ตอนที่ 424 การทะเลาะกันระหว่างพี่น้อง

“โ…….ขอโทษด้วย……เป็นความผิดของ ฉัน…… จู่ๆเจียงฮุยซินก็ร้องไห้ออกมา “ถ้า หากว่าฉันพบเร็วกว่านี้ เจิ้งเทียนก็จะไม่ตกอยู่ ในสภาพแบบนี้…”

เป้หมิงเฟยหย่วนที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก็ก้มหน้า เอ่ยตามอย่างไร้ความคิด “เป็นความผิดของ ฉัน ฉลองปีใหม่ไม่กี่วันมานี้ คุณพ่ออารมณ์ดี ลากฉันดื่มเหล้าด้วยกันหลายแก้ว…….

ปีก!

จู่ๆก็มีหมัดต่อยเข้าที่ใบหน้าของเป่หมิงเฟย หย่วน!

“อา…..สามี…… พร้อมกันกับเสียงกรีดร้อง ของหลันเนี่ยน เป้หมิงเฟยหย่วนก็ถูกเป่หมิง โมชกจนล้มไปกองที่พื้น

เป่หมิงไม่ถลึงตามองเป่หมิงเฟยหย่วนอย่าง เกลียดชัง “นายรู้ทั้งรู้ว่าเขาความดันสูง ดื่ม เหล้าไม่ได้ แต่นายกลับไม่ห้ามเขา เป่ห มิงเฟยหยวน นายนึกว่าเขาตายแล้วนายจะ สามารถแบ่งทรัพย์สินของเขาไปส่วนหนึ่งได้ อย่างนั้นหรือ!”

เป่หมิงเฟยหย่วนตกใจจนหน้าซีด เจ็บปวดจน ส่งเสียงคำราม “ฉันเปล่า! เป็นคุณพ่อที่บอกว่า เขากินยามาตลอด ดื่มแค่สองคำก็ไม่

เป็นไร……งไปกว่านั้น คุณพ่อคิดถึงคุณแม่ ฉันมาก เขาลากฉันมาพูดคุยด้วย แล้วฉันผิด

อะไร!”

ประโยค “คุณพ่อคิดถึงคุณแม่ฉันมาก” นี้ของ

เป่หมิงเฟยหย่วนเหยียบเข้ากับจุดที่เจ็บปวด ของเ ห ง ไม่อย่างไม่ต้องสงสัย!

“หุบปาก!” เป้หมิงโมหน่วยตาแดงก่ำในชั่ว พริบตา

“อย่างไร! นายอิจฉาแล้วใช่ไหม” เป้หมิงเฟย หย่วนเช็ดเลือดตรงมุมปาก “ผู้หญิงที่คุณพ่อ รักมากที่สุดในชีวิตนี้ เป็นคุณแม่ของฉันมา ตลอด! นายแล้วก็คุณ

เป่หมิงเฟยหย่วนไปทางเจียงฮุย นอย่าง

รวดเร็ว “ใครก็แทนที่คุณแม่ของฉันในใจของคุณพ่อ ไม่ได้!” เป้หมิงเฟยหย่วนลุกขึ้นยืนอย่าง ทุลักทุเล นัยน์ตาสาดประกายชั่วร้าย “ฉันเป็น คนที่คุณพ่อรักและเอ็นดูมากที่สุด! เป้หมิงโม่ นายมันก็ทําได้แค่อิจฉาตลอดไป! แม้กระทั่ง แม่ของลูกชายนาย ก็ยังเป็นผู้หญิงที่ยี่เฟิง ของพวกเราเล่นด้วยมาก่อน

ปีก!

เป้หมิงเฟยหย่วนยังเอ่ยไม่ทันจบ อีกหมัดหนึ่ง

ก็ต่อยมาทางเขาอีก!

“นายหุบปาก!” เป้หมิงโม่โกรธจนทั้งร่างแผ่ กลิ่นอายความหนาวเหน็บ “ถึงแม้ว่าฮอนจะ เคยชอบเป่หมิงยี่เฟิง แต่ก็เป็นเด็กผู้หญิงที่ สะอาดบริสุทธิ์คนหนึ่งอย่างแน่นอน! เธอไม่ ได้มีมลทินอย่างที่นายคิด!”

