บทที่143 ทำไมถึงมาวุ่นวายกับฉัน
บทที่143 ทำไมถึงมาวุ่นวายกับฉัน
“ขอโทษค่ะ…. ” อานหยานจับจมูกที่ ถูกชน ก่อนจะรีบถอยออก
แต่กลับเพราะว่าถอยหลังเร็วเกินไป เท้าเลยเหยียบถูกอะไรก็ไม่รู้ จึงยืนไม่นิ่ง จนแทบจะล้มลงไป
“ระวัง” ผู้ชายคนนั้นยื่นมือออกมา ก่อน จะประคองเธอเอาไว้
“ขอบคุณค่ะ” กู้อานหยานแทบจะยืนให้ มั่นไม่ได้ ก่อนจะเงยหน้ามองเขา
จากนั้น แววตาก็มีแต่ความระมัดระวังตัว “นี่คุณ คุณ….. หลังมือของเธอเจ็บเล็กน้อย เมื่อพลิก มือขึ้นมาดู ก็พบว่าหลังมือของตัวเองถูก เจาะเลือด
ถึงแม้ว่าแผลจะไม่ได้ใหญ่มาก แต่ว่า ก็ เจ็บอยู่มาก
แววตาของเจียงนานมองหลังมือของ เธอ พลางขมวดคิ้วเป็นปม “ฉันทำให้คุณ เจ็บเหรอ ? ขอโทษครับ ! ”
“ฉันไม่ระวังเอง เลยชนกระดุมของคุณ กู้อานหยานมองกระดุมของเขา
เสื้อของเจียงนาน แค่มองก็รู้ว่าราคาไม่ ถูกเลย กระดุมทุกเม็ดถูกแกะสลักอย่าง ปราณีต
เจียงนานก็มองกระดมของตัวเอง ก่อน จะพูด “ดูๆ ไปแล้ว จากนี้จะไม่เอาของ แบบนี้ มาทำให้คนอื่นเจ็บได้แล้ว”
เขาหยิบกระดาษทิชชูออกมา แล้วจับ มือของกู้อานหยาน ก่อนจะเช็ดเลือดจาก หลังมือของเธอให้
กู้อานหยานกลับรีบดึงมือของตัวเอง กลับ เมื่อมองแววตาของเขา ยังคงมี ความระมัดระวังตัวเองอยู่
เจียงนานกลับยิ้มพลางพูด “อย่างน้อย ฉันก็ไม่มีความลับอะไรต่อเกี่ยวกับการ รู้จักของฉันกับคู่หมั้นของคุณใช่ไหม ล่ะ ? ”
เรื่องนี้ มันเป็นเรื่องจริง
อันที่จริงกู้อานหยานเองก็ไม่รู้ว่าทำไม ถึงได้ระวังกับทุกคน ทั้งๆ ที่ทุกคนไม่ได้ หาอะไรด้วยชา
เธอเพียงแค่รู้สึกไป ว่าต้องเคลียร์ความ สัมพันธ์กับกับคุณชายใหญ่
“เอาแบบนี้ได้ไหม คุณคิดเสียว่าฉันเป็น แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ฉันทำให้คุณเจ็บ ฉันจะเลี้ยงข้าวคุณเป็นการ ตอบแทนได้ไหม ? ”
“ไม่ต้องหรอก ฉันเพิ่งจะกินมา” กู้อานห ยานยังคงปฏิเสธ
“งั้น คุณทำให้กระดุมฉันสกปรก ถ้ามา เลี้ยงข้าวฉันเป็นการชดเชยได้ไหม ? ” เจียงนานเปลี่ยนวิธีพูด
“ทำไมต้องมากินข้าวกับฉันด้วย ? “กู้ อานหยานมองกระดุมเสื้อของเขา มันมี คราบเลือดติดจริงๆ ด้วย “ไม่มีอะไร แค่อยากจะกินข้าวกับคุณ
“แต่ฉันไม่อยาก”
“งั้นฉันจะหาโอกาส มากินข้าวกับคุณ จนกว่าคุณจะยอม
“คุณ…. กู้อานหยานจ้องเขา เพราะไม่ เคยเจอใครหน้าด้านขนาดนี้
เจียงนานยิ้มบางๆ รอยยิ้มบางๆ ที่เกิด ขึ้นจากเขา ไม่พูดไม่ได้เลย ว่ามันดูดีมาก จริงๆ
แต่เมื่อคิดได้ว่าเขากับคุณชายใหญ่มู่ รู้จักกัน ถึงจะดูดีแค่ไหน กู้อานหยานก็ ไม่มีทางมอง
“ไปเถอะ ฉันหิวแล้ว” เจียงนานเดินผ่าน เธอไป ก่อนจะนำหน้าเธอ
กระดาษทิชชูที่เคยใช้แล้ว ถูกเขาโยน ลงไปในถังขยะข้างๆ
กู้อานหยานไม่เต็มใจจะไป เธอยังคงยืน อยู่ที่เดิม ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย
“เธออยู่ที่มหาวิทยาลัยหนิงโปห้องหนึ่ง แปดศูนย์หนึ่งใช่ไหม ? ถ้าคุณไม่ตอบ ตกลงไปกินข้าวกับฉัน ครั้งหน้าฉันจะไป หาเธอที่โรงเรียนเลย”
“คุณ…..….. นี่มันโรคจิตชัดๆ !
