ผมรู้”เขาโอบเธอเข้าอ้อมกอด ขากรรไกรที่แข็ง ” แรงวางตรงหน้าผากเธอ “แต่ตั้งแต่วันนี้ไป คุณก็ จะสบายแล้ว ผมจะส่งคนให้ย้ายคุณแม่คุณไปใน โรงพยาบาลที่ดีที่สุดของเมืองA ผมสัญญา ทุก วันจะมีคนคอยเฝ้าเธอ จนกว่าเธอจะตื่นมา!” “หืม?”เธอตกใจกับคำพูดของเขา! “นายรู้?” เธอยังไม่เคยบอกเรื่องของลู่ลู่กับเขา เขากลับรู้ดี ทุกอย่าง!

“ใช่ ผมรู้ทุกอย่างเลย! “เขาถอนหายใจ “แม้ว่าผม จะไม่อยู่ในเมืองS แต่ทุกการกระทำของคุณผมรู้ หมด……แน่นอนอยู่แล้ว ที่คุณอยู่กับหยินปู้ฝันไอ นั่นทั้งวัน ทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจ!” คำสุดท้ายที่พูดนี้ ท่านโม่พูดได้อย่างเจ็บจี๊ด

นายส่งคนติดตามฉัน?”กู้ฮอนพูดด้วยน้ำเสียงสูง อย่างไม่น่าเชื่อ เห็นได้ชัดเลยว่า ประเด็นของเธอ กับประเด็นของเขามันต่างกัน!

เขาขมวดคิ้ว “หม อย่าพูดว่าติดตามไม่น่าฟังแบบ นั้นสิ!ผมต้องแน่ใจความปลอดภัยของคุณ”

“เป่หมิงโม่!นายทําแบบนี้ได้ยังไง”เธอกัดปากพูด ในระหว่างที่โมโห น ก็กังวลว่าจะเกิดขึ้น ถ้าหากคนที่เขาส่งมาติดตามรู้เรื่องจิ๋วจิ๋วทำยัง ไง?!

“งั้นก็กลับเมืองAกับผม ผมสัญญาว่าจะส่งคนติดตามคุณ เขาคิดไว้แล้วว่าเธอจะแสดงปฏิกิริยา แบบนี้ ความจริงแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะว่าหลังจากที่ ถังเทียนจื่อออกจากคุกแล้ว เกิดเรื่องติดต่อกันมา เขาก็ไม่คิดแผนทํางี้หรอก

ถึงแม้ว่าภายนอกอาจดูไม่เป็นห่วงเธอ แต่ความ จริงแล้วก็เป็นห่วงเธอ กลัวว่าถังเทียนจื่อจะมาหา

เรื่องเธอ!

แต่เมื่อวานที่ผ่านมา เขายังคงประเมินความ เกลียดชังของถังเทียนจื่อไว้ต่ำเกินไป

เธอกลอกตาใส่เขา “ไม่ต้องกลับกับนาย ฉันก็จะ กลับเมืองAอยู่แล้ว!ยังไงลูกๆก็ยังรอฉันกลับไป แต่ฉันเป็นห่วงแม่ของฉัน …ฉันรู้สึกว่าอุบัติเหตุ ทางรถยนต์ของเธอมันแปลกๆ!ฉันกลัวว่ามีคน

ตั้งใจจะทําร้ายเธอ ” งั้นก็ยิ่งต้องไปจากที่นี่ ให้เธอไปรักษาที่ที่

ปลอดภัย เชิญคุณหมอที่ดีที่สุดของอเมริการักษา เธอ”

..กู้ฮอนเงียบไปพักหนึ่ง รู้สึกว่าคำพูดของเขา ก็สมเหตุสมผลเหมือนกัน ถ้าในเมืองSมีคนตั้งใจจะทำร้ายคุณแม่ละก็ งั้น

พาเธอกลับเมืองAก็เป็นทางที่ดี แต่ฉันไม่

ต้องการความเห็นใจของนาย ฉันอยากดูแลเธอ

ด้วยตัวเอง!”

