บทที่50 อย่ามาท้าทายกับความอดทนของฉันนะ

บทที่50 อย่ามาท้าทายกับความอดทนของฉันนะ

อันที่จริง มู่บ้านเป่ยเองก็กำลังคิดถึงปัญหานี้เหมือนกัน

เขาอยากจะดูว่าข้อมือของสาวน้อยคนนี้ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า ก็ดึงเธอไปดูก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ ?

แต่ทว่า ถ้าใช้แรงคับเธอแบบนั้น จะทำให้เธอเจ็บกว่าเดิม หรือเปล่า ?

“หลีเย่ยังอยู่ข้างนอก เธอออกไปไหนไม่ได้หรอก”เขานั่งอยู่

บนเก้า พลางมองไปที่เธอ

“นี่เธออยากจะทำอะไรกันแน่ ? “กู้อานหยานรู้ดีว่าเธอออก ไปไม่ได้ ถ้างั้นตอนนี้เขาอยากจะมาทำให้เธอรู้ซึ้งถึงอำนาจ ของเขางั้นเหรอ ?

คุณชายม่ว่างขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันแน่ ? บริษัทล้อละลาย

ไปแล้วรึไง ?

ทันใดนั้นมู่บ้านเป่ยก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินไปหากู้อานหยาน
เธอรู้สึกงงงวย จึงถอยหลังอย่างอัตโนมัติ : เธอจะทำอะไร กันแน่เนี่ย ? คุณชาย ฉันไม่มีปัญญาจะตามพวกนั้นแล้ว แล้วก็ไม่อยากจะตามหาอีกแล้ว ไม่ต้องมาหาเรื่องแบบนี้

เธอโกรธจนแทบจะร้องไห้!

ถ้าเป็นคนอื่น เธอจะต้องสู้อย่างเต็มที่แน่นอน แต่ทว่า เขา คือเจ้านเป่ย ผู้ชายที่เขารู้อยู่เต็มอกว่ายังไงก็ไม่มีทาง

ถึงจะรู้ว่ายังไงเธอก็แพ้ ยังไงเธอก็ไม่สามารถมกันคับให้กับ เสี่ยวหมิได้ ถ้างั้น ก็ให้เธอตายอยู่ที่นี่ได้เลย ไม่ดีกว่าเหรอ ?

จานเบี้ยเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ โดยปกติหญิงสาว คนนี้กลัวเขาเป็นอย่างมาก ไม่คิดเลยว่าเพื่อเพื่อนพวกนั้น ความกล้าของเธอจะมากจนล้นฟ้าได้ขนาดนี้

อาบหยาบจองเขา เธอ

ว่าเขาก็ยื่นมือออกมา เพื่อจะโอบกอดเธอ แล้วพาไปที่เตียง

ปล่อยนะ ! “อาบหยานหลักเขาออกเต็มแรง อย่างไม่ระวังตัว ทําให้ข้อมือของเธอเจ็บอีกครั้ง

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ความเจ็บปวดที่ ซ่อนอยู่ภายในแววตานั้นถูกเขาล็อกเอาไว้แน่น

มู่ล้านเปียกำลังจะพาเธอไปที่เตียง ยื่นมือไปดึงผ้าที่พันอยู่ที่ ข้อมือ เพื่อที่จะดึงออกจากมือของเธอ

แต่กู้อานหยานกลับทนความเจ็บปวดเอาไว้ ก่อนจะพยายาม ใช้แรงดึงมือของเธอกลับมา

เขาขมวดคิ้ว ก่อนจะพูดอย่างไม่พอใจว่า : “กู้อานหยาน ความอดทนของฉันมีขีดจำกัดนะ อยากจะใช้วิธีนี้กับฉันจริงๆ

เหรอ ? –

“ ถ้าเธอไม่เปิดเผยคนที่อยู่เบื้องหลังออกมา เราก็ไม่มีอะไร ต้องคุยกัน ! ”

มือยังคงถูกเขาจับเอาแน่น เธอสะบัดไม่ออก แต่กลับเบือน หน้าหนี ไมเต็มใจที่จะมองเขาเลยแม้แต่น้อย

“ฉันแนะนำให้เธอเลิกทำแบบนี้เถอะนะ
ม่านเป่ย ! ”

เขาไม่พูดอะไรต่อ เขาเอาแต่มองข้อมือของเธอ

ตอนที่อยู่ที่ชายหาด เขาไม่มีเจตนาจะทําร้ายเธอเลยแม้แต่ น้อย แต่ทว่า สุดท้ายเขาก็จับเธอแรงเกินไป

เขาเปิดลิ้นชักออก ก่อนจะหยิบกล่องยาออกมา มู่บ้านเป่ย ไม่พูดพร่ำทําเพลง พลางหยดยาใส่มือเธอ ก่อนจะนวดให้ อย่างเบามือ

กู้อานหยานไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลยจริงๆ บางทีก็เย็นชาเป็น อย่างมาก บางทีก็ปฏิบัติกับเธอดีเหลือเกิน !

