ตอนที่ 84 ผมมีลูกชายแล้ว2

เป็หมิงโม่สีหน้าเปลี่ยน ไม่พูดอะไรมาก ถือกระเป๋า กอล์ฟและตรงไปที่สนามกอล์ฟ

กู้ฮอนตามหลังเขาไปด้วยรอยยิ้ม โดยมีหน้าที่คอยริน ชาและน้ำ

ในสนามกอล์ฟนี่ บนสนามหญ้าสีเขียว ใบหน้าเล็ก ของหยางหยางที่ตื่นเต้นและม้วนกลิ้งอยู่หลายที โดยไม่ สนใจว่าเสื้อผ้าสีขาวของตัวเองจะสกปรก

“ว้าว คุณอา สนามหญ้านี่นุ่มมากๆเลยครับ….” หยาง หยางตะโกนอย่างเบิกบานใจ ดูเหมือนจะลืมอาการซึม เศร้าในกรงสุนัขเมื่อคืนนี้ไปเลย

เป่หมิงยันที่เดินไปข้างหน้าอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ดัน แว่นกันแดดอันใหญ่บนสันจมูกของเขา ในฐานะดาราใหญ่ อย่างเขา จะต้องรักษาภาพพจน์ที่ดีที่สุด ไม่ว่าเขาจะอยู่ ที่ไหนและเมื่อไหร่

“เฉิงเฉิง นายไม่ได้เหมือนกับพ่อนายเหรอ ไม่ชอบ ความสกปรกที่สุด?”

หยางหยางตะโกนอย่างใจเย็น “จากนี้ไป ผมจะทำสิ่ง ที่พ่อไม่ชอบ ฮือ!”

เป้หมิงยันถอนหายใจและเดินไปกอดร่างกายอันอ่อน นุ่มของเด็กชายตัวเล็ก “อย่าโกรธเลย คุณย่าของนายก็บอกให้อาพานายออกมาเล่นแล้วไม่ใช่เหรอ?” พอมาคิดเป่ยหมิงสองก็โหดร้ายเกินไป ที่เอาลูกชาย

ของตัวเองขังอยู่ในกรงสุนัข ยังมีอะไรที่เขาทำไม่ได้อีก? เป้หมิงยันเม้มมุมปาก โชคดีที่เขาและเป่หมิงสองไม่ได้ ถูกเลี้ยงมาด้วยกัน

“คิคิ ผมรู้ว่าคุณอาเป็นคนดีที่สุดแล้ว!” หยางหยาง เอนตัวเข้าหาอ้อมแขนของเป่หมิงยันและมือเล็กๆที่ สกปรกก็จับเขาไว้

ยันรีบเลี่ยงมือที่สกปรกนั้น “ไม่ได้นะ อย่าทำ แบบนี้ อาของนายต้องพึ่งพาใบหน้าหากินนะ”

“คิคิ คุณอา อะไรคือพึ่งพาใบหน้าหากิน?” “ถ้ามีใบหน้าหล่อ ก็จะมีผู้หญิงหลายคนมาชอบนาย

แล้วพวกเขาก็จะยอมเสียเงินเพื่อมาเจอนาย”

“โอ้” หยางหยางพยักหน้าอย่างรวดเร็ว เมื่อได้ยิน ประโยคที่น่าตกใจนั้น “คุณอา ที่แท้ก็ให้ผู้หญิงเลี้ยงนี่เอง!”

เป่ยหมิงยันนิ่งกลายเป็นหินในทันที

กู้ฮอนเดินตามเป้หมิงโม่และเข้าไปในสนาม พระอาทิตย์ยามบ่ายทำให้ต้องตากแดด เธอเอาหมวกลายดอกไม้เล็กๆขึ้นมาสวม

เป้หมิงโม่หันกลับเพื่อจ้องมองเธอ ท่าทางสดชื่น กระปรี้กระเปร่าของเธอสะท้อนมา เขากะพริบตาให้กับแสงแปลกๆนั้น โดยไม่พูดอะไรและตรงไปทักทายแขกที่ อยู่ข้างหน้าเขา