ระหว่างพวกเขาเหลือเวลาแค่หกวัน หลังจากที่จบ ก็ต่างคนต่างไป เธอไม่อยากเป็นเพราะคุณแม่ เลยติดหนี้บุญคุณเขา

“เขาถอนหายใจเบาๆ พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำหกวัน ฮอนผมขอแค่คุณเป็นของผมอีกเวลาหก วัน!ยากมากเลยเหรอ?”

เธอตกใจกับความเศร้าที่มาอย่างกะทันหัน ในขณะนี้ เธอเพิ่งจะรู้สึกว่าเขาแปลกๆ

แผลที่เต็มไปทั้งมือ สกปรก แม้กระทั่งไม่ยอมล้าง ดีๆ ก็มาเร่งรีบกับเธอ……

นี่ไม่ใช่สไตล์ของไอ่บ้านที่รักสะอาดอย่างเห็นได้ ชัด!

“เป๊หมิงโมนาย……..ตกลงเป็นอะไรไป?”

“เรียกผมว่าสามี!”เขาบอก ด้วยท่าทีที่ไม่สบ

อารมณ์

“เรียแล้วมันสนุกปากเหรอ?”เธอเบ้ปาก “ไร้ สาระ!”

“ไร้สาระตรงไหน?”เขากอดเธออย่างไม่รู้ไม่ชี้ “ก็

อยากฟังคุณเรียก!” เธอจ้องมองเขาอย่างสงสัย “นี่ เป่หมิงโม่ เส้น ประสาทส่วนไหนของนายเพี้ยนไปหรือเปล่า?”

เห็นแค่ว่าเขาขมวดคิ้ว พึมพำเบาๆอย่างหงุดหงิด “เพี้ยนไปก็จริง แต่ไม่ใช่สมอง แต่งเป็นปีกาจู…… น้ำเสียงแหยและทุ้มต่ำเพิ่งพูดจบ ก็รวบเอวเธอไว้ โน้มปากลง ประกบปากเธอลงไป

เขาโหยหาความหอมหวานจากเธออย่างก้าวร้าว คนที่อยู่ในอ้อมกอดราวกับดอกที่มีหยาดน้ำค้าง ในยามเช้า งดงามน่าหลงใหล เขาดูดดื่มอย่าง ตะกละ

ไม่เหลือพื้นที่ให้เธอต่อต้าน อดมาทั้งสัปดาห์ที่ไม่ได้เจอเธอ เขาเก็บกดแรงกำลังไว้เยอะ เมื่อคืนยัง

เอาเธอไม่พอ!

หลังจากเมื่อคืนที่ต่อต้านผ่านมา ไม่มีประโยชน์ แต่ความอ่อนโยนของผู้ชายคนนี้กลับทำให้เธอ หวั่นไหว

ร่างกายที่อ่อนล้าของเธอ ทำได้เพียงรักความรัก จากเขาอย่างนิ่ง

ในใจลึกๆถอนหายใจเบาๆ ทั้งที่รู้ว่าควรผลักเขา ออกแรงๆ แต่กลับตกหลุมในความรักเอ็นดูของ

เขา

ทันใดนั้น เต็มไปด้วยความอ่อนช้อย,

“กู้ฮอน……เรียกผมว่าสามี……เรียกสิ!ผมไม่

อนุญาตให้คุณเก็บไว้ ทั้งหมดเป็นผมของผม……. เขาแสดงความเป็นเจ้าของอย่างก้าวร้าว ราวกับผู้ ชนะ ไม่เหลือทางให้เธอทั้งสิ้น……..

“ไม่…….ไม่เรียก…….

ถึงแม้ว่าจะเหลือแค่หกวัน แม้ว่าจะต้องทนเขาอีก หกวัน เธอก็ไม่ยอมเรียกคำว่า’สามี’สองคำนี้ออก

มา

เขาจะรู้ไหมว่า’สามี’หมายความว่าอะไร? กู้ฮอนกัดริมฝีปาก ใจคิดถึงจะรักษาตัวไม่ได้ สิ่ง เดียวที่เธอทําได้ ก็คือเก็บใจตัวเองไว้

เขากระตุกรอยยิ้มขึ้น “ปีศาจน้อยที่ดื้อรั้น ผมจะดู ว่าคุณว่าปากแข็งได้ถึงเมื่อไหร่….……..

