บทที่108 งั้นก็ทำให้พวกเขาไม่ต้องมี ชีวิตอยู่อีกต่อไป

บทที่108 งั้นก็ทำให้พวกเขาไม่ต้องมีชีวิต อยู่อีกต่อไป

“พ่อ คุณฟังฉันอธิบายก่อน มันไม่ใช่..………..

ตุ๊ดๆ……โทรศัพท์ถูกตัดอีกครั้ง

เย่ฟางฟางไม่ยอมแพ้ เธอพยายามโทร อีกหลายครั้ง แต่ตอนนี้ โทรศัพท์ถูกปิดไป แล้ว

พ่อ ทำไมใจร้ายขนาดนี้ ?

ในตอนแรกที่เธอกับมู่หมู่เซวียนคบกัน พ่อนั้นดีกับเธอมาก

แต่หลังจากนั้น ไม่รู้ว่าทำไมมู่หยู่เซวียน ถึงไม่เอาเธอแล้ว ท่าทีของพ่อจึงเปลี่ยนไป เป็นเย็นชา

วันนี้ เกิดเรื่องน่ากลัวขึ้นขนาดนี้ พ่อก็ไม่ รีบปลอบเธอ แต่กลับตัดความสัมพันธ์พ่อ ลูกกับเธอ !

ทำไมถึงทำแบบนี้กับเธอนะ ? ทำไม ?

เย่ฟางๆ เดินอยู่บนถนนใหญ่ โดยมีแต่ แววตาแปลกประหลาดของผู้คนจับจ้องมา ที่เธอ

เธอเอาแต่ก้มหน้าก้มตา ไม่กล้าเงยหน้า ขึ้นมา เพราะกลัวว่าคนอื่นจะจำเธอได้

weiboที่ถูกโพสต์ขึ้นในตอนแรกถูกลบไป แล้ว แต่ว่ารูปภาพและคลิปเหล่านั้น ถูกแชร์ ออกไปมากมาย เรื่องนี้ถูกแพร่ออกไปทั่วเมืองเป่งหลิง

ถึงแม้ว่าตระกูลเย่จะไม่ได้โหดร้ายมากแต่ ว่า ก็คือว่ามีหน้ามีตาในแวดวงธุรกิจใน เมืองเป่ยหลิง

เมื่อเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น พ่อของเธอเลยคิด ว่าภาพลักษณ์ถูกทำลายไปหมด การที่จะ ทอดทิ้งเธอก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

พ่อของเธอ เป็นคนเห็นแก่ผลประโยชน์ มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

ลูกสาวในสายตาของพ่อ ก็เป็นแค่เรื่องมือ ในหารแลกเปลี่ยนในวงการธุรกิจอยู่แล้ว

ดังนั้นหลังจากที่เธอเกาะมู่หญ่เซวียนได้ พ่อเลยดีใจมากถึงเพียงนั้น

ตอนนี้ เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ชายที่สูงส่ง ในวงการธุรกิจของเมืองเป่ยหลิงก็คงไม่มี ใครเอาเธอแล้ว

เมื่อพ่อคิดว่าเธอไม่มีค่าอะไรแล้ว เลยตัด ความสัมพันธ์ไปโดยปริยาย

จากนี้ ไม่ใช่แค่เธอไม่มีชื่อเสียง แต่การใช้ ชีวิตก็คงจะยากไปด้วย

เมื่อไม่มีเงินของตระกูลเย่ เธอจะอยู่ อย่างไร?

“นั่นมันคุณหญิงตระกูลเย่หรือเปล่า ? ”

“ใช่ เธอคือเย่ฟางฟาง ได้ยินว่าพ่อของ เธอลงข่าวแล้ว ว่าจะตัดความสัมพันธ์กับ เธอ”

“จริงด้วย อายุยังน้อยก็นอนกับผู้ชายมาก หน้าหลายตาแล้ว………นี่แหละนะ คนแบบนี้ พูดไปก็อายปาก เธอนี่ช่างกล้าจริงๆ ! ”

“น่าเสียดายจัง ฉันยังไม่ได้ดูให้ชัดๆ เลย ต้นขั้วคลิปก็ไม่มีแล้ว ที่มีอยู่ตอนนี้ก็ เซนเซอร์ออกจนหมด”

“อยากดูเหรอ ? ฉันบันทึกไว้หมดแล้ว เดี๋ยวส่งให้นะ เร่าร้อนมากเลยล่ะ…….

