ตอนที่ 253 หนีตามกันไป

“ขอโทษนะ….ยี่เฟิง..” พูดเบาๆ ถอนหายใจ นอกจากขอโทษแล้ว เธอรู้ว่าเวลานี้พูดอะไรไปก็เปล่าประโยชน์

“เหอะๆ” ยี่เฟิงหัวเราอย่างไร้เรี่ยวแรง กระทั่งดวงตามีน้ำตาเล็ด กลับทำได้แค่สายหัวเบาๆ “คนที่ต้องพูดขอโทษควรเป็นน้ารอง ไม่ใช่ เหรอ? ไม่อย่างนั้น คุณจะพาหยางหยางหนีไปทำไมฮอน?”

เธอน้ำตาไหลพราก

ในที่สุดเครื่องบินก็ขึ้นบินแล้ว

ระหว่างการเดินทางไปออสเตรเลีย จะเป็นยังไงกันแน่นะ? เธอไม่รู้ยี่เฟิงก็ไม่รู้ เพราะไม่มีใครที่สามารถหยังรู้อนาคตได้

ข่าวฉาวหลานคนโตตระกูลเป็หมิงหลบหนีการแต่งงาน อีกไม่นาน คงสะเทือนไปทั่วเมือง A

นายกเทศมนตรีเป่ยก็ราวกับโดนตระกูลเป่ยหมิงตบหน้าไปอย่าง หนักๆ ที่หนึ่ง ซึ่งจะเป็นข้าราชการท่านผู้ใหญ่ที่น่าอับอายที่สุดในทันที

ครั้งนี้ ความสัมพันธ์ตระกูลเป่ยหมิงและตระกูลเป้ยคงต้องผูก พยาบาทแน่แท้

“บัดซบ ยังตามตัวยี่เฟิงมาให้ฉันไม่ได้อีกเหรอ?” ชุดสูทที่ท่านปู่เปห มิงใส่อย่างเรียบหรู หลังจากได้ยินว่าเย่เฟิงหลบหนีการแต่งงาน เนกไท กลับบิดเบี้ยวไปแล้ว “ชายรองล่ะ? รีบเรียกชายรองกลับมาดับเพลิงที่”

แต่ทว่า ไม่ว่าท่านปู่เป็หมิงจะตะคอกอย่างไร คำตอบที่คนใช้ให้มาก็ ยังคงเป็น หายี่เฟิงไม่เจอ ติดต่อคุณชายรองไม่ได้ ดังนั้น พิธีแต่งงานที่เป็นที่จับตามองครั้งนี้ กลับกลายเป็นละครตลก

ในชั่วพริบตาเดียว

“ไม่ได้เรื่อง ไม่ได้เรื่องเลยสักคน”

ในขณะที่เสียงตะคอกของท่านปู่เป่หมิงอ่อนเปลี้ยเพลียแรงเสียงก็

แหบแห้ง ตระกูลเป่ยหมิงล้วนวุ่นวายไปหมด

ราตรีเยื้องกรายมาถึง

เมือง A ปานซาน

ฉิงฮั่วขับรถอย่างรวดเร็วบนทางด่วนปานซาน

ระหว่างทาง เขาโทรหาเป่หมิงโม่อย่างไม่หยุดหย่อน กลับได้รับแค่ บริการรับฝากข้อความเสี่ยง วันนี้เจ้านายอยู่ในสถานะปิดเครื่องทั้งวัน คุณชายยี่เฟิงหลบหนีการแต่งงาน ฉิงฮัวตามหายี่เฟิงมาครึ่งค่อนวัน ไม่น่าเชื่อว่า…

นิ่งชั่วนั่งอยู่บนรถดูแฟ้มบันทึกที่ยังไม่ได้เปิดอย่างสงบ นั่นคือนักสืบ ส่วนตัวที่เขาส่งไปสหรัฐอเมริกา และเพิ่งส่งข้อมูลเกี่ยวกับคุณกู้ตลอด 5 ปีที่อยู่สหรัฐอเมริกากลับมา

