บทที่133 เรียกเงิน ! เรียกเงินให้ เธอเข้าคุก !

บทที่133 เรียกเงิน ! เรียกเงินให้เธอ เข้าคุก !

วันนี้ซูเล่ยมาเพื่อบรรยาย

ดังนั้นต้องการให้ทุกชมรมการ์ตูน ส่ง คนไปฟังบรรยาย เพราะว่าซูเล่ยในฐานะ คนตัดสิน จะเข้าร่วมเทศกาลการ์ตูนอีก หนึ่งเดือน

ถึงแม้ซูเล่ยเป็นแค่นักเรียนของ มหาวิทยาลัยเจียงโจว แต่โลกการ์ตูน ของเมืองเป่ยหลิง เธอมีชื่อเสียงมาก

ในนัดวาดภาพที่อายุเท่ากัน คะแนน ของเธอกับทุกคนห่างกันค่อนข้างมาก แฟนคลับคนอื่นแค่ไม่กี่หมื่น หรือกี่แสน แต่เธอถึงล้านเลยทีเดียว

แน่นอน นี่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมที่ปกติ เธอเข้าร่วม

หลานสาวของซูหยาน ยังไงก็คือ ลูกสาวของตระกูลคนรวย บวกกับความ โปรดปรานของนายท่านใหญ่มู่ที่มาก ด้วยแล้ว

ทุกครั้งกิจกรรมที่เธอจัด ส่วนมากคือ ผู้คนมาเข้าร่วมด้วยเอง

“ที่จริงแล้ว ตัวตนของคุณยังเจ๋งกว่าเธอ อีก แค่คุณทำคะแนนออกมาสักหน่อย แล้วทิ้งชื่อคุณผู้หญิงของตระกูลมู่ การ เพิ่มจำนวนแผนคลับก็จะมากขึ้น”

ตอนที่เดินมาจากอาคารเรียนไปห้อง ประชุม ซูเสี่ยวหมี่เอื้อมไปที่ข้างหูกู้อาน หยาน พูดกระซิบ

กู้อานหยานเหล่มองเธอ : “ความหมาย ของคุณ ให้ฉันทิ้งตัวตนคุณผู้หญิงของ ตระกูลมู่นี้ ก็จะไม่มีอะไรไม่สำเร็จ ? ”

“แน่นอนว่าไม่ได้หมายความอย่างนี้ ก็ แค่ ตกแต่งสิ่งที่สวยงามให้สวยงามยิ่ง ขึ้นไง”

กู้อานหยานไม่สนต่อไปอีก วันนี้ซูเสี่ยว หมี่อารมณ์ดี ตลอดทางเอาแต่ยิ้มๆขำๆ

เห็นเวลาบรรยายเหลือไม่มากแล้ว ซู เสี่ยวหมี่รีบวิ่งขึ้นไปที่บันไดภายนอกตึก อย่างว่องไว : “อานหยาน ฉันไปจองที่ นั่งก่อนนะ” กู้อานหยานอยากตามเข้าไป ยัยนั่นก็วิ่ง ไปซะเร็ว พริบตาเดียวก็ไม่เห็นร่างแล้ว

การบรรยายของซูเล่ย แน่นอนว่าดึงดูด คนจำนวนมาก มาถึงทีหลัง ไม่ ได้ที่นั่งดีๆแน่นอน

กู้อานหยานก็ได้แค่เพิ่มความเร็ว รีบเดิน ไปที่ห้องโถงของตึกประชุม

ในห้องโถงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องคาดไม่ถึง อะไร กลุ่มคนออเข้ามา เหมือนกำลังดู อะไรครึกครื้น

และก็ไม่รู้ว่าซูเสี่ยวหมี่ยัยนั่นเข้าไปหรือ ยัง แค่ไม่นาน ก็ไม่เห็นเงาแล้ว

กู้อานหยานอ้อมฝูงคนไป เตรียมเดินไป ที่ห้องประชุมรวมที่ใหญ่ที่สุดของอาคาร คาดไม่ถึง ออกมาไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเสียง ของซูเสี่ยวหมี่ : “ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ ขอโทษนะคะ”

กู้อานหยานตะลึง ตัวเองจึงเข้าไปใน กลุ่มคน

“คำขอโทษคำเดียว ก็สามารถทำเป็นไม่ เกิดอะไรขึ้นได้เหรอ ? ”

ผู้หญิงสองคนที่ถือรูปวาดใบหน้าไม่ พอใจ หนึ่งในนั้นพูดด้วยความโกรธ : “รู้ ไหมรูปนี้ คุณซูใช้เวลาและความอดทน แค่ไหนกว่าจะวาดออกมาได้ ? ”

ส่วนอีกคนก็หน้าแดง ใจร้อนสุดๆ : “นี่ คือผลงานของนิทรรศการการ์ตูนเดือน หน้า ตอนนี้คุณทำพังแล้ว พวกเราจะ อธิบายกับคุณซูยังไงล่ะ ? ” ซูเสี่ยวหมี่ร้อนใจจนเหงื่อออก อธิบาย เบาๆ : “ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะ อีกอย่าง เป็นพวกคุณที่ชนมาเอง…..

