ตอนที่276 ที่จบไปก็เพื่อจะเริ่มต้นใหม่

นิ่งฮัว “นายครับ ผมรู้ว่านายยากที่จะยอมรับเรื่องที่โดนคุณ ฮอนทั้งเพราะแม่ของนายก็เคยทอดทิ้งนาย….

“เงียบปาก! ฉิงฮัว!” มัดของเป้หมิงไม่กระแทกใส่รถ!

ฉิงฮัวตั้งใจพูดต่อ: นายคิดว่าที่คุณฮอนหนีไปกับเฟิงก็ ไม่ยอมอยู่กับนาน ฉะนั้นนายโกรธมาก…แต่นายเคยลอง คิดมั้ย ตอนนั้นคุณกู้ฮอนก็แบกรับความลับที่ยิ่งใหญ่ กลัวว่า นายจะรู้ว่าหล่อนเป็นแม่ของเฉิงเฉิง ในใจก็กดดันมาก พอแล้วยังจะมีใจที่ไหนนึกเรื่องนายกับหลานอีก? หล่อนไม่ใช่ ว่าไม่กลัวการเผชิญหน้ากับคุณหนูทั้งสอง?”

ฉิงฮัวพูดจบ พูดจนเป่หมิงโม่ปวดหัว เขานวดๆที่หัว เงยหน้ามองดวงดาว

“ฉิงฮัว ….หรือว่าฉันเป็นคนผิดเอง

..ฉิงฮัวหยุดค้างแป๊บ”นาย ตอนนี้ไม่ใช่ว่าตัดสินถูกผิด ผมรู้ว่านายไม่อยากให้คุณฮอนไป ตอนนี้ไปตาม น่าจะ

เป้หมิงไม่ตามไม่ทัน

เพราะเขามีแอลกอฮอล์เข้าตัว
ตามหรือไม่ ?

คิดไปคิดมา

“จึงตัว ทำไมฉันยังต้องตามอีก….ตอนนี้ลูกเป็นของ

ฉัน… ทำไมต้องไปตาม…..

เขาที่เมาพูดออกมาเยอะแยะ

แย่งลูกกลับมาได้ เขาควรดีใจส

แต่สิ่งที่เขาทำต่อฮอนก็สะใจ

แต่ตอนนี้ เวลาที่เขาแอลกอฮอล์เข้าตัวเท่านั้นถึงจะไม่คิด

ไรมาก?

เขาเกลียดตาแววคู่นั้นของหล่อน มันชอบลอยตัวอยู่ที่ใน หัวเขาบ่อยครั้ง!

เขาเกลียดหล่อน แววตาที่ใสสะอาดแบบนั้น ดันเปิดตา

โกหก ใส่เขา…

หล่อนคิดว่าเขาเป็นไรกันแน่?!

“เห้ออ… “ฉิงฮัวถอนหายใจ “ปล่อยวางเถอะครับ… เป้หมิงโม่ที่เมา อยู่นิ่งๆ

งฮวรีบมาก “นายครับ ขึ้นรถเถอะครับ ผมจะส่งสนาม
สุดท้ายเขาก็โดนฉิงตัวดันขึ้นรถ

รถขับออกไปอย่างเร็ว แต่ว่า

ไม่รู้ว่าคนโผล่มาจากไหน

ขนมม

เสียงเหยียบเบรคบาดหู

เกิดเรื่องไรขึ้น?”

“นายครับ…ผมน่าจะขับชนคน…

“ลงไปดู!”

ฉิงฮั้วรีบลงไปดู

เป้หมิงโม่ก็ลงตามไปด้วยเห็นคนที่โดนชน เขา…….

จู่ๆ สนามบินกับเขาก็ห่างออกจากกัน

มองร่างบางคน โดนชน

“เฟยเอ๋อ … เสียงแหบๆของเขาดังขึ้น

เวลามากมาย เรื่องราวมากมาย ที่โดนวางไว้อยู่แล้ว ก็เพราะบางสิ่งบางอย่างพลัดพรากเวลาดีๆไป…

ฟ้ามืด เต็มไปด้วยดวงดาว

เครื่องบินเตรียมบินขึ้นแล้ว
เวลานี้มีสจ๊วตคนหนึ่งรีบพูดขึ้น

“ผู้โดยสารทุกท่าน มีเรื่องรีบร้อน ผู้โดยสารใครบ้างที่มี เลือดกรุ๊ปABมีผู้โดยสารต้องการด่วน!!

