“โกหก” เธอไม่เชื่อหรอก

เขาโน้มริมฝีปากลง แล้วปิดปากเธอด้วยจูบ ครั้งนี้ เขาไม่ได้โกหก เขาเคยเป็นผู้ชายที่นิสัย เย็นชา คนที่ถูกกระทําคือเฟยเอ๋อ คนที่ถูกกระทำ คือซูยิ่งหวั่น แต่เขารู้ว่า เขาไม่ได้รักพวกเธอเลย เขาเคยคิดว่า คนที่เป็นแบบเขา ทั้งชีวิตนี้คงหาผู้ หญิงที่ตัวเองรักไม่เจอ

จนกู้ฮอนปรากฏตัวขึ้นมา ถึงเข้ามาหยุดหัวใจที่ อ้างว้างมาทั้งชีวิตของเขา แต่มันกลับตาลปัตร กว่าเขาจะเข้าใจ มันก็สาย

เกินไปที่จะจับมือเธอแล้วพูดว่า อยู่กับฉันตลอด ไปนะ………

พวกเขาจูบกันอย่างเปิดเผย

ฉิงฮัวไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหายไปโดยอัตโนมัติ หยางหยางนอนอยู่ในห้อง แล้วดูของเล่นของเขา เฉิงเฉิงเปิดประตูอย่างเงียบๆ แล้วมองในห้อง รับแขก แม่ที่ถูกพ่อกอดไว้แน่น ก็อดที่จะปิดตา ด้วยความเขินอายไม่ได้

“เห้ เป่หมิงซีเฉิงนายแอบดูอะไรอยู่” หยางหยาง มาอยู่ข้างเฉิงเฉิงตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เขาเบียดตัว เข้ามาด้วยความสงสัย แล้วมองผ่านเข้าไปใน ช่องประตู “ว้าว ที่แท้เจ้าพ่อบ้าก็เหมือนอาสาม นี่เอง ชอบกินน้ำลายของผู้หญิง””เป่หมิงซีหยาง อย่าลืมนะ ผู้หญิงคนนี้คือแม่ของ

พวกเรา”

“อาสามบอกว่า ถ้าผู้ขายคนหนึ่งชอบกินน้ำลาย ของผู้หญิงคนหนึ่ง ก็แสดงว่าผู้ชายชอบผู้หญิง คนนี้ หรือว่าสุดท้ายเจ้าพ่อบ้าจะชอบแม่ของพวก เราเข้าแล้ว”

“อืม….” เฉิงเฉิงครุ่นคิด “ดูแล้วน่าจะใช่นะ…..

กู้ฮอนถึกเป้หมิงโมออดอ้อนอยู่นาน จนตอนบ่าย ถึงจะยอมไปทํางาน

พอผู้ชายคนนี้ติดใครขึ้นมา น่ากลัวจริงๆ เธอไปไหนเขาก็ตามไป เหมือนขนมหวานเลย ที่ สลัดเท่าไรก็ไม่หลุด

พอเขาไป ในที่สุดความสงบก็กลับมา “เฉิงเฉิง หยางหยาง แม่ก็ควรไปทํางานแล้ว พวก

ลูกอยู่บ้านกันดีๆนะ พี่น้องดูแลซึ่งกันและกันนะ จ๊ะ หึม” ก่อนกู้ฮอนจะออกไป เธอก็จูบบนหน้าผาก ของลูกชายทั้งสองด้วยความรัก “แม่ เมื่อไหร่น้องจะกลับมาครับ” เฉิงเฉิงถาม

อย่างคาดหวัง

อ้อ ใกล้แล้วจ้ะ ต่อหน้าพ่อพวกลูกต้องเก็บเรื่อง น้องสาวเป็นความลับนะ เข้าใจไหม” “เข้าใจครับ” หยางหยางตอบเสียงดังฟังชัด

หัวเราะคิกๆแล้วถามว่า “แม่ แม่รู้สึกไหมว่าพ่อ ปฏิบัติกับพวกเราไม่เหมือนเดิมแล้ว และยังทำ อาหารเช้าให้พวกเราอีก”

กู้ฮอนใจอ่อน เธอลูบหัวของเด็กน้อยทั้งสองคน”งั้นพวกลูกชอบที่พ่อเป็นแบบนี้ไหม “ก็พอได้ครับ” รอยยิ้มที่หาได้ยากของเฉิงเฉิง ปรากฏขึ้น

