ฟังถึงตรงนี้ เป้หมิงโม่รู้สึกหัวใจโดน บีม : เกือบจะคลอดก่อนกำาหนด?”

เขาจําได้ วันนั้นที่คนรับสาย เป็นเสียงเด็กผู้ หญิงน้อยๆที่ละมุนนุ่มนวลน่ารัก ฮอนเอ๋อบอกว่านี้ เป็นลูกสาวของแอนนิ

” ใช่ “ ฉิงฮัวดูอีกครั้ง “เกือบคลอดก่อน กําหนด สุดท้ายคือเด็กนั้นปลอดภัยดีแล้วใช่มั้ย?

เป่หมิงโม่เงียบอยู่สักพัก

แล้วพูดต่อ “เดี๋ยวนายไปเตรียมกระเช้าผลไม้

“เจ้านายกะว่า….”

“อั้ม ฉันจะไปเยี่ยมแอนนิด้วยตัวเอง!”

หรือเพราะชีวิตหลังแต่งงานอันเศร้าของแอนนิ ทําให้เขารู้สึกเห็นใจ

หรือเพราะว่าหล่อนเป็นเพื่อนของฮอนเอ่อ

เป้หมิงไม่ยิ้ม หรือเพราะว่า เขาควรรู้สึก ซาบซึ้งทีแอนนช่วยเขาเฝ้าฮอนเอ่อมาตลอด2ปี….

ฉิงย้วตกใจ

แต่ก็ยังรู้สึกกลัวๆ

แล้วเจ้านายคงจะรักคุณ อีกครั้งแล้ว

แหละ….

แต่ แค่เวลาสั้นๆ1 เดือน
สุดท้าย เขาจะสามารถมาแต่งงานกับแฟ เอ้อหรอ?

ฉิงฮัวทํางาน รวดเร็วทันใจจริงๆ

หลังจากซื้อกระเช้าผลไม้เสร็จ จึงฮัวก็ได้ขับ รถพาเป้หมิงไม่ออกจากที่จอดรถ นใต้ดินของ โรงแรมชิงชอง……..

จู่ๆ ก็มีรถ4คันสีดำ มาจอครั้งรถของฉิงฮัวไว้

“เจ้านาย? ” ฉิงฮัวมองไปที่กระจก เป่หมิงไม่เม้มปาก สีหน้าเย็นชา

อยากจะออกจากรถไปดู แต่รถทั้ง4คันนั้นมี สัญญาลักษณ์รูปไผ่3ต้น

แก๊งสาม

“ไม่ต้องสนใจนะ ขับไปเลย”

ฉงฮัวก็รีบเหยียบคันเร่ง “ข้าว เสียงเดียวก็พุ่ง ขึ้นหน้า แลดูมันจะเตรียมชน ทำให้รถทั้ง4คันตกใจ จนหลบจับพวงมาลัยบิดไปบิดมา….

ตู้มันไปในที่สุดรถก็ได้ร่องรอยที่โดนขูดกลับ

“เป่หมิงโม่—“

จู่ๆ เสียงของผู้ชายก็ดังขึ้นในรถคันนั้น

งชัวรีบเบรก!

โม้จิ่งเฉิงลงรถ ในขณะที่มาคนชุดด่าทั้งสอง

เปิดให้ลงรถ และเดินไปเคาะประตูกระจกของเป่

มามิงไม่ด้วยสีหน้าจริงจัง

เปหมิงโม่หันไป กระจกประตูรถก็ลดลง อัตโนมัติ

“โม อุตส่าห์มาเมืองซาบาห์ทั้งที ทําไมพอเห็น ฉันก็รีบจะไปละ? โมจิ้งเฉิงยักคิ้วแล้วถาม

เป้หมิงโม่ขมวดคิ้ว แล้วกระตุกยิ้มมุมปาก พูด

อย่างไม่เกรงกลัว —

“อย่าเรียกเหมือนสนิทสนมขนาดนั้น ฉันไม่ได้ สนิทกับคุณโม้!

โม้จิ่งเฉิงยิ้มๆ บนใบหน้าเขาบอกถึงอายุที่อยู่ มาและไม่สามารถลบให้เลือนรางได้

“ในเมื่อฉันมาแล้ว ไม่งั้น เธอเชิญฉันไปจิบชา ก่อนสิ?”

“ไม่ต้องหรอก ” เป้หมิงโม่ตอบไป

โม้จิ่งเฉิงพูดเสียงต่ำ “ไม่งั้น ฉันเข้าไปในรถ เธอ พวกคุยกันหน่อยมั้ย?”

