บทที่155 ถ้าคุณต้องการ ฉันก็จะไม่ ห้าม

บทที่155 ถ้าคุณต้องการ ฉันก็จะไม่ ห้าม

กู้อานหยานไม่ได้มองฉินอี้กับกู้เวยจี ออีก พลางเดินไปทางโถงรับแขก

“คุณไม่สามารถขวางคุณชายใหญ่ ได้ หรอก เขายุ่งมาก” กู้เวยจ่ออยากจะมา ขวางเอาไว้

ฉัน พูด : “คุณชายน้อยเชิญให้คุณผู้ หญิงมา ไม่ถือว่าเป้นการขัดขวางหรอก”

“อ๋อ ! “กู้เวยจ๋อตอบเบาๆ พลางถามขึ้น อีก : “คุณชายใหญ่มู่หาเธอทำไม ?”

ฉินอี้คิดว่าคำถามนี้มันแปลกไปหน่อย เพราะพวกเขาเป็นคู่หมั้นกัน การหาคุณผู้ หญิงก็ไม่น่าใช่เรื่องแปลกอะไร ?

แต่ทว่า เมื่ออยู่ต่อหน้ากู้เวยจือ เขา ถือว่าอดทนเป็นอย่างมาก

“มันเป็นเรื่องของคุณชายน้อยกับคุณผู้ หญิง ฉันเองก็ไม่แน่ใจ

กู้เวยจือไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะพอจะรู้ อยู่ ว่าคำถามของตัวเองมันเกินหน้าที่ ของเขาไป

ฉินอี้เห็นสีหน้าของเธอไม่ค่อยดี เลยคิด ว่าเพราะเธอเพิ่งโดนกู้อานหยานโมโหใส่ เลยลำบากใจ

เขาพูดปลอบใจ : “คุณชายน้อยบอก ว่าต่อจากนี้มีเรื่องอะไร ก็ไปหาเขาได้ “จริงเหรอ ? ” กู้เวยจ่อเซอไพรส์ “งัน ฉันสามารถบอกคนอื่น ว่าเขาเป็นพี่ชาย ของฉันได้ไหม ? ”

พี่น้องอะไรนั้น ถึงแม้ว่าไม่ใช่สิ่งที่เธอ ต้องการ

แต่ทว่า คุณชายใหญ่มู่ยังคู่หมั้น แล้ว ก่อนที่คู่หมั้นจะหายไป สามารถมาเป้น น้องสาวของคุณชายใหญ่ได้ มันก็เป็น เรื่องที่ดีมากแล้ว

ฉินอี้พยักหน้า : “ได้เลย”

เมื่อเป็นแบบนี้ สําหรับคุณชายน้อย ก็น่า จะดูแลผู้หญิงคนนี้ได้

กู้เวยจือเพียงพอใจ

เธอมองฉินอี้ พลางยิ้มอย่างอ่อน หวาน : “ขอบคุณ ที่ช่วยฉัน ถ้าเกิดว่า คุณไม่มา กู้อานหยา…….

เธอก้มหน้าลง ก่อนจะขบริมฝีปากโดยที่ ไม่ได้พูดอะไร

ไม่ การไม่พูดนี้ ทําให้คนคิดอะไรไปได้ ไกลกว่าเดิม

เหมือนกับว่า ปกติที่เธออยู่ในตระกูลกู้ เธอเอาแต่ถูกกู้อานหยานแกล้งอะไรแบบ นั้น

ผู้หญิงคนนี้ ครั้งที่แล้วที่ถูกคุณชายน้อย ตบทตระกูลกู้ อันที่จริงฉินอี้เองก็อยู่ใน เหตุการณ์ด้วย

ตอนนั้นคิดว่า เธอนั้นไร้เดียงสาจริงๆ

เมื่อมาเห็นท่าทีของเธอตอนนี้อีก ยัง สงสารเธอจับใจ

เขาถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะพูดอย่าง ตั้งใจ : “ต่อจากนี้ จะไม่มีใครมากลั่น แกล้งคุณได้อีก”

“อือ” กู้เวยจือพยักหน้า ใบหน้านั้นเต็ม ไปด้วยรอยยิ้ม

รอยยิ้มที่ดูอ่อนหวานเหลือเกิน ยิ่งอยู่ ภายใต้แสงแดดที่ทอแสงลงมา มันยิ่งดู สวยเกินบรรยายเลยล่ะ

ในตอนนั้นเอง ขนาดฉินอี้ยังมองจนค้าง ไปเลย

กู้เวยจือรู้ว่าตัวเองสวยขนาดไหน และรู้ ว่าแววตาของผู้ชายนั้นหมายถึงอะไร

แต่เธอแกล้งทำเป็นไม่เห็นอะไร พลาง เดินเข้าใกล้ฉินอี้ ไม่ว่าจะเป็นท่าทางหรือ น้ำเสียง มันดูอ่อนหวานไปหมด

