บทที่ 222 ยังไงซะ ครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรก

บทที่ 222 ยังไงซะ ครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรก

กู้เวยจือนั้นถูกจับตัวไปจริงๆ

เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันหนึ่ง เธอจะถูกคู่อริของคุณชายใหญ่ จับตัวไป ในนามผู้หญิงของคุณชายใหญ่

“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของเขา ไม่ใช่จริงๆ นะ พวกนายปล่อยฉันไป เถอะ ฉันไม่ได้มีผลอะไรต่อเขาหรอก”

หลังจากรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าของเธอทั้งหมดไม่ใช่เรื่องล้อ เล่น แต่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ เธอก็ร้องไห้ขึ้นมาอย่างหนัก พร้อมกับร้องขอชีวิต

“คู่หมั้นของเขาคือกู้อานหยาน น้องสาวที่เป็นพ่อเดียวกันแต่ต่าง แม่ของฉัน เธอคนนั้นต่างหากที่เป็นผู้หญิงที่คุณชายใหญ่มู่ใส่ใจ มากที่สุด”

ถึงแม้เธอไม่อยากพูดคำพูดพวกนี้ออกมา แต่ถ้าหากคำพูด พวกนี้สามารถทำให้กูอานหยานตายได้ และสามารถทำให้เธอ ปลอดภัยได้ เธอก็จะยอมพูด!

จะให้เธอพูดเท่าไหร่ ก็ได้ทั้งนั้น!
“พูดไร้สาระ ถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงของมู่บ้านเป่ย เขาจะยอมให้เธอ เข้าไปอยู่ในที่ของเขา แล้วอยู่ด้วยกันแบบนี้ทุกวันเหรอ?”

ผู้ชายสวมหน้ากากคนหนึ่งยกมือขึ้น แล้วก็มีรูปภาพเป็นจํานวน มากตกอยู่รอบๆของเธอ

และรูปภาพก็เป็นภาพที่เอามาจากเวยป้อของเธอทั้งหมด

“หรือคนที่อยู่ในรูปไม่ใช่เธออย่างนั้นเหรอ? หี!”

“ใช่คือฉัน แต่ว่า…….แต่ว่าฉัน…….ฉันแค่ไปอยู่ไม่กี่วันเอง”

กู้เวยคือรู้สึกอยากร้องไห้จริงๆ ไม่คิดว่าการโอ้อวดตามปกติ ทั่วไปของเธอบนเวยป้อ จะกลายเป็นสิ่งที่อันตรายมากที่สุด

“เพราะว่า…….เพราะว่าคู่หมั้นของคุณชายใหญ่มู่คือน้องสาวของ ฉัน ฉันแค่ไปพักอยู่กับน้องสาวไม่กี่วันเอง จริงๆนะ”

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา และรู้สึกกลัวจนร่างของเธอ น

ไปหมด

“พวกนายอย่าทําร้ายฉันเลยนะ ฉันไม่ได้สนิทกับคุณชายใหญ่ เลยสักนิด จริงๆนะฉันรับรองได้
“ไหนเธอเรียกเขาว่าพี่ชายตลอดไม่ใช่เหรอ?”

“แต่เขาไม่เคยตอบรับฉันแม้แต่ครั้งเดียว นายดุ ……. !

กู้เวยลือชี้ไปที่รูปภาพใบหนึ่งในนั้น”รูปที่ฉันถ่ายกับเขา มันเป็น รูปที่เขาอยู่ไกลทั้งหมด เขาไม่ได้ชอบฉันจริงๆ แถมยังเกลียดฉัน ด้วยซ้ำ”

หลังจากผู้ชายสองสามคนที่สวมหน้ากากมองรูปพวกนั้นเสร็จ ก็ หันกลับมามองหน้ากันเอง

เมื่อได้ยินเธอพูดแบบนี้ แล้วมองดูรูปภาพอีกที ก็เหมือนกับไม่มี รูปที่อยู่ใกล้มู่บ้านเป่ยสักรูปจริงๆ

“ทำยังไงดี?” หนึ่งในพวกเขาถามขึ้นมา

หรือว่าพวกเขาจับมาผิดคนจริงๆ? ผู้หญิงหน้าตาขี้เหร่ที่ชื่อกู้ อานหยานคนนั้นเหรอ ที่เป็นผู้หญิงที่คุณชายใหญ่ให้ความใส่ใจ มากที่สุด?

