บทที่259 ระหว่างคุณแล้ว ไม่มีความแค้นมากขนาด นั้น

บทที่259 ระหว่างคุณแล้ว ไม่มีความแค้นมากขนาดนั้น

กู้อานหยานคิดไม่ถึง ตอนที่ตัวเองเริ่มสงสัยซูหยาน ซูห ยานก็มาหาเองถึงที่

“คุณชายรองมู่อยากเจอฉัน ? “ซูหยานมาหาตัวเองเพื่อ จุดประสงค์นี้ เกินความคาดหมายของกู้อานหยานหน่อยๆ

“ฉันรู้ว่าคำขอนี้สำหรับคุณแล้ว อาจจะเกินไปหน่อย แต่ ตอนนี้ฉันหมดหนทางแล้วจริงๆ

ซูหยานเทน้ำชาให้ หลังจากสั่งอาหารและรอบริกรออก ไป เธอจึงมองกู้อานหยาน

“ก็ตั้งแต่รู้ว่าเป่ยจะรับช่วงเป็นประธานของบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป เขาก็เอาดื่มเหล้า

“ตอนแรก ฉันคิดว่าเขาอิจฉาและโกรธ จึงเอาแต่เมา แต่ ต่อมาฉันถึงรู้ ที่แท้ที่เขาเจ็บปวด ก็เพราะคุณทั้งนั้น
กู้อานหยานไม่พูด ความเป็นจริง มู่เจ๋อหนานปฏิบัติต่อตัว เองอีกคน ชอบมากจริงๆ

แต่การชอบแบบนี้ สำหรับเธอแล้ว ก็แค่ผู้ชายรวยอยาก เล่นกับผู้หญิงเท่านั้นแหละ

ความรักที่แท้จริง ไม่มีทางเป็นไปได้

“คุณคือนางฟ้าจริงๆ อ่านหยาน เขาชอบคุณมากจริงๆ แต่ ไหนแต่ไรมาฉันไม่เคยเห็นเขาชอบผู้หญิงแบบนี้มาก่อน”

ซูหยานอยากจับมือกู้อานหยาน แต่ถูกกู้อานหยานผละ

ออก

เธอละอายใจหน่อยๆ รีบพูด : “ขอโทษ ฉันจะไม่แตะต้อง คุณ อย่ารังเกียจเลย ฉันแค่……..แค่กังวล ขอให้คุณเห็นใจ แม่คนหนึ่งที่กังวลแทนลูกด้วย ฉัน…..

“เช้าวันที่คุณท่านหญิงเกิดเรื่อง คุณไปเจอเธอมา ใช่ ไหม ? “จู่ๆกู้อานหยานก็ถาม

ซูหยานตะลึง ทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไป
เธอลังเลหน่อยๆ สุดท้าย ก็พยักหน้าไป

“ฉันคิดว่าเรื่องนี้จะไม่มีคนพูดถึงแล้ว ชุ่ยเอ๋อบอกคุณใช่ ไหม ? คุณไปหาชุ่ยเอ๋อเหรอ ? ”

“คุณเลิกจ้างชุ่ยเอ๋อเพราะอะไร ? เพราะไม่อยากให้เธอ พูดเรื่องที่คุณเจอคุณท่านหญิงใช่ไหม ? ”

ใบหน้าขาวๆของกู้อานหยานไม่มีอารมณ์ใดๆมากนัก

คุณไม่รู้ว่าเธอถามแบบนี้ เพราะสงสัยหรือตำหนิ ? หรือว่า มีแผนอะไร

ซูหยานมองเธอเงียบๆอยู่แป๊บหนึ่ง จึงพูด : “มีสาเหตุ หนึ่ง คือไม่อยากถูกพูดถึงเรื่องที่ฉันไปเจอคุณท่านหญิง”

กู้อานหยานไม่พูด ซูหยานพูดต่อ : “วันเวลาที่อยู่ใน คฤหาสน์ใหญ่โตอย่างนี้ไม่ได้ผ่านไปดีมากนักหรอก บาง ครั้งความถูกผิดเล็กน้อย อาจจะทำให้คุณล้มลงได้

“คนไร้จิตใจจะสงสัย คนมีจิตใจจะแสดงความคิดเห็น สรุป คือ เพื่อความอยู่รอดในคฤหาสน์ใหญ่โตแบบนี้ มีปัญหาน้อยก็ดีซะกว่า