ในที่สุดรถก็ไปจอดที่บ้านสุดหรูหลังหนึ่งหน้าปานซาน

ฉิงฮัวระงับความโกรธ ราวกับไม่ได้ลังเลอะไร ถือแฟ้มบันทึกวิ่งหรือ เข้าไปในบ้าน

พร้อมทั้งตะโกน “เจ้านาย เจ้านาย เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ”

ภายในบ้าน เป่ยหมิงโม่สวมหมวกนิรภัย ชุดสูทราคาแพงถูกล้อมรอบ ไปด้วยผ้ากันเปื้อน มือหนึ่งถือถังสี อีกมือหนึ่งถือแปรงทาสีที่ยังไม่แห้ง สนิท กำลังวาดลวดลายที่มีชีวิตชีวาลงไปบนฝาผนังสีขาว ราวกับ จิตรกรผู้มีฝีมือ

ฉินฮั่วก็วิ่งเข้ามาอย่างฉับพลันเช่นนี้แล้ว

“เจ้านาย เกิดเรื่องแล้วครับ”

เป่ยหมิงโม่ยักคิ้ว แต่มือกลับวาดต่อ การที่ฉิงฮัวพุ่งเข้ามาไม่ได้ทำให้ เขาหยุดวาดเลย แค่ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงอันบางเบา “เรื่องอะไร?” ฉิงฮัวมองเห็นคราบสืบนตัวของเจ้านาย อดไม่ได้ที่จะตกใจ เจ้านายผู้มีนิสัยรักสะอาดมาโดยตลอด ตอนนี้กลับไม่รังเกียจสีที่อยู่ บนตัวเลย

“เจ้านาย คุณชายอี้เฟิงหนีการแต่งงานไปแล้ว จึงทำให้งานมงคล สมรสในวันนี้ถูกยกเลิกไปแล้วครับ ท่านปู่เปหมิงโมโหจนความดันขึ้น สูง นายกเทศมนตรีเมือง A ขู่ไว้ว่าจะเอาเรื่องพวกเราตระกูลเป่หมิงให้ ถึงที่สุด”

เป็หมิงโม่วางมือไปสักพัก เช็ดรอยที่อยู่ระหว่างคิ้วออก และพูด หยอกๆ ว่า “เป่หมิงยี่เฟิงสมกับเป็นพี่ใหญ่ตระกูลเปหมิงจริงๆ กวามก ล้าหาญมิมากกว่าพ่อของเขาอีก”

พูดจบ เขาก็ถือแปลงที่อยู่ในมือบรรเลงวาดต่อไป

ฉึงฮัวมองไปที่ผนัง ถึงกับตกใจไปตามๆ กัน

“เจ้านาย ถึงแม้ว่าวันนี้เจ้านายจะกำชับผมว่าไม่ให้มารบกวน แต่คุณ ท่านพูดถึงเจ้านายทั้งวันแล้ว หวังว่าเจ้านายจะกลับไปจัดการ สถานการณ์นะครับ”

“เท้าอยู่บนตัวของฝ่ายเจ้าบ่าว ถึงฉันไปก็ไม่มีประโยชน์ คิดหาทุก วิถีทางเพื่อจะหนี ฉันก็ห้ามไม่ได้หรอกนะ”

เป็หมิงโม่เย็นชาใส่ แต่ที่เป่ยหมิงยี่เฟิงหลบหนีการแต่งงานก็สามารถ บ่งบอกได้เรื่องหนึ่ง นั่นก็คือเจ้านี่รักกู้ฮอนจริงๆ มิฉะนั้น เรื่องการ อกตัญญูต่อตระกูลแบบนี้ คงไม่มีใครที่กล้าทำหรอกนะ

