ตอนที่ 102 ของเล่น1

ศึกที่ยาวนานในที่สุดก็สิ้นสุดลง อาการขุ่นเคือง ทั้งหมดของเหมิงโม่ก็หายไปเช่นกัน….

อะไรคือสิ่งที่มนุษย์คิดว่าโหดร้ายที่สุด?

ครั้งนี้กู้ฮอนได้รับรู้แล้ว

หลังจากศึกนั้นจบลง ทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอชุ่มไป ด้วยเหงื่อ นอนหอบหายใจอยู่บนโซฟา ขยับไม่ได้อยู่

เป็นเวลานาน

ดวงตาที่เบิกบานใจของเขาจ้องมองลงมาอย่างดุ เดือดที่ร่างเธอ “..” โดยเธอไม่มีแม้แต่เสียงที่จะแผด ออกไป

เป่ยหมิงโม่ลุกขึ้นจากร่างเธอช้าๆ

หยิบกางเกงจากบนพื้นขึ้นมาสวม และจัดเสื้อผ้าที่ ยุ่งเหยิงนั้นเล็กน้อย ผูกเนคไทใหม่อีกรอบ และทำตัว เหมือนดั่งขุนนางที่มีความสง่างามและเย่อหยิ่ง ราวกับ ว่าผู้ชายที่ทำแบบนั้นกับกู้ฮอนอย่างบ้าคลั่งเมื่อครู่ ไม่ใช่เขาอย่างไรอย่างนั้น!

กู้ฮอนกัดริมฝีปากตัวเอง ชั่วช้าที่สุด!

เธอใช้มือที่สั่นคลอนหยิบเสื้อผ้าที่เขาถอดออกไป ขึ้นมา และสวมใส่ทีละชิ้นๆ ความเจ็บปวดจากเมื่อคืนนี้ เริ่มแย่ลงอีกครั้ง ผู้ชายคนนี้ยังเป็นคนอยู่รีเปล่า!
คนเลว!

เปหมิงโม่เดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน หยิบสมุด บันทึกแล้วเดินตรงไปที่ตู้เซฟ ปลดล็อคแล้วโยนมัน เข้าไปด้วยใบหน้านิ่งเฉย และล็อค

“เดี๋ยว….นั่นคือของฉันนะ…..” เธอไม่พอใจอย่าง มากกับพฤติกรรมเผด็จการนั้น! เปหมิงโม่หันไปกลับไปมอง “ยึด!” จากนั้น เขาก็

เตือนขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถ้าผมเห็นคุณเขียนสิ่ง

เหล่านี้อีก คุณตายแน่!”

เธอหดคอตัวเองและรู้สึกเยือกเย็นที่แผ่นหลัง

โดยไม่กล้าพูดอะไรอีก เพียงแค่เหลือบมองเขา ด้วยท่าทางที่เศร้าโศก

ในห้องทำงาน มีเพียงความเงียบปกคลุมที่ทำให้ รู้สึกอึดอัดอีกครั้ง กู้ฮอนมองเขาที่กลับไปทำงานที่โต๊ะทำงานอีกครั้ง

อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา ไม่ใช่เหรอคะ ว่า

จะให้คำตอบในตอนบ่าย?”

เขายกคิ้วขึ้นอย่างเย็นชาและสบตาเธอ แก้มของ เธอที่แดงชิ้นจากการทำเรื่องอย่างว่าไปเมื่อครู่ ดูน่ารัก เหมือนกับแอปเปิ้ลที่สุกใหม่ ซึ่งทำให้ผู้คนอยากที่จะ กัดมัน

ทันใดนั้น ส่วนล่างของเขาก็ตื่นขึ้นอีกครั้ง!
เขากดอารมณ์ไว้

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาควบคุมได้เป็นอย่างดี แต่เมื่อหลังจากเขาทำอย่างนั้นกับผู้หญิงคนนี้เมื่อคืน เขาก็ไม่สามารถควบคุมได้อีก!

แค่สายตาของเธอมองมาเพียงครั้งเดียว และเสียง ร้องครางอย่างไม่ได้สติของเธอ ก็สามารถทำให้เกิด ความกระหายในร่างกายของเขาได้อย่างรวดเร็ว จบ แทบทนไม่ได้และจับขาเรียวนั้นกางออก และใส่ความ เป็นชายเข้าไปอย่างรุนแรง..

เป่หมิงโม่สูดหายใจเข้าลึกๆ

เหยียดนิ้วยาวออกแล้วลูบหน้าผาก

กู้ฮอนกลั้นหายใจเป็นเวลานาน กลัวว่าเขาจะพูด คำตอบในเชิงลบ

อีกสองชั่วโมงเท่านั้น ฟ้าก็จะมืดแล้ว

“ผมให้บริษัทกู้ชื่อเข้าร่วมได้”

ในที่สุด เขาก็พูดออกมา เธอถอนหายใจด้วยความ โล่งอก

โชคดี! โชคดีมากๆ!

