ตอนที่280 วันคริสต์มาสของลูกๆ

เฟยเอ๋อพยักหน้าตอบรับ อ๋อ งั้นเราเข้าไปกันเถอะ! จริง แล้วพยาบาลได้บอกไว้ว่าให้ฉันขยับตัวได้แล้ว จะได้หายไวๆ

เป๋หมิงโม่หันตัวไปดันรถเข็นของหล่อนเข้าไปในบ้านและ พูด”เพราะฉันคนเดียว ถ้าไม่ใช่รถฉันไปชนโดนเธอ…

“เฟยเอ๋อรีบพูดขึ้น”บอกแล้วไม่เกี่ยวกับเธอ!ครั้งที่ “โม่ ! แล้วแค่มีแผลลอกนิดหน่อยไม่ได้เป็นไรมากที่เหลือนี้เป็นแผล เก่าของ10ปีก่อน หายได้ขนาดนี้ ฉันก็พอใจมากแล้ว….

ถึงแม้เฟยเอ๋อจะพูดแบบไม่คิดมาก แต่สำหรับหญิงสาวที่ โดนไฟไหม้ใส่ตัว90%นั้น มันเจ็บปวดแค่ไหน? เป้หมิงโม่คิดย้อนไปเมื่อ2ปีก่อน คืนที่กู้ฮอนไปจากเมือง

ฉิงฮัวลากเขาขึ้นรถเพื่อจะไปหาผู้หญิงที่ไร้หัวใจคนนั้น

ไม่คิดว่า จะเกิดอุบัติเหตุไปชนใส่เฟยเอ๋อสะก่อน ถึงแม้จะแค่เฉียดใส่หน่อยๆ

แต่คืนนั้นทำให้เขารู้ว่าคืนที่เขามีเรื่องกับป่ายมู่ซี เห็นผู้ หญิงที่ใส่ผ้าปิดปาก ก็คือเฟยเอ๋อนั่นเอง

แต่ที่แท้ทั้งหมดนี้ไม่ใช่แค่ความฝัน เฟยเอ๋อยังอยู่บนโลก

ใบนี้… เมื่อเขาเห็นบาดแผลบนตัวของหล่อนเขาก็บอกกับตัวเอง เขาจะไม่ปล่อยเฟยเอ๋ออีก……

แต่แค่สมองมักจะมีภาพกู้ฮอนลอยออกมาตลอดเวลา… เขารู้สึกเจ็บใจ เมื่อนึกถึงคืนที่อยู่กับหล่อนนั้นทั้งโมโห ทั้งไม่พอใจ ทั้ง อยาก สุดท้ายก็ได้แค่นั้น

ฮอน นางมารยา

รอบนี้ที่หล่อนกลับมาก็บ่งบอกชัดเจนว่าหล่อนนั้นจะเปิด

กกับเขา

เขารู้ว่าหล่อนไม่ยอมปล่อยลูกไปง่ายๆแบบนั้นหรอก

แล้วเขา จะเอาไงกับหล่อน?

“โม ฉันมีอะไรจะบอก วันนี้มีคนเอาของขวัญคริสต์มาส มาให้เยอะแยะเลย เดี๋ยวฉันเลือก แล้วเธอช่วยเอาไปให้เฉิงเฉิ งกับหยางหยางนะ…. ” เฟยเอ๋อยิ่งพูดเสียงยิ่งเบาลง…

ซูยิ่งหวั่นยืนอยู่ที่เดิม มองแผ่นเขาทั้งสองค่อยๆเดินไป หล่อนกำหมัดไว้แน่น……

ตอนแรกคิดว่ากู้ฮอนไปแล้ว หล่อนก็จะได้กลับไปหาโม่

แต่ใครจะไปคิดว่า 10กว่าปีแล้ว เฟยเอ๋อยังไม่ตาย!