“ไม่ นั่นมันไม่ใช่ฉันนะ ! ”

เมื่อมีคำพูดต่างๆ นานา มากมาย เช่ฟาง ฟางก็ถึงกับต้องกุมขมับตัวเอง ราวกับเป็น คนบ้า

อย่าพูดถึงเรื่องเธอแบบนี้ อย่ามองเธอ ด้วยสายตาแบบนี้ ไม่เอา !

เธอวิ่งสุดแรงเกิด ก่อนจะหลบอยู่ในซอก ซอยแห่งหนึ่ง ในที่สุด เธอก็นึกถึงคนคนหนึ่งขึ้นมาได้ และน่าจะเป็นคนเดียวใจโลกที่สามารถ ช่วยเธอได้

“พี่ ฉันฟางฟางเองนะ………..ฉันควรทำ อย่างไรดี ? ฮือ…

ปลายสาย มีเสียงของกู้เวยจ่อดังขึ้นด้วย

ความรำคาญ

“หาเรื่องได้ขนาดนี้ จะทำอย่างไรได้อีก เล่า ? ชีวิตของเธอมันพังทลายแล้ว !

“พี่ พี่อย่าวางสายเลยนะ ฉัน…ฉันไม่มีวิธี อื่นแล้ว พ่อเองก็ตัดพ่อดัดลูกกับฉันไป แล้ว..…….

“ไม่ต้องร้องไห้ ถ้าร้องอีกฉันจะวางสาย นะ” กู้เวยจื่อเดือน เย่ฟางฟางรีบกัดฟัน ไม่กล้าร้องไห้ต่อไป

อีก

“พี่ ตอนนี้ฉันนึกหาวิธีไม่ออกจริงๆ พี่ต้อง ช่วยฉันนะ”

“ฉันจะช่วยได้อย่างไร ? ” กู้เวยจือบ่นพึม นําเล็กน้อย

“แต่ว่า ………..ฉันมากที่สุดเลยไม่ใช่เห รอ ? ฉัน…ฉันแก้แค้นกู้อานหยาน ก็ เพราะพี่เลยนะ ! ”

เย่ฟางฟางนั้นอึดอัดใจจริงๆ ทุกอย่างที่ เธอทำเพื่อพี่ พี่กลับลืมหมดแล้วเหรอ ?

เย่ฟางฟางพูดเสียงแหบแห้ง : “พี่เป็น คนบอกฉันเอง ว่าให้ฉันไปแก้แค้นเพื่อน ของกู้อานหยาน ครั้งที่แล้วเธอเกือบตาย ก็ เพราะฉันเลยนะ.…….….….. กู้เวยจือเบะปาก : “พอแล้ว อย่ามาพูด เพ้อแถวนี้ ฉันไม่เคยให้เธอไปแก้แค้นใคร เธอโดนอานหยานทำให้พังทลายเอง อย่า ลากฉันไปเกี่ยวด้วย”

“ตอนนี้เธอทำอะไรก็ไม่มีประโยชน์แล้ว ชีวิตของเธอมันย่อยยับ ทั้งเมืองเป่ยหลิง คงจะไม่มีใครเอาเธอแล้ว”

“ในสถานการณ์แบบนี้ อินเทอร์เน็ตแพร่ ไปได้รวดเร็ว ไม่ต้องพูดถึงเมืองเป่ยหลิง ตอนนี้ทั้งโลกก็รู้เรื่องที่เธอก่อขึ้นหมดแล้ว”

“คิดวิธีอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก ตอน นี้เธอไม่มีทางไปแล้ว”

“พี่….” เวยจือพูดแต่ละประโยค มันโหด ร้ายจนเย่ฟางฟางไม่เหลือความกล้าอะไร อีกแล้ว

“ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ทำไมไม่คิดหาวิธี ให้ตัวเองสบายขึ้นล่ะ ? คนที่เคยทำร้าย หรือกลั่นแกล้งคุณ ก็ลองหาวิธีแก้แค้นคืน บ้างสิ

กู้เวยจือมองเล็บที่เพิ่งจะทำมาใหม่ พลาง ยิ้ม

“ถึงอย่างไร คนแบบเธอ เดินไปทางไหนก็ จะโดนคนติฉินนินทาอยู่แล้ว หลังจากนี้ตระ กูลเย่ไม่เอาเธอ เธอคงจะไม่มีแม้แต่เงินจะ กินข้าว..…………..

