บทที่234 จะเป็นเธอได้อย่างไร

บทที่234 จะเป็นเธอได้อย่างไร

ตอนบ่ายมีเรียน

เวลาบ่ายโมงห้าสิบ กู้อานหยานยังอยู่ในรถมือสองของมู่เทียน

“เป็นไงบ้าง ? “เธอหยิบโทรศัพท์ ถามเพ้อหลิงจือเบาๆ

เห้อหลิงฉือที่สวมหมวกหยิบโทรศัพท์ ถามเบาๆ : ยังมีคนเฝ้า อยู่ เดี๋ยวคุณค่อยลง”

รถนี้เพิ่งเปลี่ยนไม่นาน ตอนนี้ ไม่รู้ว่าเป็นของมู่เทียนโย่ว และก็ยิ่งไม่มีคนคิดได้ว่า กู้อ่านหยานจะอยู่ในรถมือสองคันนี้ ผ่านไปห้านาทีแล้ว อ่านหยานดูเวลา ห่างจากเวลาเข้าเรียน เหลือแค่ห้านาที

เธอยังไม่เริ่มส่งข้อความให้เห้อหลิงจือ ข้อความของเห้อหลิงจึ อก็ส่งเข้ามา
“อานหยาน ยังมีคนเฝ้าอยู่หน้าประตูตึกเรียน คุณรออีกหน่อย คนพวกนั้นทนไม่ไหวแล้ว อีกแป๊บน่าจะไปแล้ว”

กู้อานหยานรีบส่งข้อความไปว่า : “โอเค”

หน้าประตูอาคารเรียน มีคนเฝ้าอยู่กลุ่มหนึ่งจริง กลุ่มคนที่เป็น อันธพาล !

“ผู้หญิงเลวนั่นคงไม่มาเข้าเรียนมีคนดูเวลา เหลือแค่สี่นาที เวลาสั้นๆขนาดนี้ แม้แต่หน้าประตูรั้วก็ไม่เห็นคน ถ้ามาจริงๆ ก็มาตั้งนานแล้ว

“ก็อยู่กับผู้ชายรวยแบบนั้น แม้แต่การเรียนก็ไม่สนใจแล้ว ยัย แพศยานั่นไม่น่าจะกลับมาเรียนหรอก ! ”

ก็ใช่ ถ้าพวกเธออยู่กับผู้ชายรวยขนาดนั้น จะไม่ไปกินดื่มเที่ยว ไปทั้งวันทั้งคืนเหรอไง ?

คนแพศยาพวกนั้น น่าขยะแขยงจริง !

ชัดๆว่าคุณชายใหญ่มู่ไม่ต้องการเธอแล้ว ก็ยังจะเปลี่ยนเป้า หมาย ไต่เต้าปีนขึ้นไปที่กิ่งไม้สูงแบบคุณชายรองเจียงอีก !
ไม่รู้ว่าผู้ชายพวกนั้นตาบอดหรือไง หน้าตาน่าเกลียดขนาดนี้ ยัง จะกัดกลืนลงอีก !

ในที่สุด ผู้หญิงพวกนั้นที่เฝ้าอยู่หน้าอาคารเรียน ก็ค่อยๆออก

ไป !

รีบคว้าโอกาส เห้อหลิงจ๋อโทรหากู้อานหยาน : “อานหยาน ได้ แล้ว เข้ามาเร็วๆเลย !”

หนึ่งนาทีสุดท้าย !

กู้อานหยานสวมหมวก สวมชุดโคร่งๆ พอลงมาจากรถ ใช้ ความเร็วในการสอบร้อยเมตร วิ่งไปที่อาคารเรียนด้วยความ รวดเร็ว

ผู้หญิงพวกนั้นที่เดินไปไกลแล้ว มีคนหันกลับมามองร่างที่ เข้าไปในอาคารเรียน ก็เกิดความสงสัย

“ใช่กู้อานหยานไหม ? ลงมาจากรถคันนั้น

ทุกคนมองไปที่รถที่เธอชี้ ความดีใจในแววตาก็ดูผิดหวัง

ยัยแพศยานั่นมีผู้ชายรวยขนาดนั้น จะนั่งรถมือสองแบบนี้ได้ ไง ?
แค่มองผิดแน่นอน !

กู้อานหยานถอนหายใจ รีบกลับไปที่ห้องเรียนตัวเอง

ตอนเข้ามา เพื่อนในห้องเรียนก็ตะลึง ผู้หญิงคนนี้คือใคร ?

ถึงจะสวมหมวก แต่ ใบหน้านี้ก็ปรากฏตรงหน้าทุกคนอย่าง

ชัดเจน

ขาวใส ไม่มีกระ ละเอียดอ่อน สมบูรณ์แบบ !

ห้องพวกเขามีสาวสวยขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ?

ซูเสี่ยวหมี่อยากให้กู้อานหยานนั่งข้างตัวเอง แต่ กู้อานหยาน เดินไปที่มุมหลังสุด

เห้อหลิงจือเข้ามาทีหลัง ตอนที่ทุกคนยังตะลึงนั้น เสียงกริ่งก็ดัง ขึ้น อาจารย์เข้ามา

เวลาสองคาบ ระหว่างนั้นมีเวลาพักสิบนาที

เดิมทีทุกคนอยากไปดูว่าผู้หญิงด้านหลังคือใคร แต่ ใครจะรู้ว่า จู่ๆหัวหน้าห้องก็ใช้เวลาสิบนาทีนี้ ประชุมชั้น !
ในชั้นต้องจัดเที่ยวช่วงฤดูใบไม้ร่วง น่าจะในหนึ่งเดือนนี้ ตอนนี้ ต้องรีบกำหนดเวลา และก็กำหนดรายการ

เด็กผู้หญิงรู้สึกต่อการเที่ยวในฤดูใบไม้ร่วงนี้ มักจะใจเต้นเป็น

พิเศษ

ทุกคนต่างเสนอความคิดเห็น จนลืมที่มุมด้านหลังสุด มีสาวสวย สุดๆนั่งอยู่ แต่เป็นคนที่ไม่รู้จัก

ส่วนพวกผู้ชาย มีสองสามคนทนไม่ไหว อยากเข้ามาดู

คิดไม่ถึงว่าฉินโจวกับหลิวซ่างมาถึงก่อน นั่งด้านหน้าและด้าน ซ้ายข้างๆ อานหยาน

ด้านหลังและด้านซ้ายคือกำแพง

สองคนนี้ไปนั่งตรงนั้น กู้อานหยานจู่ๆก็ถูกบล็อกไว้ ผู้ชายคนอื่น

ไม่มีโอกาสเข้ามาใกล้สักนิด

กู้อานหยานเอาแต่ก้มหน้าอ่านหนังสือ ถอดหมวกออก ไม่พูดสัก คำ และก็ไม่สนทุกคน

วิธีนี้ไม่นานหรอก ไม่ช้าก็เร็วทุกคนก็จะรู้ว่าเธอคือกู้อานหยาน พายุฝนที่ต้องเผชิญหน้า ก็ต้องเผชิญหน้า
แต่ไม่ใช่วันนี้ เพราะว่า วันนี้ไม่ได้แล้วจริงๆ !

เพราะว่าวันนี้ ไม่มีเวลาแล้วจริงๆ !

หยาง ส่งข้อความ บอกให้เทียนโย่วเอารถเคลื่อนมาอยู่ที่ ใกล้ กับอาคารเรียน

อีกเดี๋ยวเลิกเรียน รีบออกไปทันที ขึ้นรถแล้วก็ออกไป

กู้อานหยานตอบข้อความไป : รับทราบ

เงยหน้ามองไป เห้อหลิงจือกับทุกคนยังคุยเรื่องสถานที่เที่ยว แล้วเสียงออดก็ดังขึ้น

เห้อหลิงจือหันไป ค่อยๆกะพริบตาให้เธอ

กู้อานหยานยิ้มบางๆ ยกนิ้วโป้งให้เธอ

ไม่กลัวศัตรูที่เหมือนเทพ แต่กลัวตัวเองไม่มีเพื่อนดีๆ

และก็ชัดเจนมาก เพื่อนและทีมของเธอไม่ใช่แค่ดี แต่ทุกคนยัง เข้าใจโดยปริยายอย่างมาก
เวลาเรียนสี่สิบห้านาที กู้อานหยานฟังอย่างตั้งใจ

จนเสียงออดเลิกเรียน อาจารย์ก็เก็บหนังสือ แล้วออกไปจาก นอกห้องเรียน

กู้อานหยานรีบไปในกลุ่มเล็กๆไม่กี่คน พูดออกมาสองคำ ว่า : “ลุยเลย ! ”

มีเสียงหวดเข้ามา เห้อหลิงจือกับซูเสี่ยวหมี่ แล้วก็หลิวซ่างฉิน โจว ปกป้องกู้อานหยานทั้งหน้าและหลัง ออกไปจากห้องเรียน

ทั้งห้องเรียนเงียบ สายตาทุกคนมองพวกเขาออกไป ไม่ได้สติ กันอยู่ครู่หนึ่ง

“ที่ใส่หมวกเมื่อกี้….ใช่อ่านหยานไหม ? ”

สามารถอยู่กับคนแบบพวกเขาได้ ไม่ใช่กู้อานหยานแล้วจะเป็น

ใคร ?

