บทที่115 ทําไมจํฉันไม่ได้

บทที่115 หาไมจําฉันไม่ได้

กู้อานหยานรู้ ใบหน้าตัวเองตอนนี้ กับ ใบหน้าที่ตกกระนั้น ไม่เหมือนเดิมจริงๆ

แต่ว่า มู่ล้านเป่ยจำเธอไม่ได้ พูดตรงๆ เธอผิดหวังเล็กน้อย

แต่ตอนนี้ คุณชายใหญ่ไปแล้ว ไม่ใช่ แค่เรื่องผิดหวังอย่างเดียว

ตอนนี้ หมดหวังแล้วจริงๆ !

มู่เจ๋อหนานก็ไม่รู้ว่าไอ้บ้ามู่บ้านเป่ยจะ ทำอะไรกันแน่

ด่าว่าบ้าไป เขาก็ก้มหน้าลงมองหญิง สาวบนเตียงอีกครั้ง เรื่องดีๆถูกตัดตอน ความร้อนใจเมื่อครู่ ในที่สุดก็คืนปกติขึ้นมาบ้าง : “คุณอยาก กลับไปกับผม ? ”

กู้อานหยานตาเป็นประกาย อ้า ปาก : “อือ..……….”

มู่เจ๋อหนานใจเย็นเล็กน้อย ตอนที่เธอ พูดกระซิบนั้น ทันใดนั้นก็ถูกมอดไหม้ ด้วยไฟ

“ไม่ได้ สิ่งเล็กๆน้อยๆนี้ของคุณดึงดูด เกินไป ผมรอไม่ไหวแล้ว”

กู้อานหยานเกือบจะโกรธจนอ้วกเป็น เลือด เธอไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ

แต่ว่า ร่างกายร้อนมาก สมองก็ร้อน ทั้ง ตัวร้อนมาก

U ฤทธิ์ยาที่ถูกมู่จ้านเป่ยตัดตอนไป ใกล้ จะออกมาอีกแล้ว เธอจับเสื้อผ้าที่ร่างกาย ไว้

สมองบอกตัวเองว่าต้องรักษากระโปรง นี้ไว้ดีๆ แต่ว่า การกระทำที่เธอทำ กลับจะ ฉีกกระโปรงไว้ ……

เดิมทีมู่เจ๋อหนานทนไม่ไหวแล้ว มอง เห็นการกระทำของยัยโง่ ไฟที่ถูกกดไว้ ก็ร้อนแรงขึ้นมาอีกครั้ง

รอไม่ได้ รอไม่ไหว ทนไม่ไหวแล้ว พา เธอกลับไปอีก เจ็บมากๆ

“ของเล็กๆน้อยๆ…….

แต่ตอนที่เขาจะพุ่งเข้าไป เงาดำสูงใหญ่ มาอีกครั้ง อยู่ที่เงาในสายตาของเขา ! เป็นเงาดำนี้อีกแล้ว ! หนาวเหน็บจน หายใจไม่ออก !

“มู่บ้านเป่ย คุณ ….

กู้อานหยานมึนหัว แค่รู้สึกว่าตัวเบา ถูก อุ้มขึ้นมา

มู่เจ๋อหนานหงุดหงิดแล้ว ! “มู่จ้านเป่ย ที่นี่คืองานประมูลของParadise Island ผู้หญิงคนนี้ผมประมูลมา ! ”

“คุณไม่รู้ว่าเธอคือใครเหรอ ? “มู่บ้าน เป่ยหรี่ตามอง สายตาที่โหดเหี้ยมมองไป ที่ร่างของกู้อานหยาน

มู่เจ๋อหนานโดนสายตานี้ทำให้หนาวไป ทั้งตัว แต่ ผู้หญิงคนนี้ …..อว่าเกี่ยวข้อ งกับมู่บ้านเป่ย ? สายตาของมู่บ้านเป่ย มองไปที่หน้าของ กู้อานหยานอีก

สะอาด ขาวซีด ละเอียดอ่อน สวยงาม ! ไม่มีกระเลย !

มู่เจ๋อหนานจำไม่ได้ ไม่แปลกใจสักนิด เพราะว่าเมื่อกี้ เขาเกือบจะพลาดแล้ว

เขาเกือบจะพลาดแล้ว !

ยัยโง่นี่ สรุปว่ามีอะไรมากแค่ไหนที่ ปิดบังเขา ?