“ในเมื่อไม่ใช่ผู้หญิงของมู่บ้านเป่ย ถึง…….ให้อยู่ต่อก็ได้ ประโยชน์ งั้นยกให้พวกนายแล้วกัน”

ผู้ชายที่ยืนอยู่คนแรกทำหน้าเบื่อหน่าย แล้วหมุนตัวเดินออกไป

“ไม่!”ไม่ไม่ไม่ ยกฉันให้พวกเขา แบบนี้มันหมายความว่ายังไง?

ไม่! ทำแบบนี้ไม่ได้! นี่มันดูน่าสมเพชมากกว่าคนที่ได้ขึ้นชื่อว่า เป็นผู้หญิงของคุณชายใหญ่มู่อีกนี่?

“อย่าทำแบบนี้ อย่า……. สายตาของเธอมองอยู่ที่ผู้ชายสอง สามคนที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอ กู้เวยจือรู้สึกตกใจจนแทบจะเป็น ลมแล้ว

พวกเขาหมายความว่ายังไง? นี้พวกเขาต้องการจะทำลายชีวิต เธอไม่ให้มีชิ้นดีเลยใช่ไหม?

“อย่า อย่าทำแบบนี้ ฉัน.. ฉัน. อย่าเข้ามานะ! อร้าย!”

ทันใดนั้นเสื้อของเธอก็ถูกกระชากจนเปิดออก

กู้เวยจ๊อรู้สึกแทบล้มทั้งยืน”ฉันเป็นผู้หญิงของคุณชายใหญ่มุ่ ฉันเป็นผู้หญิงของเขา

“ประสาท!”
เดี๋ยวใช่เดี๋ยวก็ไม่ใช่ เห็นพวกฉันเป็นไอ้โง่หรือยังไง?

“ฉันเป็นผู้หญิงของเขา ฉันเป็นผู้หญิงของเขาจริงๆ อย่าทําแบบ นี้ อย่า อร้ายยยย…..

เสียงหัวเราะของพวกผู้ชายที่ดังไปทั่วห้อง ทําให้ปกปิดเสียง ร้องของผู้หญิงตัวเล็กจนมิด

กู้เวยจือร้องไห้จนคอแหบไปหมด: “ฉันเป็นผู้หญิงของคุณชาย ใหญ่จริงๆนะ ฉัน………..ชอบฉัน เขาไม่ได้ชอบคู่หมั้นของเขา จริงๆนะ……ฮือฮือฮือ……อร้ายยย…..

โทษที่โหดร้ายทารุณยังคงดำเนินต่อไป ทันทีที่ร่างผู้ชายที่เต็ม ไปด้วยกลิ่นเหม็นของเหงื่อใช้แรงทับลงมาที่ร่างของเธอ สีหน้า ของกู้เวยจื้อแข็งทื่อขึ้นมาทันที ด้วยความรู้สึกหมดหวัง

เธอเป็นสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งในเมืองเป่ยหลิง และเธอก็ไม่มี ทางให้ผู้ชายที่มีจิตใจอำมหิตพวกนี้มาทำให้เธอมีมลทินเด็ดขาด

ถึงแม้นี่จะไม่ใช่ครั้งแรกของเธอ แต่เธอก็เลือกผู้ชาย เพราะ ผู้ชายทั้งหมดที่เธอมีอะไรด้วยต้องเป็นผู้ชายที่มีเงินเท่านั้น
ส่วนคนพวกนี้ เป็นอันธพาลที่ต่ำที่สุดและสกปรกที่สุด แต่พวก เขากลับมาแตะต้องตัวเธอ……..

