บทที่204 ขอให้ คุณไม่ได้ดูคนผิดก็แล้วกัน
บทที่204 ขอให้ คุณไม่ได้ดูคนผิดก็แล้วกัน
แววตาของทุกคน ต่างจับจ้องไปที่ฉินโจว
รวมไปถึงนักเรียนที่เดินผ่านไปผ่านมา และยังมีผู้เข้าแข่งขันทีม อื่นอีกด้วย
เมื่อการแข่งขันถูกถ่ายทอดสดออกไป ตอนนี้คนที่สนใจในการ วาดภาพของมหาวิทยาลัยหนิงโปกับมหาวิทยาลัยเจียงโจว จะมี ใครบ้างที่ไม่รู้จักนักวาดระดับเทพอย่างฉินโจวในตำนานอีก
แต่ว่าตอนนี้ ฉินโจวไม่ได้อยู่กับชมรมวาดภาพเมษาแล้ว แต่กลับ เข้าร่วมกับซูเล่ยแทนงั้นเหรอ ?
นี่ไม่ใช่การแข่งขันธรรมดา แต่กลับกลายเป็นเหมือนการแข่ง เพื่อหาบอลเข้าประตูตัวเองงั้นเหรอ ?
เพียงแต่ว่า ถ้าเทียบที่ทำงานของซูเล่ยกับชมรมวาดภาพเมษา อะไรนั่น ความสามารถและโอกาสในการพัฒนาก็ต่างกันอยู่มาก
คนมีความสามารถอย่างฉินโจว เข้าร่วมกับซูเล่ยก็ไม่เลวเลยทีเดียว
คําถามที่กู้อานหยานถามนั้น ก็เห็นคำถามเดียวกับที่ทุกคนอยาก
จะถาม
ตอนนี้ พวกเขาแต่ละคนต่างจ้องฉินโจว เพื่อรอคําตอบสุดท้าย ของเขา
ฉินโจวมองแววตาของพวกเขา แต่กลับไม่พูดออกมาสัก ประโยชน์เลย
เพียงแต่จู่ๆ เขาก็ยื่นมือออกมา เพื่อโอบเอวของซูเล่ย !
เขาโอบซูเล่ย ! เขา……กับซูเลียเป็นอะไรกันแน่ ?
คาดไม่ถึงเลย แต่ว่ากลับเป็นเรื่องจริงอย่างว่าไม่ได้ !
ฉินโจวกับซูเล่ยคบกัน ! ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรออกมา เลย แต่ว่าก็เห็นได้ชัดอยู่แล้ว
ฉินโจวไม่สนใจแววตาของคนอื่นอีก พลางโอบซูเล่ย ก่อนจะ เดินขึ้นไปบนที่นั่งของคนดู
การลงสีในวันนี้ ซูเล่ยไม่ต้องเข้าร่วม เธอแค่ดูการแข่งขันก็พอแล้ว
ทั้งสองคนเดินขึ้นไปนั่งตรงที่นั่งของผู้ชมท่ามกลางแววตาที่ แปลกตาและตกใจในเวลาเดียวกัน
ด้านหลัง มีพนักงานหลายคนตามมาติดๆ เหมือนกับว่าเมื่อราชินี กับผู้ชายของเธอมาอยู่ด้วยกัน ก็จะได้รับการดูแลและปกป้อง
ภาพที่เห็นนี้ ยังต้องการค่าอธิบายอะไรอีก ?
มันไม่จําเป็นเลยแม้แต่นิดเดียว
หลิววางกับเสี่ยวหมี่ผลุบตาลงด้วยความโศกเศร้า กู้อานหยาน หายใจออกยาวๆ ก่อนจะตบบ่าของทั้งสองคน
“ทุกคนมีความต้องของตัวเอง ไม่ต้องคิดแล้ว ใจเย็นๆ สงบลง หน่อย แล้วไปทำการแข่งให้เต็มที่”
เธอจับไหล่ของซูเสี่ยวหมี่เองไว้ ก่อนจะพูดอย่างตั้งใจ “คุณจะ ต้องนิ่งกว่านี้นะ อย่าคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ทุกปัญหามีทางออก เสมอ เข้าใจไหม ? ”
เสี่ยวหมี่ก๋ามือแน่น ก่อนจะหายใจเข้าลึกๆ และพยักหน้าอย่างเต็มแรง
“ฉันรู้ ฉันจะไม่ทําให้คุณผิดหวัง และจะไม่ให้คนอื่นมาหัวเราะ เยาะเราได้ ! ”
เธอกวางสายตาไปมองฉันโจวที่นั่งอยู่บนที่นั่งฝั่งคนดู แต่อีก ฝ่ายไม่ได้มองเธอแม้แต่น้อย
แต่ว่าเธอยังคงกัดฟันเอาไว้ ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “พวก เราชมรมวาดภาพเมษา จะไม่มีทางแพ้เด็ดขาด ! พวกเราทำได้ แน่นอน ! ”
“ดังนั้น จะไปตกใจกลัวอะไรล่ะ ? พยายามทำให้ดีที่สุดก็พอ
กู้อานหยามผลักเธอเบาๆ “ไปกันเถอะ หยาง กำลังรอคุณอยู่
