บทที่ 64 เขากลับมาแล้ว !

คุณท่านหญิงจะเลื่อนเวลาของงานเลี้ยง เพราะว่า หลานชายสุดที่รัก เธอกลับมาแล้ว

เพิ่งจีน เพราะว่าสุขภาพไม่ค่อยดี รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลใหญ่

หลิงโจว

ที่จริงบอกไว้สิ้นปีจะกลับมา แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร วันนี้ไม่บอกสักคำก็

กลับมา

ในเวลากู้อานหยานได้รับข้อความ ทั้งคนมึนงงไปหมดเลย

เฟิงจิ๋นกลับมาแล้ว!

เฟิงจั่น ในที่สุดก็กลับมาแล้ว!

“หลีเย่ คุณว่าฉันใส่ชุดนี้สวยไหม ? หรือว่าชุดตะกี้สวย คุณพูด!

เธอเปลี่ยนไปสามชุดแล้ว อันนี้คือชุดที่สี่

หลีเย่ไม่เคยเห็นคุณหญิงตื่นเต้นขนาดนี้ แม้แต่ตอนที่หมั้นกับคุณชาย ใหญ่ ก็ไม่เห็นเธอตื่นเต้นขนาดนี้เลย !

แต่ว่าพวกเขาไม่รู้เลย ชาติที่แล้ว ปูเฟิงจั่นตายเพื่อช่วยชีวิตเธอ ชาตินี้ยังสามารถได้เจอ เธอจะไม่ตื่นเต้นได้ยังไง?

เธอถึงขั้นอยากจะไปล้างเครื่องสำอางตรงนั้นออกไป เพราะว่าเพิ่ง นรักสะอาดมาก เขาเกลียดกลิ่นของเครื่องสําอาง

ผู้ชายโง่คนนั้น เพื่อนเธอตายไปนั้น ทำให้เธอทะลุพังไปหมด

แต่ว่าตอนนี้เขากลับมา เขามีชีวิตกลับมา!

ไม่ คือเธอมีชีวิตกลับมา มาเจอเขาอีกครั้ง!

มู่บ้านเปียนั่งอยู่ตรงโซฟา เห็นยัยเด็กนั้นบิดตัวไปมาไม่เหมือนปกติเลย คิ้วขมวดขึ้นมาเบาๆ

แค่เป็นงานเลี้ยงของครอบครัวเอง ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนี้ ?

ยิ่งกว่าเดิม ตอนเช้าก็เคยไปตระกูลมู่แล้ว ตอนนี้เธอค่อยมาเริ่มตื่นเต้น ไม่สมเหตุสมผลหรือป่าว ?

“คุณหญิง ฉันรู้สึก…… กชุดสวยไปหมดเลย” คุณชายใหญ่อยู่ตรง นั้นนะ หลีเย่กล้าพูดอะไรที่ไหนละ ?

ถึงแม้’ ที่จริงเขาอยากพูดว่า ใบหน้าเต็มไปด้วยแบบนี้ คุณหญิงใส่ชุด อะไรที่จริงก็…..เหมือนกันไปหมดแหละ

กู้อานหยานมองเขาแวบเดียว แค่ฟังก็รู้แล้วว่าพูดไม่จริง สายตาของเธอ ไม่ทันระวังไปเหลียวมองผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงโซฟา

ที่จริงเธออยากจะฟังความคิดเห็นเขา แต่ว่า คนอย่างคุณชายใหญ่ อยู่บนสูงๆ จะมีเวลาว่างมาแนะนำเขาได้ยังไง?

เขาทำงานตลอด เกรงว่า ตะก็ไม่ได้มองเธอสักนิด

อานหยานรู้สึกถอดใจ กำลังจะขึ้นไปเปลี่ยนต่อ ข้างหลัง เสียงของ ผู้ชายดังขึ้นมา : “ชุดที่สองสวย

“คุณก็รู้สึกชุดที่สองสวยใช่ไหม? ” อ่านหยานตะลึงไปแปบ สายตา เต็มไปด้วยความดีใจ

เธอยังรู้สึกชุดที่สองกระโปรงลายลูกไม้สวยดี เพียงแค่ไม่มีใครให้ ความเห็นเธอ เธอเองเอาแน่นอนไม่ได้

คิดไม่ถึง คุณชายใหญ่ทำงานตลอด แต่กลับสามารถเลือกให้เธอได้

หรือว่าตะกี้เธอลงมาทุกครั้ง เขาได้ดูหมด?

