บทที่248 ผมไม่ชอบคุณจริงๆ
บทที่248 ผมไม่ชอบคุณจริงๆ
เสียงนานอีกนิดจะหลับแล้ว ก็ตกใจกู้อานหยาน ตื่นได้สติ ขึ้นมาทันที
มองนาฬิกา เขาก็ขมวดคิ้ว : “ตีสามกว่า
มองอานหยานอีกที ยัยสาวน้อยคนนี้ยัยขยี้ตา ชัดเจนว่า เพิ่งตื่น
เสียงของเจียงนานมีความง่วงนอนอยู่มาก พูดไปด้วย เสียงแหบ : “ตีสามกว่ายังไม่นอน เป็นบ้าอะไรเนี่ย ? ”
“คุณชายรอง รบกวนล่ะ ส่งฉันกลับไปที่เจียงซื่อกรุ๊ปที”กู้ อานหยานตบหน้าตัวเองสองด้านแรงๆ
ยากจริงๆ ในที่สุดก็ตื่นซะที
เมื่อคืนคิดถึงเรื่องของคุณท่านหญิง ก็ลืมเรื่องสำคัญไป เลย
เธอหยิบโทรศัพท์มา ไม่มีสายที่ไม่ได้รับไม่มีข้อความที่ ไม่ได้อ่าน ไม่มีอะไรเลย !
เด็กๆพวกนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่ ? รู้ว่าเธอสายแล้ว ก็ไม่ โทรหา
“คุณชายรอง ฉันยังมีเรื่องสำคัญมากๆ คุณส่งฉันกลับไป
ที่เจียงชื่อกรุ๊ปก่อน ได้ไหม ?
เจียงนานฟุบไปที่พวงมาลัยรถ ไม่พูด ไม่ตอบสนองใดๆ อ่านหยานรู้ว่าลำบาก เพิ่งตื่นมา ยังไม่ค่อยได้สติ
ถึงเธอจะร้อนใจ แต่ก็ไม่ได้เร่งต่อ ได้แต่รอ
ไม่รู้ว่านานแค่ไหน ในที่สุดเพียงนานก็เงยหน้าขึ้นจากพวง มาลัย มองเธอ : “เจียงชื่อกรุ๊ป ? ”
สายตาเขาแดง เหมือนขาดการนอนหลับอย่างรุนแรง
กู้อานหยานรู้สึกผิดเล็กน้อย ที่จริงเวลานี้ คุณชายรอง เจียงควรจะนอนบนเตียงใหญ่ๆที่บ้าน หลับลงอย่างสบาย
แต่คืนนี้ ไม่ใช่แค่เขาไม่ได้กลับบ้าน แต่ยังต้องนอนบนรถ กับตัวเองอีก
ตอนนี้ ยังถูกปลุกระหว่างที่นอนฝันอยู่อีก และยังต้องไป น่นนี่กับเธออีก
ผู้ชายคนนี้อยู่กับตัวเอง ช่างทรมานจริงๆ
นี่คือครั้งแรกของกู้อานหยาน และที่จริงตัวเองก็รู้สึก ขอโทษคุณชายรองเจียงหน่อยๆ
“ขอโทษ…..”
“รีบไหม ? “จู่ๆเขาก็ถาม
กู้อานหยานมองเวลา ตอนนี้ตีสามกว่าแล้ว แน่นอนว่ารีบ
มาก
แต่ พวกนั้นยังไม่ถามหาเธอ เหมือนว่า ……..อาจจะ……. บางที…….ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้
ยังไง สายมาตั้งนานขนาดนี้แล้ว เรื่องตั้งมากมาย พวก เขาจะต้องเริ่มเตรียมตัวแล้วแน่นอน
“สายอีกนิดก็ได้ แต่ ยังไงก็ต้องไปค่ะ”
“งั้นไปที่หนึ่งกับผมหน่อย”
…..สถานที่ที่เจียงนานจะไป คือร้านอาหาร
แต่ เวลานี้…….
“คุณชายรองเจียง ถ้าคุณไม่ถือสาอะไร งั้นฉันพาคุณไป หาอะไรกินละกัน”
“ผมไม่กินร้านแผงลอย”นักเรียนจนพวกนี้ ยังไงเขาก็เดา
ออกว่า เธอจะหาที่แบบไหนได้
ไม่ใช่แผงขายอาหารเหรอ ?