ซูเสี่ยวหมี่ทําได้แค่พยายามจัดการกับอารมณ์ของตัวเอง และ เดินไปกับหยาง เพื่อตามเห้อหลิงจือไปลงชื่อ
กู้อานหยานกลับมานั่งดู ด้านซ้ายเป็นคนของทีมซูเล่ย เธอเลือก ที่จะเดินไปนั่งฝั่งขวาแทน
มู่เทียนโย่วนั่งอยู่ข้างกายเธอ
เห้อหลิงจ๋อกับหลิวซ่างเองก็กลับมาที่นี่แล้ว ก่อนจะนั่งอยู่แถว เดียวกัน
“กฎการแข่งขันของวันพรุ่งนี้ยังไม่ออกมาอีกเหรอ ? ” กู้อานห
ยานถาม
“ยังเลย” เห้อหลิงจือไร้ความหวัง “กฎการแข่งขันในครั้งนี้ค่อน ข้างจะปิดเป็นความลับ ฉันสงสัยว่าเดี๋ยวก็คงจะประกาศเอง”
“ไม่เป็นไร แต่ถึงอย่างไรทุกคนก็ใช้กฎแบบเดียวกัน ไม่กลัว หรอก”
แววตาของอานหยาน ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปทางฝั่งซ้ายของ
คนดู
ฉินโจวกับซูเล่ยนั่งอยู่ด้วยกัน พลางมองไปทางสนามแข่งขัน
ด้านล่าง
เขาดูไม่ได้แปลกตาไปจากปกติเลย ยังคงไร้อารมณ์ และไม่ได้ พูดเก่งเหมือนเคย
ซูเลียมีการวิเคราะห์เหตุการณ์ด้านล่างบ้าง เขาเองก็พยักหน้า เพื่อสื่อว่าเขากำลังฟังอยู่
“ถ้าเกิดว่าเป็นการเลือกของเขาเอง ถ้าอย่างนั้น ในฐานะที่เป็น หัวหน้าทีม อันที่จริงคุณควรจะดีใจกับเขาด้วยนะ
มู่เทียนโย่วก้มหน้ามองอานหยาน คำพูดที่เหมาะสมและอ่อน หวานแบบนี้ เขาไม่เคยพูดมาก่อนเลย
เพียงแต่ว่าครั้งนี้ มันมีเหตุผลเหลือเกิน
กู้อานหยานยิ้มบางๆ ก่อนจะพยักหน้า “ได้ ฉันจะยินดีกับเขา” แต่ก็หวังว่า เขาจะไม่ได้มองคนผิดไป
การแข่งขันในช่วงบ่ายยังคงดุเดือดเหมือนเคง ในตอนแรก อารมณ์ของซูเสี่ยวหมี่ไม่ค่อยนิ่งเท่าไหร่ แต่เมื่อผ่านไปราวๆ ครึ่ง ชั่วโมง เธอก็เริ่มเข้าสู่สภาวะปกติ
ภาพวาดหกสิบช่อง ซูเสี่ยวหมี่กับหยางอีใช้เวลาจนวินาที สุดท้าย ถึงจะทำเสร็จ
ตอนที่กลับมาทางฝั่งของคนดูนั้น ซูเสี่ยวหมี่มือเท้าเย็นไปหมด แต่ว่าหน้าผากกลับมีเหงื่อออกเต็มไปหมด
“ฉันเครียดมากจริงๆ” ในที่สุด ก็หายใจยาวๆ มันดูตึงเครียดมาก ที่สุด !
“ทางคณะกรรมการบอกว่า เดี๋ยวจะประกาศผลแล้ว อีกสักพักเรา ค่อยไป
เมื่อเห้อหลิงจือไปฟังข่าว ก็รีบกลับมาบอกทุกคน
ซูเสี่ยวหมี่กับหยางอีเองมานั่งลงอยู่ตรงฝั่งของคนดู กู้อานห ยานจึงพูดว่า “ฉันจะไปเอาน้ำให้พวกคุณนะ
มู่เทียนโย่วไม่ได้พูดอะไรสักอย่าง ก่อนจะเดินตามเธอไป
การรอคอย มันมักจะยาวนานเสมอ เมื่อผลคะแนนกำลังจะออก มา แน่นอนว่าจะต้องมีการปรึกษากันก่อน
ดังนั้น เวลาประมาณยี่สิบสามสิบนาทีนั้น มันไม่มีทางเป็นไปได้
มีบางคนทนรอไม่ไหว เลยออกจากสนามไปก่อน
ตอนที่กู้อานหยานกับมู่เทียนโย่วหยิบน้ำสองแพ็คกลับมา ก็ได้ เจอกับซูเล่ยพอดี
“พวกคุณได้เข้ารอบตัดสินแน่นอน กลับไปรอก็ไม่มีผลอะไร หรอก”
ซูเลียคล้องแขนของฉันโจว พลางมองอานหยาน แล้วยิ้มก่อน
จะพูดไปด้วย
“คุณชูเชื่อมั่นในผลงานของพวกเราขนาดนั้นเลยเหรอ ? ” กู้
อานหยานยิ้มขึ้น
ริมฝีปากของซูเล่ยนั้นยิ้มมุมปากขึ้น และมองผู้ชายที่อยู่ข้างกาย
“ไม่ ฉันเชื่อในตัวเขา
มันเป็นงานวาดของทานเทียน ขอเพียงแค่พวกเขาทำจนเสร็จ ได้ แล้วทำไมจะผ่านเกณฑ์ได้ล่ะ ?
