คำว่ารักที่แสนหวานทำให้สิ่งที่หล่อนป้องกัน มาตั้งนานแตกสลาย

เขาบอก—-

“ฮอนเอ๋อ สุขสันต์วันปีใหม่

“ฮอนเอ่อ ขอบคุณที่อยู่ข้ามปีกับฉันข้ามปีที่

พิเศษ”

“ฮอนเอ่อ…อย่าหลบฉันเลย… ”

.ฮอนเอ่อ ถ้าเวลาหยุดไว้ตรงนี้มันจะดีแค่

ไหน…

*

ต่อมา กู้ฮอนก็ไม่รู้ว่าตัวเองกลับมาถึงโรงแรม

ได้ไง

แต่รู้แค่ว่าโดนเขากอดไว้แน่นๆ

จูบตั้งแต่เดินผ่านทางเดินของโรงแรม

เข้าห้อง

ประตูโดนเขาเตะ

ริมฝีปากไม่หลุดออกจากปากหล่อนเลย

หายใจถี่ ครางในลำคอ เร่งรีบ

ตอนนี้มันแสดงขึ้นมาหมด
ถึงตอนที่ทั้งสองล่มลงที่เตียง ด้านหลังรู้สึก

เจ็บๆ ทำให้หล่อนตื่นขึ้นมาจากฝันทันที

หล่อนพูดเสียงเบาและตีนเขาออก

เขาหายใจถี่ๆมองหล่อนสบตากับหล่อนใน

ห้องมืด

“ฮอนเอ๋อ อย่าปฏิเสธ น….

อาจจะผู้ชายนั้นไม่เท่าผู้หญิง เวลารักผู้หญิง คนหนึ่งก็จะใช้ร่างกายมาแสดงออก

ใครจะไปรู้ เขาคงทนมานานแล้วแหละ ความอยากนั้นเรียกร้องตลอดเวลา คิดๆแล้วหล่อนก็รู้สึกปวดทั้งตัวเลยทันที…..

หล่อนถอยออก

กัดริมฝีปาก มือนั้นดันแผงอกของเขา ” อย่าทำแบบนี้…ฉัน ฉันไม่ขืน…..

ไม่ชินที่เขาอ่อนโยน

ไม่ชินที่เขาบอกรักหล่อน

หรือว่าจริงแล้วหล่อนกลัวหลงและชินกับการก ระทําความอ่อนโยนของเขา มันไม่ใช่ความรักที่ สมจริง หลังจากเดือนหนึ่งแล้ว ทุกอย่างก็จะจบลง เหมือนกับฟอง ตอนนี้ จะให้หล่อนทำไงได้?

เขาถอนหายใจ มืออุ่นจับหน้าหล่อน “ไม่ต้อง กลัว ฉันรู้ว่าเธอไม่สะดวก ฉันจะไม่แตะต้องเธอ… ฉัน ฉันแค่อยากจูบเธอ….
พูดแล้ว เขากดก้มลงไปจูบหน้าผากหลอน

แก้มหล่อน..

พอตอนใกล้ถึงริมฝีปาก

หล่อนรีบสะบัดหน้า

สะบัดออกไป หลบหลีก

“ไม่… เป้หมิงโม่…เธออย่าทําแบบนี้…ไม่ ต้องเพราะว่าเดือนนี้ มาสร้างสิ่งที่ไม่สมจริงหรือคำ โกหกมาตอบสนองตัวเอง!” หล่อนพูดคำนี้ออกมา ยากลำบาก

นิ้วผ่านหน้าใบเขา

เขารู้รึเปล่าว่าเขาโหดเหี้ยมมาก?

ทําไมต้องมาบอกคำว่า ฉันรักเธอ คำแบบนี้?

ในเมื่อก็รู้ว่าหลัง 1 เดือนเขาก็ต้องต่างคนต่าง

ไป!

ถ้าคำว่า ฉันรักเธอ มันไม่ใช่คำโกหกที่อยู่ด้วย กันนานๆ งั้นหล่อนก็ยินยอมที่จะไม่เอาความรักแบบ

“คำโกหก?”

เขาอึ้ง จ้องมองหล่อน ก๋มัดแน่น “เธอคิดว่า พวกนี้เป็นคำโกหก?”

