บทที่253 เขาดีต่อคุณจริงๆ

บทที่253 เขาดีต่อคุณจริงๆ

กู้อานหยานท่าทางดูสับสน ถึงจะฟื้นแล้ว แต่ ก็เหมือนกับ คนไร้วิญญาณ

นั่งบนเตียง ร่างกายอ่อนปวกเปียก ดวงตาดูว่างเปล่า

ไม่เจอคุณย่าแล้ว ทุกอย่างตรงหน้า ดูแปลกตา

ชายหนุ่มประคองเธอพิงบนเตียง เธอหลับตาอีกครั้ง เขา ร้อนใจ : “กู้อานหยาน จะหลับอีกไม่ได้ ! ”

“หมอ รีบมาเช็กอาการเธอ ! ”

หมอกับผู้ช่วยหมอเข้ามา หลังจากเช็กอาการแป๊บหนึ่ง ให้น้ำเกลือ ออกซิเจน ทันใดนั้นก็ตื่นตกใจทำอะไรไม่ถูก

ในช่วงอลหม่านนี้เอง ขอบตาสองข้างของกู้อานหยานที่ ปิดสนิทนั้น น้ำตาใสแจ๋วสองหยดก็ไหลลง เปียกไปที่ปอก หมอนข้างๆ
ใช่ ถึงเธอจะหลับตา แต่เธอฟื้นแล้วจริงๆ

และก็ตระหนักได้อย่างชัดเจน ว่าคุณย่า ไม่กลับมาอีก แล้ว

หมอและพยาบาลยุ่งอยู่พักหนึ่ง กู้อานหยานยังคงได้แต่

หลับตา ไม่พูด

สุดท้าย เจียงนานก็โบกมือ หมอกับพยาบาลก็ออกไป

ในห้องคนไข้ เหลือแค่พวกเขาสองคน

เจียงนานลากเก้าอี้ นั่งข้างๆเธอ

หยิบทิชชูมาจากหัวเตียง เช็ดที่ขอบตาเธอ

“ในเมื่อฟื้นแล้ว ก็กล้าเผชิญหน้าทุกอย่างเถอะ หลบหนี ไม่ใช่นิสัยของคุณ กู้อานหยาน

ขนตายาวๆของหญิงสาวสั่นนิดๆ แต่ ยังไม่ลืมตา

เจียงนานไม่อยากบังคับเธอ ไม่ว่าใคร ผ่านเรื่องแบบนี้มา อยากจะร่าเริงขึ้นมาทันที ก็ไม่ง่ายทั้งนั้น

แต่ในเมื่อเรื่องเกิดขึ้นแล้ว ไม่ว่าลำบากแค่ไหน ก็ควรจะ เผชิญหน้า

เขาให้เวลาเธอได้ ยังไง เธอก็หมดสติไปสิบวันสิบคืน เพิ่ง จะฟื้น

ร่างกายตอนนี้ยังคงอ่อนแอมาก แม้แต่น้ำก็ดื่มไม่ได้ ยัง ต้องพึ่งสารอาหารทางสายน้ำเกลือเพื่อดำเนินชีวิตต่อไป เจียงนานหายใจเบาๆ เอนที่พนักพิง มองเธอเงียบๆ

ตอนนี้ให้เธอไปเผชิญหน้า ยากมากจริงๆ

คิดว่าเธอหลับไปแล้ว คาดไม่ถึงว่า จู่ๆกู้อ่านหยานกลับ พูดว่า : “ฉัน……ฉันไปจากตระกูลมได้ไง ? ”

เสียงของเธอแหบแห้ง ถ้าหากไม่ใช่ว่าเอาแต่จ้องหน้า เธอ เสียงเบาๆแบบนี้ เจียงนานจะต้องพลาดแน่ๆ
ที่จริงเขาประหลาดใจมาก เห็นชัดๆว่าตื่นเต้น แวว

ประกาย

แต่กลัวว่าความตื่นเต้นของตัวเองจะทำให้คนที่สลบไปสิบ วันตกใจ ดังนั้น แม้แต่เสียงเขาก็อ่อนโยน

“คุณชายใหญ่บอกให้ผมมารับคุณ สุดท้าย ผมก็รับคุณ กลับมา

หนังอานหยานขยับเล็กน้อย ในที่สุด ลืมตามอง เธอ : เขาล่ะ

คำถามนี้ ไม่ได้ตอบ ได้แต่พูด : “หมอบอกว่าอีก สี่ชั่วโมงถึงจะดื่มน้ำได้ คุณทนไว้ก่อน

