ประธานมู่ ฉันไม่รักนายอีกแล้ว!

บทที่233 ในที่สุดก็เสียใจหรือยัง



บทที่233 ในที่สุดก็เสียใจหรือยัง

บทที่233 ในที่สุดก็เสียใจหรือยัง

“เสี่ยวหมี่ ถ่ายอะไร ? “บนรถชมวิว เห้อหลิงจือเอื้อมเข้าไป ถาม

เบาๆ

“ไม่มีอะไร แค่รู้สึกว่าวิวที่นี่สวย

ซูเสี่ยวหมี่รีบเก็บโทรศัพท์ ยืดเอวตรงนั่งดีๆ

ตอนนี้พวกเขากับคุณชายรองเจียงนั่งอยู่ที่รถชมวิวด้วยกัน ใคร ก็ไม่กล้าประมาท และก็ยิ่งไม่กล้าเคลื่อนไหว รบกวนเขามากนัก

ท่าทางที่จริงจังและระวังตัวนี้ ทำให้เป็นซีที่นั่งข้างๆขำออกมา อย่างทนไม่ไหว

“อยากจะพูด อยากถ่ายรูป ได้หมดเลย นิสัยคุณชายรองของ พวกเราดีเสมอมา ปฏิบัติต่อผู้คนอย่างอ่อนโยน……

แต่คำนี้ พูดถึงคำสุดท้ายดูเหมือนจะเบานิดๆ

คุณชายรองที่เมื่อกี้พูดกับผู้หญิงไปโหดๆว่า”บ้าอะไรวะ เนี่ย นิสัย….ดูเหมือนจะไม่ได้ดีมากเท่าไหร่
เวินซีไอบาๆ แล้วจึงพูด : “นอกจากเจอสถานการณ์บางอย่าง เป็นครั้งคราว เวลาอื่น คุณชายรองน่าคบหามาก อย่ากลัว”

ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อหลิงจือยิ้มให้เขาอย่างเคอะเขิน แต่ก็ยังไม่กล้า พูดอะไรตามอำเภอใจ

เขาเป็นถึงคุณชายรองเจียง ตั้งแต่นี้ไป เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่

ของพวกเขา

ต่อหน้าเขา ต้องเก็บอาการสักหน่อย

แต่ เมื่อครู่ท่าทางที่กู้เวยจือโกรธแทบบ้านั้น ทำให้ระบายความ โกรธในใจได้จริงๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งประโยคนั้นของคุณชายรองเจียง”บ้าอะไรวะ เนี่ย” !

ในช่วงขณะนั้น ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อหลิงจือต่างตัดสินใจ ต่อไป จะ ต้องทำงานหนักเพื่อเจ้านายคนนี้ ไม่ให้เขาขาดทุนแน่นอน !

ประโยคนั้นของคุณชายรองเจียง เอาชนะสาวน้อยตัวเล็กๆทั้ง สองคนนี้ได้โดยสิ้นเชิง !
กู้อานหยานกลับนั่งเงียบอยู่ที่มุมรถตลอด มองสถาปัตยกรรม ของเจียงชื่อกรุ๊ป ไม่พูดสักคำ

“ทำไม ? อารมณ์ไม่ดี ? “เจียงนานยักคิ้วขึ้น

ยัยสาวน้อยคนนี้ ในที่สุดก็ได้ลิ้มรสความที่ผู้ชายของตัวเองถูกผู้ หญิงคนอื่นแย่งไปแล้ว ว่าเป็นรสชาติอย่างไรแล้วใช่ไหม ?

ก่อนหน้านี้ยังจงใจเย็นชาไปต่อหน้าเขาขนาดนั้น ที่จริงแล้ว คง ไม่ใช่ว่าฝืนยิ้มหรอกนะ ?

กู้อานหยานกลับเหมือนไม่ได้สังเกตว่าเขากำลังพูดอะไร แต่รู้ว่า เขากำลังพูดกับตัวเอง

เธอหันไปมองเขา ใบหน้าจริงจัง : “จากที่ฉันเข้าใจกู้เวยจือ พอกลับไปแล้ว จะต้องจดทะเบียนก่อตั้งบริษัทแอนิเมชันแห่ง หนึ่งทันที”

“หือ ? “หมายความว่าไง ? ที่พูดคือผู้หญิงคนเมื่อกี้เหรอ ?