“ไม่ใช่หรอ? “ หล่อนรู้สึกหัวใจโดนบีบ

แต่งงานแทน1เดือนไม่ใช่สิ่งที่เธอสร้างภาพแบบนี้ “ ออกมาเองไม่ใช่หรอ? งั้น ภาพในฝันแบบนี้สิ่งที่เธอ พูดทุกค้า ไม่ใช่คําโกหกหรอ?”
หล่อนเกลียดตัวเองที่เพียงเพราะ ฉันรักเธอ ของเขาแล้วใจสั่น เกลียดตัวเองที่ไม่สามารถต่อต้าน

กับคําว่ารัก….

เขาสายตาเริ่มมืด

หายใจถี่

ครั้งแรกในชีวิต ที่เขากระทำด้วยความรักให้ผู้ หญิงคนหนึ่ง แต่มันได้คําว่าโกหกกลับมา

แบบนี้จะให้เขาทำไง?

แต่แล้ว คำที่หล่อนพูดแค่ภาพโกหกเดือน เดียวนั้นเป็นเขาสร้างเองทั้งหมด

แล้วทำไมเขาต้องเชื่อคำพูดของหล่อนนี้ในฝัน ละ ทุกอย่างเป็นเรื่องจริง?

เงียบสักพัก

” เขาไม่โต้ตอบ….

ลุกขึ้น จูบหน้าผากหล่อนอย่างทะนุถนอม ถอนหายใจ ลงมาจากตัวหล่อน กลิ้งไปข้างๆ นอนลงแล้วกอดหล่อนเข้าอ้อมกอด

จากนั้น เขาก็นอนลงกับคนในอ้อมกอด เสียง ต่า “นอนเถอะ”

” ” หล่อนปิดตาไม่พูดอะไรอีก รับรู้ถึงความอบอุ่นที่เขาให้

กลางคืนกลางดึก
ห้องเงียบ

แต่ใจหล่อนนั้นยุ่งเหยิง…

กลาง ก

หลอนไม่รู้ว่านอนไปนานเท่าไหร่ จู่ๆก็ได้ยิน เสียง ออกมาจากห้องน้ำ

สักพัก หล่อนก็นอนต่อไป

หล่อนรู้ได้ไง ผู้ชายที่นอนข้างหล่อนนั้น เพราะ ว่าความอยากแต่หล่อนไม่สามารถเข้าใจ ฉะนั้น ทำได้เพียงใช้น้ำเย็นดับความร้อนในตัวเขา…….

กลางดึก

ร่างสูงของเป่หมิงโม่ยืนอยู่ตรงระเบียง

เอวนั้นมีแค่ผ้าขนหนู ในมือจับโทรศัพท์ไว้——

ฉันรู้ละ เดี๋ยวผ่านตรุษจีนไปแล้วฉันจะไป จัดการ… นิ่งสักพัก สายตาเขามืดมน “ใช่หรอ? เขา ออกจากคุกแล้ว? เรื่องตอนไหน…อืม ฉันเข้าใจ

วางสาย เขาก็ขมวดคิ้ว

มองไปทะเลที่กว้างใหญ่ ฟังเสียงคลื่นทะเล นานสักพักกว่าเขาจะหันตัว….

กลับถึงห้องนอน

เขาขึ้นไปนอนอย่างหล่อนอย่างส่งเสียงเบา
คงเพราะว่าเหนื่อย หล่อนคงนอนหลับสนิท

มาก

ยื่นมือไปกอดหล่อน ฟังเสียงหายใจของหล่อน เขาถึงจะปิดตานอน…..

แต่จะไงดี แต่งงานแทนแค่วันแรก เขาก็ไม่ อยากให้หล่อนไปไหนแล้ว

เขาไม่อยากให้หล่อนไปจากอ้อมกอดของ

เขา…

จู่ๆใจก็ตก

เพราะความรักสินะ ถึงทำให้เป็นแบบนี้…

เข้ารุ่ง แสงจากเมืองซาบาห์สอดส่องเข้ามาใน หน้าต่าง แล้วเข้ามาในห้องนอน สร้างความอบอุ่นให้เตียงและคนทั้งสองที่หลับ

อยู่บนเตียง

น่าจะเพราะว่าอยู่ต่างถิ่นเลย ทำให้เป่หมิงโม ตื่นเช้ากว่าปกติ

ไม่เหมือนกับเมื่อก่อน ตอนตื่นมา รู้สึกถึงมีร่า งอุ่นๆอยู่เอวเขาไว้…. ขาอ่อนที่เนียนนุ่มอยู่ไขว้อยู่ บนท้องเขา และไปทับใส่สิ่งที่ไม่ควรไปทับนั้น นั้น เป็นจุดอ่อนแอที่สามารถกระตุ้นอารมณ์…

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