“ดังนั้น คุณผู้หญิงใหญ่คิดว่าฉันเป็นคนมีจิตใจหรือ ไม่มี ? “กู้อานหยานถามด้วยสีหน้าราบเรียบ

ซูหยานยิ้มบางๆ จ้องเธอ : “ดูเหมือน คุณยังพะวงใจเรื่อง นี้อยู่ตลอดเวลานะ”

เธอเติมน้ำชาให้ตัวเอง

แต่ดื่มชาในร้านกาแฟ ฟังแล้วประหลาด แต่ เธอไม่ชอบ รสชาติของกาแฟ

แต่ ร้านกาแฟเป็นสถานที่ที่ให้คนพูดคุยผ่อนคลาย วันนี้ เธอมาหากู้อานหยาน ก็เพื่อจะคุยกับเธอ

“ฉันไม่ได้ทำร้ายคุณท่านหญิง และฉันก็ไม่มีเหตุผลที่ ต้องทำร้ายเธอ”

คำพูดของซูหยาน กลับถูกกู้อานหยานตัดบท : “งั้น คุณก็ ไม่มีเหตุผลที่ต้องทำร้ายฉันใช่ไหม ? ”
“คุณ ? “ซูหยานตะลึง สบตาของเธอ

สองวิถัดมา จู่ๆเธอก็หัวเราะ : “เดิมทีคุณคิดว่า ฉันมาหา คุณท่านหญิง เพื่อที่จะโยนความผิดให้คุณ

กู้อานหยานไม่พูด แต่นิ้วทั้งห้าที่จับแก้ว ค่อยๆจับแน่นขึ้น

ซูหยานเก็บรอยยิ้มไว้ แต่ ท่าทางของเฮไม่ได้เคร่งเครียด ขนาดนั้น

“ที่จริงก็พูดไปแล้ว ว่าฉันไม่ได้รู้สึกอะไรต่อคุณท่านหญิง มากนัก แต่ ฆ่าคนเป็นอาชญากรรม ระหว่างฉันกับคุณ ยัง ไม่ได้แค้นกันมากขนาดที่จะทำให้ฉันต้องทำร้ายคุณ แล้ว เอาตัวเองไปเสี่ยงขนาดนี้

กู้อานหยานไม่คิดเห็นใดๆ เธอก็ไม่คิดว่าระหว่างตัวเอง กับซูหยาน จะแค้นใจกันมากขนาดนั้น

แต่ เย่ฟางฟางพูดในโรงพยาบาลบ้า ยังคงวนเวียนอยู่ใน หัวเธอ ไม่ไปไหน

เย่ฟางฟางที่บ้าไปแล้วเคยพูดว่า คนในตระกูลมู่ที่ส่งข่าวให้เธอเกี่ยวกับเรื่องพัวพันของเธอกับมู่เฟิงจิ่น คือซูห ยาน

ตอนนั้น ความรู้สึกแรกของเธอคือ เย่ฟางฟางจงใจใส่ร้าย คนดี และปกปิดความจริง

แต่ตอนนี้ เธอไม่รู้ว่าสรุปความคิดนี้ถูกหรือไม่

เย่ฟางฟางอยู่แต่ในโรงพยาบาลบ้า จนตอนนี้ก็ยังไม่ดีขึ้น

ถ้าหากเย่ฟางฟางแค่แก้ลงป่วย แล้วสถานที่แบบนั้น เธอ ยังจะอยู่ต่อไปได้เหรอ ?

แต่ถ้าที่เย่ฟางฟางพูดจริง งั้น ซูหยานกับเธอมีอะไรที่ไป กันไม่ได้ล่ะ ?

“อานหยาน ฉันไม่รู้ว่าอะไรทำให้คุณมีอคติกับฉันมาก ขนาดนี้ ? เพราะเรื่องของซูเล่ยเหรอ ? ”

ซูหยานหยิบแก้ว มองน้ำชาในแก้ว ท่าทางค่อนข้างเยือก เย็น
“เสียเลยคือลูกสาวที่มีค่าที่สุดของพี่ชายฉัน ตั้งแต่เด็กฉัน ก็รักเธอมาก

ระหว่างคิ้วของเธอ มีความผิดหวังและหมดหนทาง ซึ่งไม่ เหมือนว่าเสแสร้ง

“ถ้าคุณคือฉัน พอรู้ว่ามือของญาติตัวเองถูกดัด ฉันว่าคุณ ก็คงเหมือนฉัน อดไม่ได้ที่จะบ้า อยากระบายออกมา