พูดเสร็จ เขาก็ประกบปากเธออีกอีกครั้ง การเสียดสีของผิว การสัมผัสร่างกายไม่เพียงพอที่จะเติมเต็มใจที่เริ่มอ้างว้างของเขา ถ้าหากเวลาหยุดได้ เขาหวังว่าจะกอดเธอเข้าอ้อม กอตแบบนี้ไปอย่างไม่ต้องกังวลไปตลอดชีวิต เลย…..

ที่แท้การรักคนคนหนึ่ง เป็นความรู้สึกแบบนี้นี่เอง ทําให้คนเสพติด ทําให้คนหลงใหล

สุดท้ายเขาเข้าใจสักที แต่กลับสายไป……

ชีวิตที่สํามะเลเทเมาครั้งนี้ ไม่รู้ว่าเปลืองแรงของ ท่านโม่ไปไม่รู้เท่าไหร่

ทันใดนั้น เสียงริงโทนของโทรศัพท์ก็ดังขึ้น! รบกวนทั้งสองที่อยู่บนเตียง

.โทร โทรศัพท์…… หายใจหอบ “กู้ฮอนผลักเขาแล้วออก

“ไม่รับ! คําเท่ห์ๆสองคำออกจากปากเขา แล้วทำ

เธอต่อ…….

กริ๊งกริ๊งกริ้ง……

เสียงริงโทนดังอยู่เรื่อยๆ

ใครมารบกวนท่านโม่กำลังทำงานทำการ ใครมัน

อยากตายแบบนี้วะ

กู้ฮอนโกรธจนเตะเขาออกเต็มแรง “เวรเอ้ย…!

โทรศัพท์ฉัน!”

รีบลุกขึ้นมาอย่างรีบร้อน เธอเริ่มหาโทรศัพท์ไป

ทั่ว

สุดท้าย ภายใต้เสื้อที่ยุ่งเหยิงบนพื้น เธอเจอ โทรศัพท์ กวาดสายตามองชื่อที่อยู่บนจอ

โทรศัพท์ ตกใจทันที!จ่าจ้าของฉัน

เธอหันหลังให้เขาด้วยร่างเปลือยกาย รับ

โทรศัพท์อย่างใจไม่สู้ ตั้งใจพูดเสียงดัง “ฮัล โหล?”

“ฮือๆ มะม๊า….. ในสายมีเสียงนุ่มนวลของทารก น้อยลอยมา “จิ๋วจิ่วคิดถึงมะมาแล้ว เมื่อไหร่มะม้า

จะมารับจิ๋วจิ๋ว แงแงแง……. ได้ยินเสียงที่อ่อนหวานของยัยตัวน้อย ใจขอ

งกู้ฮอนจะละลายเป็นน้ำแล้ว

แต่ด้านหลังเย็นวาบ เป้หมิงโมไอ่เวรนี่ก็อยู่ข้างๆ เธอรู้สึกถึงเลยว่าไอนี่กำลังจ้องมองเธอพร้อมจะ ขมับ!

ยังไงก็ห้ามให้เขารู้ว่าการมีอยู่ของจิ๋วจิ๋ว!

เธอแบกรับความเจ็บปวดที่ถูกแย่งลูกไปไม่ไหว

อีกแล้ว!

ก๋าโทรศัพท์แน่น เธอรีบพูด “อ้อ ขอโทษนะคะ

ตอนนี้ฉันยังมีเรื่องต้องจัดการแป๊บนึง คุณรอก่อน นะคะ…..เดี๋ยวฉันโทรกลับค่ะ…….

ดวางสายลง

กลัวว่ายัยตัวน้อยจะไม่ตายใจแล้วโทรมาอีก เธอ

รีบปิดเครื่อง

เมื่อหันกลับมา ตกใจกับใบหน้าที่ซูมใหญ่ขึ้นตรง

หน้า!

เห้ย!นายเป็นผีหรือไง!ย็นหลังคนอื่นก็ไม่มีเสียง

อะไร!ตกใจหมด!”

