซึ่ง จะต้องใช้ระยะเวลาในการนั่งเรือประมาณครึ่งชั่วโมง
หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ เกาะเล็กๆที่พวกเธอมองอยู่ก็ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น ทุกคนจึงได้กลับไปที่ห้องของตัวเองและเปลี่ยนชุด เป็นชุดเล่นน้ำในแบบของแต่ละคน เพื่อจะขึ้นไปเล่นน้ำที่เกาะ
ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อหลิงจือสองคนนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง แค่เห็นน้ำ ทะเลใสๆ พวกเธอก็แทบอยากจะลงไปเล่นแล้ว
ได้ยินมาว่าที่นี่เป็นเกาะส่วนตัวของตระกูลมู่ และยังไม่ค่อย ได้ถูกเปิดสักเท่าไหร่
แค่มองจากไกลๆ ก็รู้แล้วว่าบรรยากาศดีมาก และน้ำทะเล สะอาด
สถานที่ที่สวยขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าใครอยากมาก็มาได้
เมื่อมาถึงแล้วแต่ไม่ลงไปเล่นน้ำ มันไม่น่าเสียดายไปหน่อย
เหรอ?
“หยานหยาน ถ้าอย่างนั้นพวกเรา……..
“พวกแกไปเล่นเถอะ ฉันว่ายน้ำไม่เป็นนะ เดี๋ยวฉันเล่นอยู่บน ชายหาดนี่แหละ” กู้อานหยานรีบปฏิเสธทันที
“คุณกลัวน้ำเหรอ?” เจ๋อหนานตกใจเล็กน้อย แต่ทันใดนั้นก็ ฉุกคิดได้ว่านี่ถือเป็นโอกาสที่ดีของตัวเอง ผมสอนคุณได้นะ”
“หลังจากนั้นก็ถือโอกาสลวนลามฉันด้วยใช่ไหม?” กู้อานห ยานหันไปมองเขาตาขวาง
ถึงแม้จะถูกจับได้ แต่ปูเจ๋อหนานก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไร ผม ควบคุมตัวเองได้”
“แต่ขอโทษด้วย ฉันไม่อยากให้โอกาสนั้นกับคุณ” แล้วเธอก็ หันหน้าไปชมวิวทิวทัศน์ทันที
เธอไม่อยากจะเงยหน้าขึ้น แล้วเห็นร่างที่ยืนอย่างหยิ่งยโส อยู่บนระเบียงชั้นสามของห้องโดยสาร
รวมไปถึง ผู้หญิงคนนั้นที่ตามติดเขาอย่างกับเงาไม่ห่าง
เธอก็รู้สึกหน่วงในใจขึ้นมาทันที
ทุกคนพูดกันว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างกายของคุณชายใหญ่มู่ ตอน นี้ได้กลายเป็นเวยจือ
จริงๆแล้วเธอไม่เคยจะยอมรับ และคิดเองคนเดียวมาตลอด ว่าการที่คุณชายใหญ่มู่ให้กู้เวยจืออยู่ข้างกายเขาตลอด นั้น เป็นเพราะว่าเขารู้สึกผิดต่อเธอ
และเธอก็ยังคิดเองคนเดียว ว่าถึงแม้กู้เวยจึงจะสามารถ เข้าไปอยู่ในห้องพักว่างเจียงเก๋อ และสามารถไปทํางานที่ บริษัท ชื่อกรุ๊ปได้ แต่ก็กู้เวยจ๋อก็จะไม่สามารถเข้าใกล้คุณ ชายใหญ่มู่ได้
แต่ความจริงมันปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว กู้เวยคือไม่เพียง แต่สามารถเข้าใกล้เขาได้ แต่เธอยังสามารถเข้าใกล้เขาได้ อย่างตามใจชอบด้วย
“คุณยังสนใจเขาอยู่เหรอ?” เจ๋อหนานถือโอกาสตอนที่ซู เสี่ยวหมีและเห้อหลิงจ๋อ เดินไปชมวิวทิวทัศน์ตรงราวบันได เดินเข้ามาหาเธอ
“ถึงแม้ผมไม่รู้ว่าทำไมพี่ใหญ่ถึงได้เลือกยกเลิกสัญญาหมั้น กับคุณ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมรู้คือไม่ว่าพี่ใหญ่จะทำอะไร เขาก็ไม่ เคยทําตามอำเภอใจ
กู้อานหยานเข้าใจความหมายของมู่เจ๋อหนานดี
ไม่ว่าเขาจะมีเจตนาพูดไม่ดีต่อคุณชายใหญ่มู่หรือไม่ หรือ ว่าต้องการทำให้เธอและคุณชายใหญ่มู่ผิดใจกันมากขึ้น แต่ อย่างน้อยๆ ที่เขาพูดทั้งหมดนั้นเป็นความจริง
คุณชายใหญ่มู่เป็นคนที่ไม่ทำอะไรตามอำเภอใจ เพราะฉะนั้น เมื่อเขาทำการตัดสินใจ นั้นก็หมายความว่าเขาได้คิดและ ไตร่ตรองมาอย่างดีแล้ว
และเมื่อคุณชายใหญ่รู้สึกว่าเธอไม่เหมาะสมที่จะอยู่ข้างกาย ของเขาแล้ว เธอก็จะไม่เหมาะสมจริงๆ
“ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว เธอพูดออกมาเบาๆ
“ถ้าไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว งั้นก็ผ่อนคลายหน่อย อารมณ์ จะได้ดีขึ้น มู่เจ๋อหนานยังคงไม่อยากเสียโอกาสดีๆไป เดี๋ยว ผมจะช่วยสอนคุณว่ายน้ำเอง”
อยู่ๆกู้อานหยานก็รู้สึกว่า ถ้าคุณชายรองมู่ไม่ทำเรื่องอะไรตามใจตัวเอง บางครั้งเขาก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกรำคาญขนาด นั้น
บางที คนก็อาจจะเปลี่ยนแปลงได้จริงๆ
หลังจากที่ซูเสี่ยวหมี่และเห้อหลิงจือกลับมา พวกเธอก็ยืน กรานจะดึงเธอไปเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำให้ได้
“ฉันไม่มีทางเอาของพวกนี้มาอยู่แล้ว” ก็เพราะว่าเธอกลัวน้ำ จึงไม่มีความรู้สึกที่อยากจะว่ายน้ำเลย
“ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะว่าแกไม่เอามาแน่นอน” นี่ซูเสี่ยวหมี่ ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? เธอว่ายน้ำไม่เป็น! “ฉันเตรียมมาให้แก เรียบร้อยแล้ว แกรีบไปเปลี่ยนเลย”
“ใช่ หุ่นแกออกจะดีขนาด ไม่เปลี่ยนก็ไม่ต้องเปลี่ยน”
เห้อหลิงจือรู้สึกโกรธขึ้นมา จริงๆแล้วกู้เวยจือนั้นเทียบห ยานหยานไม่ได้เลยสักอย่าง แต่ทำไมเขาถึงกลายเป็นสตรี หมายเลขหนึ่งของเมืองเป่ยหลิงได้ แล้วทำไมถึงสามารถไป ยืนอยู่ข้างกายของคุณชายใหญ่มู่ได้?