อย่างน้อยความพยายามของเธอเมื่อคืนก็ได้รับผล ตอบกลับ อย่างน้อยร่างกายที่สกปรกของเธอ ก็ สามารถทำให้เป็หมิงโม่คนนี้เปลี่ยนการตัดสินใจได้

ความขมขึ้นเล็กน้อยผ่านเข้ามาในหัวใจ เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะมีความสุขหรือเศร้า

“ขอบคุณค่ะ… เธอพูดคำเหล่านี้ด้วยความยาก ลำบาก จากนั้นก็รวบรวมแรงตัวเอง ทนความเจ็บปวด ในร่างกาย และเตรียมที่จะออกไป….

“คุณกำลังจะไปไหน?” เสียงเย็นของเขาหยุดเธอ

ไว้

เธอยืนอยู่ข้างประตู ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนหันกลับ มา “พ่อของคุณไล่ฉันออกแล้วไม่ใช่เหรอคะ? และฉัน ก็ไม่ได้เป็นเลขานุการของคุณอีกต่อไปแล้ว ไม่มี เหตุผลที่จะอยู่ที่นี่ต่อ”

ยังไงก็ตาม อิสรภาพที่เธออยากได้ ขณะนี้กลับ กลายเป็นความอาลัยอาวรณ์เล็กๆ

จิตใจที่วุ่นวาย ทำเอาเธอสั่นเทาอย่างกะทันหัน คงไม่ใช่เพราะเธออาลัยอาวรณ์ผู้ชายคนนี้หรอกนะ?

เธอส่ายหัวอย่างรุนแรง บ้าไปแล้วเหรอ กู้ฮอน! คิ้วของเป่ยหมิงโม่ขมวดแน่น ความไม่พอใจปรากฏ บนใบหน้าหล่อเหลา “กู้ฮอน คุณลืมไปแล้วเหรอ? เดิม พันเจ็ดวันนั้น คุณเป็นคนแพ้!”

เธอร่างกายสั่นเล็กน้อยและยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันก็ ชดใช้ด้วยการยอมคุณแล้ว ไม่ใช่เหรอคะ?”

สำหรับเขาแล้ว เมื่อคืนที่ทำอย่างนั้นตลอดทั้งคืน และอีกครั้งที่บนโซฟาเมื่อครู่ ยังไม่เพียงพอหรอก?
เขาเย้ยหยันแล้วยืนขึ้น เดินไปตรงหน้าเธอ และ จ้องมองเธอ “คุณคิดว่า เรื่องที่คุณแพ้การเดิมพันมันจะ ชดใช้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?

“แล้วคุณต้องการอะไรอีกค่ะ?” เธอจ้องกลับไปที่ เขา

“ตั้งแต่วินาทีที่คุณแพ้การเดิมพัน คุณจะไม่เป็น เลขานุการของผมก็ได้ แต่คุณต้องมาเป็นของเล่นของ ผม!” เขาพูดอย่างเยือกเย็น

“ของเล่น?” กู้ฮอนตกใจมาก!

เหมือนว่ามีน้ำเย็นเทรดลงมาจากบนหัวถึงปลาย

เท้า! “ใช่” เขาเอ่ยอย่างเย็นชา ริมฝีปากของเขาแต่ง แต้มด้วยความชั่วร้าย “และตลอด 24 ชั่วโมงจะโทร เรียกมาตอนไหนก็ได้”

“ตลอด 24 ชั่วโมงจะโทรเรียกมาตอนไหนก็ได้?!” กู้ฮอนจำได้ว่า ตอนที่คุณท่านเปาหมิงขอให้เธอเป็น เลขาส่วนตัวของเปหมิงโม่ ก็พูดคำว่าตลอด 24 ชั่วโมง จะโทรเรียกมาตอนไหนก็ได้เหมือนกัน

สมกับที่เป็นพ่อลูกกันจริงๆ ถึงได้เหมือนกันแบบนี้ เธอกัดฟันแน่น ตัวสั่นด้วยความโกรธ

ชายชราคนนี้เพิ่งปลดเธอในฐานะเลขาส่วนตัว และลูกชายของเขาก็ให้เธอเป็นของเล่นที่จะเรียกมา ตอนไหนก็ได้
ให้ตายเถอะ!

ยังเห็นเธอเป็นคนอยู่รึเปล่า?

เธอพูดออกมาด้วยความโกรธทันที! “เป่หมิงโม่ คุณจะไม่ทำเกินไปหน่อยเหรอ!”