“ว้าว ประธานเป่ยหมิงที่มักจะยุ่งตลอด ในที่สุดก็มีเวลา มาพบผมแล้ว!” เสียงร่างอ้วนท้วมในวัยห้าสิบกว่าๆพูดขึ้น

เป่หมิงโม่พยักหน้าอย่างไม่แยแสเท่าไหร่ “นายกเทศ

มนตรีเป่ยก็พูดเกินไปครับ ช่วงนี้ที่บริษัทมีงานหลายอย่าง

เลยยุ่งเป็นพิเศษ” กู้ฮอนรู้สึกประหลาดใจกับ “นายกเทศมนตรีเป่ย’ สาม คำนี้

ชายร่างอ้วนท้วมจ้องมองกู้ฮอนด้านหลังเหมิงโม่ ด้วยดวงตาที่ไม่ค่อยพอใจ จากนั้นเขาก็หยิบไม้กอล์ฟ ราวกับกำลังระบายความขุ่นเคืองและโบกมืออย่าง รุนแรง-

ลูกกอล์ฟพุ่งโค้งออกไป

“ดูเหมือนว่าประธานเป่ยหมิงไม่ค่อยอยากจะคุยกับผม เพียงลำพังตลอดเลยนะ”

เป้หมิงโม่ค่อยๆดึงไม้กอล์ฟจากในกระเป๋าขึ้นมาอย่าง

ช้าๆ

คนที่ยืนอยู่อีกด้านหนึ่ง ขมวดคิ้วขึ้น “นายกเทศมนตรี เป่ยก็คงรู้ว่า การเลือกตั้งนายกเทศมนตรีคนต่อไปของ เมือง A อาจไม่ใช่คุณอีกต่อไป”

เสียงพูดจบ กางไม้ขึ้น ตีลูกลอยออกไป และตกลง

อย่างสวยงาม
นายกเทศมนตรีเป่ยจ้องมองที่กู้ฮอนอีกครั้งและพ้นลม ออกทางจมูก “ผู้ชายที่ทำหน้าที่อยู่ข้างนอกทุกคนคง เข้าใจได้ แต่ถ้าอยู่ที่บ้านก็คงทำได้เพียงแต่งงานกับผู้ หญิงและมีลูกเท่านั้น”

เป้หมิงโม่พูดอย่างใจเย็น “ทำไมนายกเทศมนตรีเป่ย ถึงไม่รู้ว่าผมมีลูกชายแล้ว?”

พูดจบ ก็ตีอีกรอบจนลูกลงหลุมเป็นที่เรียบร้อย! ใบหน้าของนายกเทศมนตรีเป็นชะงัก!

กู้ฮอนรู้สึกประหลาดใจ

มองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเป่ยหมิงโม่อย่างเหลือ เชื่อ ผู้ชาย ผู้ชายคนนี้มีลูกชายแล้ว?

ปฏิกิริยาแรกในความคิดของเธอคือSosoเป็นแม่ของ เด็กคนนั้น

นายกเทศมนตรีเป็นที่ชะงักค้าง ก็คืนสติกลับมาและ ตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า “อย่างน้อยก็เป็นเรื่องของผู้ชาย มีใครบ้างที่จะไม่มีเรื่องแบบนี้? ก็คงจะมีไม่กี่คนไม่กี่ ประเภทที่จะมีลูกอย่างเงียบๆ?

เป่ยหมิงโม่ยกคิ้วขึ้นและยกยิ้มที่หาได้ยากจากริมฝีปาก ของเขา “ความหมายของนายกเทศมนตรีเป่ย คือการ ยอมรับว่าข่าวที่เกี่ยวกับคุณเรื่องมีลูกนอกสมรสเหรอ ครับ?”

นายกเทศมนตรีเป่ยหน้าซีด พูดไม่ออก

“ช่างเถอะครับ” เป้หมิงโม่จ้องที่ตาของเขาและโบกไม้กอล์ฟ “ถ้านายกเทศมนตรีเป่ยหวังดีจริงๆ ก็ควรคิดเกี่ยว กับเรื่องเลือกตั้งครั้งหน้าดีกว่านะครับ อย่าเสียเวลากับผม เลย”

“เปาหมิง!” นายกเทศมนตรีเป่ยแสดงอาการโกรธขึ้น มาและโยนไม้กอล์ฟทิ้ง “อยากจะรู้จริงๆว่าคนเลือดเย็น อย่างคุณจะมาไม้ไหน?”