เพราะว่าเรื่องของชมรมวาดภาพเมษาในช่วงนี้ คนพวกนี้เลยไม่ แยกจากกันเลย

“แต่ว่า จะเป็นกู้อานหยานได้อย่างไร ? เด็กผู้หญิงเมื่อครู่หน้าตาสวยมาก

“เดิมทีห้องเราก็ไม่มีสาวสวยขนาดนี้ อีกอย่าง วันนี้กู้อานหยานก็

ไม่มา

“ใช่ ก็แค่กู้อานหยานไม่มา ไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นใคร ? ”

“คุณว่ากู้อานหยานจะสวยขนาดนี้เหรอ ? ”

“หรือว่าแต่งหน้า ? ”

“ไม่มีทาง ! จากประสบการณ์แต่งหน้าหลายปีของฉัน ใบหน้า หญิงสาวเมื่อกี้ แม้แต่รองพื้นก็ไม่แต่ง

“งั้นเกิดอะไรขึ้น ? ”

มีความเห็นต่างกันไป แต่ ตัวละครหลักไปไกลแล้ว !

“ฮ่าๆๆๆๆ…..

“หัวหน้า มองไม่ออกเลยว่าคุณยังฉลาด ? “เที่ยวฤดูใบไม้ร่วง 2 เรื่องนี้ไม่เคยปรึกษากับพวกเขามาก่อน
“แน่นอนสิ ถ้า IQ ไม่พอ จะเป็นหัวหน้าห้องพวกคุณได้ไง ? “เห้อ หลิงจือใบหน้าเย่อหยิ่ง

“สรุปคือ ตอนนี้ก็ต้องหนี แต่ว่า พรุ่งนี้อานหยานจะกลับมาเข้า เรียนเหมือนกัน พรุ่งนี้จะทำไง ? ”

ตอนนี้ซูเสี่ยวหมี่กังวล คนของห้องพวกนี้ที่จริงแล้วก็ดี

ถึงแม้แน่นอนว่าจะต้องดูข่าวนั้นในเน็ต แต่ ยังไงก็อยู่ห้อง เดียวกัน แปลกใจได้ แต่ ก็ไม่ทำเรื่องที่มากเกินไป

แต่ คนพวกนั้นที่เฝ้าอยู่ที่หน้าอาคารเรียนกับหน้าโรงเรียน แค่ มองก็รู้ว่าเป็นพวกนักเลง

พอคิดถึงภาพครั้งที่แล้วที่พวกเขาล้อมรอบอานหยาน ซูเสียว หมีก็รู้สึกกลัว

เรื่องนี้ ต้องจัดการถึงจะได้ เอาแต่หลบแบบนี้ไม่ได้

“อานหยาน มีวิธีไหม ? “ใบหน้า เสี่ยวหมี่รอคอยอย่างมีหวัง

อานหยานมักมีวิธีมาตลอด ตอนนี้ ได้แต่พึ่งเธอแล้ว
“เรื่องนี้ ค่อยคุย”ตอนนี้ที่สำคัญคือ ข่าวที่จะแถลงคืนนี้

แถลงข่าวผ่านไปก็ยังมีงานเลี้ยง……..ชายรองเจียงที่ใจร้าย จริง ไม่สนอะไรเลย และก็ไม่ส่งคนมาช่วยใดๆ

สรุปคือ ทรัพยากรของบริษัทใช้ได้ เช่นแผนกโฆษณาหรือคน ของฝ่ายสารสนเทศ

แต่ จะใช้อย่างไร พวกเขามาคิดกันเอง

“เทียนโย่ว เอาฉันลงที่ข้างถนนก็ได้ คุณรีบไปทำธุระพวกคุณ เถอะ”

รถจอดลงที่ข้างถนน กู้อานหยานกับซูเสี่ยวหมี่รวมถึงเห้อ หลิงจือลงรถ คนอื่นๆก็ตามมู่เทียนโย่วไปทำงาน

“หัวหน้า โทรหาฝ่ายสารสนเทศ ให้พวกเขาแจ้งนักข่าวตอน หกโมงเย็น ว่าทุ่มหนึ่งมีงานแถลงข่าว แล้วก็อีกอย่าง ไปติดต่อ โรงแรมด้วย”

“เสี่ยวหมี่ คุณไปเตรียมชุดให้พวกเรา ฉันจะกลับไปคุยกับ คุณชายรองเจียงเรื่องกระบวนการของคืนนี้

กู้อานหยานโบกมือ : “แล้วเจอกัน”
หลังจากลาทั้งสองคน กู้อานหยานจะไปโบกแท็กซี่ แต่สายตาก็ มองไปที่หนึ่งอย่างไม่คาดคิด แล้วก็เห็นร่างสองร่างพุ่งเข้ามาใน แววตา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