มู่จ้านเป่ยไม่ได้พูดอะไรอีก เรื่องแค่นี้ เขาไม่เอามาใส่ใจอยู่แล้ว

แค่ไม่รู้ว่าตะกี้ที่เขาพูดชุดที่สอง ตกลงคือดูดีแล้วมาเปรียบเทียบ หรือ แค่พูดไปอย่างนั้น

หรือเพียงแค่ แค่อยากจะประหยัดเวลา…….. แต่ว่า อานหยานยังดีใจขึ้นไป เอาชุดที่สองของตะกี้นั้นใส่กลับไป

เอาผมยาวมัดไว้ด้านข้าง ผูกสายรัดผมสีเทาเงินอย่างหลวมๆ ถ้าไม่ดูใบหน้านั้น การแต่งตัวแบบนี้จะสวยมาก น่าเสียดาย ใบหน้า

หน้าดูไม่ได้เลย

ในเวลาเดินลงจากบันได สายตาของผู้ชายสองคนที่อยู่ข้างล่างนั้นรู้สึก ไม่เหมือนกัน

หลีเย่เพียงแค่เสียดาย การแต่งตัวแบบนี้สวยมาก แต่ใบหน้านั้น……..

รู้สึกดอกไม้เสียบไว้ที่ขี้วัว แต่ว่า เขาไม่กล้าพูดไป

มู่บ้านเป่ยจ้องมองผ่านตัวของอานหยาน มองลึก เหมือนดวงดาว ให้ คนมองไม่ออก เดาไม่ถูก

เขารู้สึกไม่เข้าใจนิดหน่อย ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์อะไรกันแน่ สามารถ ทำให้ตัวเองควบคุมตัวเองไม่ได้อย่างง่ายๆ

วันนี้ที่ควบคุมไม่ได้ไม่ได้อยู่ในความคาดหมายของเขาเลย เขาแม้ กระทั่งประตูก็ไม่ได้ปิด

ควบคุมทุกอย่างจนเคยชินแล้วอย่างคุณชายใหญ่ กับมีสิ่งที่ควบคุม

ไม่ได้คือปฏิเสธจะรับมันมาก ดวงตาที่เต็มไปด้วยความมืดเย็นอีกครั้ง ข้างในไม่มีแสงสว่างเลยสักนิด

เขาลุกขึ้นมา เดินไปทางประตู

หลีเปรีบมองอานหยาน ยิ้มพูดไปว่า “คุณหญิง เวลาใกล้จะสายแล้ว

“โอเคร ” กู้อานหยานก็รู้อยู่ ตัวเองเปลี่ยนเสื้อผ้าใช้เวลาไปเยอะ

คุณชายใหญ่มู่สีหน้าจะไม่ค่อยดี หรือว่าเขาก็โทษเธอที่เสียเวลาเขา เยอะเกินไป?

เธอรีบเดินตามขึ้นไป

คนขับรออยู่ที่หน้าประตูนานแล้ว รอยู่บ้านเปียกับกู้อานหยานขึ้นรถไป แล้ว หลีเปรีบนั่งตรงข้างๆคนขับ รถเริ่มสตาร์ทออก

“ของวันนี้ที่ซื้อมาละ? ” มู่บ้านเป่ยมองแวบฝาตัวเธอ

เสื้อผ้าคือฉินหมิงเตรียมไว้ ถึงแม้สไตล์จะเรียบง่ายไปหน่อย แต่ว่า

เป็นของแบรนด์ดังหมดเลย

แต่ในมือเธอถือกระเป๋า รู้สึกถูกจริงๆเลย

บริษัทชื่อจี้กรุ๊ปของมู่บ้านเป่ยไม่ได้ทำอุตสาหกรรมกระเป๋า แต่ว่า เขา มีธุรกิจแฟชั่นเยอะ

แบรนด์ดัง โดยทั่วไปเขาเข้าใจหมด รวมทั้งของผู้หญิง

กู้อานหยานก้มหน้ามองกระเป๋าตัวเอง “อันนั้น คืนกลับไปหมดแล้ว ”

ทำไมต้องคืน? ”

“ในเมื่อฉันไม่ได้ใช้ คืนกลับไปสามารถไม่ต้องเสียสักบาท……

แต่ว่าพูดถึงตอนสุดท้าย เสียงของอานหยานกลับเบาลงไป

นั้นไง คุณชายใหญ่ไม่พอใจ : “คู่หมั้นของฉันมู่บ้านเป่ย ของที่ไม่ ชอบต้องเอาไปคืน ?”