“ไม่ค่อยเท่าไร” หยางหยางตัดสินใจแล้วว่า อาหารเช้าเพียงมื้อเดียวไม่สามารถซื้อเขาได้ กู้ฮอนนึกถึงเรื่องราวในวัยเด็กที่ฝังอยู่ในก้นบึ้งหัว ใจของเป่หมิงโม่ เธอไม่รู้ว่ามีพลังอะไร ทำให้เขา ยอมที่จะก้าวเท้าก้าวแรกออกมา แต่เธอรู้ว่าตราบ ใดที่เขารักและพร้อมจะดูแลปกป้อง เธอกับลูกๆก็ เต็มใจที่จะเดินอีกเก้าสิบเก้าก้าวไปพร้อมกับเขา แหะๆ แม้ว่าแม่จะไม่สามารถให้ครอบครัวที่ สมบูรณ์แบบกับลูกๆได้ แต่แม่ก็หวังว่าลูกๆจะรู้สึก ได้ถึงความรักของแม่ ความรักของพ่อ เป็นเด็กที่ มีสุขภาพจิตสมบูรณ์ เติบโตอย่างแข็งแรง เธอคิดเงียบๆในใจ อย่าเป็นเหมือนกับพ่อ ที่ต้อง แบกรับเงามืดในวัยเด็ก แล้วใช้ชีวิตอย่างเย็นชา ไร้หัวใจเหมือนหลายปีที่ผ่านมา

สํานักงานกฎหมายหยินซือ

ในที่สุดครึ่งปีหลัง กู้ฮอนก็ได้เริ่มทำงานอย่างเป็น

ทางการ

แม้ว่าสุดท้ายเธอไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับหยิน ปู่ฝัน แต่พอได้เจอหน้าเขา เธอก็ยังคงรู้สึกผิด

“กูฮอน เธอมาพอดีเลย ฉันกำลังจะออกไปทำงาน นอกสถานที่ ไปจัดการคดีหนึ่ง เธอช่วยเตรียม เอกสารหน่อย แล้วไปกับฉัน” หยินปู้ฝันไม่ได้พูดถึงเรื่องที่สำนักกิจการพลเรือน

“ไปทํางานนอกสถานที่ ที่ไหน” เธอรู้สึก ประหลาดใจนิดหน่อย ยังไม่ได้เตรียมตัวเลย “เมืองS ไม่ไกลจากเมือง มาก ขับรถแค่ไม่กี่ ชั่วโมง” หยินปู้ฝันก้มหน้าจัดกระเป๋าเอกสารของ เขา

“คดีอะไรคะ ดูรีบร้อนจัง” กู้ฮอนสงสัย “เพิ่งรับมาเช้าวันนี้ โครงการ’หยิง’ที่ไปไหม้เมื่อ

ก่อนก่อน เพราะปีใหม่ทําให้คดีล่าช้า ตอนนี้ บริษัทเป่หมิงต้องการฟ้องร้องทางบริษัทผู้รับ เหมาที่บกพร่องต่อหน้าที่ และต้องการเรียกร้อง ค่าเสียหาย หลังจากครึ่งชั่วโมง พวกเราจะไป สืบสวนสถานที่เกิดเหตุและรวบรวมหลักฐานของ โครงการ หยิง’ ที่เมืองS เธอจัดเอกสารพวกนี้ เสร็จแล้วก็เอาไปไว้บนรถเลย”

หยินปู้ฝันชี้ไปที่กองเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะน้ำชา เขาขมวดคิ้ว ไม่พูดถึงเรื่องที่สำนักกิจการ พลเรือนในวันนั้นสักคำ

“ไฟไหม้โครงการหยิง’หรือ” กู้ฮอนตะลึง โครงการ’ หยิง’เคยเป็นความเจ็บปวดในใจของ

เธอ

ในตอนแรกก็เพราะโครงการ’หยิง ‘ เธอจึงต้องเสีย สละสิ่งมีค่าหลายอย่างไป……แต่คิดไม่ถึงเลยว่า จะมาเกิดเพลิงไหม้แบบนี้

หยินปู้ฝันพยักหน้า “อืม”

กู้ฮอนมองคิ้วยุ่งของหยินปู่ฝัน สีหน้าจริงจัง เธอรู้ ว่าคดีที่เกี่ยวข้องกับบริษัทเป่หมิงนั้นค่อนข้างปวดหัว อีกครั้งความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายในตอนนี้ ยังพูดยากแบบนี้อีก ดังนั้นเธอจึงถามขึ้นอย่าง ระมัดระวัง——

“แล้วพวกเราเป็นตัวแทนของฝ่ายไหน หยินปู่ฝันขมวดคิ้วแน่น “เป็นตัวแทนฝ่ายผู้รับ เหมา ต้องต่อสู้กับบริษัทเปีหมิง” สีหน้าของเธอแปลกไป เธอเบิกตาโต “ปู่ฝัน……

“ฉันรู้ว่าเธอจะพูดอะไร” หยินปู่ฝันพูดขัดเธอ “ฉัน ยอมรับว่า ที่ฉันรับคดีนี้ เพราะคู่ต่อสู้คือบริษัท เป่หมิงส่วนหนึ่ง แต่ในขณะเดียวกันฉันก็เป็น ทนายความมืออาชีพ ฉันจะไม่ให้เรื่องความรู้สึก ส่วนตัวมากระทบต่อเรื่องงาน กู้ฮอน ฉันก็หวังว่า เธอจะเป็นแบบนั้น”

“จะให้ฉันไปด้วยจริงๆใช่ไหม” เธอรู้สึกล้งเล