ฮอนองค้าง…..

***

สองปีผ่านไป

เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน

ที่จบไป ก็เพราะจะเริ่มต้นใหม่

โลกใหญ่กว้าง แต่ทำไมจู่ๆก็พบเธอ

เพราะอะไร รักนั้นสั้น และลืมนั้นยาวนานเหลือเกิน…

นี้เป็นวันคริสต์มาสอีฟปีแรกที่หิมะตก

หิมะตกโปรยปราย

คืนนี้ เมืองจัดการอลังการเป็นงานเต้นรำที่ใส่หน้ากาก

ทำไมถึงอลังการเพราะงานเต้นรำหน้ากากรอบนี้เขาจะ เปิดตัวเพชรที่สวยสง่าร้อยปี มันมีชื่อที่โรแมนติก

เขาบอกว่าเพชรนี้มีตำนานและเรื่องเล่ามาก่อน

ตำนานบอกว่า คนที่เป็นเจ้าตัวเพชรนี้ จะโชคดี อะไรร้ายๆที่เข้ามาก็จะเปลี่ยนเป็นและได้เคียงข้างกับคู่รักไปจนแก่ เฒ่ารักกันตลอดไป

เพราะเหตุนี้ตระกูลผู้ดีของเมืองนี้อดใจไม่ไหวที่จะเห็น หน้าตาเพชร ….

งานเต้นรํา สีสันคึกคัก

ผู้ดีมากมายพอใส่หน้ากากนั้นเต้นส่ายไปมาจนลืมภาพ ลักษณ์ที่เรียบร้อยสุขุม

มุมนั้นยังมีคนชายหนึ่งที่ใส่หน้ากากหมาป่าเพียงครึ่งหน้า ชุดสูทเนียบ จับแก้วไวน์

งานเต้นรำที่คึกคักสนุกสนานจะทำอะไรเขาไม่ได้เหมือน อยู่คนละโลก——เงียบสง่าเหมือนน้ำแข็งที่แกะสลัก

“เปหมิงเอ้อ มองไม่ออกเลยนะเนี่ยว่านายแบบนั้นจะเต้น ขนาดปกติเก๊กเท่อยู่นั้น….. “ซูเอ้อที่จิบไวน์ไปบรรยายแต่ละ

คน

เป้หมิงไม่ออกไป เห็นคนที่อุ้มไม้กวาดที่แต่งตัวเป็นแฮร์รี่ พอตเตอร์ ซูหยุนเฟิงพูดตอบ: เขาใส่หน้ากากแล้ว เธอยัง รู้จักอยู่หรอ?”

“เหอะ ฉันจำผู้หญิงนะฉันจะจำจากขาหรือว่าเธอไม่รู้?”ซู หยุนเฟิงพูดถึงนี้แล้วได้ใจ “ผู้หญิงทุกคนจะมีขาที่ไม่เหมือน กัน ฉันพูดได้ แค่ฉันมองซูหยุนเฟิงแป๊บเดียว ฉันก็จำได้ไม่ลืมเธอดูสิ นางแบบนั้นเส้นเลือดเขียวออกอยู่ด้านนอก เสียดายความเซ็กซี่เลย….

“โรคจิต “เป่หมิงโม่พูดเสียงเย็น

“เห้ยๆ อย่างน้อยฉันก็มีความต้องการสูง เหมือนเธอ ที่ไหน ตั้งแต่ฮอนฮอนไป เรื่องแบบนี้เธอก็ไม่เอาไรสักอย่าง คนสวยตรงหน้าก็ไม่ใจสั่น ฉันจะโรคจิตเหมือนเธอ?”ซูหยุ นเฟิงโต้ตอบ

“ซูเอ้อ ใครบอกว่าฉันทำเพื่อหล่อน? ฉันรักความสะอาด สำหรับผู้หญิงแล้วฉันเลือกนะ ไม่เหมือนเธอกินหมดเป้หมิง โม่พูดจบก็จิบไวน์ต่อ

เอ้อมองบน ไม่พอใจหรอ! เธอเลือก! แล้วเฟยเอ๋อละ ทําไมไม่เห็นเธอกินหล่อน? อย่าบอกว่าเธอไม่กล้าทำ ฉันไม่ เชื่อว่าเฟยเอ๋อจะไม่มีแรงแม้กระทั่งตอนนอนอยู่ใต้ร่างเธอ…

“เงียบปาก! เป้หมิง โม่ “ที่วันมาวันนี้ ไม่ได้มาพูดเรื่องผู้

หญิงกับเธอ!” “ใช่ๆๆ! เป้าหมายที่เธอมาคือเพชรนั้น…..