แต่ว่า เธอไม่พูดเรื่องของผู้หญิงคนนั้นกับมู่บ้านเป่ย พูดบริษัท แอนิเมชันอะไร ?
แต่ในตอนนี้ ที่กู้อานหยานคิดก็ยังไม่ใช่เรื่องระหว่างชายหญิง จริงๆ

เธอใช้มุมมองที่เป็นไปได้ที่สุด วิเคราะห์กับเขา : “บริษัทมู่ซื่อ กรุ๊ปกับเจียงชื่อกรุ๊ป ถูกคิดว่าเป็นสองบริษัทที่ใหญ่ที่สุดของเมือง เป่ยหลิง”

“ถ้าในเวลานี้ ทั้งสององค์กรจะทำแอนิเมชัน งั้นองค์กรที่ทำ ทีหลัง จะต้องถูกทุกคนคิดว่าขี้งก ทำเลียนแบบ

เจียงนานยังคงไม่พูด ได้แต่จ้องเธอ

ยัยสาวน้อยคนนี้ ยังใจเย็นได้ถึงจุดนี้ มันช่าง…ไม่เห็นใจคนอื่น จริงๆเลย

ตัวเองยังดูออก ความสัมพันธ์ของผู้หญิงเมื่อกี้กับคุณชายใหญ่มุ่ อย่างผิวเผิน เธอตาบอดหรือไง ?

แต่ตอนนี้ดูเหมือน ความเป็นไปได้ที่ตาของกู้อานหยานจะบอดก็

ไม่น่าใช่

ที่มีความเป็นไปได้มากที่สุดก็คือ เธอให้ความสำคัญกับงาน มากกว่า
พี่ใหญ่เจอผู้หญิงคนนี้ ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้าย

ที่ดีคือ เลิกก็คือเลิก ไม่ไปอ้อนวอนพัวพันใดๆ

แน่นอน ไม่ดีก็ตรงนี้ พอเลิกกันแล้วไม่ไม่แยแสใดๆทั้งนั้น นี่มัน ทำร้ายเกียรติของความเป็นชายจริงๆเลย

ทันใดนั้น เจียงนานก็รู้สึกเศร้าแทนคุณชายใหญ่…..

“คุณชายรอง คุณได้ฟังที่ฉันพูดไหม ? “กู้อานหยานขมวดคิ้ว มองไปที่สายตาเขา

“คุณพูดมา”เจียงนานเก็บความคิดลง ไม่สามารถอยู่ต่อหน้าสาว น้อยคนนี้ แล้วทำตัวไม่เป็นมืออาชีพได้

“ความหมายของฉันคือ ต้องตีเหล็กตอนที่ร้อนๆ คืนนี้ก็จัดงาน แถลงข่าวขึ้น สร้างแผนกแอนิเมชัน ขณะเดียวกันก็จัดงานเลี้ยง

ไปด้วย ! ”

“คืนนี้ ? ”ทุกคนต่างประหลาดใจ

แม้แต่เจียงนานก็ขมวดคิ้วเบา ๆ คืนนี้ ต้องรีบขนาดนี้เลยเหรอ ?
ซูเสี่ยวหมี่รีบเสนอข้อสงสัย : “อานหยาน เงินน่ะมีแล้ว แต่ พวก เราไม่มีคน

นี่ไม่ใช่ว่าเป็นบริษัทที่ไม่มีสินทรัพย์เหรอ ? มีเงิน มีสถานที่ แต่ ไม่มีพนักงานน่ะ!

“วันนี้ก็ประกาศรับสมัครงาน พรุ่งนี้พนักงานก็จะมาหาถึงที่แล้ว”

นี่ไม่ใช่ปัญหา มีเงินก็ทำได้ทุกอย่าง มากไปกว่านั้น เธอรู้ว่าต้อง ไปรับสมัครอย่างไร

วันนี้จัดงานแถลงข่าว พรุ่งนี้จะต้องมีคนอยากมาสัมภาษณ์ แผนกใหม่ของเจียงซื่อกรุ๊ปแน่

เรื่องแบบนี้ จะหลบก็หลบไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเอาแต่หลบไม่ ให้สัมภาษณ์ จะทำให้คนสงสัยได้

“ทำไมจะต้องคืนนี้ล่ะ ? “เห้อหลิงจือยังคิดว่า แบบนี้เสี่ยงไป และก็รีบร้อนมากไป

“ก็ถ้าพอกู้เวยจือกลับไป และจะก่อตั้งแผนกแอนิเมชันของบริ ษัทมู่ชื่อกรุ๊ปจริงๆ แต่ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลา อีกสักหน่อย”
“คุณประเมินอิทธิพลที่คุณชายใหญ่มู่อยู่บริษัทมู่ อกรุ๊ป ไป แล้ว”

ชาตินี้ เวลาที่กู้อานหยานกับมู่บ้านเปียคบหากันไม่นาน สำหรับ เรื่องที่ทำงานเขา ถึงจะไม่ได้สัมผัสอะไรมาก

แต่ ชาติที่แล้วเธอได้สัมผัสเต็มๆถึงห้าปี !