“แต่คุณท่านบอกว่า ที่คุณชายอี้เฟิงแต่งงานก็เพราะเจ้านายบังคับ นะครับ ดังนั้นก็ควรจะเป็นเจ้านายที่ต้องไปจัดการเรื่องนี้” ฉึงฮัวพูดคำ พูดที่คุณท่านพูดไว้กับเป้หมิงโม่ เป็หมิงโม่กลับไม่เห็นเป็นแบบนั้น จับแปรงทาสีวาดลงบนผนังเหมือน

เดิม

ถามไปอย่างเนือยๆ ว่า “งั้นเหมิงอี้เฟิงล่ะ? หาเจอหรือยัง?” ฉิงฮั่วพยักหน้า ขณะเดียวกันก็ส่ายหัว ราวกับลังเล สีหน้าซีดนิด หน่อย

พอมองดูรูปภาพอันโอฬารรูปนั้นที่อยู่บนผนัง ฉิงฮัวก็ไม่กล้าออก เสียงเลย

เป็หมิงโม่ไม่มองฉิงฮัวเลย และไม่ใส่ใจคำตอบของฉิ่งฮัวด้วย แต่ กลับใส่ใจกับการลงมือใช้แปรงวาดรูปบนผนังต่อไป

ยากที่จะเชื่อในบ้านอันหรูหราแห่งนี้ บนกำแพงอันขาวสะอาดนี้ เป่ห มิงโมใช้สองมือและความสามารถที่มีชื่อเสียงในยุโรป บรรจงวาดภาพ ฝั่งทะลทองคำบาร์เซโลนาประเทศสเปน

ท้องฟ้าสีคราม เมฆปุยสีขาว แสงอาทิตย์สีแดง ทะเลสีน้ำเงิน หาด ทรายสีทอง และยังมีผู้คนนอนอาบแดดอยู่บนชายหาด สาวๆ ใส่ชุด บิกินีวิ่งเล่น และผู้คนที่ว่ายน้ำเล่นอย่างสบายใจ

ซึ่งเป็นภาพเหตุการณ์ที่เขาและกู้ฮอนบนหาดทรายสีทองเมืองบาร์

เซโลนา

เวลานี้ ภาพทิวทัศน์ชายหาดที่ถูกวาดด้วยสีน้ำมัน กลับวางอยู่บน ผนังราวกับเหตุการณ์จริงในเวลานั้นเลย

เสมือนจริงราวกับมีชีวิต

เนื้อหาที่สำคัญที่สุด มาจากตัวละครที่โดดเด่นบนหาดทราย

กู้ฮอน

เธอในรูปภาพ สวมชุดว่ายน้ำวันพีซ นั่งอยู่บนหาดทรายอย่างน่า เอ็นดู นั่งขดเป็นวงกลม ราวกับน้อยใจเป็นอย่างมาก ใบหน้า กระจุ่มกระจิมตากแดดจนแตงก่ำ ดวงตาดำทั้งสองดวงกะพริบไปมา เต็มไปด้วยความน่ารักน่าเอ็นดู

แต่ท่าทางของเธอกลับยื่นแขนอันขาวดุจหิมะทั้ง 2 ข้างออกมา นั่ง ย่ออยู่ทราย

ลักษณะของเธอแบบนี้ ในสายตาของเขาก็คือ สุนัขน้อยตัวหนึ่งที่ ทั้งน่ารักทั้งน่าสงสาร เพียงแต่วันนั้น เพื่อที่จะลงโทษเธอ เขาจึงพูดว่าจะวาดรูปเธอ ให้เธอ นั่งอยู่บนชายหาดอันร้อนระอุ เป็นนางแบบเต็มๆ 4 ชั่วโมง อีกนิดเธอก็ จะกลายเป็นปลาแผ่นแล้ว

แต่สุดท้ายที่เขาวาดออกมา กลับเป็นแค่แบบตึกสูง ใต้เท้าซ้ายมี สุนัขน้อยน่าสงสารตัวหนึ่ง สุนัขตัวนั้นยังคาบกระดูกอยู่ด้วย

