บทที่266 DNA

บทที่266 DNA

“พูดอะไรไร้สาระน่ะ ? ฉันกับคุณชายรองเจียงบริสุทธิ์ใจ กัน ไม่มีอะไรทั้งนั้น

กู้อานหยานไม่ชอบเรื่องแบบนี้ จึงรีบหยุดไว้ทันที : “ผล งานใหม่เตรียมตัวยังไงกันบ้างแล้ว ? ”

“หรือว่า คนวาดออกมาหมดแล้ว ตอนนี้แค่รอสคริปต์ ขอบคุณ”

ซูเสี่ยวหมี่หยิบโทรศัพท์ เอาภาพคนที่ออกแบบก่อนหน้า นี้ส่งให้กู้อานหยาน : “คุณดูนะว่าพอใจภาพลักษณ์ของ พระเอกไหม ? ”

กู้อานหยานเปิดออกมา มองแค่แวบเดียวก็ชอบ

“พอใจ พอใจมาก ! “ไม่สามารถพอใจได้มากกว่านี้ แล้ว !

“หยางอี ฝ่ายเทคนิคมีความคืบหน้าอะไรบ้าง ? “สายตาของกู้อานหยานมองไปที่ชายหนุ่มในมุม ห้อง

“โครงร่างพื้นฐานของAPPเสร็จเรียบร้อยแล้ว สองวันนี้จะ ทดลอง”

“ฝ่ายการตลาดล่ะ ? ”

เห้อหลิงจือรายงานทันที : “ทางฝ่ายบุคคล วันนี้รับนัก วาดใหม่มาสามสิบกว่าคน รวมถึงก่อนหน้านี้ที่รับมาด้วย ตอนนี้นักเขียนหลักๆของเรามียี่สิบสองคน ยี่สิบคนเป็นผู้ ช่วยวาดโครงร่าง สามสิบคนคือผู้ช่วยลงสี

“ส่วนเรื่องสคริปต์ ก็จ้างคนมายี่สิบกว่าคน ซึ่งเมื่อก่อนทุก คนต่างมีคะแนนดีเยี่ยมในเน็ตและส่วนตัว”

“แบบนี้แล้ว ถึงจะเริ่มทำงานตั้งแต่เดือนนี้ แล้วเดือนหน้า ลงออนไลน์ ก็คงมีการ์ตูนแค่ยี่สิบกว่าเรื่อง

กู้อานหยานเปิดโน้ตบุ๊คของตัวเอง เข้าระบบหลังบ้าน ข้อมูลก็ยังคงนิ่ง

ประสิทธิภาพของAPP ยังทดลองไม่เสร็จ ยังไม่สามารถทำโฆษณาดึงดูดได้ในทันที ตอนนี้เลยว่างเปล่า

เธอคิด จึงพูด : “หลิงจือ ให้เวลาคุณสองวัน วาดแผน กิจกรรมมาให้ฉันฉบับหนึ่ง

“ต้องการกิจกรรมแบบไหน ? การประกวดการ์ตูนหรือ ว่า ? ”

“การประกวดการ์ตูนออนไลน์ก็ได้ ฉันต้องการกิจกรรม แบบออฟไลน์ เป็นงานขนาดใหญ่

บริษัทเมษามีเดียที่อยู่ภายใต้ของเจียงซื่อกรุ๊ป ไม่ สามารถทำได้แค่การ์ตูนอย่างเดียว ทำทั้งทีก็ต้องทำให้ยิ่ง ใหญ่ เวลาพวกเขามีไม่มาก

ภายในหนึ่งปี ต้องเอาเงินทุนทั้งหมดใช้ไป และยังต้อง ควบคุมการสูญเสียภายใน30% ความท้าทายนี้ ไม่ใช่เรื่อง เล็กๆ

“พวกเราจะทําแค่การ์ตูนอย่างเดียวไม่ได้ ในตอนแรก การ์ตูนจะต้องเป็นอะไรที่เผาผลาญเงิน ขาดทุนเกิน 30% แน่ๆ”
ประโยค ของอานหยานทุกคนต่างคิดไว้แล้ว

อีกอย่าง พวกเราคือบริษัทเมษามีเดีย ไม่ใช่สตูดิโอเมษ มีเดียอีกแล้ว บริษัทสื่อแห่งหนึ่ง ทำแค่การ์ตูนก็จะดูขั้ เหนียวไป

“อานหยาน หรือว่า แม้แต่คุณก็อยากทำคุณอยากทํา แอนิเมชันด้วยเหรอ ? “ซูเสี่ยวหมี่ตื่นเต้นหน่อยๆ

กู้อานหยานกลับดูนิ่งมาก : “ไม่ใช่ว่าอยากทำ แต่ต้องทำ แล้วก็มี ละครทางเน็ต โรงละครแอนิเมชัน

ทำเยอะขนาดนี้ทันที ฉันกลัวว่าพวกเรา…….