“อร้ายย ปล่อยนะ อร้ายยยยย…..

ไม่รู้ว่าเป็นผู้ชายคนที่เท่าไหร่แล้วที่ทับลงมาบนตัวของเธอ คน แล้วคนเล่าจนทำให้เธอรู้สึกอยากตาย จนแทบจะเป็นลมได้แล้ว

จู่ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก

ผู้ชายพวกนั้นอึ้งไปทันที แล้วหันกลับไปมองด้วยความตกใจ “พี่ ฉวน

ถึงแม้พี่ฉวนจะใส่หน้ากากไว้ แต่พวกเขาจะมีตราหลากหลายสีห ลากหลายแบบ ที่ใช้เป็นสัญลักษณ์แทนฐานะของพวกเขา

พี่ฉวนคนนี้ เป็นคนที่อยู่ในระดับสามของกลุ่ม ซึ่งสำหรับพวก เขาแล้วฐานะและตำแหน่งของพี่ฉวนนั้นถือว่าสูงมาก

“ฉวน, พี่ฉวน…….”ผู้ชายคนนั้นที่กำลังหอบอยู่บนร่างขอ งกู้เวยจ๋อ ก็หยุดการกระทำลงทันที
แม่ง! การถูกขัดจังหวะตอนทำเรื่องแบบนี้ มันเป็นอะไรที่แย่

มากๆ

แต่เมื่อพี่ฉวนมา ใครจะกล้ากำเริบต่อหน้าเขา?

จนผู้ชายคนนั้นต้องยอมลงมาจากร่างของกู้เวยจือ แล้วฝืนใจรูด ซิปกางเกงของตัวเอง

ความกระเซอะกระเซิงของกู้เวยจือในตอนนี้ ถือเป็นความอัปยศ ที่มากที่สุดของเธอ

เธอถูกมัดไว้บนเก้าอี้ และร่างของเธอก็เปลือยเปล่า เพราะว่า เมื่อกี้ เธอถูกพวกผู้ชาย……..

บนใบหน้าของเธอนั้นเต็มไปด้วยรอยน้ำตาของความหมดหวัง และความเจ็บปวด และคางที่เพิ่งผ่านการผ่าตัดมาก็ยังคงแดงอยู่ และด้วยกิจกรรมที่เพิ่งทำเมื่อสักครู่ ตอนนี้เลยยิ่งทำให้ดูน่ากลัว ขึ้นไปอีก

“เธอเป็นพี่สาวของคู่หมั้นมู่บ้านเปียอย่างนั้นเหรอ?” พี่ฉวนหรี่ตา และมองสำรวจเธอ

รูปร่างของเธอถือว่าดีมาก แต่ตอนนี้ถูกพวกผู้ชายกระทำจนตก อยู่ในสภาพที่ดูโสมม ใครมาเห็นเข้าก็คงไม่มีความคิดอะไร นอกเสียจากรู้สึก……สกปรก

แต่ยิ่งสกปรกยิ่งดี

กู้เวยจือมองไปที่เขาในขณะที่ร้องไห้อยู่ เมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ขอ แค่ให้ตัวเองได้รับโทษน้อยลง แม้จะมีผู้ชายเข้ามาอีกกี่คนเธอก็

ไม่สน

“อย่าฆ่าฉันเลยนะ ฉัน…….ฉันปรนนิบัติพวกนายได้ อย่าฆ่าฉัน

เลย

จะให้ปรนนิบัติหนึ่งคน หรือจะให้ปรนนิบัติสิบคนก็ได้ ขอแค่ไม่ ฆ่าเธอ เธอก็รับได้ทั้งนั้น

เพราะยังไงซะมันก็ไม่ใช่ครั้งแรกของเธออยู่แล้ว…….

อยู่ๆพี่ฉวนก็ยิ้มเย็นขึ้นมา”ถ้าหากมีคลิปที่คุณชายใหญ่มู่กำลัง นอนอยู่กับพี่สาวของคู่หมั้นตัวเองเปิดเผยออกไป ข่าวนี้จะดัง ขนาดไหนนะ?”