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เป้หมิงโม่ก็ยืนอยู่ข้างเตียงแล้ว รูปร่างที่สมบูรณ์แบบโซ ต่อหน้าเธอโดยไม่มีสิ่งกีดขวางใดๆ

ที่สําคัญคือ ไอ่นี่แม้แต่ผ้าก็ไม่ยอมปิดเ เขาเลิกคิ้ว น หรี่ตามองเธอ “ถ้าคุณไม่กินปูน ร้อนท้อง จะกลัวทำไม?เมื่อกี้ใครโทรมา” ดวงตาที่สวยงามของเธอกะพริบไปสองครั้ง พู ดมั่วซั่วว่า “อ้อ ปู่ฝันโทรมา

“หยินปู่ฝัน?”เห็นได้ชัดว่า ท่านโมไม่เชื่อคำตอบนี้ “นี่!นายมองแบบนั้นทำไม?ฉันไม่ได้เป็นลูกน้อง นายสักหน่อย!มีคนโทรมาหาฉัน นายก็จะยุ่งเห รอ?”เธอปูดแก้มของเธอ และหันกลับไปอย่างไม่ พอใจเพื่อปกปิดสีหน้าที่จับผิดของเธอ

แล้วก้มลง เริ่มเก็บเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงบนพื้นขึ้น ยัง พลางบ่นไปด้วยว่า “ยังพูดอีกว่าให้อยู่เคียงข้าง นายหกวัน ฉันว่าหกวิยังทนอยู่ไม่ไหวแล้ว……. คำพูดนี้ คล้ายกับว่าเข็มบางเล่ม ทิ่มแทงใจของ เป้หมิงโม่จนปวด

เขาขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว ท่าทีที่เย็นชาเพิ่งจะ

คลี่คลายลง

ฉากที่หยินปู้ฝันลากเธอไปที่สำนักกิจการ พลเรือนนั้น เป็นฝันร้ายในใจลึกๆของเขาที่ไม่

อาจลบเลือน!

แม้ว่าเขาจะมั่นใจว่าเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะแต่งงาน กับหยินปู่ฝัน แต่ไม่ได้แปลว่าเขาจะไม่ถือสา

โธ่เอ้ย เขาถือ

และยังอยากจะบีบคอผู้หญิงที่ไร้หัวใจคน……… และแล้ว หกวันที่ออกจากปากเธอ ราวกับว่า เหยียบโดนแผลของเขา ทำให้เขาตื่นขึ้นมาจากความฟุ้งทันที

“ไม่ใช่ว่าผมอยากยุ่ง….. ” เสียงเขาค่อยๆอ่อน ลง ถอนหายใจเบาๆ เดินไปข้างหลังเธอ

“กู้ฮอนที่เพิ่งจะเก็บเสื้อขึ้นมา ทันใดนั้นมีมือ ความไออุ่นของเขาที่สัมผัสผิวของเธอ ทําให้เป็น

ใหญ่สวมกอดเธอไว้

จนเธอหูแรง

ทํา……..ลมเครือไปหรือเปล่า

จากนั้น ก็ได้ยินเขาพูดข้างหูว่า “กู้ฮอน ผมรู้ว่า

คําขอของผมจะเกินไป แต่ยังไงผมก็หวังว่าคุณ จะไม่ติดต่อกันหยินปู้ฝันอีก!เพราะยังไงคุณเป็นผู้ หญิงของผม จะว่าแล้ว ตัวตนของเขาก็แสดงให้ เห็นอยู่แบบนั้น ผมไม่อยากให้ผู้หญิงของผมไป

ยุ่งเกี่ยวกับบ้านของเขาอีก! ” เธอเข้าใจความหมายของเขา และรู้ว่าเป่หมิงโม่

ไม่ยอมรับมีลูกพี่ลูกน้องหยินปู่ฝันคนนี้ เป้หมิงโม่เกลียดคุณแม่ของตัวเอง แต่แล้ว คุณแม่

ของหยินปู้ฝันก็ดันเป็นน้องสาวแท้ๆของคุณแม่ ของเป้หมิงโม่อีก

ความสัมพันธ์ที่ขั้นกลางระหว่างนี้ จะมากจะน้อย

เธอก็รู้สึกอึดอัด

ดังนั้นวันนั้นที่อยู่ในสำนักกิจการพลเรือน สุดท้าย เธอก็ไม่สามารถโน้มน้าวตัวเองจดทะเบียนสมรส