มีประสบการณ์ครั้งที่แล้ว พอนึกถึงน้ำมันบนโต๊ะเก้าอี้ ของร้านแผงขายอาหารพวกนั้น ถึงจะหิว ก็ไม่อยากอาหาร ชั่วคราว
“หิวจนเป็นโรคกระเพาะ ก็ยังจะเลือกกินอีก ! “กู้อานห ยานอดไม่ได้ที่จะมองค้อนใส่เขา
ถ้าไม่ได้เห็นเขาขมวดคิ้ว ถามออกมา ไม่รู้ว่าคุณชายรอง เจียงเป็นโรคกระเพาะ
งานแถลงข่าวเมื่อคืนตอนทุ่มกว่า สองทุ่มมีงานเลี้ยง แม้แต่ข้าวเย็นเขาก็ไม่ได้กิน และก็ไม่รู้ว่าหาอะไรกินมา ก่อนแล้ว ?
ส่วนพวกเขา ก่อนที่จะแถลงข่าว ก็รีบเอาอะไรลงท้องให้ ตัวเองอิ่มก่อน
ตอนอยู่ที่ห้องแต่งหน้า ฉินโจวก็เอาของกินมาจำนวนหนึ่ง ไม่ปล่อยให้ท้องหิว
ลูกคนรวยอะไรเนี่ย กินข้าวก็ไม่กิน ไม่ชอบก็ไม่กิน
โรคกระเพาะ ต้องหิวแบบนี้เหรอ ?
“ฉันรู้จักร้านสองสามร้าน เปิดยันสว่าง แต่ ไม่ใช่ร้านหรูๆ อะไรพวกนั้น”
สองสามร้านที่เขาหาเอง ต่างปิดหมดแล้ว
เวลานี้ จะไปมีร้านอาหารหรูๆที่เปิดอยู่ได้อย่างไร ? นอกจากจะจองน่ะ
“ผมไม่กินอาหารขยะ”คุณชายรองเจียงปฏิเสธอีกครั้ง
สำหรับเรื่องกินแล้ว เขาช่างเลือกจริงๆ !
กู้อานหยานยอมเขาจริงๆเลย !
ผู้ชายเลือกกินแบบนี้ สมควรแล้วที่จะเป็นโรคกระเพาะ !
“ไม่ใช่ร้านอาหารขยะ ไปเถอะ
….นาทีถัดมา พวกเขานั่งอยู่ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่ง
ใบหน้าเจ้าของร้านผู้หญิงมีรอยยิ้มเป็นมิตร ตอนที่เอา บะหมี่สองชามยื่นให้ ก็อดไม่ได้ที่จะมองเจียงนานอยู่ หลายที
“สาวน้อยคนนี้โชคดีจริงๆ หาแฟนหล่อขนาดนี้ดึกขนาดนี้ ก็ยังยอมออกมาหามื้อดึกกินด้วย หายากมากนะ !
“เขาไม่ใช่แฟนฉันค่ะ”กู้อานหยานยิ้มให้เธอ แค่เพื่อนกัน ค่ะ”
“แหม สาวน้อยจะอายอะไรล่ะ ! เวลานี้เพื่อนธรรมดา ที่ไหน จะมาอยู่ด้วยกันแบบนี้ล่ะ ? ”
ร้านเล็กๆแบบนี้ ก็ยากที่จะเจอผู้ชายหล่อขนาดนี้ ความ ชอบเมาท์ของเจ้าของร้านผู้หญิงก็มาทันที
“สายตาของคนหล่อเมื่อกี้น่ะ เหมือนอยากจะกลืนกินคุณ ไปเลย ฉันช่ำชองด้านรักๆมาตั้งหลายปี มองไม่ผิดแน่ ! ”
“แค่ก ! “คุณชายรองเจียงที่ไม่ง่ายเลยจะให้ตัวเองดื่มชา ขมๆแก้วนี้ ก็เกือบจะพ่นชาบนโต๊ะออกมา
“ไอ้หยา คนหล่อก็อายเหรอ ! ฮ่าๆๆ ! งั้นฉันไม่พูดแล้ว พวกคุณต่อเลย ตามสบาย
ใบหน้าเจ้าของร้านผู้หญิงมีรอยยิ้มเต็มหน้า ก่อนไปก็ไม่ ลืมพูด : “สาวน้อย เมื่อกี้ที่คุณมองไปนอกหน้าต่าง คน หล่อแอบมองคุณอยู่ กรอบ ฉันนับแม่นนะ ! ”
”
กู้อานหยานหยิบตะเกียบที่ใช้ครั้งเดียวออกมา ยัดใส่มือ ของเจียงนานที่หน้าคอแดงไปหมด
“ผมไม่ได้แอบมองคุณ ผมไม่สนใจผู้หญิงที่หน้าไม่อาย แบบนี้เลย ! ”
“อือ”เธอพยักหน้า ไม่สนใจ
“ผมไม่ได้จะกลืนกินคุณเลย ผมแค่หิว ! เสียงชายหนุ่ม
พูดออกมาอย่างง่วงๆ
“อือ”กู้อานหยานยังคงพยักหน้า ดึงตะเกียบตัวเองออก
“กินเถอะ ต้องกินบะหมี่ตอนร้อนๆ ถึงจะอร่อย
แต่เจียงนานคิดว่าตัวเองยังมีอีกเยอะที่จะพูด จะต้อง อธิบายให้ชัดเจน แต่สมควรตายจริงๆ ! ยัยสาวน้อยคนนี้ ทำไมดูไม่ใส่ใจสักนิด !
