ตอนที่314พวกเขาหมั้น พวกเราออกเดต2

“ซูหยุนเฟิง” เป้หมิ่งโม่เองก็เห็นภาพนี้เช่นกัน สายตาเขาดู น่ากลัว

“อา” ชูหยุนเฟิงท่าเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ “ก่อนหน้านี้เฟย เอ๋อพูดว่า ขอบคุณทนายส่งชุดกระโปรงให้เธอ…..คง ไม่ใช่………ไม่ใช่นายเอาชุดกระโปรงของฮอนชอนไปให้ เฟยเอ๋อหรอกนะ”

นิ้วมือของกู้ฮอนสั่น

ซูหยุนเฟิงรู้สึกได้ เขาจับปั้นเล็กไว้แน่น “พระเจ้า เป็น มึงเอ้อ นึกไม่ถึงว่านายจะทำเรื่องแบบนี้ได้ นายทำแบบนี้ก็ แสดงว่านายเอนเอียงไปทางเฟยเอ๋อมาก แล้วนายจะคิด เยอะอีกทําซากอะไร ยังไงเรื่องที่นายหมั้นกับเฟยเอ๋อ ก็เป็น เรื่องที่ตัดสินใจไปแล้ว…….

เหมือนกับว่าเสียงพูดจะหยุดไป

ชูหยุนเฟิงพูดโพล่งออก ถึงได้รู้ว่ามันหยุดไม่ทันแล้ว

ใบหน้ากู้ฮอนแข็งทื่อ

ดวงตาของเป้หมิง ไม่สลด
“ซูหยุ่นเฟิง นายไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้

หยุนเพิ่งรีบเอามือปิดปาก…….

“ไม่ต้องไปหรอก” เสียงเฉียบของฮอนหยุดไว้

จากนั้น เธอหันไปมองซูหยุนเฟิง แล้วพูดออกมาทีละ “เขาจะหมั้นกับแสงจันทร์สีขาวของเขาใช่ไหม

ซูหยุนเฟิงไม่กล้าส่งเสียงออกมา เขากลอกลูกตาไป มาระหว่างเปหมิง โม่และฮอน

พอเห็นท่าทางหลบหน้าของเขา ฮอนก็ยิ่งชัดเจน

หัวใจ เต้นอย่างแรง ราวกับว่ามันร่วงลงไปในเหวลึกอย่าง ฉับพลัน

เธอสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามระงับความเจ็บปวดที่ ค่อยๆแผ่ขยายเข้าไปในหัวใจ เธอหัวเราะอย่างเย็นชา จาก นั้นก็หันกลับไปมองเป้หมิงไม่อย่างลึกซึ้ง

“กระโปรงตัวนี้ มันไม่ใช่ตัวเดิมตัวนั้น ถึงนายจะเอาตัวที่ เหมือนกันร้อยตัวให้ฉัน มันก็ไร้ความหมาย แต่ว่า ตอนนี้ถึง นายจะเอากระโปรงตัวเดิมมาให้ ฉันก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันพิเศษ อะไรแล้ว”

เธอชะงัก ดวงตาเป็นประกาย ในน้ำเสียงมีความสั่นเครื่อ แฝงอยู่ “ชุดราตรีตัวนั้น ถือซะว่าเป็นของขวัญที่ฉันมอบให้ ในวันหมั้นของพวกคุณแล้วกัน คุณเหง………ขอให้พวกคุณมีหลุมฝังศพร่วมกัน สามีภรรยารักใคร่กลมเกลียว) ให้ กําเนิดปีศาจในเร็ววัน (มีลูก ในเร็ววัน) สุขภาพร่างกายค่อยๆ ทรุดโทรม สุขภาพร่างกายแข็งแรง) ขอให้ทุกเรื่องเป็น เหมือนเกม สมปรารถนาทุกเรื่อง)

เป้หมิง โม่ขมวดคิ้วแน่น ฉับพลันเขารู้สึกกลัวท่าทางที่แสน จะเย็นชาของเธอ…..