“ฉัน…..” เธอกัดปาก แน่นอน คนของคุณชายใหญ่ ซื้อของแล้วไม่ ชอบ ทิ้งมันไปก็ไม่เอาไปคืนแน่

เพื่อเงินแค่นั้นเอาไปคืนของ ตบหน้าเขามากกว่า

แต่ว่า เงินนั้นคือของคุณชายใหญ่มู่ ไม่ใช่ของเธอ เธอเอามาใช้ก็รู้สึก

แต่ว่า คืนนี้เป็นงานเลี้ยงของตระกูล ตระกูลมู่คนพวกนั้น ทุกคนเกิด

มาอยู่ในกองเงินกองทอง กระเป๋าตัวเองอันนี้เอาไปละก็ โดนผู้หญิงพวกนั้นหัวเราะเยาะแน่เลย

แต่ว่า หัวเราะก็แค่หัวเราะเธอเอง ส่วนคุณชายใหญ่ ใครไม่รู้สึกเขา มีเงินมีหน้าตา? ใครก็ไม่สงสัยความสามารถเขาแน่

ส่วนมากก็แค่หัวเราะเขาไม่เป็นที่รัก

คุณชายใหญ่มู่เรื่องแค่นี้ก็ต้องสนด้วย?

“ไปในเมือง” ทันใดนั้นมู่บ้านเปียก็พูดว่า

หลีเปรีบพูดว่า : “ครับ ”

เสียงลือไป รถไปจอดไว้ตรงหน้าศูนย์การค้าชั้นนำ

ตอนอ่านหยานเข้าไป คุณชายใหญ่มีเสียงสอบมาเบาๆไว้ที่ใบหูว่า

“ต่ำกว่าร้อยล้าน ไม่ต้องเอากลับมา

เธอรู้สึกตัวเองจะลอยแล้ว กระเป๋าร้อยล้านกว่า ชาตินี้เธอยังไม่เคยได้

เจอเลย ?

ไม่ คือสองชาติ

เดินเข้าไปอ่านหยานพบว่าตัวเองแต่ก่อนรู้จักแบรนด์ดังน้อยมาก

เธอนึกว่ากระเป๋าสามสี่หมื่นก็เป็นของแพงแล้ว แต่ว่า เข้าไปแล้วถึงจะ 3 ตรงนี้ต่ำกว่าแสนกว่าลงไปกระเป๋าไม่มีขายเลย

โอ๊ยโอ๊ยโอ๊ย! แค่ดูราคาพวกนี้ ถึงแม้จะไม่ซื้อ แต่ดูก็รู้สึกเจ็บเนื้อหนัง แล้ว ?

ที่จริงตรงนี้ก็มีหลานแบรนด์ คืออ่านหยานรู้จักอยู่

แต่ว่า ข้างในเป็นรุ่นลิมิเต็ดทั้งหมด ราคาไม่ถูกเลย

เธอสองชาติรวมกันที่ใช้ของหรูหราไปแปบ ก็คือสองสามวันก่อนเลี้ยง เสี่ยวหมี่พวกเขากินอยู่ครั้งนั้น นั้นเป็นการฉลองเธอเกิดใหม่ไม่ใช่ ?

นอนจากนี้แล้ว ถึงแม้ชาติก่อนจะเป็นคุณหญิงแล้ว เธอก็ไม่เคยใช้ ของหรูเลย โดนถูกบังคับให้รับไว้หมดเลย

ตอนนี้มองดูของข้างหน้าที่เต็มไปด้วยของหรูหรา ไม่ใช่แค่เจ็บใจ หัว

ปวด

เธอดินเข้าไปร้านที่เรียกHARMADS ร้านนี้เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน

แต่ว่าพึ่งเข้าไป พนักงานหญิงขายขวางเขาไว้ตรงหน้า

พนักงานหญิงมองดูกระเป๋าในมือเธอแวบเดียว แล้วดูเสื้อผ้าที่คล้ายกับ แบรนด์ดังCHEMI บนตัวเขา สีหน้าเริ่มเปลี่ยน

“ขอโทษนะค่ะ คุณผู้หญิงคนนี้ ร้านของพวกเราจะปิดแล้ว เชิญเธอ ไปดูร้านอื่นเถอะ “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