แต่ พอเกิดเรื่องฉันก็ใจเย็นลง รู้ว่าเป็นเพราะเสียเลย ผิดแน่ เพราะว่าเปุ๋ยคือคนที่มีความยุติธรรมในความดีและ ความชั่วอย่างชัดเจน ถ้าไม่ใช่ว่าเลยเลยหาเรื่องเอง เขา ไม่มีทางลงมือเธอแน่

หยาบถอนหายใจบางๆ ยกแก้วขึ้นมา ชิมไปหนึ่งอีก

“ทุกคนต่างมีเรื่องที่ใจร้อน ฉันก็แค่มนุษย์คนหนึ่ง อาห

“คุณยังไม่ได้บอกฉันเลย วันนั้นคุณไปหาคุณท่านหญิง เพราะอะไร
กู้อานหยานยังคงจ้องหน้าเธอ ไม่แสดงออกทางสีหน้า ใดๆบนใบหน้า

“เพราะเรื่องของกู้เวยจือ”ซูหยานรับสายตาของเธอ และ ยัง สบตาไปด้วย

“ที่จริงฉันรู้ กู้เวยจือได้อยู่ที่ห้องพักว่างเจียงเก๋อ จะต้อง เป็นเพราะคุณท่านหญิง

มู่บ้านเป่ยไม่ชอบอยู่ใกล้ผู้หญิงตลอดมา ถ้าไม่ใช่เพราะ มีคนบอกให้ทำ เขาไม่มีทางให้กู้เวยจือเข้าไปอยู่ในที่ของ ตัวเองแน่

แต่ คุณท่านหญิงรู้ไหม กู้เวยจือเป็นผู้หญิงแบบไหน ?

“เกี่ยวกับเรื่องคบกันของพี่สาวคุณกับเจ๋อหนานเมื่อก่อน ฉันไม่รู้ว่าคุณเข้าใจดีหรือไม่ แต่ฉันในฐานะที่เป็นแม่ ก็ เข้าใจมาบ้าง”

“ฉันคุยกับเจ๋อหนานมาตลอด เป้าหมายของผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่เขา แต่ใช้เขาในการใกล้ชิดเป่ย แต่เขาไม่ฟัง”

บริกรเอาขนมสองชิ้นเล็กๆมาเสิร์ฟ กู้อานหยานหยิบส้อมเล็กๆ ทันใดนั้น ก็รู้สึกหิว

“กู้เวยจือกับมู่เจ๋อหนานเคยคบกัน ตอนนี้ก็ไปหาเป่ย ใน ฐานะคุณผู้หญิงใหญ่แห่งตระกูลมู่ ไม่คิดว่านี่คือเรื่องดี

ซูหยานไม่สนใจของหวานที่พวกเด็กผู้หญิงชอบ เธอดัน ขนมออก

สายตายังคงมองไปที่หน้ากู้อานหยาน เธอพูด : “ดัง นั้น ฉันไปหาคุณท่านหญิง พูดกับเธอเรื่องกู้เวยจือกับเจ๋อ หนาน”

“คุณท่านหญิงได้พูดอะไรกับคุณไหม ?

“คุณอยากรู้เหรอ ? “ซูหยานยิ้มบางๆ เอนไปที่พนักพิง มองเธอ

“อานหยาน ฉันคุยกับเธอไปหลายเรื่องแล้วนะ แต่ ดู เหมือนคุณยังไม่ได้ตอบรับฉัน”

“ในเมื่อคุณไม่ชอบกู้เวยจือกับมู่เจ๋อหนานคบกัน แล้วยัง ไปยุ่งกับคุณชายใหญ่มู่อีก งั้นทำไม ตอนนี้ถึงให้ฉันไปหาเจ๋อหนาน ?

นั่นไม่ใช่เรื่องที่เธอในฐานะคุณผู้หญิงใหญ่แห่งตระกูลมู่ ควรทำ ให้ผู้หญิงคนเดียวกันไปอ่อยสองพี่น้องเนี่ยนะ ? สมองของคุณผู้หญิงใหญ่เอาไรคิด ?

ซูหยานพูดยิ้มๆ : “นั่นต่างกัน กู้เวยจือคือคนกระทำ ส่วน คุณ ถูกกระทำ”

เธอวางแก้ว เหลือบมองอานหยาน : “ที่สำคัญก็คือ ตอนนี้ฉันไม่มีทางจัดการกับลูกกายฉันแล้ว”