ตอนที่ 348 ลูกไม่มีทางเรียกเธอว่าแม่2

ลาก? ลากอะไร? ?

หยางหยางขนลุก อี เป็นมุกตลกที่แป

กมาก……

ปัง

ประตูห้องนอนถูกปิดลง

ในห้องก็เงียบสงบลงในที่สุด

กู้ฮอนถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะ ผงกหัวให้เจียงฮุยซินเล็กน้อย “ถ้าท่านนาง เป้หมิงไม่รังเกียจ ก็เชิญเข้ามานั่งในบ้านที่ ซอมซ่อของฉันได้เลยค่ะ”

เจียงฮุยชินขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะ พยักหน้า

หลังจากเดินเข้ามาในห้อง เจียงฮุยซิน นั่งลงบนโซฟาทันที ราวกับตัวเองเป็นนาย หญิงของบ้าน และยังคงไว้ซึ่งอากัปกิริยาของ หญิงสูงศักดิ์

“กู้ฮอน ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ของลูก แต่ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะยอมเป็นลับๆของ เป้หมิงไม่ด้วย”

ประโยคที่คมบาดจิตของเจียงฮุยซิน ทำ ให้กู้ฮอนที่กำลังชงชาอยู่นั้นกระดกเล็กน้อย

น้าร้อนกระเซ็นออกมา จนเกือบจะลวก มือของเธอ

เธอรีบขมวดคิ้วรวบรวมสติ ก่อนจะชงชา แก้วใหม่และยกไปเสิร์ฟตรงหน้าเจียงฮุยชิน ตามมารยาท

เจียงฮุยซินลังเลสักพัก และพูดขึ้นมา ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา โดยไม่มีทีท่าว่าจะรับชา แก้วนั้นเลย “วางบนโต๊ะ

กู้ฮอนสูดหายใจเข้าลึกอย่างไม่พอใจ และยังคงยื่นแก้วชาไม่ยอมวางลงบนโต๊ะ ท่านนางเหมิงเป็นแขก การชงชาให้แขกนั่น เป็นธรรมเนียมที่เจ้าบ้านควรทํา หากท่านนาง เป้หมิงไม่รับชาแก้วนี้ คนที่เสียมารยาท อ ท่านนางเปหมิงนะคะ!”

น้ำเสียงที่ไม่ต้อยต่ำและไม่วางอำนาจ ของเธอ ทําเอาเจียงฮุยซินหน้าชาไปเลย

“เธอ….. เจียงฮุยชินก้อนหน้ามุ่ยอย่าง ไม่พอใจสักพัก จนยื่นมือไปรับแก้วซาจากกู้ฮอ นมาในที่สุด ก่อนจะวางกระแทกลงบนโต๊ะด้วย ความโมโห น้ำชากระฉอกฉานซ่านเซ็นเปียก ปอนไปทั้งโต๊ะ……

บรรยากาศเย็นเยือกลงทันที

กู้ฮอนรีบหยิบทิชชูมาเช็ดน้ำชาในทันที

ทันใด

ก่อนจะพูดเลียนแบบ เสียงเดียวกับ เจียงฮุย นอย่างประชดประชันว่า “ท่านนาง เป่หมิงถึงคุณจะเป็นนายหญิงผู้สูงส่งของบ้าน ตระกูลเป้หมิง แต่ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะได้ มารยาทแบบนี้ มารยาทพื้นฐานที่ควรมีต่อผู้อื่น ก็ยังไม่มีเลย!”

เจียงฮุย มหาดเผือด ราวกับโดนคน ลากไปตบหน้ากลางสี่แยกไฟแดง สิ่งที่หญิงผู้ สูงส่งกลัวมากที่สุดก็คือการเสียหน้าต่อหน้า คนอื่น!

“กูฮอน เธออย่าคิดว่าการที่ไม่หลงเธอ อีกทั้งยังยอมให้ลูกๆย้ายมาอยู่กับเธอแล้ว เธอจะทําอะไรตามอำเภอใจได้นะ! ถึงแม้ว่า ฉันจะไม่ใช่แม่แท้ๆของโม่ แต่เขาก็มีความ เกรงใจและเคารพนันมาก ไม่ยอมให้เธอมา เสียมารยาทกับฉันแบบนี้หรอก!”

กู้ฮอนยิ้มเย็นชา ก่อนจะมองเข้าไปใน ดวงตาของเสียง ย น

“ก่อนที่ท่านนางเป่หมิงจะมาสั่งสอนฉัน ช่วยทําความเข้าใจเสียก่อนว่า ข้อหนึ่ง ที่นี่คือ บ้านของฉัน คนที่มาเสียมารยาทในบ้านของ ฉันเหมือนจะเป็นคุณท่านนางเป้หมิงนะคะ! ข้อ สอง ฉันขอชี้แจงเรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับ เป่หมิงไม่ว่า ระหว่างฉันกับเขานอกจากการมี ลูกแฝดด้วยกันแล้ว เราก็เป็นแค่คนแปลกหน้า ของกันและกันเท่านั้น ฉันไม่ใช่ลับๆของเขา พวกเราไม่ได้เป็นอะไรกัน! ข้อสาม คุณก็บอก เองว่าคุณไม่ใช่แม่บังเกิดเกล้าของเป้หมิงโม ถ้าอย่างนั้น เรื่องของเขาและลูกชายทั้งสอง ของเขา ก็ไม่ควรอยู่ในการควบคุมของคุณนะ คะ!”

