บทที่198 กู้อานหยาน ฉันจะฆ่าเธอให้ตาย !
บทที่198 กู้อานหยาน ฉันจะฆ่าเธอให้ตาย !
กู้เวยจือรู้อยู่แล้ว ว่าตัวเองไม่ควรจะเกาต่อไป
ถ้าไม่อย่างนั้น คางที่ยังมีแผลไม่หายดี แต่หน้ากลับจะพังไป ด้วยน้ำมือของตัวเองแล้ว
แต่ว่า มันคันมากจริงๆ คันจนเธออยากจะร้องไห้เลยล่ะ !
นังแพศยากู้อานหยาน ! ควรตายๆ ไปซะ!
“โอ๊ะ ! คุณกู้ หยุดเกาได้แล้ว ! ” ลูกไม้ถูกดึงลงมา พลันเผยคาง ที่ยังมีรอยแดงออกมาให้เห็นแล้ว
ตากล้องถ่ายทอดสดไม่ระวัง พลางแพลนกล้องไปที่ใบหน้าขอ งกู้เวยจ๋อ
จากนั้น รอยแดงของแผลของเธอ ก็ถูกแสดงอยู่บนหน้าจอใหญ่ ยักษ์
“อย่าถ่าย ! อย่าถ่าย ! ”
กู้เวยจ๊อตกใจจนรีบยกมือขึ้นมา ปิดคางของตัวเอง
ตากล้องถึงจะรู้ตัว จนรีบแพลนกล้องไปทางอื่น แต่ว่าสิ่งที่ถ่ายไปเมื่อครู่ ยังอ่อนอยู่บนอินเทอร์เน็ต เพราะนี่คือ การถ่ายทอดสด ! โดยที่ไม่มีทางดึงกลับมาได้เลย !
“ให้ตายเถอะ ! ทำไมเธอน่าเกลียดขนาดนั้น ? ”
“ที่แท้ก็หน้าตาน่าเกลียดไปแล้ว ไม่น่าล่ะถึงได้ใส่เสื้อผ้าแปลกๆ แบบนี้”
“ฉันยังคิดว่าเป็นสาวสวยอยู่เลย คิดไม่ถึงเลย ว่าจะเป็นแบบสวย แต่ภายนอกข้างในเน่าไปหมดแล้ว ! ”
“น่ารังเกียจจังเลย เนื้อเน่าเมื่อสักครู่น่ะ พวกคุณเห็นกันหมดเลย ใช่ไหม ? ”
“หยุดพูดเถอะ ข้าวเที่ยงที่กินเข้าไปมันจะอ้วกออกมาแล้ว ตอน เช้าที่ฉันเห็นเธอยังคิดจินตนาการถึงความสวยงามอยู่เลย
“คุณจินตนาการกับผู้หญิงน่าเกลียดแบบนี้เหรอ…..แหวะ ! น่า สะอิดสะเอียนจังเลย”
ผู้ชมต่างคุยกันซุบซิบนินทา และเสียงของผู้คนส่วนใหญ่ ต่าง กำลังหัวเราะเยาะกู้เวยคือ
กู้เวย อโกรธจนอยากจะร้องไห้ออกมา ถงถงเลยรีบยืนขวางอยู่ ด้านหน้าเธอ “คุณกู้ คุณ….…….
“ฉันจะกลับแล้ว งานตัดสินเนี่ย คุณมาทำเถอะ ! ”
กู้เวยจือรีบลุกพรวดขึ้นมา ก่อนจะก้มหน้าลงเพื่อปิดคางของตัว เอง ก่อนจะกัดฟันพูด “ยังไงก็อย่าให้ทีมของอานหยานผ่านไป ได้นะ ไม่อย่างนั้น ปัญญาหาจะตกอยู่คุณ ! ”
“แต่ว่า…… ถงถงนั้นหนักใจเป็นอย่างมาก
นอกจากว่าทีมของพวกเธอทำออกมาได้ไม่ดี ถ้าไม่อย่างนั้น เธอคนเดียวจะไปมีความสามารถขนาด ที่จะทำให้ทีมทั้งทีมนั้น ตกรอบได้อย่างไร ?
สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ กรรมการหลักในวันนี้ไม่ใช่พวกเขา แต่ เป็นฝั่งบริษัทเจียงซื่อกรุ๊ป
หรือว่า จะต้องไปผูกสัมพันธ์กับบริษัทเคียงของ ??
เวยอกลับไม่ได้สนใจเธอแล้ว ตอนที่ ออกไป พอเงยหน้าขึ้น ก็เห็นกู้อานหยานที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งของผู้ชม
กู้อานหยานเองก็กำลังมองเธอ ก่อนจะยิ้มมุมปากเล็กน้อย และ
เต็มไปด้วยความสุข
มันเป็นความเย้ยหยันแบบหนึ่ง
กู้เวยจ๋อเลยกัดฟันพลางกำมือเอาไว้แน่น
กู้อานหยาน คุณกล้าให้ฉันหายไปต่อหน้าต่อตาคนอื่น ! ฉันจะ
ไม่ปล่อยคุณไป ! ฉันจะไม่ยอมปล่อยคุณไปอย่างแน่นอน !
เธอจะต้องตาย ! ต้องทำให้เธอตายอย่างแน่นอน !
กู้เวยจือเดินไปแล้ว จากนั้นรอยยิ้มของกู้อานหยานถึงจะค่อยๆ
จางหายไป
ซูเสี่ยวหมี่ที่นั่งอยู่ข้างๆ เองก็มองตามไป
จนกระทั่งกู้เวยจ๋อเดินออกไปจริงๆ เธอเลยตบหน้าอกตัวเอง เบาๆ เพื่อเรียกขวัญของตัวเองกลับมา
“คิดไม่ถึงเลยว่าจะน่าเกลียดขนาดนี้ มันเกินจินตนาการเหลือเกิน”
กู้อานหยานไม่ได้พูดอะไรต่อไป เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่เธอตั้งใจ จะให้มันเกิดขึ้น
สำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง มันโหดร้ายมากเกินไป
แต่ทว่า ถ้าเกิดว่าเป้าหมายเป็นกู้เวยจือ งั้นไม่ว่าเธอจะทำอะไร ก็ ยังวัดเป็นความโหดร้ายไม่ได้เลย
“พอเถอะ เรามาดูกันว่าฉินโจวจะแข่งกันอย่างไรดีกว่า” เธอพูด “อือ” ซูเสี่ยวหมี่จ้องคนข้างล่าง การแข่งขันกำลังจะเริ่มขึ้น ทุกคนกำลังจะเริ่มจริงจังขึ้นมาแล้ว หวังว่าฉันโจวจะสามารถคุมและทำออกมาให้ดีที่สุด !