“คุณว่า หนึ่งพันล้านจะเอาไปใช้ที่การ์ตูนได้หมดเหรอ?

ถึงจะบอกว่าต้นทุนของการ์ตูนสูงมาก แต่นั่นมันสำหรับ สตูดิโอเมษามีเดียของพวกเขาเมื่อก่อนที่ว่าง

แต่ สําหรับบริษัทเมษามีเดียแล้ว ไม่อนกับต้นทุนพวก

นั้นเลย
ฉินโจวไม่เข้าใจเรื่องลงทุนนี้ แต่ เมื่อก่อนเคยสัมผัสมา ก่อน เหมือนว่าไม่ได้มีโครงการที่ใหญ่ขนาดนี้จริงๆ

“ห้องทำงานของซูเล่ยนั้น เคยทำโรงละครแอนิเมชันแห่ง หนึ่งร่วมกับคนอื่น ต้นทุนหลายร้อยล้าน แต่ก็ขาดทุน

“ลงทุนเรื่องแบบนี้ มีขาดทุนได้ทุนเป็นธรรมดา อย่า ทําลายความมั่นใจ พวกเราต้องทําได้

กู้อานหยานจัดตารางขึ้นมา ส่งให้ทุกคนคนละฉบับ

“เรื่องเปิดของปีนี้ ( สามีลึกลับของฉัน ) เป็นละครทาง เน็ต ส่วน ( เมื่อเกิดใหม่แล้ว ฉันจะไม่รักคุณอีก ) เอาเข้า โรงละครแอนิเมชัน

“ ( สามีลึกลับของฉัน ) ทำการแคสติ้ง จัดหัวข้อให้น่า ดึงดูด กิจกรรมพวกนี้ คุณต้องวางแผนอย่างดี”

เห้อหลิงจือจำไว้ในโน้ต ถึงแม้จะเผชิญหน้ากับงานที่มาก ขนาดนี้ ความกดดันก็ไม่น้อยทีเดียว

แต่ ยิ่งมีความกดดัน ก็ยิ่งมีความท้าทาย
ครั้งนี้ ได้แค่สำเร็จเท่านั้น ไม่สามารถล้มเหลวได้

ไม่อย่างนั้นก็จะหนีไม่พ้นสัญญาที่ทำงานให้ฟรีๆสามปี

“พรุ่งนี้ฉันจะให้คนของฝ่ายวางแผนกับฝ่ายการตลาด ประชุมร่วมกัน พยายามให้ภายในเดือนนี้ ร่างกิจกรรมขึ้น มาก่อน”

“ครึ่งเดือน”กู้อานหยานเปิดปฏิทิน ทันใดนั้น ใจก็สั่น

ที่จริง มันเดือนพฤศจิกายนแล้ว เดือนนี้ คุณชายใหญ่มู่ต้องไปอาลีข่านใช่ไหม ?

เรื่องนี้ หลังจากที่เธอหมดสติแล้วฟื้นมา ก็ไม่มีใครพูดถึง อีก จนเธอเกือบจะลืม

ตอนนี้คิดขึ้นมาได้กะทันหัน ทันใดนั้น ในใจก็รู้สึกกังวล

จากนั้น ทุกคนก็เริ่มยุ่ง ส่วนกู้อานหยาน พอคิดถึงเรื่องที่จ้านเป่ยจะไปอาชาน ก็ไม่สบายใจอย่างมาก

ตอนห้าทุ่ม พวกเขาในห้องทํางานก็ค่อยๆทยอยออกไป ซูเสี่ยวหมี่ก็ดึงมือของอานหยาน : “กลับหอพักกันเถอะ

“หอพัก ? ”กู้อานหยานงงหน่อยๆ หอพักอะไร ?

คืนนี้เธอคิดจะนอนที่ห้องทำงาน

“เวินซีเตรียมหอพักพนักงานให้พวกเราแล้ว พนักงาน ระดับสูงถึงจะมีนะ เมื่อคืนเพิ่งจะย้ายเข้าไปวางใจได้ กระเป๋าคุณ พวกเราเอามาให้แล้ว”

กู้อานหยานก็ยังคงงุนงง เก็บของออกไปกับทุกคน ขึ้นรถ ชมวิวของบริษัท

อาคารหอพักอยู่ที่ในเขตอุตสาหกรรม ใกล้กับประตูหลัง

ต่อไปเข้าออก ถ้าไม่กลับไปอาคารสำนักงาน ก็ไปทาง

ประตูหลังได้โดยตรง
นี่มันอพาร์ทเม้นท์เดี่ยวระดับสูงเลยนะเนี่ย ! กู้อานหยาน มองการตกแต่งของอพาร์ทเม้นท์ ตาเป็นประกายทันที