“คุณผู้หญิงและคุณผู้ชาย สุขสันต์วันคริสต์มาสอีฟ ตอนนี้ ขอเชิญแขกของคืนนี้ผู้ที่เพิ่งจะกลับมาถึงเมือง และเป็น เจ้าของเพชรที่ร่ำลือเชิญคุณโม้จึงเฉิง”

แสงไฟสอดส่อง ชายที่อายุราวๆ 50ออกมาพร้อมใส่ชุดสูทสีขาวถึงอายุขนาดนี้แต่ก็ยังมีเสน่ห์มาก

ซูหยุนเฟิงกระซิบให้เป้หมิงโม่ จากที่ฟังมาเขาบอกว่าไม้ จิ่งเฉิง 30 ปีก่อนนี้ครองเมือง เลยนะตอนที่เขาดังสนั่นอำนาจ ล้นเหลือ ตระกูลซูยังด้อยอยู่เลย…

เป้หมิง โม่ยักคิ้ว เธอก็พูดเป็นหรือว่า30ปีก่อน

“ ไม่รู้ว่าเขาทำไมไปจากเมือง ตั้งแต่นั้นมาเขาก็หายไป เหมือนกับตำนานคนที่เกิดอยู่ในบ้านที่ร่ำรวยผู้ดีแลบเธอจะ เข้าใจฉันอย่างพวกฉันได้ไง! สำหรับฉันแล้ว โม้จึงเฉิงเป็นคน ที่ฉันยกย่องเลยแหละ…..

เป้หมิงโม่ที่จับแก้วไวน์อยู่ มองโม้จึงเฉิงที่อยู่บนเวที โม้จึงเฉิงรับไมค์ยิ้มๆแล้วพูด

“ผมโม้จึงเฉิง ขอคุณทุกท่านที่ให้เกียรติมาในงานเชื่อว่า ทุกคนจะต้องแปลกใจ เพชรที่ผมเก็บมา30กว่าปีเลือกจะ ให้ทุกคนดูใน30ปีหลัง? จริงแล้วเพชรนี้เป็นเพชรที่ผม เตรียมจะให้ผู้หญิงที่ผมรักเป็นคำมั่นสัญญา แต่ยังไม่ได้ให้ คนที่ผมรัก เขาก็จากไปแล้ว…ตลอดมานี้ผมเสียใจและ เสียดายเป็นอย่างมาก เหมือนคนตายทั้งเป็น….

2 ปีก่อน มีผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏขึ้น หล่อนทำให้ผมอยาก ใช้ชีวิตอยู่ต่อไปหล่อนคือลูกสาวของผมหล่อนทำให้ผมรู้ เข้าใจปล่อยวางและคาดหวังกับอนาคตฉะนั้นคืนนี้ผมตัดสินใจจะปล่อยวางเพชรที่ผมเก็บมาตลอด 30 ปีนี้ ก็แปลว่า ปล่อยวางเรื่องนี้สักที แต่ผู้สาวผมยินยอมที่จะมอบให้ใคร งั้นคนนั้นก็จะเป็นเจ้าของเพชรนั้นต่อไป!

พอโม้จึงเฉิงพูดจบ ดังไปด้วยเสียงปรบมือ

ใครก็คิดไม่ถึงว่า เพชรที่ราคาเป็นล้านๆ ไม้จึงเฉิงใจกล้าที่ จะบริจาคออกไป!

ฉะนั้นทุกคนต่างพากันรอคอยลูกสาวของโม้จึงเพิ่งออก

มา….…..

มีแค่เป้หมิงโม่ที่จับแก้วไวน์แน่น ยิ่งจับยิ่งแน่นเหมือนจะ ทำให้แก้วนั้นแตกได้ หน้าใต้หน้ากากนั้นเย็นชาไม่มีผิด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