ถ้าหากคุณชายใหญ่คู่กับพี่สาวของคู่หมั้นตัวเอง……นอนอยู่ ด้วยกันอย่างนั้นเหรอ?

น้ำตาที่อยู่ในขอบตาของกู้เวยจื่อแห้งลงเล็กน้อย เธอเงยหน้าขึ้นมองพี่ฉวน โดยไม่มีเวลาดูร่างของตัวเองที่เต็มไปด้วย ความสกปรก

“นาย……..หมายความว่ายังไง?”

กู้เวยจือถูกส่งกลับมาแล้ว

ตอนที่กลับมา ลมหายใจของเธอนั้นกระเซอะกระเซิง

แต่เธอคอยพูดตลอดว่า: “พวกมันไม่ได้แตะต้องฉันจริงๆนะ ร่างกายของฉันยังคงไร้มลทินเหมือนเดิม คุณชายใหญ่มู่ คุณต้อง เชื่อฉันนะคะ”

มู่บ้านเป่ยไม่ได้พูดอะไร ฉันรู้สึกปวดใจขึ้นมา จึงรีบเอาเสื้อ คลุมของตัวเองไปคลุมให้กับเธอ

“คุณหนูเวยจ๋อ มัน……เกิดอะไรขึ้นกับคุณหนูครับ?”

“พวกเขาพูดว่า…….พูดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่คุณชายใหญ่มู่ใส่ใจ มากที่สุด พวกเขาจะเอาฉันมาข่มขู่คุณชายใหญ่มู่ แต่เพราะว่าฉัน ไม่อยากทำให้คุณชายใหญ่มู่ลำบาก ก็เลยได้หนีออกมา
“คนของParadise Islandพวกนั้น เป็นพวกที่ทำอะไรก็จะโหด ร้ายมาก คุณหนีออกมาจากเงื้อมมือของพวกมันได้ยังไงกัน?”

หลีเยไม่อยากจะสงสัยในคำพูดของเธอ เพราะการที่เธอกลับ มามันก็เป็นเรื่องที่ดีแล้ว

แต่ช่องโหว่ในประโยคนี้มันใหญ่เกินไป จนทำให้รู้สึกอดสงสัย ไม่ได้จริงๆ

“ยังไงซะฉันก็หนีกลับมาได้แล้ว อย่าถามฉัน อย่ามาถามฉันอีก!”

ร่างของกู้เวยจือนั้นสั้นไปหมด ทันใดนั้น เธอก็โน้มตัวไปทางมู่ จ้านเป่ยแล้วร้องไห้ขึ้นมา: “ร่างกายของฉันยังไร้มลทินเหมือน เดิมจริงๆนะคะคุณชายใหญ่ คุณเชื่อฉันนะคะ ฮือ.……….

มือของมู่บ้านเป่ยวางอยู่บนหัวไหล่ของเธอ เพราะว่าอยากจะ ผลักเธอออกไป

แต่ทันใดนั้น กลับมีความรู้สึกผิดแวบเข้ามาในใจของตัวเอง

เธอตกใจ จนขวัญเสีย และความกระเซอะกระเซิงบนร่างของเธอนั้น บ่งบอกทุกอย่างอย่างชัดเจน

เธอเป็นญาติทางสายเลือดเพียงคนเดียวของคุณย่า แต่กลับเกิด เรื่องใหญ่ขนาดนี้กับเธอภายใต้การดูแลของเขา

และทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็เป็นเพราะว่าเขา

ความรู้สึกผิดยังคงอยู่ในใจของเขาตลอด และเพราะว่าเขายังคง ลังเลอยู่ จึงได้ถูกเธอกอดไว้แน่น

กู้อานหยานที่ยืนอยู่ท่ามกลางสายลมก็หยุดเดินทันที แล้วมอง ไปยังคนสองคนที่ยืนกอดกันอยู่ แล้วหัวใจของเธอ ก็ค่อยๆเย็น ขึ้นมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