ก็เพราะว่าหยานหยานของพวกเขานั้น ดูธรรมดาเกินไปไง!
“เร็ว เดี๋ยวฉันแต่งตัวให้ ฉันรับรองว่าแกต้องสวยมากๆแน่
“แก?” กู้อานหยานมองไปที่ซูเสี่ยวหมี่อย่างกลัวๆ! “แกช่าง มันเถอะ”
“มาเดี๋ยวฉันเอง ฉันเก่งกว่าเสี่ยวหมี่แน่นอน!
“ไม่ต้อง ฉันสวยแบบธรรมชาติอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องแต่งตัว หรอก” กู้อานหยานรู้สึกกลัวพวกเขาสองคนจริงๆ
“ทำไม! นี่แกไม่เชื่อมือของพวกฉันขนาดนั้นเลยใช่ไหม แก รอดูเลยนะ วันนี้พวกฉันจะทำให้แกกลายเป็นผู้หญิงที่สวยและ สง่างามที่สุดบนเรือสำราญลำนี้
สิบนาทีต่อมา เรือสำราญก็มาจอดเทียบท่าเรือของเกาะ แต่ ทุกคนก็ยังคงอยู่บนดาดฟ้าของเรือ โดยที่ยังไม่มีใครลงไป
เพราะไม่รู้ว่าคุณชายใหญ่มู่ กำลังยืนชมวิวทิวทัศน์อะไรอยู่ ตรงระเบียงชั้นสาม
ผู้หญิงทุกคนแต่งตัวกันอย่างสวยงามมาก พวกเธอเดินไปมา อยู่บนดาดฟ้า เพื่อหวังให้ตัวเองเข้าไปอยู่ในสายตาของคุณ ชายใหญ่มู่บ้าง ตอนที่คุณชายใหญ่หันมาทางพวกเธอ
แต่ทันทีที่กู้อานหยานเดินออกมา ทุกอย่างเงียบลงทันที
สายตาของคนที่อยู่บนดาดฟ้า ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือว่าผู้ หญิง ก็มองอยู่ที่ร่างของเธออยู่นานหลายวินาทีโดยไม่ยอมละ สายตา
ที่หนึ่งของเมืองเป่ยหลิง อยู่ๆก็มีประโยคนี้วิ่งเข้ามาในหัว ของใครหลายๆคน
อะไรคือสุภาพสตรี? นี่แหละคือสุภาพสตรี
ผิวขาวเอวบางสูงเพรียว ใบหน้าที่เนียนละเอียดและเล็กเท่า ฝ่ามือ
คิ้วที่ไม่ได้วาดแต่กลับดำเป็นธรรมชาติ ริมฝีปากที่ไม่ได้ทา แต่กลับแดงอมชมพู จมูกที่โด่งและเล็ก ดวงตาสีดำกลมโตที่ เปล่งประกายราวกับอัญมณี
ขนตาที่หนาและงอนยาวเคลื่อนไหวไปตามการกะพริบของ ดวงตา ซึ่งดูสวยงามกว่าตุ๊กตาที่ผ่านการผลิตออกมาอย่างดี
วันนี้กู้อานหยานใส่ชุดบิกินี่สีขาว และสีแบบนี้ ถ้าหากผิวไม่ ขาวจริงๆ ก็จะทําให้ดูธรรมดาและดูไม่สวยไปเลย
แต่ผิวของเธอนั้นขาวมาก ร่างกายที่ปกติแทบจะไม่เคยโดย แดด ยิ่งดูขาวออร่ามากขึ้นเมื่อยืนอยู่กลางแสงแดด
ขาที่เนียนและเรียวยาว เอวที่คอดและเล็ก ราวกับสามารถ รวบได้ด้วยสองมือ
คอที่เรียวระหงนั้น ไหปลาร้าที่ดูเซ็กซี่ ไหล่ที่บางและเนียน รวมถึงตรงจุดที่มีบิกินี่ ก็ไม่อาจปกปิดความสวยงามของเรือน ร่างได้
บุหรี่ที่อยู่ในมือของผู้ชายที่ยืนอยู่บนระเบียงชั้นสามตกลงไป ทันที แต่เขากลับไม่รู้สึกตัว……..
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