อีก

2ปีก่อนที่หล่อนเห็นความหวังว่าหล่อนรู้ว่าหล่อนนั้นฝัน มากว่า 10ปี สุดท้ายก็ล่มสลาย

หล่อนปาดน้ำตาที่ค่อยๆไหล หล่อนะพูด: “โม่ เธอเคยบอก ฉันว่า รอยยิ้มของฉันเหมือนเฟยเอ๋อไม่ใช่หรอ… ทำไมตอนนี้ เฟยเอ๋อหน้าเละแบบนั้น เธอยังยอมมองของเขาก็ไม่มองฉัน เลย…”

วันนี้วันคริสต์มาสเฉิงเฉิงและหยางหยางจึงช่วยเพื่อนบาง คนในห้องมาเล่นด้วย บ้านเป้หมิงโม่นั้นจัดคริสต์มาสแขวนไฟสวยงามเต็มต้น สวนหลังบ้านยังมีหิมะที่กองเต็มไปหมด

เด็กๆสวมหมวกคริสต์มาสแล้ววิ่งไปเล่นหิมะกันอย่าง สนุกสนาน

“เป๊หมิงหยาง บ้านเธอใหญ่จัง เหมือนวังเลย น่าอิจฉา จ้ง”เพื่อนAพูด

“ใช่ๆ ปู่ย่าของพวกเธอก็รักเธอกับเป๊หมิงซิเฉิงมากๆเลย ด้วย” เพื่อนBพูด

พวกเธอเหมือนเจ้าชายเลย… เพื่อนพูด

แต่พ่อฉันบอกว่า พวกเธอไม่ได้รับความรักจากพ่อแม่ แม่พวกเธอละ?”เพื่อนDพูด

แม่ของพวกเธอไม่เอาพวกเธอแล้วใช่มั้ย?”เพื่อนพูด

“ไม่ใช่สะหน่อย “หยางหยางพูดอย่างดุดัน “คุณแม่กลับ มาแล้ว วันนี้ยังอยู่บนทีวีอยู่เลย คุณแม่เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เอา พวกฉัน!”

หยางหยางตะโกนจนเพื่อนๆทุกคนหยุดเล่น

“โกหก ฉันรู้จักเธอมานานขนาดนี้ ยังไม่เคยเห็นแม่พวก เธอเลย? “เพื่อนAพูด

“แม่ของพวกเขาไม่เอาพวกเขาแล้วแหละ….. เพื่อนBแอบ พูด

“บ้าบอ! แม่จะไม่เอาพวกเราได้ไง! ถ้ายังพูดมั่วอีกฉันจะ ต่อยพวกเธอแน่!”‘หยางหยางทําท่าจะต่อย

“หึ เป่หมิงหยางเธอมันก็แค่เด็กขาดความอบอุ่น!”มี ปัญญามาต่อยพวกฉันสิ…”เพื่อนๆหาเรื่อง เฉิงเฉิงขมวดคิ้ว นั่งมองหิมะเงียบๆ….

จริงแล้วเป็นวันคริสต์มาสที่สนุกสนาน ใครก็ไม่คิดว่า เพียงกลุ่มนี้จะทำให้กลายเป็นคืนที่เกลียดกัน

สวนหลังบ้าน ได้มีเสียงถกเถียงกัน…….

เวลาเดียวกัน บ้านเป้หมิงมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมา

ในเวลาที่หล่อนลงรถคนใช้ต่างพากันเกรงกลัว ผู้หญิงคน นี้เคยมีความสัมพันธ์คุณชายยี่เฟิงกับคุณชายรองมาก่อน

คุณท่าน คุณหญิง กู้ คุณกู้ฮอนมา……

กู้ฮอนหิ้วของขวัญสองถุงมา ตัวนั้นแต่งเป็นชุด

ของchannel หน้าเล็กสวยงาม เหมือนดั่งเหมือนก่อนแต่เพิ่ม เติมคือมีความมั่นใจมากขึ้น

เจียงฮุ่ยซินที่กำลังห่อของขวัญให้เด็กๆตรงที่ห้องรับแขก

เห็นกู้ฮอน

“นี่เธอ หมายความว่าอะไร?”

“คุณนายเบ็หมิง สุขสันต์วันคริสต์มาสนะคะ”หล่อนรู้อยู่ แก่ใจว่าเจียงฮุ่ยซินไม่ทำสีหน้าดีๆแต่กู้ฮอนนั้นยิ้ม ยกของ ขวัญขึ้นมา ชัดเจนมาก ฉันอยากเจอลูกๆของฉัน”

เจียงฮุยซิน “เด็กเป็นของโม่….