“โอ้!” เป้หมิงเฟยหย่วนหัวเราะเสียงเย็น

“ทําไมถึงได้เป็นฮอนอีกแล้วล่ะ ไม่ใช่ว่านาย จะแต่งงานกับเฟยเอ๋อที่แสนอัปลักษณ์คนนั้น ของนายหรอกหรือ เป้หมิงโม่ อย่าพูดราวกับ ว่าตัวเองสูงส่งขนาดนั้น ไม่ใช่ว่านายก็เหยียบ เรือสองแคมอยู่หรือ!

เป้หมิงโม่กำหมัดแน่น มองแล้วท่าทางจะโผ เข้าไปชกต่อยอีก!

เจียงฮุยนดังเขาเอาไว้ “อย่าชกต่อยอีกเลย

……คุณพ่อเราดูอยู่นะ…….

.” เป้หมิงโม่ตะลึง ดึงสายตาหันกลับไป มองคุณพ่อที่นอนกระวนกระวายอยู่บนเตียง เป้หมิงยีนวางแก้วเหล้าในมือ แล้วขมวดคิ้ว เดินเข้ามา มองไปที่เป้หมิงเฟยหย่วนครั้งหนึ่ง “พี่ใหญ่ นายก็จริงๆเลย ใครก็รู้ว่าตาแกรักแม่ ของนายมากที่สุด นายจําเป็นต้องแขวนเรื่องนี้ ไว้ที่ปากตัวเองมา20กว่าปีด้วยหรือ นายไม่ เบื่อแต่ฉันฟังจนเบื่อแล้ว! มีความสามารถก็ขุด แม่นายขึ้นมาจากในโลงศพ ร้องไห้คร่ำครวญ กับแม่นายนูนไป!”

นาย……. เปมิงเฟยหย่วนโกรธจนหน้าเขียว

เป้หมิงยันยักไหล่ จากนั้นก็หันมาพูดกับเป มิงโม่ว่า “เป่หมิงเอ้อ จัดการสุนัขไม่มีฟันทั้ง วันตัวหนึ่ง นายไม่เหนื่อยบ้างหรือ ตาแก่ก็แค่ ความดันสูงกําเริบ ประจวบเหมาะกับที่เจอเรื่อง มากระตุ้น เลยมีอาการหน้ามืดหมดสติ กะทันหัน ไม่ได้เป็นอะไรก็นับว่าโชคดีแล้ว!”

“ยันยัน! เรียกคุณพ่อตัวเองแบบนี้ได้อย่างไร! เป้หมิงยันมองไปที่เป้หมิงเฟยหย่วนรอบหนึ่ง “ฉันรู้แค่ว่า เมื่อคืนวาน เห็นพี่ใหญ่ออกมาจาก

เจียงฮุย แถลึงตาใส่เป้หมิงยัน เป้หมิง โม่ขมวดคิ้ว “เรื่องกระตุ้นอะไร”

ห้องของตาแก่ คืนนั้นตาแก่ก็หน้ามืดหมดสติ ล้มลงกับพื…….

“นายหมายความว่าอะไร” เป้หมิงเฟยหย่วน ตะโกนถาม “ต้องการจะโทษฉันใช่ไหม ตอนที่

ฉันออกมา คุณพ่อก็ยังดีๆอยู่นะ!”

“ดีๆอยู่” เป่หมิงยันหัวเราะเสียดสี “แล้วใครที่ ทะเลาะกับตาแก่ในห้อง ต้องการให้คาแก่เอา หุ้นตระกูลเป่หมิงกลับคืนมา แล้วใครที่โวยวาย

จะครอบครองบ้านบรรพชนของตระกูลเป้หมิง ไว้คนเดียว แล้วใครกันที่โวยวายต้องการให้ใช้

หนี้พนันแทนนาย 20 ล้าน!