“งั้นคุณก็ไปให้คนของมหาวิทยาลัยเอา กล้องออกมา ดูสิว่าใครที่ชน !

ทั้งสองจ้องซูเสี่ยวหมี่ แทบจะเลียนทำ ตามแบบเธอ

“ตัวเองทำภาพของคุณซูพัง ยังจะกล้า ใส่ร้ายคนอื่นอีก ! ”

“นี่คือผลงานวาดจากมือ ไม่มีอันที่สอง แล้ว ว่ามา คุณจะชดใช้ยังไง ? ”

นักเรียนรอบๆได้ยิน ทันใดนั้นก็ค่อยๆ วิจารณ์ออกมา : “ทำด้วยมือ งั้นก็แย่ แล้ว” “ใช่ ไม่มีอันที่สอง ค่าเสียหายนี้มีจุด ประสงค์แน่นอน ซูเสี่ยวหมี่ ครั้งนี้ตาย แน่

“เกิดอะไรขึ้น ? “กู้อานหยานเบียดฝูง ชนเข้ามา

ได้ยินเสียงของกู้อานหยาน ทันใดนั้น เสี่ยวหมี่ก็เหมือนกับเจอคนมาช่วยชีวิต รีบเข้าไป

“อานหยาน ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ พวก เธอมาชนฉัน ฉันหลบแล้ว แต่หลบ ไม่ทัน”

ได้รับความเสียหายอย่างไม่คาดคิด จริงๆ เกินความคาดหมาย !

“เมื่อกี้คุณวิ่งซะเร็ว ยังจะบอกว่าเราชน อีก ? “หญิงสาวชี้ไปที่เธอ พูดด้วยความ โกรธ

กู้อานหยานได้แต่มองซูเสี่ยวหมี่

ซูเสี่ยวหมี่รีบอธิบาย : “ฉันเดินไป แต่ ฉันมองทางดี พวกเธอจู่ๆก็เข้ามาชนฉัน จริงๆ ฉันจะหลบยังหลบไม่ได้เลย”

“เกิดอะไรขึ้น ? ”ข้างนอกฝูงชน ก็มี เสียงดังขึ้นมาอีก

ทุกคนหันไปมอง ทันใดนั้นฝูงคนก็หลีก ทางให้ ให้พวกเขาเข้ามา

ซูเล่ยกับผู้ช่วยเขาเข้ามา ตอนนี้ เป็น ฉากดีๆแล้ว !

ซูเล่ยสวมเดรสธรรมดา ผมยาวถูกดึง ขึ้นไป ดูแพง ใจกว้าง สง่างาม เป็น ลูกสาวคนรวยที่สมบูรณ์แบบที่สุด

นี่ก็คือจิตรกรซูที่ว่ากัน ถึงคนจำนวน มากจะคุ้นเคยกับเธออย่างดี แต่ คนที่เคย เจอก็ไม่มาก

เจอครั้งนี้ ก็ต้องพูดออกมา มหาวิทยาลัยเจียงโจว เป็นสถานที่มีสาว สวยจริงๆ

ซูเล่ยเดินเข้ามา ผู้หญิงสองคนรีบ เข้าไป ใบหน้าโกระจัด : “คุณซู ผู้หญิง คนนั้น เธอชนภาพของคุณจนพัง”

ผู้หญิงอีกคนม้วนภาพออก จริงๆด้วย ภาพวาดที่ละเอียดสมบูรณ์แบบภาพนี้ ที่ มุมถูกฉีกออกเป็นรอยแตก

ถึงแตกไม่มาก แต่ว่า ภาพพังไปแล้ว ไม่ว่าระดับที่แตกมากแค่ไหน ก็ไม่ สามารถเอาไปร่วมงานได้อีก !

หมายความว่ารอยแตกเล็กๆนี้ ทำลาย ภาพวาดไปหมด !