อุ้มกู้อานหยานขึ้นมา มู่บ้านเป่ย หมุน ตัวออกไป

มู่เจ๋อหนานกระโดดลงจากเตียง พูด ด้วยความโกรธ : “เงินทองของผม ประมูลเธอมา คุณทำแบบนี้ คือทำลาย กฎของParadise Island !

มู่จ้านเป่ยไม่ได้พูด เท้าไม่หยุดเดิน

มู่เจ๋อหนานโกรธจนเดือดเป็นฟืนเป็น ไฟ : “คุณเอาตัวเธอไปแบบนี้ ขัดใจคน ของParadise Islandอีก พวกเขาไม่ให้ คุณทำผิดกฎแน่ ! ”

อำนาจในแวดวงธุรกิจของมู่บ้านเป่ย ใหญ่มาก แต่ สุดยอดอย่างไรก็แค่นัก ธุรกิจ

นักธุรกิจ ทำให้อำนาจมืดไม่พอใจ มี อย่างเดียวก็คือ ……ตาย !

“คุณ….. ”กู้อานหยานจับเสื้อมู่บ้านเป่ย ความทรงจำชาติที่แล้ว ทำให้เธอหนาว เย็นไปทั้งตัว Paradise Island ไม่สามารถผิดกฎได้ จริงๆ ตอนนี้ เธอคือคนที่มู่เจ๋อหนานซื้อ ไปแล้ว

จากกฎของParadise Island มู่บ้านเป่ย ทำแบบนี้ ทำลายกฎพวกเขาอย่างรุนแรง

ถึงเขาจะจ่ายมากแค่ไหน กลัวว่า ทำให้ความโกรธของเจ้านายParadise Islandเย็นลงไม่ได้

“คุณชายใหญ่…..…..

“คุณคิดว่าผมจะแคร์ ? “มู่บ้านเป่ยทำ เสียงเยือกเย็น เท้ายาว ออกไปจริงๆ

กัดปาก รู้อยู่แล้วว่าเขาอุ้มตัวเองไปแบบ นี้ จะต้องทำร้ายเขาแน่

แต่ว่า คำเมื่อกี้ของคุณชายใหญ่มู่ กลับ อบอุ่นเข้าไปในจิตใจของเธอทันที

อบอุ่นมาก หวานมาก ทำให้ประทับใจ จนเหมือนได้ทั้งตัวและหัวใจให้เขา ไป..….…….

“อือ…… ”เธอบิดตัวไปมา ไม่ใช่ว่าอยาก ให้ทั้งตัวและหัวใจให้เขาไป แต่เป็น ความต้องการจริงๆ

ร่างกายของเธอร้อน ใกล้จะระเบิด แล้ว !

“คุณชายน้อย ! ”

อบอุ่นเข้าไปในจิตใจของเธอทันที
เป็นไปได้ไง คุณชายน้อยไม่ได้มาหา คุณผู้หญิงเหรอ ?

“ลูกน้องที่พามาคืนนี้ไม่พอ ไป ! “มู่จ้าน เป่ยจากชายหาด ก้าวขึ้นเรืออย่างรวดเร็ว

หลีเย่รู้ ผู้หญิงคนนี้จะต้องเป็นสาวสวย ของงานประมูลคืนนี้ Paradise Islandแน่

ถึงแม้ไม่รู้ว่าทำไมคุณชายน้อยอุ้มหญิง สาวไป แต่ คุณชายน้อยทำขนาดนี้ ขัดใจ คนของParadise Islandไปแล้ว

เขารีบกระโดดขึ้นเรืออย่างไว พูดเสียง หม่น : “ไป ! ”

คืนนี้ได้รับข่าว ว่าParadise Islandมีผู้ หญิงที่ถูกประมูลสวยมาก พวกเขาก็มา ทันที ถึงแม้ตอนที่มาหลีเย่จะบอกแล้ว ให้ พวกเขารีบมา แต่สักพักหนึ่งแล้ว ก็ยังมา ไม่เยอะ

ไม่ไปตอนนี้ ถ้าบอดี้การ์ด ของParadise Islandตื่นตระหนก อยาก จะไปก็คงเป็นเรื่องลำบาก

แต่ว่า จะไปก็ไม่ยากจริงๆหรอก ยังไง ทีมกำลังหลักของParadise Island ก็ไม่ อยู่นี่

แต่ต่อไป………เย่กังวลจริงๆ

อยู่ดีๆ เพื่อช่วยผู้หญิงที่ดูแปลกๆ คุณชายน้อยจะขัดใจParadise Islandทำไม ?