“ขอบคุณที่คุณช่วยเมื่อครู่จริงๆ นะคะ ต่อจากนี้ถ้าเกิดว่ามีเรื่องอะไร ฉันมาหา คุณได้ไหม ? ”

“แน่ แน่นอนครับ” ฉินอี้รีบถอยออกห่าง เพื่อรักษาระยะห่างจากเธอ

แต่ที่เดินเข้าใกล้เมื่อสักครู่ มันทำให้เขา หายใจหายคอแทบไม่ทันเลยทีเดียว

ความหอมหวานบนเรือนร่างและท่าที ของเธอ มันถูกเขาจดจำเอาไว้ในจิตใจ แล้ว

เมื่อเห็นว่าเขาหน้าแดงก่ำ กู้เวยจือก็รู้ แล้วว่าเป้าหมายของตัวเองสำเร็จ เลยยิ้ม ให้เขาไปอีกหนึ่งที งั้น ฉันสามารถเดินดูรอบๆ ห้องพักว่าง เจียงเก๋อหน่อยได้ไหม ? ”

“คุณก็เหมือนน้องสาวของคุณชายน้อย ต่อจากนี้สามารถเข้าออกห้องพักว่าง เจียงเก๋อได้ทุกเมื่อ จะไม่มีใครมาขวาง คุณอีก”

“ขอบคุณนะ”

กู้เวยจ่อหันหลัง ก่อนจะเดินไปทางด้าน หลัง

รอยยิ้มที่สวยงามนั้น ขณะที่เธอหันหลัง ไป มันเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มหยิ่งทระนงขึ้น มา

หลังจากที่ได้รับความสนใจจากคุณชาย ใหญ่มู่ ชีวิตก็ดีขึ้นทันตาเห็นเลย ความรู้สึกแบบนี้ มันดีเสียจริง !

ยังดีที่ท้ายที่สุดก็เอาตัวอย่างเลือดของ กู้อานหยานมาได้ เมื่อเอาไปตรวจสอบ ถึงได้รู้ ว่าเธอมีสายเลือดของคุณท่าน หญิงจริงๆ ด้วย

ถ้าไม่อย่างนั้น เธอคงจะไม่มีแผนการที่ เสี่ยงขนาดนี้ได้ ให้เย่สุ่ยซิงแสดงละคร ต่อหน้าคุณท่านหญิงได้ขนาดนั้นหรอก

คุณท่านหญิงแก่มากแล้วจริงๆ ไม่เพียง แค่ป่วยอย่างหนัก แต่ยังแก่จนแยกแยะ อะไรไม่ออกแล้ว

ขอเพียงแค่คุณท่านหญิงคิดว่าตัวเอง เป็นหลานของเธอ ด้วยนิสัยที่มู่บ้านเป่ย ต่อคุณท่านหญิงนั้น เขาคงไม่มีทาง ปล่อยสายเลือดเดียวของคุณท่านหญิง ไป สายเลือดแท้ๆ เพียงคนเดียวนั้น ตอนนี้ กลายเป็นเธอแล้ว

ชีวิต มันดีจริงๆ

ขณะที่กู้อานหยานเดินเข้าไปในห้อง อ่านหนังสือ มู่ล้านเป่ยกำลังทำงานอยู่

เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้ อันที่จริงความ หงุดหงิดที่มีอยู่เล็กน้อย ก็ดีขึ้นบ้าง

เขาพูดว่า : “มาส

สมุดที่มีรูปแบบร่างของเขาอยู่ เป็นแผน ของสวนข้างหลังบ้านพักตากอากาศ

เขาให้คนออกแบบมาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ

วันนี้เพิ่งจะเอามาส่ง ตอนแรกที่คิดว่าจะกลับไปที่บ้านพัก ตากอากาศ แล้วค่อยให้ผู้หญิงคนนี้ดู แต่ ไม่รู้ว่าทำไม เพื่อให้เธอได้เห็นเร็วขึ้น เลยให้หลีเย่ไปพามา

มู่จ้านเป่ยไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในอารมณ์ ไหน เลยรอไปนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว

เพียงแค่คิด หลังจากที่ผู้หญิงคนนี้ไป ถึงที่หอพักแล้ว คงจะไม่เต็มใจที่จะมา เช่นเดียวกัน

ราวกับว่าเขา…….มีเวลาหลายวันแล้ว ที่

ไม่ได้เจอเธอ

กู้อานหยานเดินมาอยู่ข้างๆ เขา โดยที่ ไม่ได้ดูรูปในสมุดนั้นเลย เธอเอาแต่มอง หน้าด้านข้างของเขา