“เป็นไงบ้าง ? ฉันทำความสะอาดให้คุณเองเลยนะ สวย ไหม ? “ซูเสี่ยวหมี่ชี้ไปที่ผลไม้บนโต๊ะ นั่นฉันก็ซื้อ ดูสิว่า ฉันดีต่อคุณแค่ไหน ? ”

กู้อานหยานประทับใจมากจริงๆ เรื่องทุกอย่างในชีวิต เสี่ยวหมี่จัดการให้เธอได้อย่างเหมาะสมที่สุด

ตัวเองมีดีอะไรที่ชาตินี้ได้เจอเพื่อนที่ดีแบบนี้

“คุณไม่พักกับฉันเหรอ ? “เธอสังเกตเห็น ในห้องมีแค่

กระเป๋าของตัวเอง

“ไม่ ฉันกับหลิงจืออยู่ชั้นล่าง ชั้นนี้ให้พนักงานระดับสูง เตรียมตัว”

ซูเสี่ยวหมี่ขำ ยืนตรงหน้าประตูชี้ไปที่สุดทางเดิน ยาวๆ : “พวกคุณยังมีลิฟท์ที่ใช้เฉพาะ จะอยู่ระดับเดียวกับ พวกเราได้ไงล่ะ ?”
กู้อานหยานถอนหายใจ จับหน้าผาก : “ที่แท้ระดับของ ฉันก็สูงขนาดนี้เชียวเหรอ ? ”

แน่นอน คุณคือผู้จัดการของบริษัทเมษามีเดียพวกเรานี่

มองเวลาก็ดึกแล้ว ซูเสี่ยวหมี่โบกมือให้เธอ : “ฉันกลับ แล้วนะ อานหยาน คุณรีบพักผ่อนเถอะ”

กู้อานหยานพยักหน้า พอส่งเธอออกไปด้วยสายตาเสร็จ ก็ปิดประตู

ลากกระเป๋าเข้าไปในห้อง ฉันตะลึงกับการตกแต่งที่ดู เรียบร้อยและหรูหราตรงหน้าอีกครั้ง

ถึงแม้จะสู้ห้องพักว่างเจียงเก๋อของตระกูลมู่ไม่ได้ แต่ สําหรับอพาร์ทเม้นท์แล้วถือว่าหรูหรามากจริงๆ

ไม่ง่ายเลยที่จะเก็บกระเป๋าของตัวเอง ตอนที่เตรียมจะ หยิบชุดนอนไปห้องน้ำ เสียงโทรศัพท์ก็ดังเข้ามาชัดเจน

เธอเดินไปที่ข้างเตียง เอาโทรศัพท์ขึ้นมา เป็นหยางอี
ไม่รู้ทำไม นิ้วยาวๆก็สั่น เธอรับโทรศัพท์ทันที

“อานหยาน ตอนนี้ผมยังหาความสัมพันธ์ของซางชิงกับ คุณท่านหญิงไม่ได้ แต่ ผมพบว่าตอนที่แม่ของคุณเคยอยู่ ที่หลิงโจว เคยอยู่ในตระกูลที่นามสกุลแย่อยู่ช่วงหนึ่ง

“นามสกุลเย่ ? “กู้อานหยานไม่เคยได้ยินเรื่องเมื่อก่อน

ของแม่เลย

ทุกคนต่างพูด เมื่อก่อนแม่คือผู้หญิงที่ทำงานอยู่ในผับ เย่ สุ่ยซิงยังเอาแต่มองว่าเธอคือคนแปลกๆ เป็นผู้หญิงแย่

แต่เธอไม่เชื่อ เธอไม่เชื่อว่าแม่จะเป็นคนที่ประพฤติตัวไม่ เหมาะสมขนาดนั้น !

“ใช่ ผู้ชายคนหนึ่งนามสกุลเย่ ผมหาพื้นเพเขาแล้ว จึงพบ ว่าเมื่อก่อนเขาคือเพื่อนที่โรงเรียนของตระกูลมู่คุณท่าน หญิง”

เพื่อนที่โรงเรียนของคุณท่านหญิง…….
ความสัมพันธ์พวกนี้ค่อนข้างวุ่นวาย กู้อานหยานสับสน อยู่พักหนึ่ง แต่ก็มีความมั่นใจหน่อยๆว่าแม่เธอกับคุณท่าน หญิงมีความสัมพันธ์บางอย่างจริงๆ

“หยางอึ ถ้าทั้งสองคนไม่อยู่ มีวิธีทางไหม ที่จะพิสูจน์ DNAของพวกเธอ ? ”