เธอไม่เชื่อที่เขาอธิบายเหรอ ?
“ผมไม่มีทางคิดอะไรกับผู้หญิงของเพื่อน ! ไม่มีทางเด็ด
ขาด !
อ …..อือ ? “กู้อานหยานที่กำลังก้มหน้าลงกินก็เงยหน้า “อือ… ขึ้น มองเขา ใบหน้าผิดปกติ : “เพื่อน ? ”
เธอขมวดคิ้ว
ชาติที่แล้ว เธอรู้ว่าคุณชายใหญ่มู่มีพี่น้อง คนหนึ่งชื่อ เจ้า สองอีกคนชื่อ เจ้าสามและก็อีกคนชื่อเจ้าสี่
หลายครั้งที่เธอ มองเห็นโทรศัพท์ของเขาที่โทรมา เป็น
เจ้าสองเจ้าสามเจ้า
แต่ ไม่รู้คนพวกนั้นคือใคร “คุณกับคุณชายใหญ่..
หรือว่า คุณชายรองเจียงคือหนึ่งในนั้น ?
“อย่าคิดอะไรมั่วๆ ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น ! “เจียง นานตะลึง คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะพูดอะไรปากรั่วแบบนี้
ช่วงนี้อะไรกัน อยู่ต่อหน้ายัยสาวน้อยคนนี้ ความคิด เหมือนจะลดลง
แต่……กู้อานหยาน ผมไม่ชอบคุณจริงๆ
“ฉันรู้ คุณไม่จำเป็นต้องพูดซ้ำไปซ้ำมา มีคนพูดอะไร ทำร้ายจิตใจแบบคุณไหม ? ”
“ผมทำร้ายคุณเหรอ”เจียงนานอับอายมาก อายจนไม่รู้จะ พูดอะไร
แม้แต่เขาเองยังลืม เมื่อกี้แอบมองเธอ ?
ดูเหมือนว่า จะใช่แหละ แต่ ไม่ใช่เพราะว่าชอบ เขาก็ แค่…..อยากรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร
อยากกินเธออะไรล่ะ ! พูดมั่วซั่วจริงๆ !
เขาแค่หิวมาก อยาก…….นบะหมี่จนหมดชาม !
เกี่ยวกับเรื่องของคุณชายรองเจียงกับคุณชายใหญ่มู่ กู้ อานหยานไม่ได้ถามต่อ
ในเมื่อเขาไม่อยากพูด งั้น ถามเขาก็ทำให้ลำบากใจ
“กินเถอะ หอมมากๆ ลองดู”
เจียงนานก้มหน้า หยิบตะเกียบของก๋วยเตี๋ยว
ดูธรรมดาๆ ไม่พิเศษอะไร
แต่ตอนนี้เขาหิวมากจริงๆ ถึงจะไม่น่ากิน แต่กินให้อิ่มก่อน ค่อยว่ากัน
ตอนที่เอาบะหมี่เข้าปาก เขาก็ฟังอีก
เลิกคิ้วมองกู้อานหยาน ด้วยใบหน้ารังเกียจ : “ผมไม่ชอบ คุณจริงๆ”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