เมื่อก่อน เธอยังมีความเกรงใจต่อเจียง ฮุยชิน เพราะเธอแอบซ่อนหยางหยางไว้ และ สัญญาเรื่องการอุ้มบุญที่ผูกมัดเธอไว้

แต่วันนี้ สิทธิ์ในการเลี้ยงดูหยางหยาง ถูกเป่หมิงโม่แย่งคืนไปแล้ว จะมีอะไรที่เธอ ต้องกลัวอีก?

เจียงฮุยซินโกรธจนหน้าเขียว ใบหน้าที่ โรยราตามกาลเวลา แม้จะแต่งแต้มด้วยเครื่อง สําอางราคาแพง ก็ไม่อาจปกปิดริ้วรอยของ อายุขัยได้

เธอจ้องเขม็งใส่กู้ฮอน กัดฟันอดกลั่น เพื่อคงไว้ซึ่งความเป็นผู้ดีมีสกุลของตัวเอง เธอไม่สามารถด่ากราดเป็นแม่ค้าปากตลาดได้ เธอจึงพยายามกดอารมณ์เอาไว้ ก่อนจะเอ่ย เสียงคำว่า

“ไม่เลวน ฝีปากเก่งกล้าขึ้นเรื่อยๆเลยนะ! ฉันจะไม่ถือสาเอาความกับผู้หญิงแบบเธอให้ เป็นเสนียดกับตัวฉันหรอก! ที่ฉันมาที่นี่วันนี้ ฉันมาโดยปิดบังทุกคนในบ้านตระกูลเป่หมิง เพราะอะไรรู้ไหม? เพราะพรุ่งนี้ก็จะเป็นวัน หมั้นของเวหมิงโม่กับเฟยเอ๋อแล้ว! และโม่สั่ง ให้ปิดเรื่องนี้ให้เงียบที่สุด เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ ต้องการให้เธอและลูกชายทั้งคู่รู้เรื่อง!”

หัวใจกู้ฮอนกระตุกเล็กน้อย

แต่สีหน้าของเธอยังคงนิ่งเฉยไม่สะทก สะท้าน ราวกับไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำพูดของ เจียงฮุยชิม

แต่กลับขมวดคิ้วหัวเราะเยาะใส่ “ท่าน นางเป่หมิงอุตส่าห์วิ่งโร่มาที่นี่ในวันที่อากาศ หนาวเหน็บแบบนี้ เพื่อจะมาส่งข่าวให้ฉันเหรอ คะ? ดูไม่เหมือนตัวคุณเลย!” ” เจียงฮุย นมอย่างเย่อหยิ่ง “ถึงฉันจะไม่ชอบเฟยเอ๋อ แต่ฉันเคารพการ ตัดสินใจของโม่ ที่ฉันมาวันนี้ เพื่อจะมาบอก เธอว่า พรุ่งนี้ช่วยดูแลลูกๆของเธอให้ดี ห้าม ให้พวกเขาไปก่อความวุ่นวายในงานหมั้นของ โมโดยเด็ดขาด ฉันยอมรับนะ ว่าฉันชอบเด็กคู่ น้นมาก แต่พวกเขาต้องยอมรับความจริงตั้งแต่ ลืมตาดูโลกนี้แล้ว กับเรื่องที่พ่อแม่ของตัวเอง ไม่อาจอยู่ด้วยกันได้!

“เหอะ……

กู้ฮอนรู้สึกจุก หัวใจ

ถึงแม้ว่าสิ่งที่เจียงฮุยนสาธยายมานั้น จะเป็นความจริง แต่มันยังคงเป็นความจริงที่ โหดร้ายสำหรับเฉิงเฉิงและหยางหยางอยู่ดี

เธอสวนหน้านิ่งเพราะไม่อยากฟังคํา วิพากษ์วิจารณ์ของเจียงฮุ่ยซินอีกต่อไปแล้ว “ท่านนางเปหมิงพูดจบหรือยังคะ? นี่ก็ดึกแล้ว

เชิญค่ะ ไม่ไปส่งนะคะ”

เจียงฮุย นหน้าชา เพราะคิดไม่ถึงว่า

อนจะกล้าไล่เธอ “กู้ฮอน เธออย่ามาหาอวดดีให้มาก! เธอ อย่าลืมสิ ว่าเฉิงเฉิงกับหยางหยางเป็นเลือด เนื้อเชื้อไขของตระกูลเป้หมิง เธออย่าหวังว่า จะแบ่งพวกเขากลับไปได้อีก! หลังจากที่โม่กับ เฟยเอ๋อหมั้นกันแล้ว เฟยเอ๋อก็จะเข้าไปอยู่ใน บ้านเป้หมิงอย่างเป็นทางการ! อีกหน่อย เฉิง เฉิงกับหยางหยางก็ต้องเรียกเธอว่าแม่ด้วย ความเคารพ!”

ม่านตาของกู้ฮอนหดลงอย่างร้อนใจ ก่อนจะโต้กลับว่า “ไม่มีทาง! ลูกของฉันไม่มี วันเรียกผู้หญิงคนอื่นว่าแม่อย่างแน่นอน!

เจียงฮุยชินยิ้มหยัน “ถึงแม้ว่าโม่จะไม่ ยอมเรียกฉันว่าแม่ แต่ลูกชายของเธอก็ยัง ต้องเรียกฉันว่าคุณย่าอยู่ดี! นี่ก็คือความแต่ต่าง ของคนที่ถูกหลักทํานองคลองธรรม!