เจียงนานกลับยิ้มเบาๆ พลางหันกลับมา มองเธอ รอยยิ้มอ่อนๆ นั้น มันทำให้วิว ต่างๆ มันดูจืดไปเลย
ผู้หญิงที่เดินผ่านไปมา ไม่มีใครไม่มอง เขา มองกันจนวิญญาณแทบจะหลุด
กู้อานหยานไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไม ผู้ชายคนนี้ต้องมายุ่งกับตัวเอง ?
“ฉันหิวมากจริงๆ กระเพาะฉันไม่ดี ถ้า เกิดว่าไม่กินข้าวตามเวลามันจะปวดท้อง มาก คุณมากินข้าวเป็นเพื่อนฉันได้ ไหม ? ”
คำขอแบบนั้น ราวกับว่า แฟนหนุ่มกำลัง ขอแฟนสาวของตัวเอง
หญิงที่เดินผ่านไปมาจ้องกู้อานหยาน เมื่อเห็นท่าทีเย็นชาของเธอ เลยใจอ่อน อยากจะเดินไปกินข้าวกับหนุ่มหล่อคน นั้นแทนเลยทีเดียว
เขาก็พูดแล้วว่าถ้าไม่กินข้าวตามเวลา กระเพาะจะไม่ดี แล้วเธอจะไปปฏิเสธได้ อย่างไร ?
กู้อานหยานหลับตา ก่อนจะหายใจเข้า ลึกๆ เพื่อเอาความอึดอัดใจกดลงไป
เธอมองเจียงนาน ก่อนจะพูดด้วยน้ำ เสียงเย็นชา “ฉันมีเวลาจำกัดนะ”
“วางใจเถอะ กินข้าวไม่นานหรอก” เจียง นานยิ้ม ฝ่ายหญิงแทบบ้า
ทำไมผู้ชายที่หล่อขนาดนี้ ถึงยังได้มี รอยยิ้มที่หล่อขนาดนี้อีก ?
เพียงแค่เขายิ้ม ดอกไม้แถวๆ นั้นมัน แทบจะร่วงโรยลงไป
ถ้าเกิดเขายิ้มอีกครั้ง ท้องฟ้าคงจะ เปลี่ยนสี สวยจนแทบจะไม่อยากจะ เชื่อ ! ผู้ชายคนนี้ หล่อมากจริงๆ หล่อจนทำให้ รู้สึกสงสารจับใจ !
พวกเขาเข้าไปในร้านอาหารใกล้ๆ เป็น กู้อานหยานเองที่เลือกร้านอาหาร
หลังจากเดินเข้าไปแล้ว รอยยิ้มที่มุม ปากของเจียงนานก็หายไป
ร้านอาหารมันเล็กมาก ไม่มีห้องรับรอง แถมตอนนี้เป็นเวลาเร่งรีบ ยังมีคนรออยู่ อีกสองโต๊ะ
กู้อานหยานกำลังมองเขาที่ไม่ได้ยิ้มอีก กลับรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
“ฉันชอบอาหารของร้านนี้ ถ้าเกิดว่าคุณ ไม่ชอบ ไม่ต้องกินอาหารมื้อนี้แล้วก็ได้ คุณเองไปกินเองที่ร้านอื่น ดีกว่าไหม ? ” เจียงนานปรายตามองเธอ ผู้หญิงคนนี้ ตั้งใจนี่หน่า
เขาพูดเบาๆ “ไม่เป็นไร ฉันแค่ไม่เคย กินอาหารในร้านแบบนี้ ได้มาชิมบ้างก็ดี
“แต่ว่า มันมีแต่คนแย่งโต๊ะกันรวมไปถึง ถ้วยชามตะเกียบโต๊ะเก้าอี้อะไร ก็ไม่ค่อย สะอาดนะ”
“ไม่สะอาด คุณก็ยังกินเหรอ ? ” เจียง นานขมวดคิ้ว
แค่นึกถึงของมันๆ ก็รู้สึกไม่ดีต่อ กระเพาะแล้ว