เมื่อเธอเห็น เธอถึงกลับบ้าไปเลย

ราวกับดูถูกเธอ เธอโกรธที่เขามองเขาเป็นแคสุนัขของเล่น นึกถึงตรงนี้ สายตาเป่หมิงโม่อ่อนโยน ภาพนี้ถือซะว่าชดใช้เป็นของ

ขวัญให้เธอก็แล้วกัน

ถึงยังไง ของขวัญที่เธอมอบให้เขาเมื่อคืน เป็นของขวัญที่เขาพอใจ ที่สุดครั้งหนึ่งเลย

ราวกับหัวใจที่เงียบเหงามาหลายปี ค่อยๆ เกิดการเปลี่ยนแปลง และ เปลี่ยนเป็นมีชีวิตชีวาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

ถึงขนาดมักจะมีภาพเขาโผล่ขึ้นมาในสมอง

และคืนนี้ เขาก็เตรียมของขวัญชิ้นนี้ตอบแทนเธอ

ภาพนี้ อีกนิดก็เสร็จแล้ว

เขาจับแปรงทาสี เตรียมจะบรรจงวาดจี้เหล็กคุณภาพพรีเมียมที่ สลักตัวอักษร V.Q ลงบนหน้าอกของเธอ

ฉิงฮัวครุ่นคิดไปพักใหญ่ ในที่สุดก็ถอนหายใจ และพูดออกมาอย่า งอาๆ อึ้งๆ

“เจ้านายครับ ก่อนผมมา สืบหาข่าวคุณชายยี่เฟิงได้พอดี ที่แท้เขา ขึ้นไฟลท์ที่บินไปออสเตรเลียตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว ดูจากรายชื่อที่ทาง บริษัทสายการบินส่งมาให้แล้ว พอดีเป็นเที่ยวบินเดียวกับคุณหนูเฉิง เฉิง….อีกอย่าง..” ฉิงฮั่วไม่รู้ว่าช่วงที่ตัวเองพูดนั้น หน้าผากเต็มไป ด้วยเหงื่อ เกิดความลังเล

“อีกอย่าง?” เป่ยหมิงโม่บรรจงแปรงวาดอย่างละเอียด จี้เหล็กคุณภาพ พรีเมียมถูกบรรเลงอยู่บนแปรงของเขาราวกับมีชีวิตชีวา

ฉิงฮัวสูดหายใจ ยอมเสียทุกอย่าง “อีกอย่าง ยังหาเจออีกว่า คุณก็ บินไฟลท์เดียวกัน บินออกจากเมือง A ไปวันนี้ครับ หรือจะพูดว่า คนที่ เดินทางไปพร้อมกับคุณชายยี่เฟิงมีคุณกู้ด้วย”

ตึง

แปรงของเป้หมิงโม่สั่นไปมา จี้เหล็กคุณภาพพรีเมียมถูกวาดพลาด

ไปแล้ว

ภาพอันโอฬารนี้ มีรอยตำหนิเพราะแปรงอันนี้

เป็หมิงโม่ผู้สีหน้าเย็นชาที่กำลังยกถาดสีอยู่ ตอนนี้ถึงหันกลับมา อย่างช้าๆ จ้องไปที่ฉิงฮัว แกพูดว่าไงนะ? พูดอีกครั้งชิ”

ฉิงชั่วเสียวสันหลังวาบ “เจ้านาย คุณกู้ฮอนกับคุณชายยี่เฟิงนั่งเที่ยว บินเดี่ยวกันบินไปออสเตรเลียแล้วครับ แต่นี่อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ”

ตึง!