เธอยิ้มมุมปากด้วยความเย็นชา : “เธอ คงจะไม่มีทางไปแล้วจริงๆ ทำไมไม่ทำให้ คนที่ทำร้ายเธอไม่มีที่ไปด้วยล่ะ อาหารมื้อเย็นนี้ ถือว่าเป็นการเฉลิมฉลอง

ถึงแม้ว่าตอนนี้การเริ่มธุรกิจ จะเป็นไปได้ อย่างยากลำบาก แต่ว่า ควรกินก็ต้องกิน อยู่ดี ไม่อย่างนั้น ชีวิตคงจะขาดรสชาติไป

“พวกเธอไม่รู้หรอกว่าตอนที่เพิ่งจะเปิด บริษัทนี้ เย่ฟางฟางโหดร้ายขนาดไหน เธอ เอาแต่แกล้งทำเป็นอ่อนแอ เพราะอยากจะ ให้พวกผู้ชายแก้แค้นหยานหยานให้

ตอนนี้ซูเสี่ยวหมี่คิดย้อนกลับไป ก็แอบ กลัวอยู่บ้าง

“พวกเขาเกือบจะลงมืออยู่แล้วเชียว ฉัน เองก็รู้สึกกลัวมาก

เธอมองกู้อานหยานที่กำลังทะเลาะกับกุ้ง มังกร : “ทำไมเธอไม่กลัวเลยล่ะ ฉัน เครียดแทบแย่ “ใครบอกว่าฉันไม่กลัว ? ” กู้อานหยาน เจียดเวลามามองเธอครู่หนึ่ง

ตอนที่ผู้ชายพวกนั้นกำลังจะลงมือ คน เยอะขนาดนั้นพากันดาหน้าเข้ามา เธอไม่ กลัวได้เหรอ ?

เพียงแต่ว่าเธอรู้ ว่ากลัวไปก็ไม่มี ประโยชน์

ในสถานการณ์แบบนี้ กลัวก็เท่ากับว่า อ่อนแองั้นสิ ?

เธอไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมจะต้องยอม แพ้อ่อนแอด้วย ?

“ที่แท้เธอเองก็กลัวเป็นเหมือนกันเหรอ ฉันนึกว่าเธอจะไม่กล้าฟ้าดินเสียแล้ว ! ”

ในตอนนั้นที่กู้อานหยานมีท่าทีสงบ ขนาด ซูเสี่ยวหมี่ยังถูกหลอกได้เลย

คิดไม่ถึงเลย ว่าเธอเองก็รู้ว่าคำว่ากลัวมัน เขียนยังไง

มู่เทียนโย่วมองกู้อานหยาน ยังไม่ทันจะ พูดอะไร กู้อานหยานก็ยิ้มพลางพูดว่า : “มันผ่านไปแล้ว”

แต่เขากลัวสิ่งที่จะตามมา ถ้าเกิดว่ารูปกับ คลิปมันเกิดขึ้นช้ากว่านี้ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไร ขึ้นกับหยานหยานบ้าง

ซูเสี่ยวหมี่มองหยางอี พลางพูดด้วยความ ตื่นเต้นว่า : “คุณนี่เก่งจริงๆ ทำได้ทันเวลา พอดีเลย ? ”

ถ้าเกิดว่าช้ากว่านี้ ไม่แน่ว่าหยานหยาน อาจจะถูกพวกผู้ชายหน้าโง่นั่นทำร้ายเข้า

ก็ได้ หยางอีกลับเอานิ้วทาบปาก เป็นสัญญาณ ว่าให้หยุดการกระทำทุกอย่าง

ซูเสี่ยวหมี่เอามือปิดปาก พลางพยักหน้า ว่าจะไม่พูดเรื่องนี้อีก

แต่ว่าเธอสงสัยเรื่องนี้จริงๆ

พลางมองมู่เทียนโย่วด้วยแววตาสุกใส แวววาว : “มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? ทำไม คุณมีของแบบนี้อยู่ ?”

“หลีเย่เป็นคนให้

“คนเลวของคุณชายน้อยมู่น่ะเหรอ ?” เมื่อพูดถึงหลีเย่ สีหน้าของซูเสี่ยวหมี่ก็ดูไม่ ดีขึ้นมา

“ทำไมเหรอ ? หลีเย่เคยทำอะไรกับเธอ กันแน่ ? ” กู้อานหยานเช็ดมือ พลางเหลือบ ตามอง

“ไม่ ไม่มีอะไร” ซูเสี่ยวหมี่ถูกมองจนทำตัว ไม่ถูก เธอพูดพลางหน้าแดง

เพื่อหยุดหัวข้อการพูดนี้ เธอจึงรีบถาม เทียนโย่ว : “มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? เมื่อ วานคุณยังไม่พูดให้ชัดเจนเลย คืนวันก่อน ที่มีคนจะฆ่าหยานหยานน่ะ มันเกี่ยวกับเย่ ฟางฟางไหม ? ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