“แต่คุณนายอย่าลืมนะคะ ลูกนั้นมองให้เขาเลี้ยงดู แต่ฉัน มีสิทธิ์ในการเยี่ยมดู!”กู้ฮอนพูดแทรก

เจียงฮุ่ยซินอึ้ง แค่สองปี ผู้หญิงคนนี้กลับเปลี่ยนไปเยอะ แบบนี้เลยหรอ “ไม่เจอสองปี ปากดีขึ้นเยอะเลยนะ”

คุณนายพูดเกินไปค่ะ” ”

เพิ่งพูดจบ คนใช้รีบวิ่งมาแจ้ง “ไม่ดีแล้วค่ะ คุณนาย คุณ หนูตีกับเด็กกลุ่มนั้นที่สวนหลังบ้านแล้วค่ะ….

“ใครสั่งให้พูดว่าแม่ไม่เอาฉัน! พูดอีกฉันจะต่อยให้ฟันร่วง หมดเลย….”หยางหยางนั่งอยู่บนตัวเพื่อน ยกมัดต่อยๆๆ

“อออ เป่หมิงหยางต่อยคน…..

เพื่อนทั้งหลายโดนเป้หมิงหยางค่อยไปมา

มีเพียงเฉิงเฉิงที่ขยับเขยื้อนนั่งปั่นสโนว์แมน…

กู้ฮอนถือของขวัญเข้ามา เมื่อเห็นแล้วหัวใจเย็นเฉียบ

หล่อนรีบพูด: หยางหยางเฉิงเฉิง!

เฉิงเฉิงที่กำลังปั่นสโนว์แมนรีบหันหน้าไปมอง เจ้าตัวเล็ก นี้มองอย่างไม่น่าเชื่อใช้มือที่เปื้อนไปด้วยหิมะขยี้ตา …

“พูดอีกจะต่อยให้หัวแตกเลย “หยางหยางต่อยเพื่อนๆ ให้ล้มเสร็จเพิ่งรู้

“ว้าวววว คุณแม่……

หยางหยางรีบพุ่งไปกอดแม่เหมือนจรวด ก่อนจะไปก็ไม่ ลืมที่จะเตะเพื่อนที่ล้มคากับเพื่อน

ตัวเล็กรีบวิ่งไปกอดขาแม่ ร้องไห้”ชื่ออ แม่กลับมารับ หยางหยางสักที…..

พอหยางหยางร้องไห้ ใจของกู้ฮอนสลาย

หล่อนรีบกอดลูกๆ ความคิดถึงตลอดสองปีมานี้ กลาย เป็นน้ำตาที่หลั่งไหล หล่อนสะอึกสะอื้น “แม่ขอโทษนะลูก แม่ มาช้าไป…

เห็นเฉิงเฉิงที่นั่งใกล้ๆกองหิมะ หล่อนรีบอุ้มหยางหยาง แล้วเดินเข้าไป

มองมือเล็ตที่แข็งแล้วมองไปดูสโนว์แมนที่หน้าตาคล้าน

หล่อน หล่อนรีบจับเฉิงเฉิงเข้ามาในอ้อมกอด ลูกรักของแม่….

เฉิงเฉิงที่กั้นน้ำตาไม่อยู่ร้องไห้ขึ้นมาปกติแล้วเขาเงียบๆ ไม่อะไรกับใคร เด็กน้อยร้องไห้ ชื่อออ นี้ไม่ใช่ความ

“นี่ไม่ใช่ความฝัน แม่กลับมาแล้ว ….. “ฮอนกอดลูก

ร้องไห้

ถ้าย้อนเวลาได้ หล่อนจะไม่ทิ้งลูกแฝดทั้งสอง

สองปีมานี้หล่อนได้คลอดลูกรอบที่สอง เลี้ยงลูกไป เขียน หนังสือไป หล่อนได้หลับเพียงวันละ4-5ชั่วโมง…

แต่พวกนี้ หล่อนไม่รู้สึกว่าเหนื่อยเลย เพราะหล่อนรู้ หล่อนไม่มีเวลามาขี้เกียจ ตรงนี้ ยังมีลูกๆอีกสองคนรอคอย หล่อนกลับไป…

“อออออ แม่ทําไมมาช้าแบบนี้ แม่รู้มั้ยผมกับเฉิงเฉิง คิดถึงแม่แค่ไหน…

แม่กลับมาแล้ว…ยังจะไปอีกมั้ย?”

