ตอนที่ 272 ข้อตกลงการตั้งครรภ์แทนในศาล

เมื่อนักข่าวตามถามเป้หนึ่ง ไม่แต่เขา ก็ไม่ตอบไรทั้งสิ้น คน หลักอีกคนหนึ่ง ตอนนี้กู้ฮอนที่อยู่ตรงหน้าประตูเช่นกัน

หล่อนมองแผ่นหลังของเหมิงไม่ เขายังเป็นคนที่พิเศษ เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

เวลานี้ พวกนักข่าวก็ได้ต่างพากันวิ่งขึ้นมาหาหล่อน

หยินฝันกันไว้ไม่ให้พวกนักข่าวมายุ่ง และรีบเข้า

ศาล…..

รอบๆนั้นเปหมิงไม่ได้ให้คนเฝ้าไว้หมดๆขนาดแมลงวัน ยังเข้าไม่ได้

เสียงเคาะเริ่มขึ้น ฮอนก็ได้ไปนั่งทางผู้ถูกฟ้อง

เป้หมิงโม่ก็ได้ไปนั่งที่ผู้ฟ้อง หน้าตาเย็นชาเหมือนเดิมและ สายตาเขาเต็มไปด้วยความชนะ เขาไม่ว่าจะเวลาไหนก็จะ เป็นใหญ่เสมอ

หยินฝัน ใส่ชุดทนาย ก็ได้ให้คุณหมอพูดให้กู้ฮอนเข้าถึง สถานการณ์ก่อน เป็นของต่างๆ ใบเกรดเฉลี่ยของหยาง หยาง ยื่นไปให้ผู้พิพากษา”นี่ครับจากที่ผมสังเกตมาสักพักอีกกี่เดือนไม่นานนี้ หยางหยางเป็นลูกของคนที่ผมจะทนายความให้ เกรดการ เรียนที่หนึ่งที่สองของห้อง ! เห็นได้แต่หล่อนก็มีสิทธิ์ที่จะเลี้ยง ลูกหล่อนอีกต่อไป และยังอบรมสั่งสอนลูกได้ดีมากๆ แล้วยัง โดนผู้ฟ้องบอกว่าหล่อนทำร้าย ขอถามเถอะ แม่ทุกคนก็รัก ลูกตัวเองทั้งนั้นแล้วจะมาทำร้ายลูกหรือพ่อของลูกได้ไง?!”

หยินฝันพูดจนทนายของเป้หญิงโม่ไม่รู้จะตอบยังไง

ศาลพูดถึงประเด็นหลัก หยินฝันก็ได้เอาสัญญาออกมา

“ผู้พิพากษา ของบนมือผมนั้น นี้เป็นสัญญาของ5ปีก่อนที่ผู้ ถูกฟ้องและผู้ฟ้องได้ตกลงกันไว้เนื้อเรื่อง…..นว่าเสียดาย มาก ถึงแม้ผู้ถูกฟ้องไม่หวังว่าเรื่องเก่าๆนี้แล้วขึ้นศาล แต่ ตอนนี้ เรื่องมันส่งผลกระทบต่อเด็ก เราต้องพูดถึงสัญญานี้ นี้ เป็นสัญญา5ปีกว่า จริงแล้วมันเป็น สัญญาข้อตกลงการ ท้อง!”

หยินฝันพูดจบ คนฟังต่างพากันซุบซิบ

และได้ยื่นไปให้ผู้พิพากษา

หยินฝันได้พูดขึ้น เราต่างรู้กันว่าทางกระทรวงได้แจ้ง ขึ้นใน2001 (มาตรการจัดการเทคโนโลยีการเจริญพันธุ์โดย ใช้มนุษย์) เป็นสิ่งต้องห้ามและถือผิดกฎหมายที่จะอุ้มบุญ หรือท้องแทนนี้ก็ชัดเจนแล้วว่า มีบางคนใช้เงินในการกระทำ สิ่งแบบนี้ ซึ่งมันผิดกฎหมาย“ข้อ2 ในระยะเวลาสัญญาเวลานั้นผู้ถูกฟ้องอายุ18 เพิ่งจะ บรรลุนิติภาวะ ผู้ฟ้องดันจะให้ผู้หญิงที่เพิ่งจะ18และยัง บริสุทธิ์มาอุ้มบุญและจะจ่าย500ล้านให้เป็นค่าตอบแทน! นี้ เป็นการกระทำที่ไร้ศีลธรรม ตอนนั้นคนถูกฟ้องไม่มีทางเลือก พ่อเข้าคุก แม่ป่วยหนักยังมีค่ายาที่ราคาสูงต้องจ่าย หล่อน จึงต้องทำการแลกเปลี่ยนแบบนี้! ผมที่เป็นทนายความมั่ง เคารพยิ่งนักที่กตัญญูพ่อแม่