สายตาของซูเล่ย จากที่ทั้งสองพูด มอง ไปที่ชูเสี่ยวหมี

ซูเสี่ยวหมี่ถูกท่าทางเดือดจัดของซูเล่ย ตกใจจนขี้ขลาดไปแล้ว โดนเธอมองแบบ นี้ ทันใดนั้นก็ตื่นตระหนก

แต่ เธอยังคงอธิบาย : “ไม่ใช่ฉันจริงๆ พวกเขามาชนฉันก่อน ฉันไม่ได้ตั้งใจ หลบแล้วด้วย”

ผู้ช่วยฟัง ทันใดนั้นก็โกรธ : “คุณรู้ไหม ภาพนี้สามารถขายในตลาดได้มากแค่ ไหน ? คุณชดใช้ไหว ? ” เงินไม่ใช่ปัญหา ทสาคญกคอ นิทรรศการการ์ตูนอีกหนึ่งเดือนจะทำ ไง ?

คุณหนูของพวกเขาตารางเต็ม จะเอา เวลามามากมายขนาดนี้มาจากไหน วาด อีกรอบ ?

พวกผู้หญิงจนๆนี่ มากเกินไปแล้ว จริงๆ !

“เลขาหาน ตอนนี้ทำยังไง ? จะฟ้อง เรียกเงินเธอไหม ? “ผู้หญิงที่ถือรูปถาม

“ฟ้อง ! อย่างน้อยก็ต้องให้เธอชดใช้ สองสามล้าน ชดใช้ให้ตายไปข้าง เลย ! “เลขาหานโกรธมาก

เธอเห็นกับตาว่าซูเล่ยทำรูปนี้สำเร็จ อย่างไร และก็เห็นกับตาว่าเธอเหนื่อย และยืนหยัดแค่ไหน

ทุกวันนี้ส่วนมากเป็นภาพวาดบน กระดาน เดิมทีภาพวาดด้วยมือที่ดีก็มีไม่ มาก ยิ่งอย่าไปพูดถึงโปสเตอร์ที่ใหญ่ ขนาดนี้

โปสเตอร์ที่วาดด้วยมือ รู้ไหมว่ามีมูลค่า แค่ไหน ?

จากชื่อเสียงของซูเล่ยตอนนี้ สองสาม ล้านคือการประเมิน !

เด็กน้อยพวกนี้ที่ไม่รู้อะไร มาทำลาย ภาพวาดได้ ไม่เรียกเงินให้เธอเข้าคุก เธอจะสบายใจได้ไง ?

“ฉันไม่ได้ชนจนพังจริง……… ก๋เสื้อกู้อานหยานแน่น “ซูเสี่ยวหมี่ ก๋าเสื้อกู้อานหยานแน่น

กู้อานหยานกลับพูด : “โอเค แจ้งความ เลย ให้คนของตารวจมาสืบ ”

“อานหยาน..

“ในเมื่อคุณมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ชนจน พัง งั้นก็แจ้งความ ส่งให้ตำรวจ เรื่องที่ไม่ ได้ทำ พวกเราไม่กลัว

กู้อานหยานตบไหล่เธอ

ซูเสี่ยวหมี่ยังตื่นตระหนกเล็กน้อย ถึงตัว เองจะไม่ได้ชน แต่เธอก็สัมผัสรูปนั้น จริงๆ

แค่สัมผัส น่าจะ………ปลีกตัวออกมาไม่ได้

สินะ ? ถ้าแจ้งความจริง ก็เหมือนกับรับผิดชอบ อุบัติเหตุที่คาดไม่ถึง เธอก็ต้องรับผิด ชอบด้วย ถึงตอนนั้น ก็ต้องชดเชยตาม สัดส่วน

ที่สำคัญคือ เธอไม่มีเงิน ถึงเป็นอานห ยาน ก็ไม่มีเงิน ทำไงดี ?

ผู้หญิงสองคนที่ส่องรูปได้ยินว่าจะแจ้ง ความ เหมือนจะโกรธมากกว่าเดิม

“คุณทำแบบนี้ ชื่อเสียงของคุณซูจะ ต้องเสียหายแน่ ถึงตอนนั้น แม้แต่ค่าเสีย หายพวกคุณก็ต้องชดใช้ ! ”

ซูเสี่ยวหมี่ฟัง ก็ไม่สบายใจยิ่งขึ้น

กู้อานหยานกลับพูดยิ้มๆเบาๆ : “ไม่ เป็นไร ฉันเชื่อ แค่บาทเดียวเสี่ยวหมี่ก็ไม่ ต้องจ่าย เพราะว่า รูปนี้ก่อนที่พวกคุณชน เสี่ยวหมี่ พังไปแล้ว”