เป้หมิงโม่เงียบ ตีลูก และเป็นอีกหลุมที่ลงอย่าง สวยงาม

ใบหน้าของกู้ฮอนค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีขาว ผู้ชายคนนี้ จำเป็นจะต้องตีได้ดีขนาดนี้ไหม?

เขามองกลับไปที่กู้ฮอน “ไปเก็บลูก”

” ! เธอวิ่งไปที่สนามหญ้าอย่างไม่เต็มใจนัก เพื่อ เก็บลูกกอล์ฟเหล่านั้นของเขา….

อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นมีลูกชายแล้วจริงๆเหรอ! ไม่อยากจะเชื่อ มองไม่ออกจริงๆ เห็นเงียบๆแบบนี้ก็ไม่

ธรรมดาเหมือนกันนะ ถึงได้มีลูกชายแล้ว!

พอนึกถึงตรงนี้ หัวใจของเธอก็เหมือนจะหนักอึ้งขึ้น

มา..

เป้หมิงโม่เหลือบมอง กู้ฮอนที่กำลังหยิบลูกกอล์ฟขึ้น มา และสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เคยออกกำลังกายบ้างไหม?

แน่นอนว่าเขาเฝ้าดูขณะที่เธอวิ่งไปตามจุดต่างๆ และ

เท้าก็สะดุดล้มลง!

ม่านตาดำของเขาหม่นลงกอล์ฟ “ถ้านายกเทศมนตรีเป่ยหวังดีจริงๆ ก็ควรคิดเกี่ยว กับเรื่องเลือกตั้งครั้งหน้าดีกว่านะครับ อย่าเสียเวลากับผม เลย”

“เป้หมิงโม่!” นายกเทศมนตรีเป่ยแสดงอาการโกรธขึ้น มาและโยนไม้กอล์ฟทิ้ง “อยากจะรู้จริงๆว่าคนเลือดเย็น อย่างคุณจะมาไม้ไหน?”

เป็หมิงโม่เงียบ ตีลูก และเป็นอีกหลุมที่ลงอย่าง

สวยงาม

ใบหน้าของกู้ฮอนค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีขาว ผู้ชายคนนี้ จำเป็นจะต้องตีได้ดีขนาดนี้ไหม?

เขามองกลับไปที่กู้ฮอน “ไปเก็บลูก”

“. เธอวิ่งไปที่สนามหญ้าอย่างไม่เต็มใจนัก เพื่อ เก็บลูกกอล์ฟเหล่านั้นของเขา…..

อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นมีลูกชายแล้วจริงๆเหรอ! ไม่อยากจะเชื่อ มองไม่ออกจริงๆ เห็นเงียบๆแบบนี้ก็ไม่

ธรรมดาเหมือนกันนะ ถึงได้มีลูกชายแล้ว!

พอนึกถึงตรงนี้ หัวใจของเธอก็เหมือนจะหนักอึ้งขึ้น

มา..

เป็หมิงโม่เหลือบมอง กู้ฮอนที่กำลังหยิบลูกกอล์ฟขึ้น มา และสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เคยออกกำลังกายบ้างไหม?

แน่นอนว่าเขาเฝ้าดูขณะที่เธอวิ่งไปตามจุดต่างๆ และ

เท้าก็สะดุดล้มลง!

ม่านตาดำของเขาหม่นลง
ทันใดนั้น เธอก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และมองไปรอบๆ เพราะกลัวว่าจะมีคนเห็นเธอล้มไม่เป็นท่าแบบนี้… รอยยิ้มที่ไม่เห็นได้ง่ายๆเกิดขึ้นมุมปากของเขา

“เป็หมิงโม่ อย่ามาหาว่าผมรังแกละ! ถ้าคุณไม่แต่งงา นกับเบี้ยใต้เอ่อ ผมจะไม่มีวันให้คุณได้ดีแน่!” นายกเทศ มนตรีเป่ยพูดอย่างดุดัน