บทที่ 18 ให้โอกาสคุณพิสูจน์ตัวคุณเอง

ถั่วมั่นขมวดคิ้ว จ้องมองไปที่เฟิงเฉิน และเห็นความพึง พอใจปรากฏบนใบหน้า คิ้วของเธอขมวดแน่นขึ้น

เฟิงเฉินตั้งใจให้เป็นแบบนี้

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เสียงของลั่วมั่นก็เย็นชาขึ้น

“คุณหลัวแมนจี นี่ไม่ใช่สถานที่ถ่ายละครของคุณนะคะ ที่ใครคิดจะมาก็สามารถมาได้ เรื่องที่คณะกรรมการของ บริษัทH.Y. ต้องประชุมกัน หากมีบางเรื่องที่คุณไม่ควรฟัง และได้ฟังเข้าไป เกิดเรื่องขึ้นมา คุณจะกลายเป็นผู้ต้อง สงสัยทันที เมื่อถึงเวลานั้น ถ้าถูกจำคุกจะไม่มีใครช่วยคุณ ได้นะคะ”

การตำหนิอย่างรุนแรงนี้ทำให้หลัวแมนจีอายขึ้นมา และ มองไปที่เฟิงเฉินเพื่อขอความช่วยเหลือ

เฟิงเฉินมองเธออย่างเรียบนิ่ง และมองไปที่ใบหน้าของ ถั่วมั่นด้วยการเสียดสี

“คุณให้ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปเป็นเรื่องที่ถูก และหลัว แมนจีไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคณะกรรมการ แต่คุณลืมไปรึ เปล่าว่าคุณเองก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคณะกรรมการ เหมือนกัน? ถ้าอย่างนั้นคุณก็ควรออกไปข้างนอกด้วยใช่ ไหม?”

ทุกคนหายใจอย่างลำบาก เสียงกระซิบหยุดลงกะทันหัน ถั่วมั่นชะงักไป และพูดอย่างกล้าหาญว่า “ฉันเป็นผู้ถือหุ้น ทำไมจะต้องออกไปข้างนอกด้วยล่ะคะ?”

เฟิงเฉินหันหลังกลับ

“รายงานทางการเงินของไตรมาสนี้ลดลงสองจุดเมื่อ เทียบกับเดือนที่แล้ว การแข่งขันในตลาดของผลิตภัณฑ์ นั้นลดลงก็เป็นปัญหาส่วนหนึ่ง แต่มันจะเป็นปัญหาใหญ่ที่ ไม่สามารถส่งเสริมการขายให้ถึงเป้าหมาย….

“ตึงแฟ้มเอกสารสีดำที่ถูกโยนลงบนโต๊ะ

ดวงตาของเฟิงเฉินจ้องที่ลั่วมั่นอย่างดุเดือด น้ำเสียงของ เขาเย็นชา

“ถ้าผมจำไม่ผิด ประธานลั่วรับผิดชอบการส่งเสริมการ ขายไม่ใช่เหรอครับ?”

“ประธานลั่วเป็นชื่อที่ไม่ค่อยได้ยินของรั้ว มั่น จริงๆ แล้ว

เธอเป็นผู้อำนวยการฝ่ายขาย ทุกคนต่างรู้ว่าผู้อำนวยการ

ฝ่ายขายคือลั่วมั่น และในเวลาสามปีที่ผ่านมา ที่ไม่เคย

บริหารกิจการของบริษัทเลย เป็นแค่ผู้จัดการทั่วไปเท่านั้น ในความเป็นจริงอำนาจส่วนใหญ่อยู่ในมือของรองประธาน สายตาของคณะกรรมการทั้งหมดมารวมตัวกันที่ลั่วมั่น คนส่วนใหญ่ต่างเป็นกังวลแทนเธอ แต่ไม่มีใครกล้าออก หน้าให้เธอ

เห็นได้ชัดว่าเฟิงเฉินจงใจทำให้เธออับอาย ภายในห้อง ประชุมมีหลายคนที่หาข้ออ้างไปเข้าห้องน้ำเพื่อปลีกตัว ออกไป

หลัวแมนจีที่อยู่ข้างๆ เฟิงเฉิน มีความลำพองใจมากขึ้น ใบหน้าของล้วมันไม่พอใจมากกว่าเดิม

“ค่ะ ฉันจะออกไปเธอกัดฟันพูด และยืนขึ้นอย่างช้าๆ ทุกคนยังไม่ทันได้พักหายใจ เฟิงเฉินก็ค่อยๆ พูดขึ้นอีก ประโยคออกไป

“ไม่ต้องหรอก ผมดูแล้วประธานลั่วที่ไม่เคยขาดการ ประชุมของคณะกรรมการตลอดสามปีที่ผ่านมา คงใส่ใจ กับบริษัทจริงๆ อยู่บ้านคงทำให้คุณไม่สบายใจ ผมจะให้ โอกาสคุณในการพิสูจน์ตัวเอง และไปทำงานในแผนการ ขายอย่างจริงจัง คุณคิดว่าอย่างไร?”

รั้วมั่นคิ้วกระตุก และรู้สึกว่าเฟินเฉินกำลังขุดหลุมให้เธอ กระโดดลงไป

“อย่างไรก็ตามคุณก็คือคุณหนูใหญ่ตระกูลลั่วคงไม่ใช่ว่า

ไม่มีแม้แต่ความสามารถในการจัดการใช่ไหมครับ?” เฟิงเฉินค่อยๆ กดดันขึ้นเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่าไม่มีช่องว่าง

ให้เธอได้ปฏิเสธ

ถั่วมั่นไตร่ตรองสักครู่ แล้วตอบกลับ

“ฉันลองทำได้ค่ะ”

“ดี” เฟิงเฉินยกยิ้มมุมริมฝีปาก ในสายตาเย็นชา ทำให้ กำไรของยอดขายในไตรมาสถัดไปเพิ่มเป็นสิบห้าจุด ผม และคณะกรรมการทุกคนจะรอดู”

“สิบห้าจุด?”

“จะเป็นไปได้อย่างไรคะ?” ไม่รอให้ล้วมั่นตกใจ ก็มีคนตกใจร้องอุทานแทนเธอแล้ว

ดวงตาที่เห็นอกเห็นใจในห้องประชุมต่างมองมาที่เธอ มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าเมื่อขึ้นหลังเสือแล้ว ถ้าจะเสียใจ ในตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว

“ค่ะ สิบห้าจุดก็สิบห้าจุด”

การจ้องมองที่มีความหมายของเฟิงเฉินยังคงมองที่เธอ อยู่เป็นเวลานาน และในที่สุดการประชุมก็เริ่มขึ้นอย่างเป็น ทางการ เนื้อหาของการประชุมคืออะไร ถั่วมั่นไม่ได้ฟังเลย สักนิดเดียว