“ฉันอะไรก็ได้ ฉันชินแล้ว ฉันแค่กลัวว่า แบรนด์เนมของคุณ ถ้าถูกน้ำมัน เงินหลัก แสนมันจะหายไปในพริบตา” คำพูดของกู้อานหยานก็เพื่อทำให้เจียง นานกินไม่ลง แต่คิดไม่ถึงเลย ว่าคน ข้างๆ เมื่อได้ยินว่าเขาใส่เสื้อผ้าหลักแสน ก็เริ่มเดินออกห่าง เพราะกลัวว่าตัวเองจะ ทำให้เสื้อผ้าของเขาสกปรก
เถ้าแก่เองก็ตกใจ พลางรีบเอาผ้าขนหนู มาเช็ดมือมันๆ
เมื่อมองคนที่อยู่รอบๆ ตัว พอดีว่าเพิ่งจะ มีคนกินเสร็จแล้วออกไป เถ้าแก่เลยรีบ เดินเข้าไป เช็ดตะเก็บข้าวของให้สะอาด
“คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง นั่งตรงนี้ได้ ไหม ? ” เถ้าแก่พูดอย่างระวัง
เจียงนานขมวดคิ้วเป็นปมเบาๆ แต่ก็ยัง คงไม่เดินออก กู้อานหยานเองกลับนั่งลง ตรงเก้าอี้แล้ว แล้วมองเขา “เป็นอย่างไรบ้าง ? กินไหม ? ถ้าไม่กิน ก็ไปเถอะ”
“ทำไมไม่กินล่ะ ? ” เจียงนานเดินมา แต่ แววตากลับจับจ้องอยู่ตรงโต๊ะ
ถึงแม้ว่าเมื่อครู่เถ้าแก่จะเช็ดอย่างตั้งใจ แล้ว แต่ว่า โต๊ะมันก็ยังมีคราบมันๆ อยู่ดี
แถมเก้าอี้ ก็ยังมีความรับวาวของ น้ำมัน………
“เก้าอี้ไม่สกปรก มันไม่สกปรกจริงๆ มัน แค่เก่าไปหน่อย”
เถ้าแก่เดินมา ก่อนจะใช้ผ้าขนหนูเช็ด เก้าอี้ให้เขา พลางผายมือให้เขาดู
“คุณผู้ชายดูสิ เก้าอี้มันไม่สกปรกแล้ว จริงๆ” กู้อานหยานรู้สึกเห็นใจต่อความ ระมัดระวังของเถ้าแก่ คิดๆ ดู ต้องพูดกับ เขาว่าไม่งั้นก็เปลี่ยนที่เถอะ อย่าให้ เถ้าแก่ต้องลำบากเลย
ไม่คิดเลยว่า เจียงนานกลับนั่งลงไป แล้ว พลางมองเธอก่อนจะพูดว่า “ฉัน ไม่ใช่ไม่ชอบที่นี่ คุณมาสั่งอาหารเถอะ”
กู้อานหยานมองเขา ก่อนจะมองเถ้าแก่
อีก
เถ้าแก่ยังคงยืนอยู่ข้างๆ เพราะกลัวว่า จะบริการไม่ดี
ร้านเล็กๆ แบบนี้ ไม่กล้ามีเรื่องวุ่นวาย กับคนรวยๆ แน่นอน เพราะการทำธุรกิจ คงไม่ง่ายเลย
“เถ้าแก่ เอาอาหารที่คุณทำอร่อยที่สุด มาเถอะ ยิ่งเร็วยิ่งดี”
ถึงอย่างไรเมื่อครู่ก็กินไม่อิ่ม เพราะเพิ่ง กินไปแค่กินเดียว ก็ถูกกู้เวยจื่อทำให้กิน ไม่ลงแล้ว
ตอนนี้ เธอเองก็หิว
“ได้เลย เดี๋ยวจะเอามาเสิร์ฟนะครับ” เถ้าแก่ตอบรับ ก่อนจะรีบจดให้
กู้อานหยานมองเจียงนาน “ขอเหตุผล หน่อยได้ไหม ? ทำไมต้องมาวุ่นวายกับ ฉัน ? อยากจะทำอะไรกันแน่ ? ”
“ไม่รู้” เจียงนานปรายตามอง และสบตา กับเธอพอดี
ทั้งสองคนนั่งลงด้วยกัน ถึงจะรู้ว่าผู้ หญิงคนนี้เตี้ยจริงๆ เลย “หึ” เขายิ้มบางๆ ราวกับว่าคิดเหตุผล ไม่ออก ทําไมเขาถึงได้ชอบคนตัวจ้อย แบบคุณได้นะ ? ”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