แต่สุดท้าย ปัญหาความหงุดหงิดที่พัวพันอยู่ทั้งหมดกลับ เปลี่ยนเป็นความใจเย็น แต่ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี ยังไงก็เป็น ความสัมพันธ์ตามสัญญานั้น

“ฉันไม่เป็นไรแล้ว คุณชายคู่กลับไปเถอะ”เขาเป็นคนอย่างไร นั้น เธอนั้นรู้ดีกว่าใคร

เขาไม่อยากจะพูดอะไร ถึงแม้ว่าถ้าเธอเอามีดมาจี้ที่คอเขา

เขาก็ไม่ยอมพูดอยู่ดี
มู่ล้านเป่ยมองข้อมือที่บวมแดงของเธอ พลางนวดต่ออย่าง

เบามือ โดยที่ไม่ได้พูดอะไร

บรรยากาศเปลี่ยนไปจนแปลกๆ อ่านหยานอยากจะดึงมือ กลับ แต่เขากลับไม่ยอม

แต่มือเธอแดงเพียงเล็กน้อยแค่นั้นเอง ทำไมต้องทำแบบนี้

ด้วย ?

เธอพยายามดึงมือกลับอีกครั้ง ครั้งนี้ มู่บ้านเป่ยยอมปล่อย มือเธอแล้ว จากนั้นจึงลุกขึ้น

ยังไงเธอก็เป็นคู่หมั้นของฉัน ฉันไม่มีทางร่วมมือกับคนอื่นที่

เพื่อทำร้ายเธอ หรือทำร้ายเพื่อนของเธอหรอก”

สิ่งที่เธอกังวล คือเรื่องนี้รึเปล่า ?

ตอนนี้ เขาให้สัญญาแบบนี้แล้ว โอเคหรือยัง ?

กู้อานหยานรู้สึกใจสั่นเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้ามองเขา ถึง แม้ว่าใบหน้าของคุณชายมู่จะยังคงเย็นชาไร้อารมณ์ร่วมใดๆ แต่ทว่า คำพูดของเขาครั้งนี้ดูจะเชื่อถือได้
เขาไม่เคยให้สัญญาลอยๆเลย เมื่อไหร่ที่ให้สัญญาแล้ว เขา จะต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้อย่างแน่นอน

“พวกเขา..

“เพื่อนของเธอน่ะ ฉันรู้จักแค่ซูเสี่ยวหมี่คนเดียวเอง

กู้อานหยานกัดริมฝีปาก ในใจของเธอรู้สึกสับสนไปหมด !

เขากำลังจะหมายถึงว่า ถ้าเทียนโย่วกับหยางอึยั่วโมโหเขา ขึ้นมา เขาก็ไม่รับประกันว่าจะไม่ทำอรสองคนนั้นอย่างนั้นเห

รอ ?

ทำไมเขาถึงดูจะไม่ถูกเทียนโย่วกับหยางอีล่ะ ?

“ถ้าเธอทำร้ายเทียนโย่วกับหยางอีละก็ ฉันไม่ยอมอยู่เฉยๆ

แน่

“เธอจะทำอะไรได้ ? “เธอออกโรงปกป้องผู้ชายคนอื่นขนาด นั้น เลยทำให้มู่จ้านเป่ยเริ่มออกอาการไม่พอใจขึ้นมา

โดยเฉพาะเทียนโย่วคนนั้น เป็นผู้ชายด้วยกันเอง เขาจะดูไม่ออกเลยเหรอว่าเด็กผู้ชายนั้นมีใจให้กับเธอ

ผู้หญิงของบ้านเมีย ยังต้องการให้ชายอื่นมาปกป้องอีกเห

อ่านหนานกว่าจะใจเย็นลงได้ก็ไม่ใช่ง่ายๆ กลับถูกทิ่มแทง ด้วยคำพูดของคุณชายอีกครั้ง

เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “ใช่สี ฉันทำอะไรไม่ได้ แต่ ถึงจะทำอะไรไม่ได้ ฉันก็ไม่ยอมให้เธอไปทำร้ายพวกเขา หรอก !! ”

“อยากจะยั่วโมโหฉันอีกเหรอ ? “เรื่องอื่นเขาพอจะยอมได้ อยู่ แต่เธอกลับยั่วอารมณ์เขาเพราะผู้ชายคนอื่นแล้ว เล่า แล้วจะให้ทนต่อไปได้อย่างไร ?

“อ่านหยาน เธออย่ามาท้าทายกับความอดทนของฉัน

“ฉันไม่ต้องการให้คุณชายมาอดทนอะไรกับฉันหรอก ถึง ยังไงฉันกับเธอก็มีแค่ความสัมพันธ์ตามสัญญาที่เซ็นเอาไว้อยู่

คำว่า “ความสัมพันธ์ตามสัญญาเพียงคำเดียว ทำให้มู่บ้านเป่ยรู้สึกโกรธขึ้นมา

เขาจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มของเธอ แต่แววตากลับเย็นชาดัง

เดิม

“ก็ดี ดีที่เธอยังจำสัญญาระหว่างเราได้ เธอจะได้รู้ว่าเธออยู่ ในฐานะอะไร

“ถ้ายังทำตัวยั่วยวนอีก หรือทำให้ฉันต้องเสื่อมเสียชื่อเสียง ฉันไม่ใช่แค่จะลงไม้ลงมือกับพวกเขา แต่ฉันจะฉีกพวกเขา ออกเป็นชิ้นๆเลยล่ะ ! ”

กับผู้หญิงคนนี้ ให้ตายยังไงก็คุยดีๆไม่ได้ !