ทันใดนั้น เสียงดังสะเทือนใจก็ดังขึ้น

กล่องสีน้ำมันที่อยู่ในมีอเป่าหมิงโม่ ก็หล่นลงมาบนผนังอย่างไม่มีลาง สังหรณ์ใดๆ

สีทะลักออกมากระเด็นไปเต็มผนัง

แปดเปื้อนไปทั่วรูปภาพอย่างฉับพลัน

พังทลายแล้ว

เมื่อสักครู่ยังเป็นรูปอันโอฬารน่าทึ่งอยู่เลย กลับพังทลายไปอย่าง

เฉียบพลัน

นี่เป็นสิ่งที่เป็นมิงโม่ใช้เวลาไป 1 วันเต็มๆ ขาดการติดต่อไปจากโลก ภายนอก 1 วันเต็มๆ แม้จะเป็นรูปที่ตั้งใจวาดออกมา ในเวลานี้กลับเป็น

ตัวเขาที่พังมันเอง

สายตาอันลึกลับของเขา ราวกับมีคลื่นทะเลโหมกระหน่ำขึ้นมาอย่าง

ทันใด “บังเอิญ? ทำไมเธออยู่ดีๆ ถึงอยากจากเมือง A ไป แล้วทำไมต้องนั่ง เที่ยวบินเดียวกันกับเป่ยหมิงยี่เฟิงอย่างไร้สาเหตุด้วย? ทั้งหมดล้วนเป็น เรื่องบังเอิญเหรอ? ใครจะเชื่อเหตุผลนี้ ?” เป่ยหมิงโม่กัดฟัน ทำลาย หมวกนิรภัยที่อยู่บนศีรษะอย่างรุนแรง

ฉิงฮัวขมวดคิ้ว ไม่กล้าส่งเสียง หรือจะพูดว่าคุณชายยี่เฟิงหลบหนี การแต่งงาน จากนั้นคุณกู้และเขาก็ปรากฏตัวอยู่บนเที่ยวบินเดียวกัน พวกเขาเป็นรักแรกของกันและกันมาตั้งแต่แรก ยากที่คนจะเชื่อว่าเป็น แค่เรื่องบังเอิญ

เป็หมิงโม่ฉีกผ้ากันเปื้อนออกอย่างเยือกเย็น ทำรูปปากราวกับ ประชด “เหอะ กูแม่งโง่จริงๆ นึกว่าเธอตายใจไปแล้ว ที่แท้ก็ไม่”

ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะหนีตามเปหมิงยี่เฟิงไป

หนีตามกันไป

คำพูดรุนแรงเช่นนี้ ถูกประทับอยู่บนตัวของกู้ฮอนกับยี่เฟิง

“เจ้านาย…” ฉิงฮัวนึกถึงแฟ้มประวัติที่อยู่ในมือ “นี่คือข้อมูลที่เพิ่งส่ง มาจากสหรัฐอเมริกาวันนี้ เกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับคุณกู้ใน 5 ปีมา นี้ครับ”

ฉึงฮัวยังพูดไม่จบ ก็ได้ยิน 2 คำที่เป่หมิงโม่พูดออกมาซึ่งหนาวไปถึง

กระดูก

“ฉีกทิ้ง!”

ฉิงฮัวตะลึง มือจับแฟ้มประวัติที่ยังไม่ได้เปิดไว้แน่น เจ้านายไม่ดูเลย แต่กลับให้เขาฉีกทิ้ง ประเด็นคือแฟ้มประวัติเล่มนี้แม้แต่ฉิงฮัวก็ยังไม่ เคยดู

“เหี้ยเอ้ย ฉันบอกให้ฉีกไม่ได้ยินเหรอ”

“เจ้านาย ไม่ใช่เมื่อก่อนเจ้านายอยากรู้เกิดอะไรขึ้นกับคุณกู้ใน 5 ปี มานี้ที่สหรัฐอเมริกาเหรอครับ”

“ฉิงฮัว!” ไม่รอฉิงชัวพูดจบ เป้หมิงโม่ก็ตะคอกอย่างโมโห และฉีกแฟ้มประวัติ ที่อยู่ในมือของฉิงฮัวทันที

เสียงฉีก แขวก แขวก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