หลังจากที่อยู่สวนใกล้ๆ ห้องด้านหลัง ของตระกูลมู่เมื่อครั้งที่แล้ว และหลังจาก ที่ถูกเขาเห็นตัวเองอยู่กับมู่เจ๋อหนาน พวกเขาก็ไม่ได้เจอกันอีก

เธอเองก็อยากจะหลบหน้าไปสักระยะ หนึ่ง ตัวเธอเองอารมณ์ไม่ดี ก็ยิ่งไม่อยาก จะกลับไปเจอกับความโกรธเคืองของเขา

ที่ย้ายไปที่หอพัก อันที่จริง ก็เพื่ออยาก จะหลบหน้าด้วย

ครั้งนี้ก็เพราะเขาให้หลีเย่พาเธอมา ตอนแรกก็คิดอยู่ ว่าอยากจะอธิบายเรื่อง ในวันนั้นให้ชัดเจน

แต่เธอคิดไม่ถึงเลย ว่าเมื่อมาถึงก็จะ ได้ยินข่าวฉาวที่ทำให้อารมณ์ไม่ดี : เขา ยอมรับกู้เวยจือเป็นเหมือนกับน้องสาว แล้ว “เธอ ไม่โอเค” กู้อานหยานมีสีหน้า จริงจัง ก่อนที่มู่บ้านเป่ยจะอ้าปาก ก็พูด ด้วยน้ำเสียงจริงจัง : “คุณจะเอาผู้หญิง คนไหนก็ได้ ฉันจะไม่ขวาง แต่ว่า กู้ เวยจือน่ะไม่ได้หรอก ! ”

จะเอาผู้หญิงคนไหน เธอก็จะไม่ห้ามนั้น เหรอ ?

มู่จ้านเป่ยตาเฉียบคม พลางย้ายจาก หนังสือ มามองที่ใบหน้าของเธอ

คำพูดนี้ มันทำให้ความใจดีของเขาเมื่อ สักครู่ หายวับไปกับตา

“คุณให้ฉันไปเอาผู้หญิงคนอื่นงั้นเห รอ ? ” เขาหรี่ตามอง

กู้อานหยานรู้ว่าเขาไม่พอใจ แต่ตอนนี้ คนที่มีความสัมพันธ์พี่น้องนั้น คือเขา ! เขามีสิทธิ์อะไรมาไม่พอใจ ?

หึ ฐานะสูงส่ง เกินเอื้อม ก็คิดว่าเชิดได้ แล้วเหรอ ?

“กู้เวยจือจิตใจโหดร้าย ไม่เหมือนกับ ภาพลักษณ์ที่ดูอ่อนโยนแบบนั้น ! ”

“แล้วยังไงล่ะ ? ” มู่บ้านเป่ยปล่อยเมาส์ พลางไขว่ห้างด้วยขายาวทั้งสองข้าง ก่อนจะมองเธอ

แต่ดูเหมือนว่าเขา จะไม่ได้สนใจสิ่งที่ เธอพูดเลย

ในทางกลับกัน ดูเหมือนจะขัดขืนด้วย

“ฉันรู้ว่าเธอสวย แต่ว่าเธอไม่ใช่คนดี อะไร ถึงจะอยากได้ผู้หญิง ก็ต้องตาสว่าง แล้วหาคนดีๆ หน่อย

“เช่นอะไร ? ” พูดมาอยู่ได้ว่าเขาจะหาผู้ หญิง แต่ตอนนี้ เขาหาผู้หญิงแบบไหนได้ กันนะ ?

เรื่องของเธอกับมู่เจ๋อหนานเมื่อครั้งที่ แล้ว ตอนนั้นเขาโกรธ แต่เมื่อกลับมาคิด ดูดีๆ ก็รู้ว่าไม่ใช่ความผิดของเธอ

ด้วยนิสัยของมู่เจ๋อหนาน จะมายั่วโมโห เขาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

แต่เขาคิดไม่ถึงเลย ว่าที่แยกจากกันไป หลายวันมานี้ เธอมาก็พูดว่าเขาจะไปหา ผู้หญิงงั้นเหรอ ?

“คนนิสัยดีๆ หน่อย เช่น คุณเหรอ ? คำพูดของผู้ชายคนนี้ที่มีอารมณ์ปนอยู่ ด้วย กู้อานหยานกลับได้ฟังก็โมโหขึ้นมา

ในใจของเขา ตัวเองกับผู้หญิงเหล่านั้น มันสามารถเอามาโต้แย้งกันได้จริงๆ เห รอ ?

ฉากที่ชาติที่แล้วตายอย่าทรมาน มัน กลับย้อนเข้ามาในหัว

เธอเคยพูดอะไรไป ?

ก่อนตาย เธอบอกกับตัวเอง ถ้าเกิดว่า ชาติหน้ามีจริง จะไม่รักชายคนนี้อีกเด็ด ขาด

แต่ตอนนี้เธอ กำลังทำอะไร ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