สิ้นเสียงพูดของเป่หมิงยัน สีหน้าของเป่ห มิงเฟยหย่วนก็นําคล้ำในชั่วพริบตา หลันเนียน แอบอยู่ด้านหลังเป่หมิงเฟยหย่วน ไม่กล้าส่ง

เสียง

ชั่วพริบตา นัยน์ตาของเป้หมิงไม่ก็ฉายแววบ้า คลังขึ้นมา เอ่ยเน้นที่ละคำ “เป๊หมิงเฟยหยวน! มีความกล้าก็มาโวยวายกับฉัน! อายุ 40 กว่า แล้วยังเป็นคนขี้ขลาดตาขาวไร้ความสามารถ อยู่อีก นายไม่รู้สึกว่าน่าอับอายบ้างหรือ!” “ฉันไร้ความสามารถ ฉันมันหน้าไม่อาย ไม่ใช่ ว่าเป็นเพราะนาย เป้หมิงไม่บีบบังคับฉันหรอก หรือ” เป้หมิงเฟยหยวนครามโกรธ “ในบ้าน ตระกูลเป้หมิง เห็นกันอยู่ว่าฉันเป็นลูกชายคน โต แล้วก็โตกว่านายมากขนาดนี้ ตอนที่ฉันเป็น พ่อคน นายมันก็ยังเป็นแค่เด็กเมื่อวานซืนที่ ไม่รู้เรื่องอะไร! ตระกูลเป่หมิงเดิมต้องเป็นฉันที่ รับช่วงต่อ นายถือสิทธิ์อะไรที่กลับมาจาก สเปนในปีนั้น แล้วก็รับช่วงต่อดูแลตระกูลเปีห ถึงในทันที นั่งตำแหน่งประธาน บีบบังคับให้ ฉันออกจากบ้านไป บีบบังคับลูกชายของฉันที่ แม้แต่แซ่เป้หมิงของตัวเองก็ไม่กล้าที่จะ ยอมรับ! เป๊หมิงโม่ นี่ล้วนแล้วแต่เป็นนายบีบ บังคับทั้งนั่น!”

“เหอะ!” เป้หมิงโม่หัวเราะเสียงเย็น แววตา ดุร้ายนั้นจ้องมองจนเป๊หมิงเฟยหยวนเหงื่อ

ไหลไม่หยุด

ไม่มีสาเหตุ จะมีผลลัพธ์ได้อย่างไร

เรื่องราวในสมัยวัยรุ่นของพี่น้องตระกูลเป่หมิง ให้ใครพูดล้วนแล้วแต่มีแผลเป็นในใจทั้งนั้น

เพียงแต่ว่า รอยแผลเป็นของคุณชายใหญ่เป มึงเปิดเผยออกมา ราวกับว่าใครก็ล้วนแล้วแต่

ติดค้างเขา

รอยแผลเป็นของเป่หมิงเอ๋อนั้นลึกที่สุดและ เจ็บปวดที่สุด ทว่ากลับถูกปิดไว้อย่างแน่นหนา ใครก็มองไม่เห็น แม้ว่ามันจะหนองอักเสบ ลุกลามภายในร่างกายของเขา เขาก็ไม่ร้อง

เป่หมังสามยังเยาว์วัย รอยแผลเป็นพื้นที่สุด ตื้นซะจนเกือบจะมองไม่เห็น

“พี่ใหญ่ ค่าพูดนี้ของพี่ไม่ยุติธรรมกับเป่หมิง เอ้อ” เป้หมิงยันเอ่ยแทรก “เห็นได้ชัดเจนว่าปี นั้นเป็น ต่างหากที่รังแกเป่หมิงเอ้ออย่างเอา เป็นเอาตาย พี่มีวันนี้ได้ก็มาจากการสร้างด้วย มือของพี่เองนั่นแหละ! ยิ่งไปกว่านั้น นอกจาก เป้หมิงเอ้อ ที่นี่ไม่มีใครที่จะมีคุณสมบัติดูแล ตระกูลเปหมิงอีก!”

“ยันยัน ไม่ต้องพูดแล้ว” เจียงฮุ่ยซินตัดบทพูด ของเป่หมิงยัน แววตาเย็นเยียบอยู่บ้าง “ลูกยัง รังเกียจที่พี่ใหญ่ของลูกกับพี่รองของลูก ทะเลาะกันไม่พอใช่ไหม ตอนนี้ไม่ว่าใครถูก ใครผิด ล้วนผ่านไปแล้ว! เรื่องสําคัญคือพวก ลูกสามพี่น้องรวมใจเป็นหนึ่งเดียวกัน แล้ว กตัญญูต่อคุณพ่อของพวกลูกถึงจะถูก!” สามพี่น้องคิ้วขมวด เงียบเสียงไป