กับหยินปู่ฝันได้

“ฉันไม่เห็นด้วย! เธอห์นสายตากลับมา ปฏิเสธ

อย่างแน่วแน่สีหน้าของเขาหมองลงอย่างเห็นได้ชัด แซนทรัต เป็นเอวของเธอก็กระชับขึ้น

ร้ จนเธอเจ็บ

บรรยากาศถูกครอบคลุมด้วยความเย็นชา เธออด

ที่จะสั่นคลอนไม่ได้

ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ เธอก็ยังคงกัดริมฝีปาก แล้ว พูดยืนกรานว่า “ปู่ฝันมีบุญคุณต่อฉัน ต่อลูกๆ ใน ตอนที่พวกฉันตกอับ เขาเป็นคนคอยช่วยเหลือ พวกฉัน ในตอนที่ฉันยากลำบาก คือเขาที่อยู่เคียง ข้างให้กำลังใจฉัน!แม้แต่แม่ของฉันที่ไม่ได้สติ ก็ เป็นเขาที่ค่อยเฝ้าอยู่ข้างๆแทนฉัน……..หมิงโม่ นายไม่สามารถตัดสินคนนี้เพียงเพราะความแค้น ส่วนตัวของนาย!แม่ของเขาคือหวีหรูซินไม่ใช่ ความผิดของเขา!และพี่สาวของป่าหรู นคือหวี หรูเจียก็ไม่ใช่ความผิดของใคร!และนาย……. เธอหยุดไปสักพัก ทั้งที่รู้ว่าสิ่งที่กำลังจะพูดนี้คือ บาดแผลของเขา แต่เธอก็พูดออกมาอย่างไม่กลัว ตาย–

และนายเป็นลูกชายของป้าหรูเจี่ย ยิ่งไม่ใช่ ความผิดของใคร!นายไม่จำเป็นต้องพาลไปถึง ครอบครัวปู่ฝัน อีกอย่างไม่ได้ติดต่อกันมานาน หลายปี ตอนนี้กับเสนอเงื่อนไขที่ไม่มีเหตุผลแบบ ……..โอ๊ยเจ็บ……

เพลง~

ราวกับว่ามีของอะไรแตกเป็นชิ้นๆ บรรยากาศก็ ลดลงถึงจุดเยือกแข็งทันที! เธอรู้สึกถึงมือที่โอบเอวเธอนั้นได้ชัดเลยว่ากระชับขึ้นทันที

“โอ้ยเจ็บเธอขมวดคิ้วแล้วร้องออกมาเสียง หนึ่ง เอวที่บอบบางของเธอเหมือนกับว่าถูกเขารัต จน

คุณมีสิทธิ์อะไรมาคิดว่าไม่ใช่ความผิดของใคร น้ำเสียงทุ้มแหบที่เกือบคล้ายกับพูดเสียงต่ำ ” ล่ะ? แฝงด้วยความเย็นชา “คุณสิทธิ์อะไรมาตัดสิน ว่าพวกเขาบริสุทธิ์แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมา

วิจารณ์ผม?” ความโกรธที่มาอย่างกะทันหันของเขา ทําให้ตัว เธอรู้สึกสั่น

“ปล่อยสีหน้าเจ็บปวดของเธอ ผู้ชาย คนนี้จะรู้ไหมว่าเอวเธอเกือบจะรัดจนหักละ?

“เจ็บ?แสงที่หนาวเหน็บนั้นราวกับวาบผ่าน สายตาที่เย็นชาของเขา หมุนร่างบางของเธอนั้น หันกลับมา เผชิญหน้ากับเขา ตะโกนเสียงต่ำ ถ้า คุณรู้จักเจ็บ ก็คงไม่พูดดีแทนหยินฝันหรอกถ้า หากรู้ว่าเจ็บ ก็คงไม่เรียกร้องความบริสุทธิ์แทน เขา!กู้ฮอน หยินฝันให้คุณกินยาอะไร คุณถึงได้ หมกมุ่นในตัวเขาแบบนี้?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