บทที่137 ฉันจะไม่มีลูกกับคุณ

บทที่137 ฉันจะไม่มีลูกกับคุณ คืนนี้เป็นวันหายนะจริงๆเหรอ ?

กู้อานหยานที่ไม่ง่ายเลยจะเก็บของ ใบหน้าดูเสียใจ ทนไม่ไหวออกแรงถีบ ประตูห้อง

เธอลืมไปว่าตอนนี้สวมรองเท้าแตะ เท้า นี้ เตะโดยตรงไปที่นิ้วเท้า เจ็บ !

“คุณผู้หญิง เป็นอะไรไป ? “ฉินอี้เข้ามา ช่วยย้ายของ มองเท้าของเธอ หน้าก็ ตะลึง

เตะประต ? มีอะไรไม่พอใจเขาหรือ เปล่า ?

“คุณผู้หญิง ผมจะช่วยคุณย้ายของไป ไม่ต้องกังวลนะครับ”

ฉินอี้ที่ไม่เคยเป็นผู้ช่วย กลัวตัวเองจะ แสดงออกไม่ดี รีบหยิบของทุกอย่างขึ้น มา

ครั้งเดียว ก็เอาของใช้ประจำวันของเธอ เก็บออกมา ย้ายไปอย่างสะอาด

“คุณผู้หญิง ชุดของคุณ เดี๋ยวจะมีคน มาช่วยคุณเก็บ ไม่ต้องกังวล

กู้อานหยานไม่ได้กังวลจริงๆ กลับกัน เธอกลัวว่าทุกคนจะเก็บของของเธอดีไป ด้วยซ้ำ

ห้องของคุณชายใหญ่ม่อย่างน้อยก็มีถึง สามร้อยตารางวา อยากจะเพิ่มตู้เสื้อผ้า แค่ไหนก็ไม่ใช่ปัญหา

ถ้าหากเอาเสื้อผ้าทั้งหมดของเธอย้าย มาจริงๆ นี่หมายความว่าเวลาที่“อยู่กับ ผม”ยังอีกนานใช่ไหม ?

“คุณผู้หญิง ไปเถอะ”ฉินอี้พูดกับเธอ อย่างจริงใจ

กู้อานหยานถอนหายใจ กอดตุ๊กตาหมี ของเธอตัวเดียว ตามหลังเขาไป

มู่จ้านเป่ยไม่เคยรู้ ตอนดึกยัยนี่นอน จะ ต้องกอดตุ๊กตาด้วย

เธอไม่ใช่ว่าสิบแปดเต็มแล้วเหรอ ? ของสิ่งนี้ ไม่ใช่ว่าเด็กๆสองสามขวบชอบ กันหรอกเหรอ ? ตอนที่ถือโอกาสกู้อานหยานจัดของ ของตัวเอง เขาก็ค้นเน็ต

ตุ๊กตาคือสิ่งที่ปรารถนาของผู้หญิง แปด ปีขึ้นไปจนถึงแปดสิบ ต่างชอบตุ๊กตาทุก ชนิด

เป็นแบบนี้ไหม ?

“นี่คืออะไร ? “เห็นกู้อานหยานหยิบของ เล็กๆออกมา มู่บ้านเป่ยก็ถาม

ถึงแม้จะยังมีสีหน้านิ่งเรียบ แต่ก็ถาม จริงจัง

กู้อานหยานมองของในมือตัวเอง ทันใด นั้นหน้าก็แดง

ก็ไม่รู้ ทำไมคุณชายใหญ่มู่สนใจสิ่งนี้ แต่ นี่ต้องถามด้วยเหรอ ? ปากขยับ เธอพูดอย่างกระอักกระ อ่วม : “เอ่อ……ผ้าอนามัยแบบสอด

“คุณบาดเจ็บเหรอ ? “มู่บ้านเป่ยลุกขึ้น จากเก้าอี้

“……….อย่าเข้ามา ! ไม่ได้บาดเจ็บ ! “กู้ อานหยานรีบเอาผ้าอนามัยเก็บ

นี่ไม่ใช่ว่าช่วงนี้รู้สึกว่าประจำเดือนน่าจะ มา ก็เลยเตรียมไว้เหรอ ?

คุณชายใหญ่มู่เป็นอะไรไป จู่ๆแม้แต่ เรื่องนี้ก็มาถาม ?

ที่สำคัญก็คือ เขาไม่รู้จักผ้าอนามัยเห

รอ ?