เป่หมิงโม่พูดอย่างเย็นชา “ฉันว่าไม่ต้อง! นิงฮัว ขับรถ!”

“ครับ นาย

ในขณะที่ฉงฮัวกำลังจะขับไป โม้จิ่งเฉิงตะโกน

เสียงตา–

“ในที่สุดเธอก็มาเมืองซาบาห์สักที ก็แค่อยาก จะขู่ฉันไม่ใช่หรอ? ทำไม ตอนนี้ขี้เกียจขู่แล้วหรอ?”

ทันใดนั้น รถก็ขับออกไปด้วยความเร็วแสง….
ไม้ฉงเฉงมองท้ายรถโมโหมาก

เขาอุตส่าห์เป็นหัวหน้าแก๊งสามจี่ นี้เป็นรอบ แรกที่ไม่มีหน้าต่อผู้คนครั้งแรกแบบนี้

จู่ๆ รถก็จอด แล้วถอยหลังมากลับมาถึงที่ ไม้ จึงเฉิง เป้หมิงไม่เอาหน้าออกมา มองโม้จิ่งเฉิง พูด

เสียงเย็นเหมือนน้ำแข็ง—-

ฉันมาเมืองซาบาห์เลย24ชั่วโมงละ เธอควรรู้ ว่าเธอนั้นเสียโอกาสดีๆที่จะคุยกับฉันได้! อีกอย่าง อย่าคิดว่าการจองตัวงานแต่งครั้งนั้น เธอนั้นเป็นคน ช่วยหยืนปู่ฝัน! ทําลายงานฉันทิ้งก็ช่าง แต่เธอไม่ควร ให้หยินปู่ฝันได้แตะต้องผู้หญิงของฉัน! ไม่งั้น ฉันไม่ รับปากได้ว่า ชีวิตวันข้างหน้าของเธอ แก๊งสาม ของ เธอจะอยู่รอดมั้ย! ”

คำนี้เหมือนกับข่มขู่

โม้จิ่งเฉิงไม่โกรธแล้วดันยิ้ม “ใช่หรอ อายุ น้อยๆแต่ปากเก่งจังเลย”

เป่หมิงโมยักคิ้ว “อายุปูนนี้แล้ว ยังเรียนตาม คนอื่นเป็นหัวหน้าอีก ดูสภาพตัวเองก่อน!”

ฮ่าๆๆ… นี่เธอกำลังขู่ฉันหรอ? “ โม้จึงเฉิง หัวเราะ “ฉันยอมรับ ว่างานจองตัวงานแต่ง น ที่หยิน ฝันเข้าไปได้ ฉันเป็นคนช่วยเขาเอง ถ้ารู้ว่าทําแบบ นี้จะสามารถให้เธอมาถึงที่เมืองซาบาห์ได้แบบนี้ ฉัน น่าจะช่วยกู้ฮอนหาคนดีๆแล้วให้หล่อนแต่งงาน…

เป้หมิงโม่ พูดอย่างจริงจัง :“ เธอกล้าลองก็ลอง!

“เหอะ” ที่แท้เปหมิงโม่ของพวกเธอก็มีจุด อ่อน !” ไม้จึ่งเฉิงหัวเราะเมื่อรู้เข้า “ดูแล้วฉันควรเอา เรื่องสำคัญไว้ที่ตัวกู้ยอนหล่ะ…

“โม้ จึ่ง เฉิง! ” เปหมิงโม่พูดขึ้นทีละคำ ใน สายตานั้นเหมือนมีมืดอันแหลมคมซ่อนไว้อยู่

โม้จึงเฉิงยักไหล่ “ยกเว้น เธอจะดึงเวลามาเจอ หน้าแม่เธอ”

“ไม่มีทาง!” เขาไม่คิดแล้วปฏิเสธทันที

โม้จิ่งเฉิงขมวดคิ้ว “งั้นฉันก็จะให้กู้ฮอนอยู่ที่ เมืองซาบาห์ แล้วมาแทนที่ฉัน”

เปหมิงโมสีหน้าน่ากลัวแล้วจ้องโม้จิ่งเฉิงไว้ ไม่ ออกเสียง

” โม เธอรู้ว่าฉันพูดได้ทำได้! หลายปีมานี้ ฉัน ส่งข้อมูลและประวัติของแม่เธอให้เธอไม่น้อย แต่เธอ ดูก็ไม่ดูแล้วยังจะเอาคืนให้… เธอรู้มั้ยว่าแม่เธอ คิดถึงเธอขนาดไหน?”

“เงียบปาก!” เป้หมิงโม่หัวเสียมาก ไม่อยากฟัง อะไรที่เกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้