“ว้าว” ชูหยุนเฟิงช็อก ดุเดือดมาก แต่ยังไงเขาก็ชอบ เขา มองฮอนด้วยสายตาชื่นชม “ฮอนฮอน เธอมีฟินมากเกิน ไป มีความสามารถเกินไป)”

ฮอนหมุนตัว จับมือของหยุนเฟิงแล้วเดินออกไปข้าง

“เอ๊ะ ฮอนชอน พวกเราจะไปไหนกัน” หยุนเฟิง โดนลาก

ออกมาด้านนอก พร้อมกับหันกลับไปมองใบหน้าสีดำ

เคร่งเครียดที่ค่ายิ่งกว่าสีหมึกเสียอีก………

เป้หมิง ไม่ทําสีหน้าประมาณว่า “ถ้าแกกล้าไปกับเธอ แก ได้ตายแน่

แต่กลับได้ยินเสียงนุ่มที่คาดไม่ถึงลอยขึ้นมา: หยุนเฟิง พวกเขาหมั้นกัน พวกเราก็ไปเดทกันเถอะ……

เ ห ง ไ ก่ าหมัดแน่น

ฟีบ……ได้ยินเสียง หยุนเฟิงชะงัก
“ฮาฮ่า จริงหรือเนี่ย โอ๊ย ฉันไม่ได้กำลังฝันอยู่ไหมใช่

ชูหยุนเฟิงร่าเริง ไม่มีเวลาจะไปสนใจเหมิงโม่แล้ว

เขารีบทำตัวติดกับฮอนเหมือนน้ำตาลทันที เดินออกจาก ห้องผู้ป่วยอย่างอารมณ์ดีตลอดทาง เอาหน้าที่เหมือนถ่าน ของเป้หมิงเอ้อโยนทิ้งออกไปนอกท้องฟ้า……..

ชั่วพริบตา ภายในห้องผู้ป่วยก็กลับสู่ความเงียบสนิทอีก ครั้ง

เป้หมิง โมร่างกายแข็งทื่อ จ้องชุดที่วางนิ่งอยู่บนพื้น ชุด

ราตรีที่ไม่รู้ว่าถูกรอยเท้าสกปรกเหยียบตั้งแต่เมื่อไหร่……

ที่จริงแล้ว เขาอยากพูดว่า ตอนที่เห็นเธอสวมชุดราตรีใน ห้างวันนั้น เธอสวยจริงๆ ……..

แต่

เฟยเอ๋อก็ชอบชุดนั้นเช่นกัน

เธอไม่ได้เห็นสภาพของเฟยเอ๋อในวันนั้น ต่อให้ตายทำไม

ถึงไม่ยอมให้เฟยเอ๋อเลย

เขาคิดว่าเธอคงไม่ใส่ใจเรื่องชุดกระโปรงแค่ตัวเดียว

หรอก ดังนั้นเขาจึงรีบให้คนส่งมาใหม่จากต่างประเทศทันที

แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะไม่ชอบ จนถึงขั้นเกลียดชัง
ทําไมเธอถึงไม่ยอมให้เฟยเอ๋อ

ถ้าเธอเข้าใจเขา ก็ควรรู้ว่าที่เขาแต่งงานกับเฟยเอ๋อ ก็ เพราะแค่ทำตามสัญญา ในตอนนั้น

แต่ทว่า เหมือนว่าเรื่องราวมันจะอยู่นอกเหนือการควบคุม ของเขาเสียแล้ว เขาจึงมุมกำแพงอย่างอ่อนแรง ความรู้สึก สูญเสียการควบคุมนี้มันทำลายความมั่นใจอันยิ่งใหญ่ของ เขาไปแล้ว

ในตอนนั้นเอง เขาถึงรู้ว่ามือของตัวเองกำลังสั่นเทา…….

ฮอนลาก หยุนเพิ่งออกไปจากโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว

“เช้า ฮอนฮอนเดินช้าๆ หน่อย…….เธอจะพาฉันไปไหนกัน แน่…… หยุนเฟิงไม่ยอมหยุดพูดตลอดทาง

แต่กู้ฮอนไม่ได้พูดอะไรสักค้าตลอดทาง

ตอนที่เดินลงบันไดของโรงพยาบาล เพราะเธอเคลื่อนไหว เร็วเกินไป ทันใดนั้น

ก

รองเท้าส้นสูงเบี้ยว จนส้นรองเท้าหลุดออกมา

เธอสลัดรองเท้าออกทันทีด้วยความโกรธ เหลือแค่เท้าที่สวมถุงเท้าเหยียบอยู่บนพื้นเย็น แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บ หรือว่าเจ็บจนไม่รู้สึกไปแล้ว……

“นี่ ฮอนฮอน เธอทําแบบนี้ไม่ได้นะ นี่มันฤดูหนาวนะ เดี๋ยว

จะเป็นหวัดเอา…..

ชูหยุนเพิ่งรีบย่อตัวลงตรงหน้าฮอน

“นายจะทําอะไรน่ะ” เธอตกใจ

เขาหันหน้ากลับมามองเธอ: “แบกเธอไง”

ไม่รู้ว่าทำไม คำพูดสามง่ายๆของซูหยุนเฟิง ทำให้ น้ำตาที่เธอพยายามกลั้นไว้เป็นเวลานานไหลออกมา