กู้อานหยานกลับยังคงดึงดัน : “เขาล่ะ

“เขามาดูคุณอยู่”เจียงนานยิ้มให้เธอ คุณชายใหญ่ยุ่ง มาก เขายังมีเรื่องอีกเยอะที่ต้องจัดการ”

เธอรู้ว่าเขายุ่งมาก แค่ ในใจยังมีความหวังหน่อยๆ หวังว่า ตอนที่เธอหมอสติไป ผู้ชายที่อยู่กับเธอทั้งวันทั้งคืน ก็คือ
แต่ถ้าเป็นเขาจริงๆ ทำไมตอนที่ฟื้นมานั้น คนที่เห็นคือ

เจียงนาน ?

เธอถอนหายใจยาว หลับตาลงอีกครั้ง : “เดี๋ยวฉันจะต้อง ขอบคุณเขา

ไม่ว่าอย่างไร ในสถานการณ์แบบนี้ ให้เธอไปจากตระกู ลมู่ได้อย่างราบรื่น ก็เป็นเรื่องที่น่าทึ่งมากแล้ว

ส่วนเรื่องอุบัติเหตุที่คุณท่านหญิงแห่งตระกูลมู่จมน้ำเสีย ชีวิต สุดท้าย กลัวว่าจะเป็นแค่“อุบัติเหตุ”

ไม่ว่าผลการสอบสวนจะเป็นอย่างไร ต่างมีผลประโยชน์ ต่อตระกูลมู่ บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปทั้งนั้น

นี่คือเรื่องในครอบครัวของตระกูลใหญ่ และเรื่องใน ครอบครัวของตระกูลใหญ่นี้ มักจะ ส่งผลประโยชน์ต่อทั้ง ตระกูล

ตอนที่ลืมตามาอีกครั้ง จิตใจของกู้อานหยานดูเหมือนจะดี ขึ้นเยอะแล้ว

เธอมองชายหนุ่มที่นั่งข้างเตียง ปากขยับเล็กน้อย : “ขอบคุณนะ

เธอคิดไม่ถึง คนที่แทบจะพูดได้ว่าพบกันโดยบังเอิญ จะ มาอยู่เป็นเพื่อนตัวเอง ได้ทั้งวันทั้งคืน

และยัง สิบวันสิบคืน

ถึงแม้ช่วงนี้เธอจะหมดสติมาตลอด แต่หลังจากฟื้นคืนมา มีคนเฝ้าดูอยู่ข้างๆ

ความเมตตานี้ เธอจะจดจำไว้ในใจ

เจียงนานอยากจะพูดอะไร แต่สุดท้าย ก็ไม่พูดอะไร

เพียงแค่พยักหน้า ดึงผ้าห่มให้เธอ : “หลับอีกสักพัก

ออ

สามวันถัดมา กู้อานหยานออกจากโรงพยาบาล
ช่วงนี้ เพื่อนๆมาเยี่ยมเธอทุกวัน แต่ พวกเขาดูยุ่งมาก ทุก วันที่อยู่นี่กับเธอไม่นานมากนัก

พอกู้อานหยานออกจากโรงพยาบาล มาถึงที่เจียงซื่อกรุ๊ป ในที่สุดก็รู้ว่าทำไมพวกเขายุ่งแบบนี้

“อานหยานคุณดูสิ อาคารสำนักงานตอนนี้ พอใจหรือ ยัง ? ”

เพื่อที่ตอนที่กู้อานหยานออกจากโรงพยาบาล จะสามารถ ให้เธอมองเห็นบริษัทเมษามีเดียที่เสร็จสมบูรณ์ ดังนั้นช่วง สองสามวันนี้ พวกเขาต่างไม่ค่อยมีเวลาไปโรงพยาบาล เท่าไหร่นัก

กู้อานหยานประทับใจเล็กน้อย เดินเข้ามาที่ล็อบบี้ ก็รู้สึก ถึงบรรยากาศตึงเครียดอย่างหนึ่งของบริษัทใหญ่ได้อย่าง ชัดเจน