“แค่คุณชายใหญ่มู่พูด วันนี้พูด วันนี้ก็สร้างแผนกได้

“นี่มันก็จริง สำหรับจุดนี้ เจียงนานเห็นด้วยอย่างมาก

ความเข้าใจของยัยสาวน้อยคนนี้ต่อพี่ใหญ่ มันก็จริงไม่ใช่แค่ผิว

เผิน

“เอ่อ….. ”พูดแบบนี้ ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อหลิงจือกังวลนิดๆ

“งั้น หลังจากกู้เวยจ๊อกลับไป จะให้คุณชายใหญ่มู่สนับสนุนเธอ เลยทันทีไหม ให้สร้างแผนกแอนิเมชันวันนี้เลย ?

“ไม่มีทาง เพราะว่าเป็นตอนที่คุณชายใหญ่มู่ทำงาน เวลากระชั้น ชิดไปไม่สามารถหาคนให้กู้เวยจื้อได้”

ถึงแม้คุณชายใหญ่มู่คิดว่าติดหนี้กู้เวยจือ แต่เรื่องนี้ กู้อานหยานเข้าใจ

แต่ มู่บ้านเป่ยเป็นคนที่แยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้

ชัดเจน

ตอนที่เขาอยู่บริษัท ยุ่งจนไม่มีเวลาสักนิด ไปจัดการเรื่องทาง อารมณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้เหล่านี้

ส่วนเรื่องนี้ตอนนี้ถ้ากู้เวยจือ จะก่อกวนให้คุณชายใหญ่คู่ก่อตั้ง แผนกแอนิเมชัน ก็ทำง้องอน

ความเป็นไปได้มากที่สุดคือ คืนนี้คุณชายใหญ่คู่กลับไป กู้เวยจือ จะก่อกวนให้ก่อตั้งแผนกแอนิเมชัน

จากนั้น คุณชายใหญ่มู่ก็พยักหน้า กู้เวยจือที่เป็นจิ้งจอกแอบอ้าง บารมีเสือนั้น พรุ่งนี้จะไปที่บริษัทมู่ชื่อกรุ๊ปทันที เพื่อจัดสรรเงินไป

แต่ นั่นเป็นเรื่องของพรุ่งนี้

เจียงนานไม่พูด ไม่รู้กำลังคิดอะไร

รถชมวิวมาถึงหน้าอาคารทีหนึ่ง พอทุกคนลงรถ ก็เข้าไปใน ล็อบบี้
ตึกนี้………..ว่างเปล่า ?

“นี่คืออาคารโกดังของบริษัทเราเมื่อก่อน ตอนคุณชายรองตัดสิน ใจร่วมมือกับพวกคุณ ก็ย้ายออกหมดภายในชั่วข้ามคืน

เวินซีแนะนำให้ทุกคน พาไปทีละชั้นๆ

“เจ็ดชั้นล่างโดยพื้นฐานแล้วจะเป็นสถาปัตยกรรมแบบนี้ เป็นรูป แบบเชิงปฏิบัติการ”

“ส่วนอีกสามชั้นข้างบน คือเขตสำนักงานที่มีรูปแบบต่างกับ อาคารหลักที่พวกคุณเห็นก่อนหน้านี้ไม่มากนัก ก็แค่พื้นที่น้อยลง มานิด”

“ชั้นสิบขึ้นไป เป็นโกดัง

“คุณเวินซี ความหมายของคุณคือ สิบชั้นที่เก็บออกมา ต่าง เป็น…..สถานที่ที่ให้พวกเราใช้ ? ”

เป็นซีพยักหน้า การกระทำนี้ ทำให้พวกเขาต่างอุทานกันออกมา

ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อหลิงจือใช้ความว่องไวมากที่สุด ในการสอด ส่องไปทั่วทุกมุม และมองอย่างชัดเจนแล้ว
ตอนกลับมา ก็เหงื่อเต็มหัวแล้ว หายใจหอบ

“อานหยาน พื้นที่นี้….นนี้น่ากลัวมากจริงๆ ! ชั้นหนึ่งอย่าง น้อยก็สามพันตารางเมตร ! ”

ถึงแม้จะรู้ว่าเจียงชื่อกรุ๊ปจัดสรรพื้นที่สำนักงานให้พวกเขาไม่ เล็กแน่ๆ แต่ สามพันตารางเมตร สิบชั้นก็สามหมื่นตารางเมตร !

พื้นที่นี้ ทำให้กู้อานหยานตะลึง

เจียงนานหันไปมองเธอ ริมฝีปากบางยกขึ้น : “ตอนนี้ สิบชั้น ของพวกคุณโล่งมาก

“ถ้ามีงานเลี้ยงคืนนี้ พรุ่งนี้เช้า จะต้องมีนักข่าวจำนวนนับไม่ถ้วน ที่มาสัมภาษณ์ คุณจะให้พวกเขาเห็นโล่งโจ้งแบบนี้เหรอ ? ”

แววตาของเขามีประกายที่ทำให้คนมองไม่ออก เหมือนจะขำ ก็

ไม่ขำ

“เป็นไงบ้าง ? กู้อานหยาน คุณยังจะอยากให้แถลงข่าวและจัด งานเลี้ยงคืนนี้อีกไหม ? “


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