ข้อ3 นี้เป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ไม่สามารถทำอะไรได้

เพราะว่าทางฝ่ายชายไม่ใช่แค่ให้หล่อนท้องลูกอย่างเดียว และเก็บไข่ของผู้ถูกฟ้อง ไข่นั้นเป็นของที่ใช้แลกเปลี่ยน ขาย นั้นเป็นสิ่งผิดกฎหมายทั้งหมดสัญญานี้ไม่ได้มีด้านกฎหมาย มากุมไว้อยู่แล้ว และทางกฎหมายก็ไม่สนับสนุน

ฉะนั้นผมขอให้ท่านมอบสิทธิ์การเลี้ยงดูให้ผู้ถูกฟ้อง !

หยินฝันพูดจบยิ้มแล้วพูดว่า เราชนะแน่! มือของฮอน เต็มไปด้วยเหงื่อพอเห็นหยินฝันตอบแบบนี้ หล่อนก็โล่งอก

ในขณะที่ทั้งสองมองกันอยู่เป้หมิงโม่ก็ได้เห็น เขาก็ยังมอง อยากเย็นชา

แต่พยักหน้า ให้ทนายjack เพื่อบ่งบอกว่าพัก15นาที

ศาลอนุญาต

พัก15นาที ชอนกับหยินฝันเข้าห้องพักเหมือนทำสงครามไปรอบแรก หน้าหล่อนชัดมาก

“ไม่ต้องเกรง ฮอนฮอน! การขึ้นศาลไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น ดีไม่ดีเราอาจเป็นผู้ได้ด้วยซ้ำ และช่วยเธอเอาสิทธิ์เลี้ยงดู ของเฉิงเฉิงแย่งทากทีเดียว หน้าฮอน “หยินฝนเทน้ำแล้วยื่นไปตรง

ฮอนยิ้มๆ “ขอบคุณนะฝัน

หล่อนไม่ได้โลภ แค่อยากจะได้สิทธิ์เลี้ยงดูของหยางหยาง ก็พอใจแล้ว

* ขอบคุณฉันทำไม ยังไงฉันก็ไม่ได้อยากให้หยางหยางรับ กรรมของเป้หมิงไม่อยู่แล้ว”

หล่อนพยักหน้า รู้สึกอยากอ้วก “ฉันไปห้องน้ำก่อน…

ห้องน้ำ

ฮอนล้างหน้าเพื่อจะให้ตื่นตัว

นึกถึงฉากตะกี้ถึงแม้สิ่งที่ฝันพูดไปมันจะถูก แต่หล่อนฟัง แล้วชั่งเศร้าในใจเหลือเกิน….

หล่อนไม่อยากให้ฝันเอาเรื่องสัญญาไปพูด ไม่อยาก นึกถึงเรื่องเก่าๆของหล่อนกับเปหนึ่ง โม่อีกต่อไป โดนแฉจาง ตาแบบนี้….แต่ตอนนั้นเขาก็เยือกเย็นเหมือนเดิม ใช้ชีวิตร่วมกับเป็น ถึงไม่มาตั้งนาน ใช้ชีวิตกับลูก มันเคยเป็นเรื่องจริงและ อบอุ่นมาก่อน!

แต่ทำไม กลายเป็นแบบนี้?

เป็นบรรยากาศที่แข็งตัวพูดไม่ออก

หล่อนหายใจลึกๆ เปิดน้ำ ล้างหน้า….

ประตูโดนเปิดออก—

รองเท้าหนังที่หรูและแพงเดินเข้ามา…

เหมือนไม่มีเสียงมาอยู่ด้านหลัง

“โต้ตอบได้ดีน เพื่อจะต้านฉัน ถึงขนาดเอาเรื่องสัญญามา

พูดเลนหรอ”

กู้ฮอนตกใจ!

รีบเงยหน้ามองกระจก เห็นชายคนนั้น

เขานั้นยังเหมือนเดิม เยือกเย็น ทำให้คนเอาใจไม่ออก

หล่อนมอง “คุณเป้หมิง ตรงนี้เป็นห้องน้ำผู้หญิง เป้หญิงโม่กระตุกยิ้ม กอดหลอนจากด้านหลัง…

ซื้ออา

หล่อนหายใจ“เธอทำอะไร!” หล่อนรีบโต้เพราะกลัวมีคนมาเห็นเขา “ไม่ บ้า! ปล่อยฉันนะ…

“เงียบๆ” เขาใช้ลิ้นไปเล่นกับต้นคอของหล่อน เสียงเย็น ชา “ไม่ได้อยากทำอะไร แค่อยากลองว่าอะไรที่เรียกว่าไร้ศีล

ธรรม…”

พูดๆ เขาก็ได้จูบลงไป

มือข้างหนึ่งล็อคเอวหล่อนไว้ อีกข้างก็ลวงเข้าไปในเสื้อ หล่อน สัมผัสหน้าอกที่นุ่มนิ่ม……

หล่อนเสียหลัก ไม่รู้จะทำยังไง

อยากก้าน แต่ก็กลัวว่าจะโดนใส่ตัวเอง

หล่อนที่ทำงานอย่างหนักจนผอมลงไปมากถึงแม้จะ ท้อง3เดือนแต่มันก็ไม่ได้ชัด แต่หล่อนกลัวเขาจะรู้…..