มือของเธอไม่เจ็บแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป

แล้ว

มู่ล้านเป่ยหันหลังกลับเพื่อจะเดินออก โดยที่คิดไม่ถึงเลยว่า

หมอนจะลอยมาจากทางด้านหลัง จนกระแทกเข้ากับหลังของ

เขา

ถึงจะไม่เจ็บ แต่มันกลับทำลายความเคารพของเขาลงจน

หมด
“กู้อานหยาน อย่ามาทำตัวอย่างนี้นะ ! “สำหรับเธอ เขาทน

ต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว !

“มู่บ้านเป่ย เธอดูถูกฉันได้ แต่อย่ามาดูถูกเพื่อนของฉันแบบ

กู้อานหยานโกรธจนกำมือเอาไว้แน่น เขาเป็นคนที่เชื่อข่าว ลือจากข้างนอกมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เขาเชื่อเรื่องที่ว่าเธอ กับเทียนโย่วมีความสัมพันธ์เชิงชู้สาว

คุณชายมู่ถ้าอยากจะลงมือทำอะไรกับใครสักคน ทำไมจะ ต้องหาข้ออ้างอะไรด้วย แค่ฉีกเขาออกเป็นชิ้นๆก็ได้แล้ว !

ไม่ว่าจะยังไง เขาก็เป็นคนเผด็จการป่าเถื่อนแบบนี้อยู่แล้ว !

เขาโกรธเคืองเป็นอย่างมาก จากนั้นเขาจึงก้าวออกจาก

ประตูไป

ปัง ! ปิดดูถูกปิดตามหลังของเขาอย่างจัง แถมยังมีเสียง ล็อกตามหลังมาอีก เพราะประตูถูกล็อกจากข้างใน

มู่ล้านเป่ยที่สีหน้าไม่ค่อยดี ตอนนี้ยิ่งดูหม่นกว่าเดิม เหมือน

กับเมฆฝนไม่มีผิด
หลีเย่รออยู่ไม่ไกล จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กล้าเดินห่างออกไป

เมื่อได้ยินเสียงทะเลาะกัน จากนั้นจึงเห็นคุณชายเดินหน้านิ่ว คิ้วขมวดออกมาอย่างนั้น หัวใจของเขาแทบจะบีบตัวขึ้นอย่าง

แรง

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้ ที่เห็นคุณชายทะเลาะกับคน อื่นกับตาตัวเอง คุณชายเองไม่เคยมีปากเสียงกับใครมาก่อน

คุณชายไม่พอใจ จนแทบจะเผาคนทั้งเป็นได้เลย !

“นั่น ถ้างั้น….ถ้างั้นให้ผมทำให้เด็กสองคนนั้นต้องลี้ภัยไป ต่างประเทศ จนไม่สามารถกลับมาได้อีกตลอดชีวิตเลยดึ ไหม ? “ไม่ว่ายังไงผู้ชายสองคนนี้ก็ทำให้คุณชายไม่พอใจอยู่ แล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้ ไล่อออกนอกประเทศไป ก็จะได้รู้สึก สะอาดหูสะอาดตามากขึ้น

“คุณชาย งั้นคืนนี้ผม……

“ออกไป ! ”

…เเบิกตาโผลงพลางมองคุณชายที่เดินเข้าห้องที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล ก่อนประตูจะปิดลงอย่างจัง จากนั้นเขา กระพริบตาปริบๆ สีหน้ารู้สึกน้อยใจเล็กน้อย

คืนนี้มันเป็นปีชงหรือเปล่านะ ทำไมทำอะไรก็ดูจะผิดไปซะ ทุกอย่างเลยเนี่ย ?

เขาเพียงแค่อยากจะให้คุณชายอารมณ์ดีขึ้นก็เท่านั้นเอง ทําไมพอคุณชายฟังคำแนะนำของเขา ถึงได้อารมณ์เสีย มากกว่าเดิมนะ ?

เขายืนอยู่ที่ห้องโถง พลางมองประตูที่อยู่ตรงหน้า และมอง ประตูอีกบานที่อยู่ห่างอออกไปไม่ไกลมากนัก ในใจก็นึกลังเล

ขึ้นมา

เขาควรจะไปอธิบายให้คุณหญิงฟังดีไหม ว่าไม่ใช่ว่า

คุณชายไม่กล้าทําอะไรคนที่อยู่เบื้องหลัง แต่เขาไม่สามารถ

ทําได้ต่างหากเ ?

นอกจากนี้ ก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้น คุณชายไม่รู้เรื่องอะไรมา

ก่อนเลยจริงๆ

คุณหญิง…..จะเชื่อเหรอ ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