เมื่อก่อนพวกเขา กับParadise Islandเสมอมาทำหน้าที่ใครหน้าที่มันไม่ ก้าวก่าย

หลีเย่ยอมรับว่าหญิงสาวคนนี้สวยมาก จริงๆ แต่คุณชายน้อยคือคนที่เห็นแล้ว อยากมีความสัมพันธ์ด้วยเหรอ ?

สาวสวยแบบไหน คุณชายน้อยไม่เคย

เจอ ?

คุ้มเหรอ ?

ไม่เข้าใจ หลีเย่รีบสตาร์ทเรือ เอา ความเร็วที่สุดออกไปจากเกาะที่ไร้ชื่อนี้

“มู่บ้านเป่ย ทำไม………..ฉันไม่ได้ ? ”

เสียงของหญิงสาวเบามาก พอออกไป ก็ถูกลมทะเลพัดมา

แต่น่าทึ่ง มู่บ้านเป่ยกลับได้ยินทุกคำ ชัดเจน

ยัยโง่นี่ ยังพัวพันกับเรื่องนี้อยู่อีก

เขาอุ้มเธอขึ้นมา ริมฝีปากบางอยู่ที่ข้าง หูเธอ พูดเสียงเบา : “คุณหวังว่าผมจะจำ คุณได้ ? ”

“คุณ…….”คาดหวังไหม ? เธอไม่รู้ แค่รู้ ว่า เขาจำตัวเองไม่ได้ เวลานั้น เธอหมด หวังจริงๆ

แต่ตอนนี้ ร่างกาย…….ร้อนมาก ! แม้แต่ ความคิดที่หมดหวังก็ไม่มี

“มู่บ้านเป่ย……”เธอพูดกระซิบ แล้วจึง ลุกตัวขึ้นทันที อยากจะประกบร่างกับเขา อย่างแนบชิด

เมื่อก็ยังรู้สีกหนาว แต่พอถูกเขาอุ้มขึ้น ในหัวก็เริ่มมึนอีก

เสื้อโค้ตบางๆของมู่จ้านเป่ยคลุมที่ตัว เธอ ปิดกระโปรงตัวนั้นที่แทบไม่ต่างอะไร กับไม่ใส่ และร่างกายเธอที่เล็กจิ๋วแต่ คลุมได้มิด

แต่หลังจากช่วงที่ยัยโง่นี่เงียบลง ก็เริ่ม บิดไปมาในอ้อมแขนเขา

“ขยับอีก ผมจะต้องการคุณแล้ว”เขาพูด เตือน

ใครจะรู้ ผู้หญิงในอ้อมแขนไม่ได้ถูก คุกคาม แต่ยื่นมือ โอบคอของเขาเอง

เธอลำบากจริงๆ ลำบากจนควบคุมไว้ไม่

ได้

ถ้าต้องเข้าใกล้ เธอยอมเข้าใกล้มู่บ้าน เป่ย ไม่ต้องถูกคนแบบบู่เจ๋อหนานแตะ ต้อง

ลมหายใจ ว้าวุ่นมาก อุณหภูมิร่างกาย ก็ ยังคงสูง

กู้อานหยานเงยหน้าขึ้น คิดไม่ถึงว่าตัว เองกับเขาจะใกล้กันขนาดนี้ เงยหน้าไป ก็สามารถจูบคางเขาได้แล้ว

“อื้อ….”มู่บ้านเป่ยที่ดูเย็นชา เพอร์เฟค จนไร้ที่ติในสายตาคนนอกเสมอมา มีตอ หนวด

แต่ว่า ตอหนวดแข็งๆวุ่นวายอยู่ที่หน้า เธอ ที่จริง……เซ็กซี่มาก

กู้อานหยานถอนหายใจเบาๆ สายตา พร่ามัว ในหัวกลับยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ช่วงที่เหม่อนั้นเอง ไม่รู้ว่าตรงหน้านี้คือ จริงหรือปลอม

รู้แค่ อยู่ข้างๆกายผู้ชายคนนี้ ความรู้สึก นั้น สวยงามมากจริงๆ ปลอดภัยมาก

เธอหลับตาลง ใช้แรงเล็กๆสุดท้ายนั่น ดึงเขามาที่ตัวเอง : “จ้านเป่ย ต้องการ ฉัน”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