แต่ว่าแววตาของกู้อานหยานกลับมองลงไปด้านล่าง ทางด้าน ของกรรมการ
เจียงนานไม่ได้มาด้วย อันที่จริงการตัดสินแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องให้คุณชายรองตระกูลเจียงเข้ามาตัดสินเองก็ได้
ไม่มา ถึงจะดูปกติ
จากนั้นเธอจึงผลุบสายตาลง ก่อนจะมองที่ฉินโจวอีกรอบ กู้อาน หยานพยายามจะทำอารมณ์ให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ฉินโจว ต้องพยายามอย่างแน่นอน
เพียงไม่นานหลังจากที่พิธีกรอธิบายกฎเกณฑ์เรียบร้อย การ แข่งขันก็จะเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
ทุกคนปลอดล็อกหน้าจอ และบทร่างที่ถูกนักเขียนเขียนขึ้นเมื่อ เช้า ก็ปรากฏอยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ในตอนนี้ด้วย
อันที่จริง บทที่ถูกเขียนขึ้นของแต่ละคนก็ไม่ได้มีความต่างกัน
มาก
บทที่ถูกนักเขียนเขียนขึ้นมาในตอนเช้า ทุกกลุ่มก็ถ่ายรูปจากบน หน้าจอมาแล้ว เพื่อให้คนวาดได้มีโอกาสในการคิดเอาไว้ก่อนจะ ลงมือจริง
แน่นอนว่าฉินโจวเองก็เห็นบทที่กู้อานหยานเขียนเอาไว้แล้วด้วย เช่นกัน
ดังนั้น เมื่อหน้าจอคอมพิวเตอร์ถูกปลดล็อก ก็ไม่ต้องคิดอะไร มาก ก่อนจะรีบเริ่มวาดตารางช่องการ์ตูน และหยิบบอร์ดวาดภาพ ขึ้นมา ก่อนจะเริ่มใช้ปากกาวาดขึ้นมา
เริ่มวาดสตอรี่บอร์ดก่อน
ปากกาที่อยู่ในมือเขานั้นมันเหมือนมีชีวิตขึ้นมา เมื่อวาดสตอรี่ บอร์ดออกมา เขาวาดได้โดยไม่ต้องแก้เลยแม้แต่เส้นเดียว
เร็ว แม่นยำ รุนแรง ! มันนับเป็นสไตล์การวาดของฉินโจว
เพียงแต่ว่า ทุกคนต่างพบว่า หลังจากที่เวลาผ่านไปราวๆ หนึ่ง ชั่วโมง เรื่องที่กู้อานหยานแต่งขึ้นมาในตอนเช้านั้น ฉินโจวเพิ่งจะ ร่างไปได้เพียงครึ่งเดียว
มันยังไม่พอจริงๆ ด้วย ถ้าเกิดวาดด้วยความเร็วแบบนี้ไม่มีทาง ท่าทันอย่างแน่นอน !
เพราะต้องรู้ก่อนว่า ถ้าวาดสตอรี่บอร์ดเสร็จแล้ว ยังต้องเติมเส้น
รายละเอียดต่างๆ มากมาย
ถ้าเกิดว่าพยายามจะวาดแบบส่งๆ ไป บางทีมันก็อาจจะพอรับได้ แต่ว่าเพื่อนที่จะมาตัดเส้นในวันพรุ่งนี้ จะร้องร้องไห้แน่นอน
อีกอย่าง แค่วาดสตอรี่บอร์ดกับเส้นคร่าวๆ ถ้าเกิดว่าวาดออกมา ไม่ละเอียดมากพอ การแข่งขันในวันนี้ก็อาจจะไม่ได้เข้ารอบต่อ ไป
“ฉันบอกไปแล้ว ว่านักเรียนที่ชื่อกู้อานหยานเมื่อช่วงเช้าน่ะ เขียนออกมาเห็นแก่ตัวเกินไป ไม่สนใจคนอื่นในทีมเลย”
ถงถงหันไปมองเวินซี เธอยิ้มพลางพูดว่า “เด็กน้อยคนนั้น ทำ ทุกอย่างเพื่อตัวเองโดยที่ไม่ได้สนใจคนในทีมเลย”
เวินซีไม่ได้พูดอะไร และก็ไม่ได้ทีท่าทีจะตอบกลับมาเลย ราวกับ ว่าไม่รู้ว่าถงถงกำลังพูดกับตัวเองอยู่