คิดไม่ถึงจริงๆ วันหนึ่งเธอจะสามารถดูแลแผนกใหญ่ๆ ขนาดนี้ได้ด้วยตัวเองได้

นี่คือกู้อานหยานชาติที่แล้ว เรื่องที่คิดยังไม่กล้าจะคิด
ชาติที่แล้ว เธอคือด้วงงวงข้าว ด้วงงวงข้าวที่เพื่อกัดเลือด เนื้อของคุณชายใหญ่มู่โดยเฉพาะ

“อานหยาน จะพาคุณไปดูห้องทำงานของคุณ

ห้องทำงานของกู้อานหยานอยู่ชั้นแปด ไม่ถือว่าใหญ่มาก แต่กว้างขวางมาก สว่างสุดๆ

ธรรมดาสะอาดสะอ้าน สไตล์ที่เธอชอบมากที่สุด

“สัมภาษณ์วันนั้น พวกคุณจัดการยังไงเหรอ ? ใช้ข่าวฉาว ของคุณชายรองเจียงจริงเหรอ ?

วันนี้เธออ่อนเพลียหน่อยๆ พอเข้ามา ก็นั่งลงที่เก้าอี้ห้อง ทํางาน

ซูเสี่ยวหมี่ส่ายหน้า อดไม่ไหวมองผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆบน โซฟา กำลังดื่มกาแฟ

เธอเอื้อมไปใกล้กู้อานหยาน พูดเบาๆ : “คุณชายรองเขา ไม่ยอมมีข่าวฉาวกับฉัน พอพูดเรื่องนี้ เขาก็ปฏิเสธทันที”
“งั้นสัมภาษณ์นั้นคงไม่..….….…..

“ไม่เป็นไร คุณชายรองเจียงพูดแค่ประโยคเดียว สนใจไป ดูห้องทำงานส่วนตัวของผมหรือไม่ นักข่าวพวกนั้นก็รีบไป ทันที”

ห้องทำงานส่วนตัวของเขา ?

กู้อานหยานมองชายหนุ่มที่อยู่บนโซฟาของมุมห้อง ทำงาน เขาถือโทรศัพท์ ดื่มกาแฟไป อ่านข่าวไป

ดูท่าทาง เหมือนว่าไม่สนใจเรื่องของพวกเขา

แต่กู้อานหยานรู้ เขาปฏิบัติต่อตัวเอง ดีเพียงพอแล้ว ดีจน ทำให้เธอ ไม่คิดจะเคืองได้

คนแบบคุณชายรองเจียงนี้ ถ้าไม่ใช่เพื่อช่วยเธอ คงไม่ ยอมเอาห้องส่วนตัวของตัวเองโชว์ให้ทุกคนดู

อีกอย่าง หลังจากที่วันนี้เขาส่งเธอกลับมา ก็อยู่ที่นี่ตลอด
เวลาของเขามีค่าขนาดนี้ แต่ก็ยังยอมใช้เวลาไปเปล่าๆ เพื่ออยู่กับเธอ

กู้อานหยานอยากพูดขอบคุณ แต่เจียงนานเหมือนจะไม่ สนใจที่พวกเธอคุยกัน

ดังนั้นคำขอบคุณแบบนี้ เขาน่าจะไม่ชอบฟังหรอก ?

“โอเค อานหยาน วันนี้มีสัมภาษณ์พนักงานใหม่จำนวน มาก ฉันต้องไปดู

ซูเสี่ยวหมี่หันไปมอง ถามอย่างระวัง : “คุณชายรอง เจียง..

“คุณไปทำงานเถอะ ผมดูเธอเอง”

ถึงแม้วันนี้กู้อานหยานออกจากโรงพยาบาลได้ แต่หมด สติไปสิบวันสิบคืน การทำงานของร่างกายตอนนี้ยังแย่มาก

หมอบอก ช่วงนี้ต้องมีคนคอยดู เผื่อตัวเองจะหมดสติ อะไรไปอีกครั้ง
ซูเสี่ยวหมี่พยักหน้า ตอนที่มองกู้อานหยานอีกครั้ง

สายตาก็มีประกายแปลกๆอย่างทนไม่ไหว

“คุณชายรอง…….เธอเข้าไปใกล้กู้อานหยาน พูดเบาๆ : ดี ต่อคุณจริงๆ ต้องรักษาไว้นะ

จากนั้น ไม่ให้โอกาสกู้อานหยานได้ตอบโต้ใดๆ ก็ก้าว เท้าไปเลาๆ เดินออกไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