ถึงแม้รูปร่างจะไม่ค่อยเหมือนกับผ้า อนามัยแบบเก่า แต่ก็ฮิตมาหลายปีแล้ว แค่เพราะว่าเมื่อก่อนตัวเองยังเป็นเด็ก สาว ไม่กล้าใช้มาตลอด

ตอนนี้……เห้อ ! ไม่ใช่เด็กสาวแล้ว ใช้ได้ ดังนั้น อยากจะลองดู

มู่จ้านเป่ยเห็นเธอท่าทางแปลกๆลับๆ ล่อๆ ก็ไม่ถามต่อ

จึงกลับไปนั่งที่เก้าอี้ แล้วหยิบโทรศัพท์ มาอีก หาอินเทอร์เน็ต

พอหา สีหน้าเขาก็อ่อนลงเล็กน้อย

ที่จริง คือของที่ผู้หญิงใช้เป็นพิเศษ ที่ ทุกเดือนจะมาหนึ่งครั้ง

พูดไป หลังจากที่ยัยนี่ทำกับเขา เหมือน ว่าก็ไม่เห็นว่าเธอเคยมา แม้แต่เวลาทาง สรีระของเธอเขาก็ไม่รู้ ถือว่าเข้าใจน้อยไปไหม ? ไม่น่าล่ะเจียง นานบอกว่าพวกเขามีระยะห่างเยอะไป

มู่จ้านเป่ยไอเบาๆหันหน้าไปมองทางนั้น กลับพยายามทำให้เสียงของตัวเองดู เยือกเย็นหน่อยๆ

“ใกล้มาแล้วใช่ไหม ? ”

“อะไรนะ ? ”กู้อานหยานที่ยังเก็บของ ยังไม่ได้สติมา ใครจะมา ?

มู่จ้านเป่ยเหล่มองเธอ เม้ปาก พูด : “ประจำเดือน

ที่เน็ตเรียกแบบนี้ ครั้งนี้ น่าจะไม่ได้ใช้ คำผิดแน่ๆ

กู้อานหยานตะลึงแป๊บหนึ่ง จากนั้นใน หัวกรีดร้อง หน้าก็ใกล้จะระเบิดจนแดง “ใกล้ ใกล้แล้ว”

“เมื่อไหร่ ? ”

เขาจะทำอะไร ? มีแผนอะไรอีก ?

หญิงสาวถูกถามก็ถอยหลังไป ห่างจาก เขามากขึ้น : “……..ประมาณสองสามวัน นี้ บางที…..อาจจะวันนี้ อาจจะพรุ่งนี้…..….. มะรืน…….

ประจำเดือนของเธอไม่ใช่ว่าตรงเสมอ มา แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่น่าเชื่อถือเกินไป ยัง ไงซะ ก็รอบยี่สิบแปดถึงสามสิบสองวัน

โดยทั่วไป ไม่เกินช่วงนี้

ดังนั้นสรุปว่า ก็ตรง แต่ว่า คุณชายใหญ่มู่ ทําไมต้องถาม พวกนี้ ? หรือว่า มีแผนอะไรร้ายๆอีก ?

ภาพที่พัวพันกัน เข้าไปในสมองทันที

หญิงสาวตัวสั่น ถอยหลังไปสองก้าวอีก ครั้ง

“คุณชายใหญ่มู่ เมื่อก่อนคุณเคยพูด จะ ไม่บังคับฉันทํา ……..เรื่องที่ฉันไม่ ยินยอม

คืนนี้เขาต้องการให้เธอย้ายไปอยู่กับ เขา ให้สัญญาเธอคำนี้

ไม่งั้น เธอก็ไม่ฟังเขาขนาดนี้หรอก พูด อะไรต้องปลูกฝัง ต่อหน้าคนตระกู ลมู่ ที่สําคัญที่สุดคืออย่าถูกจับได้ต่อหน้า คุณย่า สถานการณ์วันนี้ของคุณท่านหญิง อานหยานเข้าใจความรู้สึกเขามาก

ดังนั้น พอเขาบอกว่าจะไม่บังคับเธอ เธอก็ตอบตกลง

มู่บ้านเป่ยจ้องหน้าเล็กๆของเธอที่ดู ระวังตัว ใจก็โกรธขึ้นมา

“ในสายตาคุณ ผมก็เป็นคนแบบนี้ วัน ตั้งแต่เช้ายันดึกอยากบังคับให้คุณทำ เรื่องนั้น ? “

กู้อานหยานอยากออกแรงพยักหน้า จริงๆ บอกเขาเสียงดัง : ใช่ ! คุณน่ะ ใช่ !