“เป๊หมิงโม่! เธอลืมเรื่องงฟ้องศาลแล้วหรอ! หยุดเดี๋ยวนี้

เขาทำเป็นไม่ได้ยินแล้วบีบหน้าอกหล่อนไปมา…..

หล่อนไม่รู้จะทำยังไงจับแขนเขาแน่นๆแล้วหยิก

“ศาลแล้วไง ถ้าเธอจะฟ้องว่าฉันข่มขืนเธอแล้วไงอย่าลืม เธอยอมที่จะทำข้อแลกเปลี่ยนที่ไร้ศีลธรรมแบบนี้กับฉันเอง มันก็ไม่ได้ไปไหนหรอกเขาพูดอย่างเย็นชาแต่ในใจคงลุกเป็นไฟ

จริงว่า เขาโมโหอย่างมาก ที่หล่อนบังอาจให้หยินฝัน เอาเรื่องนี้มาพูด!

เขารู้อยู่แล้วว่าเรื่องนี้เก็บยาก แต่สิ่งที่เขาแคร์คือ หยิน ฝันมีสิทธิ์ไรที่มีตัดสินอดีตของหล่อนกับเขา

ฮอน “ตกลงเธอจะยังไง จะใช้วิธีนี้เพื่อทำให้ฉันอาย หรือ

ให้ฉันยอมแพ้?”

หล่อนปากสั่น มองกระจกที่เห็นหน้าชัดๆของตัวเองและ หน้าเขา

เขากอดหล่อนจากด้านหลัง มือหนาจับมั่วไม่หยุด……

เขามองไป เอามือจากหน้าอกหล่อนออกแล้วเอามือไปจับ

ที่ท้องหล่อน

หล่อนตกใจ!

“หึ ดูแล้วเวลาตอนเธออยู่ออสเตรเลียเนี่ยอยู่ดีกินดีเนอะ อ้วนขึ้นมาเลยนิ..

หล่อน โล่งอก

ไม่คิดว่าคำของเขานั้นจะเป็นแบบนี้ “ทำไม หยินฝันสอน

หรอ? เขาจับเธอตรงไทรบ้าง? ตรงนี้ ตรงนี้หรือว่าตรงนี้?” พูดไปจับส่วนเว้าส่วนโค้งของหล่อน หรือว่าเธอไม่ได้บอกให้เขาหรอว่า จุดเสียวของเธออยู่ที่ไหน คงจะมีแค่ฉันที่รู้

หล่อนหัวเราะ”เหมิงไม่ ฉันกับหยินฝันแค่เพื่อนกัน เท่านั้น ไม่ได้สกปรกอย่างที่เธอคิด

“เหอะๆ เขาหัวเราะพร้อมเอามือไปจับหน้าอกหลอน “เธอ อาจจะพูดถูก ผู้ชายที่รักสะอาด รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่บริสุทธิ์แล้ว ยังอยากได้เรือนร่างเธออีก ถ้าไม่ใช่สกปรกแล้วคืออะไร?”

หล่อนเงียบ

เขาพูดตอบอีก “ไม่! คงจะไม่รู้ว่าเมื่อปีที่แล้วที่เธออยู่ใต้ ร่างฉันนะสิ ยังไม่รู้ว่าเคยคลอดลูกตั้ง2คนอีกยังจะอยากได้ เรือนร่างเธอแบบนี้

พูด เขาเอามือหยุดที่ขาอ่อนหล่อน เพียงมีผ้าบางๆกันไว้ และเสียดสีกับหล่อน….

“ถ้าเธอบอกฉันสกปรก งั้นฉันไม่ยอมรับ….

“เป้หมิงโม่! หล่อนกัดฟันพูดหน้าซีดและมองไปตาคู่ที่คม ชัดนั้น——

“เธอทำพอรึยัง? ทำให้ฉันละลายใจพอยังถ้าพอแล้วก็

เชิญ!”

ถ้าไม่ใช่เพราะหล่อนท้อง หล่อนสาบานว่าจะฉีกหน้าเขา

เลย!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