ถงถงขมวดคิ้วมาชนกัน ด้วยความไม่ค่อยพอใจ
เพียงแต่ว่า เธอรับผิดชอบกู้เวยจืออยู่ และต้องทำให้ชมรมวาด ภาพเมษาไม่สามารถผ่านไปได้
ดังนั้น ถึงแม้ว่าเวินซีจะไม่มีมารยาทสักแค่ไหน แต่ความสัมพันธ์ ครั้งนี้ ก็ต้องพยายามสานสัมพันธ์ให้สำเร็จ
“เรื่องมันซับซ้อนมากเกินไป ดูๆ ไปแล้ว นักเรียนของชมรมวาดภาพเมษาคนนี้คงจะวาดไม่เสร็จ
ครั้งนี้ ถงถงเรียกชื่อของเขาออกมา “คุณเวินซี คุณว่าจริง ไหม ? “
เมื่อถูกเรียกชื่อ เวินซีถึงจะหันมายิ้มให้เธออย่างมีมารยาท
แน่นอนว่าถงถงไม่สามารถทำเฉยได้ เธอจึงรีบพูดต่อ “วันนี้ตอน บ่ายจะมีเพียงหกในแปดทีมที่จะได้เข้ารอบ ชมรมวาดภาพเมษา จะต้องโดนตัดออกก่อนเลย”
เมื่อพูดไป ก็คาดว่าจะเอาชื่อของชมรมวาดภาพเมษามากากบาท เอาไว้ก่อนเลย
เงิน ขมวดคิ้วมาชนกัน พลางก้มหน้ามองเธอ ด้วยท่าทีไม่เห็น
ด้วย
“การแข่งขันยังไม่จบ จะมาตัดสินหักคะแนนได้อย่างไร ? คุณ เป็นตัวแทนมาจากที่ไหนกัน ? ”
“วันนี้พวกเราบริษัทเจียงซื่อกรุ๊ปเป็นคณะกรรมการหลัก การ แข่งขันจะต้องจัดขึ้นอย่างยุติธรรมที่สุด พฤติกรรมของคุณมันไม่ยุติธรรมเลย
“ฉัน…” ถงถงอึ้งไปชั่วขณะ เพราะคิดไม่ถึงเลยว่าสิ่งที่บริษัท เจียงชื่อกรุ๊ปพูดออกมา จะไม่ไว้หน้ากันแบบนี้ !
“ฉันเป็นตัวแทนจากบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป” เธอมีสีหน้าจริงจังขึ้น
บริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป มีอำนาจมากกว่าบริษัทเจียงซื่อกรุ๊ปด้วยซ้ำ เขา จะไม่ให้เกียรติกันหน่อยเหรอ ?
“บริษัทมู่ชื่อกรุ๊ปมีกรรมการที่ไม่เป็นมืออาชีพขนาดนี้เลยเหรอ”
เวินซีบ่นพึมพำ ด้วยท่าที่ไม่เห็นด้วย “หวังว่าคุณจะตัดสินอย่าง เป็นธรรม ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันจะร้องเรียนให้บริษัทปูซื่อกรุ๊ปเปลี่ยน คน”
“คุณ……….” ถงถงจ้องเขา จนเกือบจะอดไม่ได้ที่จะระเบิดอารมณ์ ออกมา
ทำไมเขาถึงไม่มีความอดทนมากขนาดนี้ ! การพูดกับผู้หญิงคน หนึ่งอย่างไม่มีทารยาทขนาดนี้ มันจะมากเกินไปแล้ว !
เวินซีไม่ได้สนใจเธออีก พลางใจจดใจจ่อกับผู้เข้าแข่งขัน
นักวาดที่เป็นตำนาน เก่งมากจริงๆ แค่มือเพียงคู่เดียวมันมีมูลค่า อย่างมาก
ชมรมวาดภาพเมษาสามารถมีนักวาดที่เก่งกาจขนาดนั้น ถือว่า
โชคดีมากเลย
เพียงแต่ว่า เรื่องที่กู้อานหยานเขียนขึ้นมานั้น มันวุ่นวายและซับ ซ้อนมากเกินไป ความยากมันเลยเกินความสามารถของคนปกติ เกินไปหน่อย
ครั้งนี้ เกรงว่านักวาดระดับเทพคงจะทำให้ทันตามเวลาได้ยาก
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