แต่ ไม่มีความกล้านี้ เธอถอนหายใจ ทำเป็นหัวเราะ ชิลๆ : “ไม่ใช่ แค่ล้อเล่นเท่านั้น”

แต่ยังไม่เข้าใจ คุณชายใหญ่มู่จะเข้าใจ รอบเดือนของเธอไปทำไม ?

คงไม่ใช่………คุณท่านหญิง เลยอยาก มีลูกกับเธอ ?

“ไม่ ! “กู้อานหยากกลัวมากกับความ คิดในหัวของตัวเอง ! “คุณชายใหญ่มู่ ฉันไม่มีลูกกับคุณ !

ไม่ได้เด็ดขาด ! เธอยังเป็นนักเรียน เพิ่ง จะเข้าปีหนึ่ง ! จะได้อย่างไรล่ะ !

มู่จ้านเป่ยโกรธจนแทบจะระเบิดออก เพราะคำพูดของเธอ “ไม่มีกับผม แล้วคุณอยากมีกับใคร ? มู่ เทียนโย่ว ? ”

“มีความสัมพันธ์อะไรกับเทียนโย่ว ?”

ตอนนี้พูดเรื่องคลอดลูก เรื่องที่น่ากลัว สุดๆ ! ไม่ใช่ว่าเล่นดินโคลน กับใคร ก็ได้ไหม ?

“สรุปคือ ฉันไม่ต้องการมีลูกกับคุณ พูด อะไรก็ไม่ได้ทั้งนั้น ! ”

ถึงแม้เธอจะแคร์คุณท่านหญิงมาก อยากให้คุณท่านหญิงดีขึ้นมาก

แต่ ไม่ใช่ว่าต้องมีลูก ทําให้คุณท่าน หญิงมีความสุข

เธอทำไม่ได้ เธอเพิ่งสิบแปด เธอยังมี ชีวิตที่ดี……

มู่บ้านเป่ยรู้ว่าเธอเข้าใจผิด ถามช่วง เวลารอบเดือนของเธอเพราะอยากจะ เข้าใจเธออีกหน่อย ไม่ได้ต้องการบังคับ ให้เธอมีลูกอะไรเลย

แต่ คิดไม่ถึงยัยนี่จะปฏิเสธมีลูกกับเขา แบบนี้ !

ท่าทางของเธอ ทำให้เขาโกรธ!

“คุณคิดว่าใครก็สามารถท้องกับมู่บ้าน เป่ยได้เหรอ ? “เขาทำเสียงเย็นชา

คิดว่าคำน่าอายเหล่านี้ สามารถไว้หน้า ตัวเองได้แค่ไหน

คิดไม่ถึง ยัยนี่กลับถอนหายใจแรงๆ จน กระทั่ง ดอารมณ์ไม่แย่ “คุณชายใหญ่มู่ ตัวตนสูงส่ง แน่นอนว่า ต้องต้องการผู้หญิงที่เพียบพร้อมเหมือน กัน ถึงจะมีคุณสมบัติมีทายาทให้ตระกูลมู่ ของพวกคุณ”

คำนี้ ไม่ใช่ความโกรธ ตอนนี้ที่พูดออก มาจากปากเธอ ความรู้สึกวีนไม่มีเลยสัก นิด

“วางใจเถอะ แค่คุณหาผู้หญิงที่เหมาะ สมได้ ฉันจะรีบถอยไปทันที เติมเต็มให้ พวกคุณ”

ยังไงซะคิดไว้นานแล้ว อีกสองปีก็หย่า

งั้นถ้าภายในสองปี เขาเจอผู้หญิงที่ตัว เองชอบจริงๆ สัญญาพวกเขาก็จะยุติ ก่อน ไม่ใช่ว่าไม่ได้

ถึงความคิดนี้ทำให้หัวใจเธอหดหู่ แต่ ก้ อานหยานเตรียมใจไว้นานแล้ว

ดังนั้น ก็แค่หดหู่เล็กน้อย ไม่มีผลกระ ทบต่อเธอมากนัก

กลับเป็นมู่บ้านเป่ย ที่โกรธเธอจนออก

ไป

เธออยากไปจากเขาไวๆขนาดนี้เชียว ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