ในด้านของวงการการวาดการ์ตูน เธอยังไม่เคยเห็นใครที่เก่ง กว่าหานเทียนเลย
เพียงแต่ว่าตอนนี้ หานเทียนกลับมาอยู่ข้างกายเธอแล้ว ความ สำเร็จของชมรมวาดภาพเมษา ก็จบลงตรงช่วงบ่ายนี้แล้ว
“พรุ่งนี้เป็นการแข่งขันของทีม คุณกู้ คุณมีนักวาดหลักไหม ? ถ้า เกิดว่าไม่มีล่ะก็ ฉันให้คุณยืมได้นะ”
เธอยิ้มพลางพูดออกมา โดยที่ไม่มีความเย้ยหยันแดกดันเลย มัน มีแต่ความจริงใจทั้งนั้น
“คุณ อยากจะให้ฉันยืมเหรอ ? ” พูดตามตรง ฝั่งของอานห ยานก็ขาดนักวาดไปจริงๆ
“ได้สิ ขอแค่คุณกู้ยอมเชื่อคำพูดของฉัน”
“งั้นให้ฉันยืมตัวฉินโจว ได้ไหม ? เดี๋ยวแข่งเสร็จ ฉันจะคืนให้
กู้อานหยานนั้นพูดด้วยความจริงจัง ดูแล้วไม่มีความล้อเล่นอยู่
เลย
ซูเล่ยมีสีหน้าจริงจังเคร่งขรึมขึ้นมา ต่อจากนั้น ก็พูดต่อว่า “เขา ยังไม่ได้เซ็นชื่อกับพวกเรา ยังไม่นับว่าเป็นคนของที่ทำงานฉัน หรอก”
แล้วอย่างไรล่ะ กู้อานหยานอยากจะยืมตัวหานเทียน มันเป็นไป ไม่ได้หรอก เธอเองก็ไม่อยากจะกลืนน้ำลายตัวเอง ว่าพูดแล้ว
“ขอโทษด้วยนะคุณกู้ หรือไม่ คุณก็เลือกอีกสักคนสิ ? ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ฉันยังมีเรื่องที่ต้องทำอีก ขอโทษด้วยนะ
กู้อานหยานมองฉินโจวอยู่สักครู่ ก่อนจะยิ้มเบาๆ แล้วเดินจากไป
ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้ยิ้มด้วยความสบายใจ ถึงแม้ว่าซูเล่ยจะมี ความแปลกใจอยู่บ้าง แต่กลับไม่ได้สนใจอะไรมาก
คุณนายในอนาคตของตระกูลกู้ บางที เบื้องหลังอาจจะมีใคร ช่วยอยู่อีกก็ได้
ขอเพียงแค่เธอเต็มใจที่จะจ่ายเงินไป ทำไมจะเอานักวาดกลับมา
ไม่ได้ล่ะ ?
เพียงแต่ว่า เป้าหมายของการแข่งขันในครั้งนี้เป็นนักศึกษาของ เมืองเป่ยหลิง
เมื่อดูในแวดวงของนักเรียนในเมืองเป่ยหลิง แล้วเป็นนักวาดที่ ไม่มีชื่อเสียงอะไรเลย เธอก็ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย
“พรุ่งนี้ต้องให้ฉันลงแข่งด้วยไหม ? ” หลังจากที่กู้อานหยานออกไปแล้ว ฉินโจวก็ถามซูเลีย
“ไม่ต้องหรอก” ซูเล่ยมองท้องฟ้าที่อยู่ข้างหน้า ก่อนจะยิ้มมุม ปากขึ้นด้วยความมั่นใจ
ขอเพียงแค่หานเทียนไม่เข้าร่วม ทีมนี้ เธอก็ไม่ได้อยู่ในสายตา
ของตัวเองเลย
“คุณนั่งในฝั่งของคนดูก็พอ แล้วดูว่าฉันจะจะคว้ามันมาได้ อย่างไร”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