แม่อย่าทิ้งพวกผมนะ….

เจียงฮุ่ยซินเห็นภาพนี้แล้วก็เริ่มตาแดง ที่หล่อนจะพราก แม่ลูกออกจากกันตั้งแต่แรกนี้ หล่อนเห็นแก่ตัวไปใช่มั้ย?

เห็นเด็กๆที่โดนหยางหยางต่อยล้ม เจียงฮุ่ยซินรีบบอก คนใช้ให้เอาเงินค่ารักษาให้เด็กแล้วส่งกลับบ้านไป กู้ฮอนอุ้มเด็กทั้งสอง”ไม่เจอสองปี ลูกๆสูงขึ้นเยอะเลย ไหนแม่ดูลี้ หล่อขึ้นรึเปล่า? เชื่อฟังมั้ย ?

“หล่อขึ้นแน่นอน! หยางหยาง7ขวบแล้วขึ้นแล้วนะ! เฉิงเฉิงพูดตอบ:”ผมเรียนล่วงหน้าไปถึงของหลักสูตรชั้น มัธยมศึกษาตอนปลายแล้วปีหน้าเตรียมจะสอบเข้า

มหาวิทยาลัย” “เป่หมิงซีเฉิงเธอตั้งใจพูดใช่มั้ย อายุ7ขวบเหมือนกัน ทำไมฉันต้องเรียนปาเธอจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย?”

“อายุ7ขวบเหมือนกัน ปีแล้วเธอก็อยู่ป1 ปีนี้ก็ยังอยู่ปา อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเขาจะแล้วสาวแต่ว่าเป้หมิงหยางเธอเอา แต่แอ๊วน้องป1 เธอไม่รู้สึกปัญญาอ่อนหรอ?”

“เห้ยๆ ฉันปัญญาอ่อนที่ไหน 7ขวบเรียนปาปกติดี ไม่ดี ตรงไหน! ไม่เหมือนเธอ วันๆเอาแต่แล้วสาวแก่ที่อายุตอน ที่27-17 เธอต่างหากที่โรคจิต!”

“ฉันโรคจิตตรงไหน? ฉันพูดเป็นรอบที่7569แล้ว ฉัน เกลียดมีความรักกับรุ่นพี่ อีหอย่าง เด็กที่อัจฉริยะแบบฉันใช่ ว่าเด็กแบบเธอจะเข้าใจ?

“แม่ค้าบบ เป้หมิงซิเฉิงรังแกผม!”

“ใครรังแกลูกพี่ใหญ่อย่างเธอ?”

กู้ฮอนมองสองพี่น้องที่ถกเถียงไปมา หล่อนอดที่จะถอน หายใจไม่ได้ รู้สึกอบอุ่นใจ

หล่อนหันตัวเดินไปที่เจียงฮุยซิน ก้มหัวอย่างมี มารยาท “คุณนาย ถ้าคุณไม่ค้าน ฉันหวังว่าฉันจะฉลองวัน คริสต์มาสกับเด็กๆ ไม่รอคุณย่าตอบ หยางหยางรีบกอดคุณย่า ส่งสายตาน่า สงสาร: “คุณย่าครับ คุณย่าตอบตกลงเถอะครับ…”

เฉิงเฉิงเปิดตาทำเป็นปกติแต่ก็กำลังส่งสายตาน่าสงสาร ให้คุณย่า

เจียงฮุ่ยซินถอนหายใจ วันนี้วันคริสต์มาส งั้นคุณย่าก็ให้ พวกเธอมีความสุขหน่อยละกัน อย่าเล่นจนบ้าคลั่งนะ?”

“ขอบคุณครับคุณย่า

“รับทราบครับ!”

เฉิงเฉิงและหยางหยาง ด

เวลาค่อยๆ ลง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